Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Λούξεμπουργκ και την σκήλευση του πτώματός της από την αριστερά του συρμού.


Σαν χθες, 15 Γενάρη του  1919, δολοφονήθηκε με πολύ σκληρό τρόπο, η μεγάλη επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ. Δολοφονήθηκε μαζί με τον Καρλ Λιμπνεχτ από τις δυνάμεις καταστολής, τα ειδικά σώματα στρατιωτικής αστυνομίας για την καταστολή των κοινωνικών αναταραχών που δημιούργησε η δημοκρατία της Βαϊμάρης για να καθυποτάξει τον Γερμανικό λαό. Αυτουργοί της δολοφονίας ήταν οι ηγέτες του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, πρώην σύντροφοι των Λούξεμπουργκ και Λιμπενχτ, οι οποίοι και στρατολόγησαν τα ειδικά σώματα καταστολής από τα οποία επί ναζισμού ανδρώθηκαν τα Ες-Ες.


Στην πολιτική κηδεία της Ρόζας Λούξεμπουργκ φέτος παραβρέθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας μαζί με τους σημερινούς επιγόνους των σοσιαλδημοκρατών δολοφόνων της. Έτσι γίνεται πάντα. Κάθε μεγάλος επαναστάτης όσο ήταν ζωντανός αποτελούσε αντικείμενο διώξεων, χλευασμού και δυσφήμισης. Μετά θάνατο μετατρέπεται σε ένα αβλαβές άγιο εικόνισμα για την αποβλάκωση των αφελών. Στην περίπτωση της Λούξεμπουργκ η μοίρα της επιφύλαξε χειρότερη τύχη μιας και δολοφονείται εν ψυχρώ κάθε χρόνο από τους ομοϊδεάτες των αυτουργών της δολοφονίας της, ώστε ο κάθε κ. Τσίπρας να εκμεταλλεύεται την φήμη της προδίδοντας στην πράξη τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε και τελικά έδωσε την ζωή της.

Από την κηδεία της Λούξεμπουργκ έως το ίδρυμα Μπρούκινγκς της Ουάσινγκτον για να στρατολογηθεί – αν δεν έχει στρατολογηθεί ήδη – από κυρίαρχα συμφέροντα και την πολιτική των ΗΠΑ, δεν είναι μεγάλη η απόσταση. Ιδίως αν δεν σε διακρίνει ίχνος προσωπικής και πολιτικής εντιμότητας. Να τον χαίρονται όσοι τον αναγνωρίζουν σαν αρχηγό! Είναι άξιοι αριστεροί, όπως όλοι οι σοσιαλιμπεριαλιστές της σοσιαλδημοκρατίας που συνωμότησαν με τις πιο αντιδραστικές μερίδες της Γερμανικής άρχουσας τάξεις για να στήσουν την δημοκρατία της Βαιμάρης πάνω στα πτώματα των Γερμανών εργατών και μικροαστών, μόνο και μόνο για να ανοίξουν τον δρόμο στην άνοδο του ναζισμού. Αγαπητοί σύντροφοι του κ. Τσίπρα ακολουθείται επάξια του ιδεολογικούς σας προγόνους της δημοκρατίας της Βαιμάρης.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ – σύμφωνα με τα τελευταία της λόγια – «ήταν, είναι και θα είναι» παρούσα όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο υπάρχουν λαοί που αγωνίζονται για την ελευθερία τους και αναγκάζονται να παλεύουν για το αυτονόητο, για την ίδια την επιβίωσή τους. Ήταν, είναι και θα είναι εκεί όπου τους αγνούς αγωνιστές τους καλεί το καθήκον για την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και όχι για να την ντροπιάζουν και να σκηλεύουν το πτώμα της μετά θάνατο οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού επειδή φορούν την τήβεννο του αριστερού.

Θεωρώντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, έστω και σαν φάρσα, αξίζει να θυμηθούμε ένα εξαίρετο κείμενο του Λ. Τρότσκι που προσπάθησε στην εποχή του να υπερασπιστεί την Ρόζα Λούξεμπουργκ από ένα ιδεολογικό πρόγονο του κ. Τσίπρα. Να πώς κατέληγε το 1932 από την Πρίγκηπο σ’ ένα κείμενο με τίτλο «κάτω τα χέρια από την Ρόζα Λούξεμπουργκ»: «Ναι, ο Στάλιν έχει πολύ δίκιο να μισεί τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Γι΄ αυτό και γίνεται επιτακτικότερο το καθήκον μας να προφυλάξουμε τη μνήμη της Ρόζας από τη συκοφαντία του Στάλιν που την άρπαξαν οι μισθωτοί υπάλληλοι για να διαδώσουν στα δύο ημισφαίρια, και να προβάλουμε αυτή την πραγματικά θαυμαστή, ηρωική και τραγική φυσιογνωμία στις νέες προλεταριακές γενιές σ΄ όλο της το μεγαλείο και τη δύναμη έμπνευσή της.» Γιατί μισούσε την Ρόζα Λούξεμπουργκ ο Ιωσήφ Στάλιν; Για τον ίδιο λόγο που την μισούσε και τελικά την δολοφήνησε ο ομογάλακτός του στην Γερμανική σοσιαλδημοκρατία, Φρίντριχ Έμπερτ. Δεν είναι τυχαίο που το ρεβανσιστικό κράτος της Γερμανίας, επίσημος συνεχιστής του ναζιστικού Ράιχ, δοξάζει ακόμη και σήμερα τον σοσιαλδημοκράτη Έμπερτ και τον έχει μετατρέψει σε ίδρυμα επεκτατισμού δια της εξαγοράς της Γερμανικής πολιτικής επιροής δειθνώς, ιδίως στον χώρο των συνδικάτων.

Βλέπετε, ο Γερμανός Στάλιν – όπως εύστοχα είχαν χαρακτηρίσει τον ιδρυτή της κομματικής κάστας γραφειοκρατών που έλεγξαν την σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας και την χρησιμοποίησαν για να εξυπηρετήσουν τις πιο αντιδραστικές μερίδες του χρηματιστικού κεφαλαίου – Φρίντριχ Έμπερτ, έβαλε να την δολοφονήσουν μαζί με τον Λίμπνεχτ. Ο Ιωσήφ Στάλιν επιχείρησε να λερώσει το όνομά της για να σκροπίσει τον τρόμο μέσα στο κόμμα του και να δολοφονήσει την πιο ζωογόννα δύναμη της Ρωσικής επανάστασης. Ενώ οι σημερινοί τους επίγονοι της στήνουν κηδείες για να αναβαπτιστεί η προδοτική τους πολιτική και ιδεολογία στην επαναστατική φήμη της. Κάτω τα χέρια λοιπόν από την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Κάτω τα χέρια όλοι εσείς οι επίδοξοι τρόφιμοι των Μπρούκινγκς. Κάτω τα βρωμόχερά σας όλοι εσείς που ξέρετε μόνο από προδοσίες, που εκπροσωπείται την πολιτική του εφικτού για να προσκηνύσετε τον εχθρό πριν καν δώσετε την μάχη και αποτελείται γνήσιο γόνο της κομματικής γραφειοκρατίας που δολοφόνησε το κίνημα ξανά και ξανά.

Όταν μέσα στην φυλακή επισκέφτηκαν την Ρόζα Λούξεμπουργκ οι παλιοί της σύντροφοι για να της βάλουν μυαλό, να την πείσουν να βάλει νερό στο κρασί της ώστε να βγει από την φυλακή και να σωθεί, να εγκαταλείψει τις «ακραίες» θέσεις της που μόνο κακό θα της έφερναν και να την πείσουν ότι μόνο συμφιλιωτικά με τους προδότες και με το επίσημο καθεστώς, που τότε ήταν η «δημοκρατία» της Βαιμάρης η οποία βρισκόταν στα χέρια της σοσιαλδημοκρατίας και εκόλαπτε το αυγό του ναζισμού, τους απάντησε:

«Αχ! εσείς, δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες να πουλήσετε «τοις μετρητοίς» λίγο «ηρωισμό», έστω και για τρεις σκουριασμένες χαλκοδεκάρες, φτάνει να μετρηθεί το «όφελος» πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής. Και τα απλά λόγια ενός τίμιου και ευθύ ανθρώπου: «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο θεός βοηθός», εσείς δε θα τα ξεστομίσετε ποτέ!… Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα  καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσείλια – αλλά, σεις προς θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!»

Όσο κι αν προσπαθούν οι σημερινοί επίγονοι των δολοφόνων της κόκκινης Ρόζας, όπως την μετονόμασε ο Μπρεχτ, να σκηλεύσουν το πτώμα της, δεν θα πετύχουν να σιγάσουν τον απόηχο της δικής της τρομερής προειδοποίησης. Μπορεί να νομίζουν ότι έχουν πια ξεμπερδέψει μαζί της, αλλά να είναι σίγουροι ότι όσο υπάρχουν αγωνιστές και λαοί που μπροστά στον μεγαλύτερη απειλή δεν φοβούνται να πουν, «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο θεός βοηθός»!, τόσο θα τους στοιχειώνει η τρομερή απειλή της: «Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα  καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσείλια – αλλά, σεις προς θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!» Κι από αυτή την απειλή κανένα ίδρυμα τύπου Μπρούκινγκς, κανένα μέσο, καμιά κρατική επιχορήγηση, καμιά προστασία, καμιά κονκάρδα της αριστεράς δεν πρόκειται να τους διασώσει.

8 σχόλια:

  1. «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο θεός βοηθός»! Ας είναι αυτό το απόφθεγμα, ο όρκος κάθε αγωνιστή που δεν μιζεριάζει με τα "εφικτά" αλλά στέκεται βράχος ακλόνητος και παλεύει για το όνειρο όπως κάθε αληθινός επαναστάτης που άλλαξε την ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο "ανθρωπάκος" πάντα ήταν ένας δύσκολος αντίπαλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εύγε σας

      υπέροχη ανάρτηση

      είχα πει ότι δεν θα γράψω ξανά στο μπλογκ σας αλλά οι εγωισμοί είναι μικροαστικοί....

      η Ρόζα είναι μια επαναστάτρια και κανένας "αριστερός" δεν μπορεί να την κυλιδώσει...


      εξ' άλλου και οι "αριστεροί" τα ίδια δεν έκαναν στην Κομμούνα? στο κοινοβούλιό τους δεν ήταν??

      Διαγραφή
  3. Παρατηρήσεις συνοπτικές: Ο Λένιν αφενός αποκαλούσε τη Λούξεμπουργκ "αετό της επανάστασης" και την εκτιμούσε απεριόριστα ως επαναστάτρια, αφετέρου διαφωνούσε ριζικά με την (όπως τραγικά αποδείχτηκε...) βαθύτατα λαθεμένη άποψή της για τη δομή/οργάνωση/ουσιαστική δημοκρατικότητα/αποτελεσματικότητα/ικανότητα να οδηγήσει σε νικηφόρα αντιπαράθεση με την καπιταλιστική εξουσία, του επαναστατικού κόμματος! Η (ουσιαστικά αναρχική) άποψή της για το κόμμα που έφτιαξε ο Λένιν και τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ήταν πέρα ως πέρα άδικη, οδηγεί,παρά την θέλησή της, στην διάλυση ή στην ήττα λόγω οργανωτικής/πολιτικής πλαδαρότητας, της επαναστατικής οργάνωσης. Οι κατηγορίες της κατά του Λένιν πως το κόμμα που έφτιαξε οδηγεί στην υποκατάσταση της τάξης και όλου του κόμματος από έναν δικτάτορα, δεν είναι τυχαίο πως έχουν γίνει σημαία όλων των αντιλενινιστικών μικροαστικών (ή και καθαρά αστικών) "αριστερών" και αναρχοαυτόνομων ρευμάτων και πολιτικών οργανώσεων!... Ως και οι τροτσκιστές με περίσσιο θράσος τις έχουν κάνει σημαία τους ενώ είναι πασίγνωστο πως ο Τρότσκι είχε πολύ πιο διοικητικές/γραφειοκρατικές αντιλήψεις για το κόμμα ακόμα και από τον Στάλιν!!! Λαμπρό παράδειγμα η ιστορική τεράστια σύγκρουση Τρότσκι-Λένιν για τη λειτουργία και ρόλο των Συνδικάτων μετεπαναστατικά:Ο Τρότσκι τα ήθελε όργανο του κόμματος (όπως έγιναν επί Στάλιν-Χρουστσώφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσώφ...) ενώ ο Λένιν "ανεξάρτητα όργανα της εργατικής τάξης για υπεράσπισή της ακόμα και από το δικό ης κόμμα"!... Στην "Πολιτική Διαθήκη" του Ο Λένιν κατηγορεί τον Τρότσκι ακριβώς για γραφειοκράτη που "έλκεται από τη διοικητική όψη των πραγμάτων"και το Στάλιν για βαναυσότητα...ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ (ΟΧΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ) ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟ, ΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,ΟΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ, ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΣ: "...Στο διάστημα που ήταν στην φυλακή,το!918,η Λούξεμπουργκ υποβάλλει σε αυστηρή κριτική την πολιτική των μπολσεβίκων στο αγροτικό ζήτημα, το σύνθημά τους για την εθνική αυτοδιάθεση και την από μέρους απόρριψη της τυπικής δημοκρατίας..." (Γράφειο Τρότσκι καταγγέλλοντας το Στάλιν ότι "θεωρούσε τη Λ.κεντρίστρια")
    -Κι εδώ φαίνεται η εκ μέρους της υποτίμηση του δικαιώματος εθνικής αυτοδιάθεσης, την οποία αρνείται χάριν,κατάτη γνώμη της, του ταξικού/διεθνιστικού συμφέροντος. Εδώ είναι ολοφάνερη η πλήρης αντίφαση με την εκ μέρους της υπεράσπιση της τυπικής (και της ουσιαστικής) δημοκρατίας!!! Γιατί απλά, η δημοκρατία δε μπορεί να έχει ισχύ μόνο όταν αρέσουν οι αποφάσεις του λαού στους "πρωτοπόρους επαναστάτες" αλλά προφανώς και όταν είναι αντίθετες πχ όταν θέλουν εθνική αυτοδιάθεση!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θεωρώ ότι το άρθρο αυτό κύριε Καζάκη σας τιμάει! Όσο αφορά το παραπάνω άρθρο του "αντίλογου χανίων" είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας το εξαιρετικό βιβλίο "προδωμένη επανάσταση" του Λ. Τρότσκι καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για έναν "γραφειοκράτη" χωρίς όραμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και φυσικά "stalker", ο ίδιος ο Τρότσκι ήταν απόλυτα γραφειοκρατικών αντιλήψεων και πρακτικών, όπως φάνηκε από όλη την πολιτική του, όπως και στο ζήτημα της διαφωνίας του με τον Λένιν για τον ρόλο των Συνδικάτων, μα πάνω απ΄όλα, όπως λέει ξεκάθαρα ο ίδιος ο Λένιν για τον Τρότσκι στην ...περίεργα, πολύ περίεργα αποσιωπούμενη από όλους τους φιλοτροτσκιστές "Πολιτική Διαθήκη",το τελευταίο γράμμα του, ετοιμοθάνατος από το δολοφονικό τραύμα της αναρχικής(...το ξεχνάνε κι αυτό και τον βρώμικο ρόλο των αναρχικών του Μαχνό πλάι στους τσαρικούς μετεπαναστατικά κλπ...) Σπιριντόνοβα προς το Συνέδριο των Μπολσεβίκων... Τέλος αν θέλουμε να μην είμαστε προσωπολάτρες, αλλά διαλεκτικά, απροκατάληπτα και αντικειμενικά κριτικοί προς τους πάντες, μην αντιπαρερχόμαστε τα αποδειγμένα με τραγικό και για την ίδια τρόπο τεράστια λάθη της υπέροχης επαναστάτριας Λούξεμπουργκ! Τόσο στο οργανωτικό κόμματος ικανού να αντιπαλέψει νικηφόρα την σιδερένια, πάνοπλη και τεράστια στρατιά της αντίδρασης, όσο και στο ζήτημα των εθνοτήτων! Αν ο Στάλιν είχε την άποψή της για τις εθνότητες,θα καταγγέλονταν στον αιώνα τον άπαντα για ...καταπιεστής των εθνοτήτων! Τα πραγματικά ιστορικά λάθη του Στάλιν(μα και των δεξιών φιλοκαπιταλιστών αντισταλινικών της νομενκαλατούρας από Χρουστσώφ και μετά,ήταν η ταύτιση συνδικάτων με το κόμμα (εφάρμοσε την τροτσκιστική και όχι την λενινιστική αντίληψη γιαυτά...) και η διάλυση κατά τον 2ο Π. Πόλεμο και μη ανασύσταση 'έστω μεταπολεμικά της Τρίτης Διεθνούς. Έτσι μπήκε η βάση της αυτοδιάλυσης των ΚΚ μέσα στο ρεύμα του αστικού "ευρωκομμουνισμού" και ο πλήρης ιδεολογικοπολιτικός αποσυντονισμός τους, σε μια εποχή μάλιστα που όλα τα άλλα πολιτικά ρεύματα, των καπιταλιστών, έχουν τις Διεθνείς τους!... (Χριστ/δημοκρατική, "Σοσιαλιστική" κλπ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι ανοητες απόψεις του Τροσκυ γεματες από μια ατηρικτη μικροαστική αμπάθεια κατά του Σταλιν δεν μας αφορούνν. η πραγματικότητα είναι η εξής : "Την 1 Ιανουαρίου του 1919 η Ομοσπονδία Σπάρτακος μαζί με άλλες σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ομάδες (συμπεριλαμβανομένων των Διεθνών Κομμουνιστών της Γερμανίας, IKD) δημιούργησαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD), πάνω απ' όλα με την πρωτοβουλία των Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ. Η Λούξεμπουργκ υποστήριξε την συμμετοχή του KPD εθνική συνταγματική συνέλευση που τελικά θα ίδρυε την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, αλλά καταψηφίστηκε. Τον Ιανουάριο ένα δεύτερο επαναστατικό κύμα σάρωσε τη Γερμανία, το οποίο μερικοί από την ηγεσία του KPD, συμπεριλαμβανομένης και της Λούξεμπουργκ, ήταν διστακτικοί να το ενθαρρύνουν προβλέποντας το άσχημο τέλος του (αλλά άλλοι προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν). Σε απάντηση, ο Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης, Φρίντριχ Έμπερτ χρησιμοποίησε εθνικιστικές πολιτοφυλακές, τα λεγόμενα Freikorps (Φράικορπς), για να καταστείλει την επανάσταση. Η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ συνελήφθησαν στο Βερολίνο από τα Φράικορπς στις 15 Ιανουαρίου του 1919 και δολοφονήθηκαν την ίδια μέρα. Η Λούξεμπουργκ σφυροκοπήθηκε μέχρι θανάτου με χτυπήματα τουφεκιών και ρίχτηκε σε ένα κοντινό ποτάμι και ο Λίμπκνεχτ πυροβολήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έπειτα τοποθετήθηκε ως άγνωστο σώμα σε κοντινό νεκροφυλάκιο. Εκατοντάδες μέλη του KPD εκτελέστηκαν με παρόμοιους τρόπους, και τα συμβούλια κατεστάλησαν."
    τιμή και δόξα στους κομμουνιστές ήρωες

    ΑπάντησηΔιαγραφή