Έως πότε θα επιτρέπουμε να μας λεηλατούν;*

 Πάνω από ένα χρόνο ζούμε τον παραλογισμό του γενικού εγκλεισμού και της λεγόμενης κοινωνικής αποστασιοποίησης στο όνομα της πανδημίας. Πρόκειται για μέτρα μεσαιωνικής έμπνευσης, τα οποία ήταν αδιανόητα τόσο για την επιστήμη, όσο και για την πολιτεία έως εντελώς πρόσφατα.

Αδιανόητα! Γιατί; Διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι με την καταστολή όχι μόνο δεν μπορείς να αντιμετωπιστεί καμιά επιδημία, αλλά αντίθετα κοστίζει στις κοινωνίες πολλά περισσότερα. Παρατείνει τη διάρκεια της επιδημίας, την κάνει ακόμη πιο φονική με αλλεπάλληλα κύματα και βυθίζει τις κοινωνίες στην απόλυτη μιζέρια και απελπισία.

Αυτό διδάσκουν τουλάχιστον 7 αιώνες εμπειρία! Να γιατί οι μέθοδοι γενικής καταστολής απορρίφθηκαν, όταν η επιστήμη λυτρώθηκε από την υποτέλεια στην απολυταρχία και η πολιτεία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει, έστω και ψευδεπίγραφα, το απαραβίαστο των συνταγματικών εγγυήσεων της ζωής των λαών, αλλά και των πολιτών.

Η αναβίωση του ολοκληρωτισμού.

Γιατί λοιπόν αναβίωσαν; Για τον ίδιο λόγο που επιλέχθηκαν εξαρχής. Οι επιδημίες του ύστερου μεσαίωνα ήταν ο καλύτερος τρόπος, εκτός του πολέμου, για να επιβληθεί ο ολοκληρωτισμός της απόλυτης μοναρχίας. Σήμερα είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να παγιωθεί ένας νέος ακόμη χειρότερος ολοκληρωτισμός. Ο ολοκληρωτισμός των κυρίαρχων της χρηματαγοράς και της εξουσίας, ή οποία όχι μόνο διαπλέκεται, ούτε απλά έχει εξαγοραστεί, αλλά έχει ταυτιστεί απόλυτα μαζί τους.

Έτσι, λοιπόν, οδήγησαν αδίστακτα τις περισσότερες χώρες σε μια σκόπιμη καταστροφή άνευ προηγουμένου, μόνο και μόνο για να ενισχυθούν, αφενός, οι μονοπωλιακές δομές οικονομίας και πολιτικής σε βάρος της κοινωνίας. Κι αφετέρου, για να πυροδοτήσουν μια άνοδο κερδοσκοπίας σε σχήμα V. Μόνο έτσι πλέον μπορεί η παγκόσμια οικονομία να ελπίζει σε σημαντικές ανόδους. Μετά από μεγάλες καταστροφές, ανάλογες μ’ εκείνες ενός πολέμου.

Επομένως, δεν έχει καμιά σημασία το γεγονός ότι οι επιλογές της κυβέρνησης οδήγησαν την Ελλάδα να είναι πρωταθλήτρια ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ στο βάθος της ύφεσης, την πτώση του εισοδήματος, τις πτωχεύσεις και την ανεργία. Ξεπερνούν πλέον το 42% της απασχόλησης όσοι σήμερα στην Ελλάδα είναι άνεργοι, είτε εργάζονται ευκαιριακά με αμοιβές πείνας. Το ποσοστό αυτό ίσως αγγίξει το 50% μέσα στο 2021.

Ακόμη και το γνωστό παραμύθι των δημοσιονομικών πλεονασμάτων πήγε περίπατο στη χρονιά της πανδημίας. Θυμάστε πόσοι τσαρλατάνοι κυρίως με ακαδημαϊκές τηβέννους ορκίζονταν δημοσίως ότι τα δημοσιονομικά πλεονάσματα είναι ο μονόδρομος εξόδου από μια κρίση; Έστω κι αν χρειαστεί να καταδικαστεί στην ανεργία, την υποαπασχόληση, την ανέχεια και το διογκούμενο εισοδηματικό έλλειμα η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Οι δανειστές αποδέχτηκαν ότι εν μέσω κρίσης δεν μπορείς να επιδιώκεις δημοσιονομικά πλεονάσματα και μάλιστα υπερπλεονάσματα, όπως μας έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων. Τόσο απλά.

Ένα ακόμη μνημονιακό θέσφατο κατέρρευσε.

Αποκαλύφτηκε ότι οι μηχανισμοί κηδεμονίας της χώρας μας από την ΕΕ θέλουν μόνο το προνόμιο να αποφασίζουν αυτοί πότε ο κρατικός προϋπολογισμός θα δημιουργεί ελλείματα, ή πλεονάσματα και υπέρ ποιων. Έτσι, εκεί που ασφυκτιούσε κυριολεκτικά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία κάτω από το άγος των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, οι δανειστές ξαφνικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το γεγονός ότι το 2020 το δημοσιονομικό έλλειμμα έφτασε τα 22,8 δις ευρώ, δηλαδή το 14% του ΑΕΠ.

Ούτε επίσης έχουν πρόβλημα με το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος, έφτασε στις 31/12/2020 να ξεπερνά τα 374 δις ευρώ, δηλαδή το 226% του ΑΕΠ!

Δεν θα είχαν πρόβλημα ακόμη κι αν το δημοσιονομικό έλλειμμα ξεπερνούσε τα 24,3 δις ευρώ, όπως προβλεπόταν για το 2020 από τον Προϋπολογισμό του 2021. Ούτε φυσικά έχουν κανένα πρόβλημα αν το δημοσιονομικό έλλειμμα για το επόμενο έτος, από -3,9% του ΑΕΠ, όπως είχε συμφωνηθεί όταν κατατέθηκε ο Προϋπολογισμός του 2021, εκτιναχθεί ξανά στα ουράνια.

Το αποτέλεσμα, όπως είναι επόμενο, θα είναι να ξεπεράσει το δημόσιο χρέος για μια ακόμη φορά κάθε προηγούμενο ρεκόρ και για το 2021.

Όσο η χώρα θα τελεί υπό καθεστώς κατοχής και εκποίησης, όσο θα βγαίνουν αδιαμαρτύρητα στο σφυρί τα «ιμάτιά» της, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας και των πολιτών της, τόσο θα συντάσσονται επίσημες εκθέσεις που θα συγχαίρουν τις κυβερνήσεις της χώρας και θα ανακηρύσσουν το χρέος της βιώσιμο. Τόσο οι ίδιοι πάντα τσαρλατάνοι με την ακαδημαϊκή τήβεννο θα εμφανίζονται επικεφαλής σε δημόσιες λιτανείες υπέρ του ευρώ και των επιλογών της ΕΕ. Όποιες κι αν είναι αυτές, όσο παρανοϊκά αντιφατικές κι αν είναι, όση ζημιά – και μάλιστα ανεπανόρθωτη – επιφέρουν στη χώρα και τα λαό της.

Για λόγους σύγκρισης θυμίζουμε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, όπως το υπολόγισε το Ελεγκτικό Συνέδριο, ανερχόταν στα 28,9 δις ευρώ, ή το 12,2% του ΑΕΠ. Ενώ το δημόσιο χρέος στις 31/12/2009 ανερχόταν στα 298,5 δις ευρώ, ή το 126% του ΑΕΠ.

Στις 30/6/2010 το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 317 δις ευρώ. Ενώ ύστερα από μια ολόκληρη δεκαετία μνημονιακών πολιτικών προσαρμογής, φτάσαμε αισίως τα ελληνικά νοικοκυριά να έχουν χάσει το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος και το δημόσιος χρέος να έχει αυξηθεί κατά 18% σε απόλυτους αριθμούς. Και εις ανώτερα.

Τι χρηματοδότησε το δημοσιονομικό έλλειμμα;

Όμως έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς τι απέγιναν τα 22,8 δις ευρώ του δημοσιονομικού ελλείμματος. Που πήγαν; Τι χρηματοδότησαν;

Πάντως όχι τα εισοδήματα και την απασχόληση. Ούτε βέβαια το  σύστημα υγείας. Χρηματοδότησε τη λεηλασία του κράτους, αλλά και της οικονομίας από τους ημέτερους. Με τις ευλογίες πάντα των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν την επιτάχυνση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δηλαδή του ξεπουλήματος της χώρας.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το δημοσιονομικό έλλειμμα χρηματοδότησε, έμμεσα, ή άμεσα, τα ταμεία των χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων και κύρια των τραπεζών. Χάρις στις άφθονες και εντελώς αδιαφανείς χρηματοδοτήσεις από τον Προϋπολογισμό, με πρόσχημα τις «έκτακτες συνθήκες», προστέθηκαν στα ταμεία των χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων πάνω από 49,7 δις ευρώ στα πρώτα τρία τρίμηνα του 2020.

Που πήγε αυτό το επιπλέον ταμειακό χρήμα; Στο μεγαλύτερο μέρος του, έφυγε από τη χώρα.

Το σύνολο των επενδύσεων χαρτοφυλακίου που έφυγε στο εξωτερικό μέσα στο 2020 ξεπέρασε τα 35,4 δις ευρώ. Ενώ το χρήμα που έφυγε στο εξωτερικό το ίδιο διάστημα με τη μορφή των «λοιπών επενδύσεων» ξεπέρασε τα 23,6 δις ευρώ.

Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, η κυβέρνηση χρηματοδότησε μέσω του Προϋπολογισμού τη φυγή στο εξωτερικό άνω των 59 δις ευρώ! Αυτό το νόημα έχει το δυσθεώρητο δημοσιονομικό έλλειμμα.

Το 2020, με άλλα λόγια, ήταν μια χρυσή χρονιά για όσους νέμονται την οικονομία, την κοινωνία και τον κρατικό κορβανά στην Ελλάδα. Λεηλάτησαν όσα μπορούσαν και τα έβγαλαν στο εξωτερικό. Χωρίς καμιά αντιπολίτευση της μονοκομματικής βουλής των 6 κομμάτων να θίξει καν το ζήτημα.

Δεν χρειάζεται βέβαια να μιλήσουμε για το ποιος και με ποιον τρόπο θα πληρώσει το λογαριασμό του ελλείμματος και τους χρέους. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Crash, 24 Μαρτίου 2021.