Παιχνίδια πολέμου κυβέρνησης με Τουρκία. Και ημείς καθεύδομεν!

Στις παραμονές της πλήρους απογύμνωσης της αεράμυνας της Ελλάδας κατ’ απαίτηση της Γερμανικής πρωτοβουλίας και του ΝΑΤΟ, προκειμένου να σταλούν περισσότερα συστήματα αεράμυνας στην Ουκρανία, ο υπουργός άμυνας Νίκος Δένδιας ανακοίνωσε τη δημιουργία «αντι-ντρόουν θόλου». Τα γέλια που προκάλεσε στο τουρκικό επιτελείο η ανακοίνωση του Δένδια, ήταν τόσο ηχηρά, που μας έφεραν στο νου ένα λαϊκό στιχούργημα:

Φθείραι, κουνούπια, κορεοί,
μαμούνια κι έντομα λοιπά,
εστείλανε με μια φωνή
αντιπροσώπους σε παππά.

-Πάτερ, που σ' έχει ο Θεός
στη Γη μας αντιπρόσωπο,
δεν μας αφήν' ο άνθρωπος
Θεού να 'δούμε πρόσωπο.

Είναι το Σχόλιο της Ημέρας με το Δημήτρη Καζάκη.

Η ανακοίνωση του υπουργού άμυνας περί αντι-ντρόουν ασπίδας ή θόλου, ή όπως αλλιώς το πει, είναι φληναφήματα για εσωτερική κατανάλωση. Γίνεται αποκλειστικά για τις εγχώριες εντυπώσεις μετά την ευθεία απαίτηση της Τουρκίας για συγκυριαρχία στο Αιγαίο με αφορμή την ανακοίνωση θαλασσίων πάρκων από τον κ. Μητσοτάκη.

Και φυσικά, όπως πάντα, τέτοιου είδους ανακοινώσεις απευθύνονται σε ανόητους.  Αντι-ντρόουν ασπίδα, ή θόλος δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι μια παρωδία για μικρά παιδιά. Ή μια καλή πρόφαση για πλουτισμό των πολεμοκάπηλων. Η αντι-ντρόουν άμυνα, για ένα σοβαρό στράτευμα, δεν αφορά απλά το σύστημα αεράμυνας, αλλά την αναδιοργάνωση ολόκληρου του στρατεύματος από το επίπεδο διμοιρίας ή μοίρας με κατάλληλα όπλα, ειδική εκπαίδευση και αποτελεσματικές λύσεις χαμηλού κόστους. Απαιτείται δηλαδή συνολικός επανασχεδιασμός του δόγματος ισχύος των ενόπλων δυνάμεων από κάτω έως τα πάνω. Κάτι που στις σημερινές συνθήκες κατάρρευσης είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Ειδικά για μια χώρα που έχει απογυμνώσει και συνεχίζει να απογυμνώνει την άμυνά της προκειμένου να ενισχύσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και τα ελληνικά AWACS, που ο Έλληνας φορολογούμενος τα αγόρασε σε τιμές μονοπωλιακά υψηλές, επιχειρούν ήδη στην Ουκρανία και συνιστούν νόμιμο στόχο για τις ρωσικές δυνάμεις. Ενώ οι Patriot που στάλθηκαν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα της ARAMCO από τις επιθέσεις των Χούθι της Υεμένης, παραμένουν στη Σαουδική Αραβία.

Μόλις χθες Τετάρτη το POLITICO ανέφερε ότι η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ανναλένα Μπάερμποκ και ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους ανάλαβαν πρωτοβουλία «Άμεσης Δράσης για την Αεράμυνα» για να πείσουν τους εταίρους στο ΝΑΤΟ και όχι μόνο, να στείλουν επειγόντως τα απαραίτητα συστήματα αεράμυνας στην Ουκρανία.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, επικρότησε: «Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα στείλει ένα άλλο σύστημα Patriot στην Ουκρανία, μέρος της σημαντικής προσπάθειας που καταβάλλουμε τώρα σε όλη τη συμμαχία του ΝΑΤΟ για να επιταχύνουμε την παράδοση συστημάτων αεράμυνας στην Ουκρανία… Εάν οι σύμμαχοι αντιμετωπίσουν την επιλογή μεταξύ της επίτευξης στόχων ικανότητας του ΝΑΤΟ και της παροχής περισσότερης βοήθειας στην Ουκρανία, το μήνυμά μου είναι σαφές: Στείλτε περισσότερα στην Ουκρανία», είπε, προσθέτοντας ότι ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy θα συμμετάσχει στο Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ουκρανίας την Παρασκευή.

Λέτε η Ελλάδα να αρνηθεί λόγω τουρκικής απειλής;

Πώς προέκυψε όμως η τελευταία όξυνση με την Τουρκία; Υποτίθεται με την ανακοίνωση θαλασσίων πάρκων από τον κ. Μητσοτάκη εντός – προσέξτε – εντός της χωρικής θάλασσας. «Θα δημιουργήσουμε δύο επιπλέον μεγάλα θαλάσσια εθνικά πάρκα, ένα στο Ιόνιο και ένα στο Αιγαίο, αυξάνοντας το μέγεθος των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών μας κατά 80% και καλύπτοντας περίπου το 1/3 των χωρικών θαλάσσιων υδάτων μας» ξεκαθάρισε από πλευράς του ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την ομιλία του στην 9η διεθνή διάσκεψη «Our Ocean Conference».

Η Τουρκία αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί να είναι μονομερής της Ελλάδας. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία κάνει σαφές ότι διεκδικεί συγκυριαρχία τουλάχιστον στο Αιγαίο ακόμη κι εντός των υφιστάμενων χωρικών υδάτων της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση θέλει να ξεχάσουμε πώς το δικαίωμα αυτό το παραχώρησε η ίδια στην Τουρκία με το κοινό ανακοινωθέν, που ονομάστηκε «διακήρυξη των Αθηνών» κατά την διάρκεια της τελευταίας επίσκεψης του κ. Ερντογάν στα τέλη Νοεμβρίου 2023. Με τη διακήρυξη αυτή η Αθήνα αναγνωρίζει στην Άγκυρα το δικαίωμα να θέτει οποιοδήποτε ζήτημα αυτή νομίζει ότι δημιουργεί πρόβλημα στις σχέσεις των δυο χωρών.

Στην ουσία η Τουρκία διεκδικεί τα δικαιώματα αλιείας σ’ ολόκληρο το Αιγαίο, ακόμη και εντός των υφιστάμενων χωρικών υδάτων της Ελλάδας, προφανώς για «ιστορικούς λόγους». Για ανάλογους «ιστορικούς λόγους» που αποδέχθηκε ο κ. Δένδιας και τα αλιευτικά δικαιώματα της Ιταλίας τόσο στο Ιόνιο, όσο και στα Δωδεκάνησα.

Θυμίζουμε ότι η ίδρυση θαλασσίων πάρκων, σημαίνει απαγόρευση αλιείας ανοιχτής θάλασσας. «Θα απαγορεύσουμε την αλιεία με μηχανότρατες στα εθνικά θαλάσσια πάρκα μας έως το 2026 και σε όλες τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές έως το 2030,»  υπογράμμισε ο πρωθυπουργός.

Χάρις στις ποσοστώσεις στην ελληνική αλιεία που έχει επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και την πολιτική εθελοτυφλίας που ακολουθούν επί χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, οι τουρκικοί αλιευτικοί στόλοι αλωνίζουν στο Αιγαίο. Ακόμη και εντός χωρικών υδάτων της Ελλάδας.

Το κεκτημένο αυτό προνόμιο δεν θέλει να χάσει η Τουρκία. Αντίθετα θέλει να το επισημοποιήσει έναντι μιας εθελόδουλης Ελλάδας.

Μην ξεχνάμε επίσης και τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το χωροταξικό σχεδιασμό των ελληνικών θαλασσών. Στις 21 Δεκεμβρίου 2023, από τις Βρυξέλλες ανακοινώθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δεν διασφάλισε την ορθή εφαρμογή της οδηγίας (ΕΕ) 2014/89 σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.

Η συγκεκριμένη οδηγία δεν αφήνει αδιάφορη την Τουρκία. Όχι μόνο για τους λόγους που αναφέραμε, αλλά και γιατί ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, με πρόφαση την κλιματική κρίση, είναι ο φορέας μέσω του οποίου θα προχωρήσει άμεσα η ιδιωτικοποίηση των θαλασσίων ζωνών. Είτε για την εκμετάλλευση των θαλασσίων και υποθαλάσσιων πόρων, είτε για τουριστική αξιοποίηση.

Πρόκειται για το επικείμενο ξεπούλημα των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας – ώστε το χρέος να παραμείνει δήθεν εξυπηρετήσιμο και βιώσιμο – ξεκινώντας πρώτα από τις παράκτιες αλιευτικές και τουριστικές ζώνες. Εξ ου και τα θαλάσσια πάρκα τα οποία εξαγγέλλει η κυβέρνηση και ορέγονται ήδη σκιώδη επενδυτικά κεφάλαια της αλλοδαπής.

Κι απ’ αυτή την τεράστια κομπίνα, η Τουρκία δεν θέλει να μείνει απ’ έξω. Αυτό το νόημα έχει η αντίδρασή της.

Βέβαια, την εγκληματική σοβαρότητα των κινήσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επισκιάζει η απίστευτη ελαφρότητα των στελεχών της, σαν του κ. Δένδια. Το να ανακοινώνει ο υπουργός άμυνας ότι σχεδιάζει έως το 2030 να δημιουργήσει αντι-ντρόουν θόλο αλα Ισραήλ, σημαίνει ότι ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός στερείται πάσης σοβαρότητας.

Πρώτα-πρώτα γιατί επικαλείται το παράδειγμα του Ισραήλ, το οποίο μόνο και μόνο για να ενεργοποιήσει το δικό του θόλο, του κόστισε γύρω στο 1,5 δις δολάρια. Για να αντιμετωπίσει μια προαναγγελθείσα ήπια επίθεση ντρόουν και πυραύλων αξίας 50 φορές μικρότερης. Και πάλι αυτό το πανάκριβο σύστημα του Ισραήλ δεν κατόρθωσε να είναι 100% αποτελεσματικό.

Δεύτερο, γιατί ο κ. Δένδιας στην τελευταία σύνοδο υπουργών αμύνης του ΝΑΤΟ υπέγραψε την προσχώρηση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα της Συμμαχίας. Όπως δήλωνε τότε ο κ. Δένδιας, ταυτόχρονα θα προσχωρήσει και η Τουρκία.

Με άλλα λόγια όποια ασπίδα ή θόλο θέλει να δημιουργήσει η Ελλάδα – αν βέβαια πάρουμε στα σοβαρά τον κ. Δένδια – θα βρίσκεται στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ προκειμένου να χρησιμοποιηθεί όχι εναντίον της Τουρκίας, αλλά εναντίον της Ρωσίας.

Βέβαια, το να έχει καρτούν για υπουργούς και πρωθυπουργούς η Ελλάδα, είναι κάτι το απολύτως σύνηθες. Όπως επίσης απολύτως σύνηθες για τους εκάστοτε κυβερνώντες είναι να σκέφτονται για τον εξοπλισμό της χώρας, όχι με όρους εθνικής άμυνας, αλλά με όρους ρεμούλας και πλιάτσικου.

Όμως δεν είναι καθόλου μα καθόλου σύνηθες να θέτει σε άμεσο κίνδυνο την χώρα η ίδια η κυβέρνησή της, η οποία αποψιλώνοντας την άμυνα απέναντι στην Τουρκία, δείχνει ταυτόχρονα με τις δηλώσεις της ότι είμαστε ξέφραγο αμπέλι για κάθε άρπαγα. Προκαλώντας έτσι συνειδητά την Τουρκία να δράσει στρατιωτικά εναντίον της Ελλάδας.

Μιας Ελλάδας, που αξίζει να θυμόμαστε ότι έχει ταχθεί αναφανδόν με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Μια πλευρά που χάρις στην ιμπεριαλιστική αλαζονεία της βρίσκεται σε αδιέξοδο στρατιωτικά τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Μέση Ανατολή υποστηρίζοντας το τελευταίο χιτλερικό κράτος της υφηλίου, το Ισραήλ.

Οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν κρύβουν πια ότι «επίκειται η ήττα της Ουκρανίας», ενώ το Ισραήλ έχει αποτύχει παταγωδώς να προωθήσει τους διακηρυγμένους στρατιωτικούς του στόχους. Παρά τις χιλιάδες των αμάχων που σκόπιμα δολοφονεί στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.

Τι θα γίνει σε περίπτωση στρατιωτικής συντριβής – έστω και πρόσκαιρης – της Δύσης, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Μέση Ανατολή; Πόσο πιο δύσκολη και αδιέξοδη θα γίνει η θέση της Ελλάδας, ειδικά απέναντι στην Τουρκία; Πόσο πιο εύκολη θα γίνει η επιβολή στρατιωτικών τετελεσμένων σε βάρος της, πρώτα και κύρια στην Κύπρο και το Αιγαίο;

Γι’ αυτό και σήμερα, δεν αρκεί να καταγγέλλει κανείς την εθελοδουλία των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι της Τουρκίας. Ούτε να καταγγέλλει απλά την επιθετικότητα της Τουρκίας.

Πρέπει ταυτόχρονα να τάσσεται αναφανδόν και ενάντια στον πόλεμο που συνδαυλίζουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Μέση Ανατολή. Πρέπει να ταχθεί καθαρά και ξάστερα ενάντια στον πόλεμο απαιτώντας την αποχώρηση της Ελλάδας από τις κυρώσεις που μονομερώς και παράνομα με βάση το διεθνές δίκαιο έχουν αποφασίσει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Πρέπει να απαιτήσει την υιοθέτηση της τακτικής veto τόσο για τα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ επέκτασης του πολέμου εναντίον της Ρωσίας, όσο και στις σχέσεις με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.

Πρέπει να απαιτήσει την αποκατάσταση των σχέσεων όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά κι ολόκληρης της Ευρώπης με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα στο όνομα της ειρήνης, της καλής θέλησης και των Φιλικών Σχέσεων ανάμεσα σ’ όλα τα κράτη που απαιτούν οι πιο θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Ας τελειώσουμε επιτέλους με όλους αυτούς τους εμφανιζόμενους «τουρκοφάγους» που αδιαφορούν για όλα τα υπόλοιπα και κρατούν – στην καλύτερη περίπτωση – ίσες αποστάσεις στο νέο κλιμακούμενο παγκόσμιο πόλεμο που πυροδοτεί η «συλλογική Δύση». Δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η Πέμπτη Φάλαγγα, που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το φύλλο συκής της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης.