Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Το χρονικό των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους και η κρίση σήμερα


Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.

Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις. Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.

Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα". "Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο". Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898. Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.

Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.

Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως "εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου". Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.

Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.

Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά, έλεγαν.

Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή). Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή, 1964 και 45 = 2009.

Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους. Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα. Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον "θεσμό επιφανείας". Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα. Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε  την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.

Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι. Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία. Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή. Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά. Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα. Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα. Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.

Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό. Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.

Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος.  Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.

Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος  που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία. Γιατί; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το "οικονομικόν θαύμα" όπως το ονομάσανε, η "ισχυρή Ελλάς" αναπτυσσότανε κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσανε να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.

Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση. Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%. Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.

Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό. Το αποτέλεσμα: το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.

Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008. Πως συνέβη αυτό; Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων. Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ

Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού. Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!

Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.

Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν "εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ". Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες». Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.

Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, "εξαναγκάσανε" τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν "τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα".

Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σε ψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση. Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.

Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;

Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.
Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.
Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα. Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι… το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. Λοιπόν είπαν το εξής. Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος. Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας "υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα".
Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο "ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές". Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».

Αυτό το πράγμα λοιπόν  δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.

Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε. Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 "Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία", θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας. Τι είπε; "Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας". Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει "Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει". Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια... Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια... Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος; Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε  να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:

Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.

Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω, Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.
Ή εμείς ή κανένας.

Ευχαριστώ πολύ.


AΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ-ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ Δ. ΚΑΖΑΚΗ ΣΤΗ «ΣΠΙΘΑ 3B» ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ 2011


23 σχόλια:

  1. Βρείτε τον χρόνο να δείτε το εξής βίντεο : http://www.youtube.com/watch?v=vDThuOHfe9g&playnext=1&list=PL25B780ED7BF055C0

    Είναι συνέντευξη του καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης κ.Φώσκολου σχετικά με την ύπαρξη φυσικού αερίου στον ελλαδικό χώρο. Τεράστιας σημασίας ζήτημα. Η Ελλάδα είναι πάμπλουτη, απλά δεν το γνωρίζουν οι πολίτες της.
    Προς το τέλος της συζήτησης ρωτάει ο δημοσιογράφος: "Φτάνουν τα κοιτάσματα της Κρήτης για να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας;" και απαντά ο καθηγητής ενδεικτικά: "Ναι και να φάμε όλοι με χρυσά κουτάλια..."
    Υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου τόσο στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, όσο και στη Δυτική Ελλάδα, ικανά να καταστήσουν τη χώρα οικονομική δύναμη, το γεγονός όμως αυτό αποσιωπάται από τους Έλληνες πολίτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσπάθησε να γράφεις περισσότερο στο blog...Δώσε στοιχεία λιτά και εύκολα για αναδημοσίευση...Σ'ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εξερετική ενημέρωση Κε Καζάκη, ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ καλή ανάλυση.
    Νομίζω ότι θα βρείτε αυτό το άρθρο πάρα πολύ ενδιαφέρον:
    http://johannhari.com//2011/06/02/its-not-only-strauss-kahn-who-should-be-on-trial-its-the-imf-itself
    Εξηγεί τις καταστροφικές επιπτώσεις του ΔΝΤ σε άλλες χώρες.
    Μια παράγραφος:
    The Nobel Prize winning economist Joseph Stiglitz worked closely with the IMF for over a decade, until he quit and became a whistle-blower. He told me a few years ago: “When the IMF arrives in a country, they are interested in only one thing. How do we make sure the banks and financial institutions are paid?... It is the IMF that keeps the [financial] speculators in business. They’re not interested in development, or what helps a country to get out of poverty.”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ---Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.-----

    Αν είναι έτσι τότε γιατί δάνειζαν εφόσο ήξεραν ότι εύκολα ο δανειζόμενος μπορούσε να επικαλεστεί αδυναμία και να χάσουν το κεφάλαιό τους; Και αντίστοιχα, γιατί οι δανειζόμενοι πληρώνουν εφόσον μπορούν να το αποφύγουν (φαντάζομαι για να μπορούν να ξαναδανειστούν). Μα γιατί να (ξανα)δανειστούν αν μπορούν να ελέγξουν εύκολα τα του οίκου τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με βάση τις αναλύσεις σας καταλαβαίνουμε τι γίνετε πως και γιατί... ΑΛΛΑ πρακτικά ο καθε ένας απο μας, πως θα μπορουσε να οχυρωθει στις δύσκολες μέρες που έρχονται, απο οικονομικης άποψης; Τι θα συμβουλευατε τον απλο πολιτη να κάνει, να κρατήσει οτι ρευστο διαθετει για τις δυσκολες μερες, να επενδύσει σε γή ειδικα εκτός Αττικής; πως μπορει να προστατευτει στις αλλαγες που δρομολογουνται; Ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://aorata-gegonota.blogspot.com/2011/04/blog-post_4491.html ισχύουν οι επιστολές?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Cthulhu Βέβαια ο κ. Καζάκης μπορεί να στα πει πολύ καλύτερα και το έχει κάνει σε δεκάδες άλλα άρθρα του αλλά το ερώτημα που θέτεις είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και προπομπός γι αναδιάταξη των σκέψεών μας. Αν θέλεις βρες το ντοκιμαντέρ "the mοney as debt" εδώ http://www.youtube.com/watch?v=6VGlmeuC0wI για μια σύντομη εισαγωγή σε έναν άλλο τρόπο σκέψης σε σχέση με τα δάνεια και το χρέος.

    @Giorgos δυστυχώς δεν πιστεύω πως υπάρχει ατομική λύση και να υπάρχει περνάει επί των πτωμάτων των διπλανών μας. Δες τι έγινε στην Αργεντινή την τελευταία δεκαετία. Η λύση είναι πολιτική και δύσκολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Cthulhu είπε...
    CThulhu...τι κάνεις?...1) Βάζεις κυβέρνηση που υποστηρίζει τα συμφέροντά σου και όχι του φαληρημένου κράτους..2)Δανείζεις και άλλο για να την κρατήσεις ζωντανή την κυβέρνηση μέχρις ότου ξεπουλήσει όλα τα καλύτερα χρυσαφικά του κράτους σε σένα και τα έχεις πάρει όλα. 3) Όταν πια τα έχεις πάρει όλα τότε κλείνεις την στρόφιγγα και αφήνεις τον ασθενή να πεθάνει. Αυτό λέγεται ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΕΙΑ. Ο εφιάλτης των δανειστών είναι να σταματήσει ο ασθενής να παίρνει την δόση του. Πρέπει να επιζήσει μέχρις ότου του τα πάρουν ΟΛΑ. Άρα του δίνης και άλλη ένεση μέχρις ότου υπογράψει την περιουσία του σε σένα τον δανειστή πριν πεθάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι κάνει ο απλός πολίτης?
    1) Ξεφορτώσου την σαβούρα των 300.
    2) Βγάλε τα Ευρώ σε λογαριασμό άλλης χώρας γιατί οι 300 λυσσασμένοι όπου βλέπουν χρήμα σε Ελληνικό λογαριασμό θα βάλουν χέρι. Αυτό είναι η αποστολή τους. Να δώσουν στους τοκογλύφους ότι γυαλίζει και ας μην είναι χρυσός. Φυσικά ο απλός πολίτης ίσως να μην μπορεί να βγάλει χρήματα σε ασφαλή λογαριασμό. Τότε κράτα κάτω από το στρώμα σου ‘κανα χιλιάρικο να μην το βρούνε’…
    3) Φύτεψε κανα μαρούλι γιατί θα σου χρειαστεί.
    4) Να φαλιρίσει το κράτος ΤΩΡΑ. Αυτό δεν το θέλουν γιατί χάνουν οι τοκογλύφοι.
    5) Μη υπακοή αλλά δυστυχώς τα ΜΑΤ θα πονέσουν.
    6) Αλληλεγγύη σε άλλους
    7) Κρυφό σχολείο
    Κλπ. Όπως σε σκλαβιά….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κ. Καζακη, μπορειτε να χρησιμοποιειτε references? Διαβασα την δανειακη συμβαση και δεν βρηκα πουθενα το ακολουθο που αναρτησατε στο αρτθρο σας. Σε ποιο αρθρο της συμβασης λεει οτι η Ελλαδα παραιτειται της ασλιας? Την συμβαση την βρηκα εδω: http://agrorama.files.wordpress.com/2011/05/daneiaki-simvasi.pdf

    "Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @apostol.vouli
    Τη δανειακή σύμβαση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: http://agrorama.files.wordpress.com/2011/05/daneiaki-simvasi.pdf
    Στο άρθρο 14 παρ. 5 θα βρείτε το απίστευτο "Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει...".

    Εδώ θα βρείτε σχετική ανακοίνωση του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών σχετικά με το θέμα αυτό: http://e-parembasis.blogspot.com/2011/06/blog-post_8593.html

    Δυστυχώς είναι αλήθεια.
    Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα πολίτες αυτής της χώρας που δεν το γνωρίζουν ή δεν το πιστεύουν και που νομίζουν ότι μπόρα είναι και θα περάσει. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ παρά με ριζική αλλαγή πολιτικής που ακόμα μπορεί να επιβληθεί από το λαό μέσα από μία λογική διαδικασία.
    Λίγο ακόμα αν καθυστερήσουμε θα πάψουν να υπάρχουν λογικές λύσεις και θα ζήσουμε καταστάσεις τέτοιες που δεν έζησαν οι γονείς και οι παππούδες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ κ. Δημήτρη Καζάκη, οι αναλύσεις σας με βάση τα ιστορικά στοιχεία είναι εξαιρετικές. Πλούσιες, καλά δεμένες αναμεταξύ τους αλλά και ως προς την τελική σας πρόταση για ένα νέο ΕΑΜ.

    Για παράδειγμα, αναφέρεστε την περίπτωση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Το επαναστατικό κίνημα της εποχής βασιζόταν σε μία πρόσκαιρη και όχι στρατηγική συμμαχία λαού και κάποιων μη λαϊκών στοιχείων. Ας πούμε από τη μία είχαμε τον Μακρυγιάννη (πατριωτικό-λαϊκό στοιχείο) και από την άλλη τον Λόντο (αγγλικό κόμμα) και τον Καλλέργη (αντισυνταγματάρχης, τότε φιλορώσσος-Καποδιστριακός). Αυτή η συμμαχία κατάκτησε το πολιτειακό όφελος της Συνταγματικής Μοναρχίας από τον Όθωνα (βαυαρικό στοιχείο). Δεν κατακτήθηκε όμως η εξουσία από τον λαό, ας πούμε με πλησιέστερο εκπρόσωπο το «Μακρυγιαννικό» στοιχείο του επαναστατικού κινήματος. Σήμερα έχουμε αντίστοιχη σύγκρουση ιμπεριαλιστικών τάσεων, όχι μόνο για την μοιρασιά των δανείων και τον πλουτοπαραγωγικών πόρων, αλλά και για τον προσεταιρισμό του λαϊκού κινήματος κάτω από «ξένη σημαία».

    Ας δούμε από μία άλλη σκοπιά την εξέλιξη αυτής της συμμαχίας μέσα στα επόμενα χρόνια. Μόλις 10 χρόνια μετά το 1843, το 1852, ο Μακρυγιάννης καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα. Στους τύπους, τι γλύτωσε λόγω φήμης. Τα συμφέροντα του λαού παρέμειναν καταδικασμένα έως και σήμερα. Για τον ρομαντικό (;) ή προοδευτικό (;) αστό πολιτικό Λόντο η βασιλεία επιφύλαξε τον ατιμασμό. Δύο χρόνια μετά, το 1845, αυτοκτόνησε και κηδεύτηκε με θρησκευτική τελετή 1847. Ο Καλλέργης εκτοπίστηκε το 1845 στο Λονδίνο από τον βασιλιά, και μετέπειτα το γύρισε στο φιλο-γαλλικό, φιλο-αγγλικό για να γυρίσει στην Ελλάδα. Συνεπώς, οι κατακτήσεις του κινήματος του 1843, δεν ήταν μόνο διαχειριστικού τύπου εντός του μοναρχικού συστήματος, αλλά κανένα ουσιαστικό πολιτικό-οικονομικό όφελος δεν είχαν για τον λαό. Ναι, η συνταγματική μοναρχία αποτελεί μία γενικότερη πρόοδος, αλλά βοήθησε στο οι αστοί και φεουδάρχες της εποχής, και οι αντίστοιχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, να κάνουν μία καλύτερη, διαχειριστικού τύπου, πιο συνειδητή μοιρασιά.

    Εμάς, ως εργατική τάξη ή προοδευτικά μικροαστικά στρώματα πιστεύω ότι μας αφορούν τέτοια ιστορικά υποδείγματα ως προς τη δύναμη της λαϊκής δράσης αλλά όχι ως προς τον στρατηγικό μας στόχο.

    Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ ότι ένα νέο ΕΑΜ, με τους νέους «Τσιριμώκους» του, και ακόμα χειρότερα με την αντίληψή της αλλαγής χωρίς σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είναι πρόταση οπισθοδρομική για τα λαϊκά συμφέροντα (εργάτες, σύμμαχα προοδευτικά μικροαστικά στρώματα) αυτή τη στιγμή. Ναι, στην εποχή του έδωσε το στίγμα της δύναμης των λαϊκών δυνάμεων, αλλά δεν μπήκε ο στρατηγικός στόχος να κατακτήσουμε «εμείς», ο λαός, την εξουσία μετά την έξοδο του Βαυαρού Όθωνα τον Δεκέμβρη του ‘44. Ε, με συγχωρείται, των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών. Κοίτα να δεις ομοιότητες! Από τη μία πράγματι εκδιώχθηκαν οι Γερμανοί, από την άλλη ήρθαν και στρογγυλοκάθισαν πάνω μας (τι κομψό!) οι Άγγλοι, και αφού το πάλεψαν με τον ΔΣΕ και τα συνδικάτα, δεν φαινόταν να τα πολυκαταφέρνουν σύντομα, και φώναξαν και τους Αμερικανούς.

    Στο σύνολο, μήπως είναι επίκαιρη η μαζικοποίηση του αιτήματος για Λαϊκή εξουσία, για σοσιαλισμό, κ. Καζάκη; Μήπως από την πρώτη στιγμή να μιλήσουμε με τον κόσμο για λαϊκή σχεδιασμένη οικονομία με στόχο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών;

    Η απάντησή σας πιστεύω θα συνεισφέρει σημαντικά στον προσανατολισμό της μαζικής δράσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mr. Tony ===.2)Δανείζεις και άλλο για να την κρατήσεις ζωντανή την κυβέρνηση μέχρις ότου ξεπουλήσει όλα τα καλύτερα χρυσαφικά του κράτους σε σένα και τα έχεις πάρει όλα. ===

    Αυτό προϋποθέτει ότι θα δεχτεί κανείς να απεμπολήσει το δικαίωμα του μη ξεπουλήματος. Αυτό που έγινε σε εμάς. Εκεί στηρίζονται οι δανειστές των κρατών (όχι μόνο οι δικοί μας); Να παραιτηθεί κάποιος έτσι από ένα τέτοιο όπλο; Οι πρώτοι που το κάναμε είμαστε εμείς. ΠΕΡΥΣΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κ. Καζάκη έχω παρακολουθήσει ορισμένες ομιλίες σας διαδικτυακά και οφείλω να ομολογήσω πως είχα πολλά χρόνια να ακούσω έναν άνθρωπο να μιλά με την δική σας «γλώσσα».
    Η άρτια επιστημονική σας τεκμηρίωση και ιστορική αναδρομή απλώς προσθέτουν στην προσωπικότητα σας και την καθιστούν τουλάχιστον σεβαστή, όχι ως απόρροια κάποιου τίτλου που φέρετε, όπως συνήθως γίνεται σε αυτό το άθλιο κατεστημένο, αλλά ως απόρροια ουσιαστικού λόγου.
    Προσωπικά πιστεύω ότι η μεγαλύτερη προσφορά σας δεν είναι το γεγονός ότι αφυπνίζετε τον κόσμο, πρέπει να είναι κάποιος επικίνδυνα ηλίθιος ή ανήθικος για να μην αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του είναι σάπιο, αλλά ότι δίνεται ένα μήνυμα ελπίδα σε υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που έχουν πεταχτεί εδώ και χρόνια στο περιθώριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ιδρύσετε Κίνημα τώρα προτού ξεπουληθούμε τελείως. Ο Λαός θα σας δεχθεί όπως το ξερό χώμα δέχεται το νεράκι της βροχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κυριε Καζακη ειμαι μεταπτυχιακος φοιτητης στο Finance and Banking σε πανεπηστημιο της Μ.Βρετανιας και ασχολουμε γενικα με την κακη προιστορια χρεους της χωρας μας και τις περιπτωσεις χρεοκοπιας του 19ου αιωνα αλλα καποια πραγματα απο αυτα που αναφεραται δεν τα ηξερα και ομολογω οτι εντυπωσιαστικα απο τον τροπο που τα αναλυσατε.
    Το προβλημα για την Ελλαδα, εκτος απο την κακη νοοτροπια των πολιτων της η οποια εχει γαλουχηθει και απο τους πολιτικους της, ειναι οτι εδω και αιωνες κυβερναται απο ανικανους, κατωτερους των περιστασεων και προδοτες πολιτικους της. Πολλοι απο αυτους μαλιστα (οπως ο τωρινος πρωθυπουργος) ειναι πιονια ανωτερων δυναμεων του εξωτερικου οι οποιοι ηρθαν την καταλληλη στιγμη στην εξουσια για να υπονομευσουν την εθνικη κυριαρχια της χωρας και να την παραδωσουν στους ξενους.
    ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΤΟ 2002 ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!!!
    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αρχικά να ευχαριστήσω το κ.Καζάκη τόσο για τα στοιχεία που παρέθεσε όσο και για την ομορφιά με την οποία το έκανε.

    Δεν θα μείνω να επαναλαμβάνω ότι εκμεταλλεύονται τον Ελληνικό λαό, ότι τον έκλεψαν και εξακολουθούν να τον κλέβουν, ότι τον πρόδιδαν και εξακολουθούν να τον προδίδουν, ότι όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι εμείς για εμάς. Όλα αυτά είναι γνωστά χιλιοειπωμένα λόγια, είναι τα δεδομένα του προβλήματος.

    Το πρόβλημα αυτό δεν είναι μόνο το δικό μας πρόβλημα, ούτε είναι το πρόβλημα μεγάλων ή μικρών σε ηλικία, είναι το πρόβλημα του καθενός που έχει σχέση με την Ελλάδα ως κράτος. Καθένας που έχει κάποιο κοινωνικό ή πολιτικό συμφέρον που σχετίζεται με την Ελλάδα αυτή τη στιγμή και στο μέλλον θα θιχτεί. Άμεσα ή έμμεσα όλοι θα χάσουν, διότι σε ένα αλληλοεξαρτώμενο σύστημα όπως οι σύγχρονες κοινωνίες, αν ένας χάσει χάνουν όλοι. Αν πολλοί χάσουν πάλι χάνουν όλοι περισσότερα αυτή τη φορά. Αν οι περισσότεροι χάσουν και μάλιστα αρκετά έως πολλά, τότε όλοι θα χάσουν από αρκετά.

    Ακόμα και αυτοί που νομίζουν ότι θα τη γλυτώσουν, θα χάσουν αρκετά. Θα χάσουν οι πολιτικοί που θα φύγουν στο εξωτερικό, οι βολεμένοι που κερδοσκοπούν, οι διάσημοι των τεχνών που νομίζουν ότι δεν θα τους αγγίξει αυτή η «καταστροφή», όλοι θα χάσουν. Αυτό είναι το πρόβλημα! Αυτό είναι το σημείο όπου θέλω να καταλήξω μέχρι το σημείο αυτό του κειμένου.

    Αν χάνουν οι πολλοί, χάνουν όλοι!!!

    Οι τεχνικές λεπτομέρειες του προβλήματος είναι αντικείμενο ειδικευμένων όπως εσείς κ.Καζάκη. Ωστόσο δεν γράφω ώστε να καταδείξω για ακόμα μια φορά ένα πρόβλημα, μια καταστροφή που όλοι λίγο πολύ ζούμε καθημερινά.

    Γράφω με σκοπό να θέσω μια ερώτηση προς κάθε αναγνώστη του αυτού κειμένου : Ποια είναι η λύση?

    Ακούω όλους μας να μιλάμε για το πρόβλημα αλλά για τη λύση ακούω μόνο κραυγές. Ακούω « να βγούμε στους δρόμους», «να τους διώξουμε όπως στην Αργεντινή», «να καθαρίσουμε με τους 300», «να εντείνουμε/εντείνετε τις προσπάθειες», «να φωνάξουμε δυνατά»… κ.α.

    Σκέπτομαι όμως ότι καλά όλα αυτά έως εκεί που λέγονται μόνο αλλά είναι μια λύση πανάκεια και απλά ένας τρόπος να εκτονώνεται η ψυχολογική πίεση. Βγες στο δρόμο να φωνάξεις ώστε να εκτονωθείς. Γνωστή μέθοδος από πολύ παλιά. Οι διαδηλώσεις και οι «κοινωνικές εκδηλώσεις» είναι απλά τρόπος έκφρασης δυσαρέσκειας και εκτόνωσης ψυχολογικής φόρτισης… τίποτε άλλο.

    Αλλά πόση δύναμη έχει ένας Ευρωπαίος πολίτης; Έχετε κι εσείς αναλογιστεί ποτέ ότι ο Ευρωπαίος πολίτης έχει το δικαίωμα να κάνει προσφυγές σε δικαστήρια εναντίων κρατών ή του κράτους του; Γνωρίζεται πως γίνετε; Γνωρίζετε ότι μπορείτε να κάνετε μηνύσεις σε κράτη ή κράτος ή φορέα; Αν μισό εκατομμύριο μηνύσεις εξαπολυθούν στα εγχώρια και διεθνή δικαστήρια διαφόρων αντικειμένων, τότε πιστεύω ότι τα πράγματα θα σφίξουν περισσότερο. Τότε αντί να ζητούμε φωνάζοντας θα ασκήσουμε το έννομο δικαίωμά μας, τον έλεγχο του κράτους παραγκωνίζοντας όσους δεν το επιθυμούν προς συμφέρον τους. Τότε αντί να ζητούμε, θα διεκδικούμε… και νομίζω ότι είναι καιρός να διεκδικήσουμε και να πάψουμε απλά να παρακαλούμε.

    Παρακαλώ κάθε αναγνώστη του παρόντος κειμένου, να σκεφτεί και να συλλογιστεί στις απόψεις των δύο τελευταίων παραγράφων. Αν συμφωνεί τότε ας τις διαδώσει. Όταν αυτές διαδοθούν αρκετά, τότε μένει μόνο να ενεργοποιηθεί ο υπάρχων πληθυσμός ώστε να εφαρμοστεί κάτι αντίστοιχο.

    Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα.
    --------------------------
    Θα προσθέσω ότι ο Γερμανοτσολιάς Δωσίλογος Τσολάκογλου δεν έφτασε στην ξεφτίλα να πάει στο Βερολίνο να παρασημοφορηθεί απ' τον Χίτλερ, για τις υπηρεσίες του στο Ράιχ. Ο φον Παπανδρέου όχι μόνο του έκανε, αλλά έδειχνε και ιδιάιτερα χαρούμενος γι' αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Το κείμενο αυτό ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα με σαφήνεια. Είναι δε σίγουρο ότι κανείς δεν θα αποτολμήσει να το καταρρίψει, γιατί θα φάει τα μούτρα του.
    Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μία εξαιρετικά καλά στοιχειοθετημένη δημόσια καταγγελία προδοσίας.
    Η προδοσία αυτή δυστυχώς ξεπερνά κατά πολύ τα σύνορά μας.
    Υπάρχει καταφανώς σύσταση συμμορίας του κεφαλαίου, στην οποία έχουν προσχωρήσει και όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της δύσης, με σκοπό την εγκατάσταση απολυταρχικού συστήματος διοίκησης. (βλ. Τρόικα).
    Το κεφάλαιο απαιτεί την εκτελεστική εξουσία και μάλιστα βιάζεται.
    Τέτοια προβλήματα έχει κατά κόρον αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν. Είναι όμως η πρώτη φορά στην ιστορία που ο άνθρωπος δεν εμπλέκεται στην παραγωγή και ο εργαζόμενος είναι για το σύστημα ουσιαστικά άχρηστος.
    Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα σύστημα το οποίο, αν το αφήσουμε ανενόχλητο, θα στερήσει τελικά το δικαίωμα του ανθρώπου στην ύπαρξη.
    Μπορεί να ακούγεται ακραίο, αλλά παρόμοια φαινόμενα στοχευμένα εναντίων συγκεκριμένων ομάδων (π.χ. Εβραίων,Τσιγγάνων, Καθολικών, Μουσουλμάνων κ.α.) έχουμε δει και στο πρόσφατο παρελθόν.
    Πρόκειται για πνευματική αρρώστια του πολιτισμού μας, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή