Δημ. Καζάκης: «Αντισυνταγματικές οι κατασχέσεις – Ο υπάλληλος κάνει αυτό που λέει ο προϊστάμενος» σημειώνει ο γνωστός Οικονομολόγος – Αναλυτής

Λάβρος κατά των Δήμων (συμπεριλαμβανομένου και του Δήμου Ξάνθης) που κατάσχουν τραπεζικούς λογαριασμούς δημοτών προκειμένου να εισπράξουν τα ανείσπρακτα, εμφανίζεται με δηλώσεις του στην «Θ» ο οικονομολόγος -αναλυτής και πρόεδρος του ΕΠΑΜ κ. Δημήτρης Καζάκης. Ο ίδιος κάνει λόγο για αντισυνταγματικότητα του νόμου, ενώ εξαπολύει βέλη στους αιρετούς που δεν αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να αναστείλουν την εν λόγω διαδικασία. Ο κ. Καζάκης, απαντά μεταξύ άλλων και στην ερώτηση αναφορικά με τα μέσα που έχουν οι δημότες – εν προκειμένω οι Δημότες της Ξάνθης αλλά και οι Πολίτες που είχαν οφειλές από παραβάσεις, προς τον Δήμο Ξάνθης – προκειμένου να αποδεσμευτούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους.

Πόσες φορές θα κληθεί να πληρώσει ο Έλληνας πολίτης τις σαράφικες και τοκογλυφικές τράπεζες;

«Το μεγάλο μονοπώλιο σ’ αυτή τη χώρα είναι το μονοπώλιο του χρήματος. Όσο υπάρχει αυτό, η παλιά μας ποικιλία, ελευθερία και ιδιωτική πρωτοβουλία στην ανάπτυξη είναι εκτός συζήτησης.» (1) Αυτά έλεγε ο Γούντροου Ουίλσον στα 1911, ο οποίος ως ηγέτης του Προοδευτικού Κινήματος, έγινε ο 28ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1913-1921).

Η διαπίστωση αυτή, που δεν θα βρείτε κανέναν Έλληνα πολιτικό, κανένα ελληνικό κοινοβουλευτικό κόμμα τόσο της δεξιάς, όσο και της αριστεράς, να τολμά να την επαναλάβει στις μέρες μας, είναι κάτι περισσότερο από αλήθεια. Όχι μόνο τότε, αλλά πολύ περισσότερο σήμερα. Το μονοπώλιο του χρήματος υπήρξε το εύφορο έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργήθηκαν όλες οι πολιτικές μηχανορραφίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους πολέμους, τα μεγάλα κραχ, τις μακρόχρονες περιόδους ύφεσης, τις κάθε λογής εκτροπές από τον κοινοβουλευτισμό και τις δικτατορίες.

Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το παραμύθι με το «μαξιλαράκι» ρευστότητας;

Μέσα στα τόσα καλά που μας δώρισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη δήθεν «έξοδο από τα μνημόνια», υποτίθεται ότι ήταν κι ένα «μαξιλαράκι ρευστότητας». Αυτά ισχυρίζονται ακόμη και σήμερα οι αυτουργοί του 3^ου και χειρότερου μνημονίου. Υπό καθεστώς προστασίας της εξωνημένης δημοσιογραφίας, η οποία δεν επιτρέπει κανένα ουσιαστικό αντίλογο.

Βέβαια, όπως πάντα, η αλήθεια είναι παντελώς διαφορετική.

Το τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 2015 και διήρκεσε επίσημα έως τις 20 Αυγούστου 2018. Εν συνόλω, η Ελλάδα έλαβε 61,9 δις ευρώ χρηματοδοτικής βοήθειας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), επί συνολικού κονδυλίου προγράμματος έως και 86 δις ευρώ.

Με άλλα λόγια, όταν παίχτηκε η φιέστα της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, παρέμεναν αδιάθετα δάνεια του 3ου μνημονίου ύψους 24 δις ευρώ. Ο ESM δέχτηκε να διατηρήσει το υπόλοιπο των δανείων του 3^ου μνημονίου ως «μαξιλάρι» ρευστότητας που θα υποστηρίξει την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.

Οι περιπέτειες του Κρεμμυδάκη, κατά κόσμον Κασελάκη, στη χώρα της Αριστεράς και της Προόδου…

Οι περιπέτειες του Κρεμμυδάκη, κατά κόσμον Κασελάκη, στη χώρα της Αριστεράς και της Προόδου…

Οι περιπέτειες του Τσιπολίνο, ελληνιστί Κρεμμυδάκη, είναι ένα παλιό παιδικό βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι, το οποίο από τη δεκαετία του 1950 μεταφράστηκε με επιτυχία στις περισσότερες γλώσσες της υφηλίου. Αφορά σ’ ένα αφελές μεν, αλλά κατεργάρικο χωριατόπαιδο, που αντιτάσσεται στη βαναυσότητα και την καταπίεση. Ο Κρεμμυδάκης λοιπόν μετά από πολλές περιπέτειες θα βρεθεί να ηγείται των φρούτων και λαχανικών μαζί με τον Κολοκύθα, το Ραπανάκι, τον Φράουλα, κοκ, οι οποίοι καβάλα στα αγγούρια τους ξεσηκώθηκαν εναντίον του μοχθηρού πρίγκηπα Λεμόνη, του σινιόρ Τομάτα, του βαρόνου Πορτοκάλι, του δούκα Μανταρίνι και το στρατό του Ποντικοουρά για τον έλεγχο της φρουτολαχανοχώρας.

Θα μου πείτε και τι σχέση αυτό με τα τεκταινόμενα στο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασελάκη; Καμιά. Απλά η κακής ποιότητας πρόζα των διαγραφών και των αποχωρήσεων παραπέμπει σε μια παρωδία του γνωστού παιδικού βιβλίου. Όπως παρωδία της αριστεράς υπήρξε και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο που η αλήθεια πονάει. Ειδικά όσους είναι τόσο μαλθακοί τω πνεύματι και αστοιχείωτοι, ώστε να πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια πολιτική ουσία γύρω από την αντιπαράθεση προσώπων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλη ουσία, δηλαδή, εκτός από τη νομή της εξουσίας, δηλαδή την «κυβερνησιμότητα της Αριστεράς», και τους θώκους της ηγεσίας ενός διεφθαρμένου κόμματος.

Περί τρομοκρατίας και τρομοκρατών.

Μετά και το φασιστικό παραλήρημα Πλεύρη, που ούτε λίγο, ούτε πολύ χαρακτήρισε «εχθρικό σύμβολο» για την Ελλάδα τη σημαία της Παλαιστινιακής αντίστασης, οι φημισμένες ανά τον κόσμο για την ανεξαρτησία τους από την εξουσία δικαστικές αρχές της χώρας αποφάσισαν να επιληφθούν οριστικά του ζητήματος. Δεν πρόκειται να επιτρέψουν να διασύρεται η χώρα μας στα μάτια της Δύσης, που δίδαξε τόσο ενδελεχώς σ’ ολόκληρη την ιστορία της και συνεχίζει να διδάσκει στην ανθρωπότητα τον πολιτισμό της γενοκτονίας, της εθνοκάθαρσης, των κρεματόριων, της αποικιοκρατίας και του ολοκαυτώματος ολόκληρων εθνών, λαών και χωρών.

Κι επειδή δεν θέλουν να εκτίθεται η φημολογούμενη ως δικαιοσύνη με επιμέρους προσαγωγές πολιτών – όπως του Παλαιστίνιου που τόλμησε στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, πολεμικό προπύργιο των ΗΠΑ, του Ισραήλ, του ΝΑΤΟ, και της ΕΕ, να αναρτήσει την Παλαιστινιακή σημαία μαζί με την ελληνική – με ψευδείς και κατασκευασμένες κατηγορίες κατ’ εντολή γνωστών άνωθεν και έξωθεν κέντρων, αποφάσισαν να λύσουν το θέμα μια κι έξω. Από εδώ και μπρος θα απαγορευτούν όλα τα σύμβολα αντίστασης και οι αναφορές, που παραπέμπουν στον εκθειασμό της τρομοκρατίας.

«Απ' τοῦ διαβόλου τὴν αὐλὴ, μήτ' ἐρίφι μήτ' ἀρνί», λέει μια παλιά λαϊκή παροιμία.

Η παροιμία αυτή θέλει να τονίσει ότι από «κακὸν ἄνθρωπον ποτὲ καλόν τι μὴν ἔλπιζε· ἐκτὸς ἂν ἀπατηθῇ καὶ νομίζων ὅτι βλάπτει ὠφελεῖ ἐν ἀγνοίᾳ,» όπως εξηγεί ένας οδηγός «δημωδών παροιμιών» του πρώτου μισού του 19^ου αιώνα. (1)

Αυτή την παροιμία οφείλουμε ως λαός να την κρατάμε καλά στο μυαλό μας. Ιδίως όταν ακούμε επαίνους για τα δήθεν επιτεύγματα της Ελλάδας των μνημονίων, της ξένης κατοχής και εκποίησης. Ιδίως όταν δοξάζονται πολιτικοί, σαν τον κ. Σημίτη, οι οποίοι υπήρξαν κυριολεκτικά ολετήρες για τη πατρίδα μας, αλλά και από τους αρχιτέκτονες της σύγχρονης ολέθριας χρεωκοπίας.

Κι ο χορός καλά κρατεί με τα μέσα εξωνημένης ενημέρωσης να μην επιτρέπουν να ακουστεί κιχ αμφισβήτησης. Ακόμη και η «αντισυστημική» δημοσιογραφία κρατά το ίσο της χειρότερης έως σήμερα εξαπάτησης του λαού. Χειρότερης και από την εποχή της απόλυτης σιωπής που είχε επιβληθεί για το χρέος, χρόνια πριν επέλθει η επίσημη πτώχευση.

Τώρα πια δεν έχετε καμιά δικαιολογία.

Ψηφίστε ξανά του ίδιους στις Περιφέρειες και τους Δήμους. Ψηφίστε τους «άξιους» και με έργο που σας προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο πλέον σίγουρος τρόπος για να εξασφαλίσετε ότι μέχρι την επόμενη θεομηνία δεν θα έχει γίνει ουσιαστικά τίποτε. Είναι ο πλέον σίγουρος τρόπος ότι η καταστροφική μετατροπή της χώρας σε οικόπεδο ευκαιρίας θα συνεχίσει ακόμη πιο βίαια. Κι έτσι οι καταστροφές θα είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Τι σημασία έχει ότι όλοι τους, κόμματα εναλλαγής, κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι, ήξεραν πολύ καλά τις μελέτες που τουλάχιστον από το 2017 είχαν καθορίσει Ζώνες Υψηλού Πλημμυρικού Κινδύνου σ’ όλη την Ελλάδα. Κι ας κάνουν τον ανήξερο τώρα.

Τι θέλετε να σας πουν; Ότι προέχει ο λουφές και τα συμφέροντα; Ότι η καταστροφή είναι μια τεράστια επιχείρηση για όλα τα κρατικοδίαιτα τρωκτικά, που δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη εργολαβία; Ότι τα θύματα όσο πιο πολλά είναι τόσο καλύτερα, γιατί εκβιάζονται πολύ πιο εύκολα και μετατρέπονται σε όχλο που άγεται και φέρεται κατά το δοκούν της εξουσίας;

Έχουμε για τα καλά εισέλθει στον κύκλο των προμελετημένων φυσικών καταστροφών.

Η πρωτοφανής καταστροφή από τις θεομηνίες συνιστούν χαράς ευαγγέλια για όσους νέμονται τον κρατικό κορβανά. Ο κ. Μητσοτάκης στην επίσκεψή του στο Βόλο και τη Θεσσαλία έκλεισε το μάτι με βαθύ νόημα: «Το είπα και στη Λάρισα, το ξαναλέω και εδώ: η ελληνική οικονομία σήμερα πατάει καλά στα πόδια της και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε εκείνες τις αντοχές να στηρίξουμε τους συμπολίτες μας απέναντι σε αυτή την πολύ μεγάλη φυσική καταστροφή. Όμως, ταυτόχρονα να διεκδικήσουμε και όλους τους πόρους που θεωρούμε ότι δικαιούμαστε από την Ευρώπη και να θέσουμε πια με πολύ επιτακτικό τρόπο και σε επίπεδο ευρωπαϊκής χρηματοδότησης τα άμεσα ζητήματα αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.»

Με άλλα λόγια, οι πολίτες οφείλουν να μην διαμαρτύρονται γιατί θα αποζημιωθούν, ενώ για το κράτος των μεγαλοεργολάβων και το κύκλωμα των έργων αρπαχτής θα υπάρξουν πολύ περισσότερα κονδύλια. Με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος». Έτσι όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες καταστροφές.

Άλλωστε για τον κ. Μητσοτάκη η καταστροφή του Βόλου και της Θεσσαλίας οφείλεται στην υπερβολική βροχόπτωση. «Εδώ [στο βόλο], μάλιστα, σημειώθηκε και το απόλυτο ρεκόρ βροχόπτωσης, το οποίο θα καταγράφεται πια στα παγκόσμια ρεκόρ, όχι μόνο στα εθνικά, για να έχουμε μια αίσθηση του πόσο νερό έπεσε και τι πίεση αυτό έβαλε στις υποδομές, προφανώς, και στις περιουσίες των ανθρώπων.» Με άλλα λόγια ο Δον Κορλεόνε της ελληνικής πολιτικής ανακάλυψε ότι πρόκειται για παγκόσμιο(!) ρεκόρ βροχόπτωσης. Τι να σου κάνει και το κράτος;

Πόσο έχει ξευτελιστεί η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα σήμερα;

Η ανθρώπινη ζωή σήμερα δεν αξίζει ούτε ένα εισιτήριο καταστρώματος σε πλοίο της γραμμής. Το περιστατικό στον Πειραιά με τον αργοπορημένο επιβάτη που πηδά στον καταπέλτη του πλοίου της γραμμής για να βρει τελικά τον απρόσμενο θάνατο, είναι απ’ αυτά που λες στον εαυτό τους ότι αυτά δεν γίνονται. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται.

Ο θάνατος του συγκεκριμένου επιβάτη δεν ήταν δυστύχημα, αλλά προϊόν εγκληματικής αδιαφορίας. Ναι, πήδησε αργοπορημένος στον καταπέλτη του πλοίου, αλλά γιατί θα έπρεπε να απωθηθεί; Ποιος τρελός νους σκέφτηκε να τον απωθήσει; Και ποιος ήταν εκείνος ο διεστραμμένος νους που αποφάσισε, με τον αδικοχαμένο να έχει απωθηθεί στα κινητά άκρα του καταπέλτη, να δώσει εντολή ώστε οι μηχανές να μαρσάρουν προκειμένου να απομακρυνθεί το πλοίο από την προβλήτα; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί εκτός απ’ αυτό που συνέβη;

Αυτός που κατεύθυνε τον απόπλου – ίσως ο ύπαρχος – ενώ έβλεπε επιβάτη να στέκεται στα κινητά άκρα του καταπέλτη, διατάζει την απομάκρυνση γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο πολίτης θα έπεφτε στη θάλασσα. Γιατί το έκανε αυτό; Για να τον τιμωρήσει επειδή αργοπόρησε; «Για να του δείξει», όπως λένε συνήθως οι νταήδες; Και μόνο αυτό, που πιστοποιείται από την εικόνα, είναι επαρκές για να κατηγορηθούν όσοι απώθησαν τον αδικοχαμένο, αλλά κυρίως αυτός που έδινε τις εντολές απόπλου για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο. Και θα άξιζε στ’ αλήθεια οι ένοχοι και κυρίως ο έχων το πρόσταγμα, να μην ξαναπατήσουν σε κατάστρωμα πλοίου ποτέ ξανά.

Η νεκρώσιμη καμπάνα για το ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη χτυπήσει…

Με το «διαρκές συνέδριο» του ΣΥΡΙΖΑ το σαββατοκύριακο που πέρασε ολοκληρώθηκε η επίσημη πασαρέλα των επίδοξων αρχηγών ενός κόμματος, το οποίο οριστικά και αμετάκλητα έχει καταδικαστεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Την Κυριακή που μας έρχεται θα διεξαχθεί η περίφημη εκλογή του αρχηγού δια της ψήφου μελών, φίλων, περαστικών, σκύλων και λοιπών μελών της χλωρίδας και της πανίδας αυτού του τόπου κι όχι μόνο.

Πρόκειται για το αποκορύφωμα της εφαρμογής του Führerprinzip, όπου δια της ολοκληρωτικής αποδυνάμωσης της οργανωμένης βάσης του κόμματος, επιβάλλεται δια της ψήφου η δικτατορία του αρχηγού έναντι των κομματικών οργάνων και κυρίως των μελών. Μοναρχία δια εκλογής, όπως συμβαίνει σήμερα σ’ όλα τα κρατικομονοπωλιακά κόμματα εξουσίας. Έστω κι αν κατά την ορολογία του μετρ της συνταγματικής απάτης, Ευ. Βενιζέλου, το κόμμα που καταλύει την οργανωμένη βάση του υπέρ ενός Μονάρχη με άλλοθι την απευθείας εκλογή του από ένα απρόσωπο, ανώνυμο πολιτικά και τυχάρπαστο εκλογικό σώμα, το οποίο κατά πλειοψηφία δεν συμμετείχε ούτε στην ίδρυση, ούτε στη λειτουργία του κόμματος – καθώς απαιτεί το Σύνταγμα – πρέπει να ονομαστεί «ανοιχτό κόμμα». Μόνο και μόνο για να μην ονομαστεί μοναρχικό.

Στην πραγματικότητα η εκλογή του Αρχηγού ενός κόμματος με την ψήφο του κάθε περίεργου, επαναφέρει την παλιά λογική της απολυταρχίας, η οποία θεμελιώνεται στον αποκλεισμό της κοινωνίας και κυρίως των μελών της βάσης ενός κόμματος από τη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Μετά την εκλογή του Αρχηγού κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον αμφισβητήσει, εκτός κι αν θέλει να βρεθεί εκτός κόμματος.

«Στους κλέφτες και τους δανειστές, για πάντα θα χρωστάς!» Παλιά λαϊκή παροιμία.

Το ξέρετε ότι οι σκύλοι είναι ίσως το μοναδικό είδος που ενώ πέρδεται, δεν το γνωρίζει; Κι όταν συμβεί το αναπόφευκτο, ιδίως όταν πρόκειται για ηχηρή του εκδήλωση, ο σκύλος ξαφνιάζεται και αναζητά εντόνως τι ήταν αυτό κι από που προήλθε. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σύγχρονους ειδικούς και αναλυτές επί των οικονομικών, ιδίως του χρέους. Επειδή δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται, συνηθίζουν να το αγνοούν επιδεικτικά. Υιοθετούν μάλιστα την πλέον καταστροφική και παρασιτική λογική, που θεωρεί πώς όσο βρίσκει κανείς δάνεια για να εξυπηρετεί το χρέος, είναι όλα μέλι-γάλα. Αρκούνται δηλαδή στο κατά συνθήκη ψεύδος ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά ένα ακόμη δημοσιονομικό μέγεθος που σχετίζεται άμεσα με κρατικά ελλείμματα ή πλεονάσματα κι επομένως όσο εξυπηρετείται τους αφήνει παγερά αδιάφορους.

Όταν όμως αυτό κάνει αισθητή και ιδιαίτερα ηχηρή την παρουσία του, τότε υιοθετούν την οικεία συμπεριφορά του σκύλου που ξαφνιασμένος από τη δική του πορδή αδυνατεί να καταλάβει το από πού, το πώς και το γιατί. Πάρτε για παράδειγμα τη γνωστή μας Ναυτεμπορική της Κυριακής 20 Αυγούστου, η οποία, ως σκύλος που μόλις την αμόλησε, αναρωτιέται ξαφνιασμένη: «Δημόσιο χρέος: Πώς εκτινάχθηκε στο ύψος-ρεκόρ των 404,68 δισ. ευρώ.» Πρόκειται για τα στοιχεία του 2ου τριμήνου του 2022, που ξάφνιασαν την καλή μας φυλλάδα, αλλά το δημοσίευμα αδυνατεί - όπως κι ο σκύλος - να αντιληφθεί το πώς συνέβη!

Περί νέων ταυτοτήτων και δημοκρατίας.

Ας το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής. Οι νέες ταυτότητες δεν έχουν τσιπάκι, δεν είναι καν μαγνητικές. Προς το παρών θα εκδίδονται από τις αρχές ασφαλείας με την ίδια σχεδόν τεχνολογία που εκδίδεται εδώ και χρόνια το ευρωπαϊκό δίπλωμα οδήγησης.

Τι το καινούργιο έχουν οι νέες ταυτότητες; Απαντούν στην απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ζητά από τα κράτη-μέλη έκδοση κοινών αστυνομικών ταυτοτήτων έως το 2026. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Οι νέες ταυτότητες υπηρετούν τα σχέδια των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενιαίο χώρο αστυνόμευσης των πολιτών της. Κι επομένως οι νέες ταυτότητες, όπως και η ανανέωσή τους, υπηρετούν την ανάγκη φακελώματος των Ευρωπαίων πολιτών από μια ενιαία αρχή, αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα σχέδια αυτά υπηρετούν την ανάγκη όχι μόνο του ελέγχου της μετακίνησης από χώρα σε χώρα των στιγματισμένων πολιτών, δηλαδή εκείνων που αντιδρούν στις πολιτικές του ολοκληρωτισμού, αλλά και τα σχέδια του ΝΑΤΟ για τη δυνατότητα κλήσης υπό τα όπλα στο άμεσο μέλλον ικανού αριθμού Ευρωπαίων πολιτών για να υπηρετήσουν στα μέτωπα κλιμάκωσης του πολέμου με τη Ρωσία, την Κίνα και τω υπολοίπων δήθεν εχθρών της δημοκρατίας, της ειρήνης και της αγοράς. Ήδη αρκετές χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξετάζουν την επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης προκειμένου να είναι σε θέση η Συμμαχία να διεξάγει τους πολέμους που σχεδιάζει.

Συνεπώς το ζήτημα που θέτουν οι νέες ταυτότητες είναι πρωταρχικά το ζήτημα της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Ιδίως καθώς τα δυο αυτά μορφώματα μετεξελίσσονται ανοιχτά και ξεκάθαρα σε υπερεθνικούς ολοκληρωτικούς μηχανισμούς που απαιτούν τον πειθαναγκασμό των πολιτών τους. Ακόμη και για τη διεξαγωγή παγκόσμιου πολέμου.

Ευτυχώς, θα μας σώσουν οι Αμερικάνοι...

Με τρία ελικόπτερα Χοκ, αλλά και άλλα τρία τύπου Σινούκ συμμετέχουν οι ΗΠΑ στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών. Πήραν λοιπόν τα κουβαδάκια τους και ήρθαν οι Αμερικανοί μαζί με την κυβέρνηση να παίξουμε όλοι μαζί το γνωστό παιχνίδι κατάσβεση πυρκαγιών.

Τέτοια εθνική υπερηφάνεια έχει να νιώσει ο παροιμιώδης μέσος Έλληνας, από την εποχή των Ιμίων. Και φυσικά ας ξεχάσουμε το γεγονός ότι χάρις στον παγκόσμιο πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, είναι αδύνατον να έχουμε τη συνδρομή των γιγαντιαίων Μπέριεφ και Ιλιούσιν. Οι Ρώσοι αρνήθηκαν ακόμη και στο Σουλτάνο, να τα δώσουν αν είναι να επωφεληθεί ο Μητσοτάκης, ο οποίος ποδοπατώντας κάθε έννοια δικαίου, εσωτερικού και διεθνούς, τους κήρυξε τον πόλεμο.

Ακόμη καπνίζουν τα ερείπια της Νέας Αγχιάλου και οι Αμερικανοί θέλουν να ξεχάσουμε ότι για τα τραγικά χάλια των ενόπλων δυνάμεων δεν ευθύνονται μόνο και αποκλειστικά οι κυβερνώντες. Θέλουν να ξεχάσουμε την τρομακτική υποβάθμισή τους υπό το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και υπό το καθεστώς της στρατηγικής υποτέλειας στις ΗΠΑ, που μετέτρεψαν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε εφεδρεία πολέμου εναντίον των εχθρών του ΝΑΤΟ με ότι συνεπάγεται με όρους γενικευμένης διάλυσης και απαξίωσης του έμψυχου δυναμικού, της οργανωτικής επάρκειας και γενικά της αμυντικής ικανότητας της χώρας.

Λόγος περί ηλιθιότητας.*

Η ηλιθιότητα είναι πιο επικίνδυνος εχθρός του καλού από την κακία. Το κακό μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρία, μπορεί να αποκαλυφθεί, μπορεί να αποτραπεί με τη βία αν χρειαστεί, το κακό πάντα φέρει μέσα του το μικρόβιο της αυτοδιάλυσης, αφήνοντας πίσω του τουλάχιστον μια ενόχληση στον άνθρωπο. Όμως είμαστε ανυπεράσπιστοι απέναντι στην ηλιθιότητα. Ούτε οι διαμαρτυρίες ούτε η βία μπορούν να πετύχουν τίποτα εδώ. Η λογική δεν πιάνει. Τα γεγονότα που έρχονται σε αντίθεση με τη δική του προκατάληψη απλά δεν χρειάζεται να τα πιστέψει κανείς –σε τέτοιες περιπτώσεις ο ηλίθιος γίνεται ακόμη και επικριτικός– κι αν είναι αναπόφευκτα, μπορούν απλώς να παραμεριστούν ως ανούσιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Σε αντίθεση με το κακό, ο ηλίθιος είναι απόλυτα ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Όντως, γίνεται ακόμη και επικίνδυνος περνώντας στην επίθεση όταν εύκολα εκνευρίζεται. Απαιτείται λοιπόν περισσότερη προσοχή απέναντι στους ηλίθιους παρά στους κακούς. Ποτέ ξανά δεν θα προσπαθήσουμε να πείσουμε τους ηλίθιους με τη λογική. Είναι άσκοπο και επικίνδυνο.

«Απὸ τῆς μυλωνοῦς τὸν ἀπευτό, ὀρθογραφίαν γυρεύεις;»

Αυτή την παλιά παροιμία του σοφού λαού θυμήθηκα καθώς διάβασα για την επίσκεψη του φερόμενου ως πρωθυπουργού στην φερόμενη ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θαυμάστε τι διημείφθη:

Ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης θα είναι αμείλικτος, δήλωσε δίχως αιδώ χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την καθιερωμένη επίσκεψή του στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Kατερίνα Σακελλαροπούλου, όπου το θέμα των πυρκαγιών και της κλιματικής κρίσης μονοπώλησε, όπως ήταν αναμενόμενο, τη συζήτηση. Ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την πεποίθηση πως οι φωτιές μπαίνουν κατά κανόνα από ανθρώπινο χέρι, κάτι που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα από τη στιγμή που εκ της θέσεώς του έχει και την ανάλογη πληροφόρηση, με βάση και τα στοιχεία που προκύπτουν από τις έρευνες των αρμοδίων υπηρεσιών. Άλλωστε, σε πολλές από τις πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες ημέρες υπήρχαν καταγγελίες για ταυτόχρονη εκδήλωση φωτιάς σε πολλά μέτωπα, που δυσκόλευε σημαντικά το έργο της πυρόσβεσης.

«Η ψευτοπολιτικὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο χωρὶς ντροπή.»- Σαφεστάτη, καθόσον αὕτη διδάσκουσα τὸ ψεῦδος, τὸν δόλον, τὴν ἀπάτην κλπ., εἶναι καὶ νόμισμα δυνάμενον νὰ πλουτίζῃ οὐχὶ τὸν δεχόμενον ἀλλὰ τὸν δαπανῶντα αὐτό.(1)

Το διαρκές έγκλημα της κερδοσκοπίας δια των πυρκαγιών και της καμένης γης.

 Ο θάνατος δυο ηρωικών πιλότων της πολεμικής μας αεροπορίας πάνω στο καθήκον της πυρόσβεσης ήρθε να επιστεγάσει ένα διαρκές έγκλημα:

Αφενός της ολοκληρωτικής μετατροπής του κράτους σε «επιτελικό», δηλαδή σε κράτος κατοχής και διευκόλυνσης ειδικών συμφερόντων, το οποίο εναποθέτει τη διαχείριση των κρίσεων στην τύχη και την αυτοθυσία όσων στελεχώνουν τις καταρρέουσες υπηρεσίες υπέρ του πολίτη.

Αφετέρου της ιδιωτικοποίησης και του ξεπουλήματος των πάντων, ακόμη και των πιο ζωτικών υπηρεσιών υποστήριξης, όπως π.χ. έχει γίνει με την ανάθεση σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα της συντήρησης των πυροσβεστικών αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας. Και μάλιστα με όρους μειωμένης ευθύνης προκειμένου οι ιδιώτες ανάδοχοι να μεγιστοποιούν κέρδη, συντηρώντας αεροσκάφη -σαν αυτό που έπεσε- με τις ελάχιστες δυνατές προϋποθέσεις, χωρίς δευτεροβάθμια εποπτεία και κανιβαλίζοντας το μεγαλύτερο μέρος του καθηλωμένου στόλου πυροσβεστικών αεροσκαφών, που έτσι τελεί σε αχρηστία.

Όποιο κι αν είναι το πόρισμα από την διερεύνηση του δυστυχήματος, ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι θα παραλείπονται ως αίτια οι συνέπειες που έχουν επιφέρει, κατά τα μνημονιακά χρόνια έως και σήμερα, η υποβάθμιση του ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων και οι ελλείψεις λόγω μειωμένων κονδυλίων για την λειτουργία τους. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, η ευθύνη θα χρεωθεί είτε σε αστοχία υλικού, είτε σε λάθος των πιλότων, για να ξεχάσουμε το διαρκές έγκλημα που συντελείται.

Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα αυτών των εκλογών;

Η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη μπόρεσε τελικά να κερδίσει αυτοδυναμία με 158 έδρες. Όσες είχε και στο προηγούμενο κοινοβούλιο. Μόνο που τις κέρδισε με μια πολύ σημαντική μείωση ψήφων. Με 2.251.618 ψήφους τον Ιούλιο του 2019, η ΝΔ είχε ποσοστό 39,85% και 158 έδρες. Ενώ σ’ αυτές τις εκλογές με πάνω από 138 χιλιάδες λιγότερες ψήφους, η ΝΔ κατέκτησε ποσοστό 40,55% και 158 έδρες.

Η διαφορά αυτή δεν οφείλεται μόνο στον εκλογικό νόμο, αλλά και στην αυξημένη αποχή. Στις εκλογές αυτές σε σχέση με τις αντίστοιχες της 21ης Μαΐου, συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία πάνω από 794 χιλιάδες λιγότεροι ψηφοφόροι. Δηλαδή, το 7,67% του εκλογικού σώματος, όπως αυτό εμφανίζεται στις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Λέτε να κινηθεί δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων;

Δεύτερη ημέρα και κανενός δεν έχει ιδρώσει το αυτί. Τα μέσα μαζικής και κατευθυνόμενης εξαπάτησης συνεχίζουν να μεταδίδουν - συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών μέσων - τη διάσωση ανοιχτά της Καλύμνου των 68 της θαλαμηγού τύπου Avalon, ως επιχείρηση του ελληνικού λιμενικού, ενώ η αλήθεια είναι ότι ήταν επιχείρηση του Ρωσικού πολεμικού ναυτικού.

Γιατί άραγε δεν κινείται δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων; Γιατί ο αγαπητός κ. Ντογιάκος, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, δεν επιλαμβάνεται του θέματος; Γιατί άραγε το ευαγές ίδρυμα του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, ενώ έχει πληροφορηθεί τα καθέκαστα, δεν προχωρά στα προβλεπόμενα εκ του νόμου εναντίον μέσων και δημοσιογράφων;

Που είναι τα παρατηρητήρια των Fake News, πού τόσο ιδρωκοπούν για την φιλαλήθεια των δημοσιεύσεων; Σιωπή των αμνών.

Το γεγονός απ' ότι φαίνεται δεν προσφέρεται ούτε για καπηλεία από τους γνωστούς μας κομματάρχες. Κι έτσι κανένας τους δεν το ανέδειξε ως ζήτημα. Κανένας τους δεν ζήτησε την παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών εναντίον του καλοστημένου σύστήματος κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης.

Βλέπετε σε λίγες ημέρες έχουμε εκλογές και το φιλοθεάμων κοινό δεν πρέπει να προβληματίζεται με ζητήματα, για τα οποία κανείς από τους επιχορηγούμενους επαγγελματίες της πολιτικής σε αριστερά και δεξιά, δεν έχει, ούτε θέλει να έχει απαντήσεις.

Το ελληνικό λιμενικό σε μια ακόμη ηρωική διάσωση θαλασσοπνιγμένων, εν απουσία του.

Τα ελληνικά μέσα μαζικής εξαπάτησης αναμεταδίδουν μια ακόμη ψευδή είδηση για δήθεν διάσωση μεταναστών ανοικτά της Λέρου, ή της Καλύμνου με τη συνδρομή του πολεμικού ναυτικού. Μόνο που η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η διάσωση έγινε από το Ρωσικό πολεμικό ναυτικό εντός των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, χωρίς να χαθεί ούτε ένας από τους 68 διασωθέντες επιβαίνοντες σε βυθιζόμενο γιοτ.

Παραθέτουμε την είδηση σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου άμυνας της Ρωσίας, όπως τη μετέδωσε το TASS σήμερα το πρωί:

«Σήμερα, τη νύχτα, τα πληρώματα της φρεγάτας Ναύαρχος Γκορσκόφ του στόλου της Σοβιετικής Ένωσης του Βόρειου Στόλου, η οποία εκτελεί καθήκοντα στο πλαίσιο του μόνιμου σχηματισμού του ρωσικού Ναυτικού στη Μεσόγειο Θάλασσα, και το πλοίο ξηρού φορτίου Πίζμα, που συνοδευόταν από αυτό, διέσωσε 68 επιβάτες του αλλοδαπού γιοτ τύπου Avalon, το οποίο βρισκόταν σε κίνδυνο στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας», αναφέρει η ανακοίνωση. «Η επιχείρηση διάσωσης ήταν επιτυχής. Οι διασωθέντες από το βυθισμένο σκάφος απομακρύνθηκαν με το πλοίο ξηρού φορτίου Πίζμα, όπου τους παρασχέθηκε η απαραίτητη ιατρική περίθαλψη και μεταφέρθηκαν στον κόλπο της νήσου Καλύμνου όπου μετεπιβιβάστηκαν σε σκάφη του ελληνικού λιμενικού», αναφέρει η ανακοίνωση. Το ελληνικό λιμενικό επιβεβαίωσε σε ανταποκριτή του TASS τη διάσωση από Ρώσους ναύτες των 68 επιβατών του σκάφους τύπου Avalon, το οποίο βρισκόταν σε κίνδυνο στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας. «Το πλοίο υπό ρωσική σημαία έσωσε ανθρώπους. 68 άτομα έχουν σταλεί στο νησί της Καλύμνου», δήλωσε εκπρόσωπος του Λιμενικού Σώματος.

Γιατί άραγε δεν μιλάει κανένας για το υπερεθνικά οργανωμένο έγκλημα;

Εξακολουθούν όλοι και μιλάνε για ναυάγιο ανοικτά της Πύλου, ενώ πρόκειται για έγκλημα και μάλιστα οργανωμένο: Από τη μια το επίσημο αφήγημα μας λέει ότι επρόκειτο για αναπόφευκτο ναυάγιο, όπου λόγω υπερφόρτωσης το λιμενικό έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Και από την άλλη, το ναυάγιο οφείλεται όχι απλά σε ανικανότητα του λιμενικού, αλλά και στην έλλειψη «νόμιμης διόδου» προκειμένου οι μετανάστες να μπορούν να εισέρχονται στη χώρα, χωρίς να θαλασσοπνίγονται.

Και οι δυο εκδοχές αρνούνται συστηματικά να μιλήσουν για τον καθοριστικό ρόλο του υπερεθνικά οργανωμένου εγκλήματος. Λες και πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Λες και οι μετανάστες φτάνουν στις ακτές της Λιβύης, ή της Τουρκίας από μόνοι τους και ύστερα επιλέγουν ελεύθερα με ποιο σαπιοκάραβο θα μεταφερθούν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Όπως περίπου συμβαίνει στην ταινία Μανταλένα: «Άλλος με τη βάρκα μας!»

Γιατί λοιπόν κανένας δεν επικεντρώνεται στο προφανές; Πώς γίνεται να ανοίγεται στη Θάλασσα ένα σαπιοκάραβο, πρώην αλιευτικό, χωρίς διακριτικά και σημαία, φορτωμένο με εκατοντάδες ανθρώπους; Πώς γίνεται να κυκλοφορεί ελεύθερα για εκατοντάδες μίλια ανοιχτής θάλασσας χωρίς κανένας να το έχει εντοπίσει; Πώς γίνεται να φεύγει από ένα λιμάνι, το Τομπρούκ, το οποίο βρίσκεται – όπως λέγεται και γράφεται – υπό το έλεγχο φυλάρχων και διακινητών, χωρίς να υπάρχει κανενός είδους έλεγχος όλων των σκαφών από και προς το συκεκριμένο λιμάνι από τις ένοπλες δυνάμεις και το λιμενικό της Λιβύης, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στόλοι των οποίων επιχειρούν στο Λιβυκό πέλαγος.

Γιατί τέτοια διατεταγμένη σύγχυση γύρω από το ναυάγιο της Πύλου;

Η ομίχλη γύρω από τι συνέβη στα αλήθεια με το ναυάγιο ανοικτά της Πύλου ολοένα και πυκνώνει. Με αντιφατικές πληροφορίες και λογής-λογής ανοησίες βομβαρδίζεται το φιλοθεάμων κοινό με σκοπό να βαρεθεί και να ξεχάσει το όλο θέμα. Το ίδιο έγινε, αν θυμάστε, και με τα Τέμπη.

«Εργαλειοποίηση της τραγωδίας», ήταν η γραμμή των επώνυμων της κακόφημης δημοσιογραφίας χθες στα ευαγή ιδρύματα της τηλεοπτικής παραπληροφόρησης. Έστω κι αν δεν πρόκειται για μια απλή τραγωδία, αλλά για οργανωμένο έγκλημα εκ προμελέτης με εκατόμβη θυμάτων και αγνοουμένων. Γιατί κρύβουν άραγε το γεγονός ότι πρόκειται για οργανωμένο έγκλημα;

Θα κάνουμε κάτι γι’ αυτό; Θα έπρεπε να είχαν κάτι οι ελληνικές αρχές; Όχι βέβαια. Απλά πρόκειται για ένα ατυχές συμβάν και δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε καλύτερο. Και νάσου επιστρατεύονται και οι «ειδικοί» για να το επιβεβαιώσουν προς τέρψη των χαζών και αδιάφορων: «Το σκάφος ήταν τόσο φορτωμένο που δεν υπήρχε δυνατότητα μετακίνησης. Βάσει του διεθνούς δικαίου το Λιμενικό δεν μπορούσε να παρέμβει.»

Μπούρδες και μάλιστα ολκής. Το συγκεκριμένο σκάφος ξεκινώντας φορτωμένο από το Τομπρούκ μπόρεσε να διασχίσει το Λιβυκό πέλαγος, να πλεύσει ανοικτά των δυτικών ακτών της Κρήτης και στη συνέχεια 47 μίλια ανοικτά της Πύλου στην είσοδο του Ιουνίου, μπατάρισε και βούλιαξε. Με μπουνάτσα.

Τελικά τι έγινε με το ναυάγιο ανοικτά της Πύλου;

 

«Τα νερά της Μεσογείου μετατράπηκαν για μια ακόμη φορά χθες τα ξημερώματα σε παγίδα θανάτου για τους μετακινούμενους πληθυσμούς όταν αλιευτικό σκάφος που είχε αναχωρήσει από το Τομπρούκ στα σύνορα Αιγύπτου – Λιβύης με άγνωστο αριθμό προσφύγων και μεταναστών ναυάγησε στα 47 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου, παρά τις καλές καιρικές συνθήκες.» Αυτή η είδηση παπαγαλίζεται το τελευταίο διήμερο από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Πρώτο μεγαλειώδες ψέμα: Η μεσόγειος δεν είναι «παγίδα θανάτου για τους μετακινούμενους πληθυσμούς» αλλά, δυστυχώς, έχει καταντήσει ελεύθερη θάλασσα για το υπερεθνικό οργανωμένο έγκλημα. Κανένας κανόνας του δικαίου της θάλασσας δεν τηρείται. Κανένας κανόνας ασφάλειας και αστυνόμευσης δεν επιβάλλεται. Καμιά ουσιαστική εποπτεία δεν ασκείται από τις εθνικές αρχές και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τι ψηφίζουμε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου;

Οι εκλογές αυτές δεν είναι ορόσημο, ούτε καμπή, διότι τα βασικά τους γνωρίσματα έχουν ήδη αποφασιστεί στις εκλογές της 21^ης Μαΐου. Λειτουργούν περισσότερο ως επαναληπτικές, τόσο στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου, όσο και στις επιδιώξεις των κομματικών σχηματισμών.

Ποιο λοιπόν είναι το επίδικο ζήτημα αυτών των εκλογών; Να αναδειχθεί μια άλλη, ριζικά διαφορετική πατριωτική-δημοκρατική διακυβέρνηση; Όχι. Να μπει στη βουλή μια ή περισσότερες δυνάμεις ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, που δεν θα επιτρέψει να περάσουν τα χειρότερα; Όποιος έχει σώας τα φρένας, ξέρει πώς αυτό κρίθηκε ήδη στις εκλογές της 21^ης Μαΐου.

Επομένως τι απομένει; Η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Κι όπως μας πληροφορεί ένα πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής Handelsblatt (9/6/2023) «οι επενδυτές ποντάρουν σε ακόμη μια θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη». Ας τους χαλάσουμε λοιπόν τα σχέδια. Ας μην τους επιτρέψουμε να τα έχουν όλα δικά τους.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πρώτα και κύρια με το να πάμε να ψηφίσουμε. Ο Μητσοτάκης και οι επενδυτές του, ποντάρουν στην αύξηση της αποχής. Όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο πιο εύκολα θα πετύχουν το πολυπόθητο ποσοστό της αυτοδυναμίας.

Η χώρα πωλείται όπως είναι «επιπλωμένη» βγάζοντας στο σφυρί μνημεία και μουσεία.

Τα εταιρικά λογότυπα που από φέτος εμφανίζονται σε παραστάσεις του Ηρωδείου και της Επιδαύρου προκάλεσαν αντιδράσεις και συζητήσεις για τη χρήση των μνημείων. «Άραγε, οι «φίρμες» απειλούν τα αρχαία μνημεία;», αναρωτιέται πονηρά η καλή μας Καθημερινή, μια από τις ναυαρχίδες των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Τα εταιρικά λογότυπα της Levi’s, των McDonalds, της Apple, της Marlboro και άλλων κυρίως πολυεθνικών εταιρειών, όπως εκείνα που «κόσμησαν» τα σκηνικά της όπερας «Μαντάμα Μπατερφλάι» η οποία παρουσιάζεται στο Ηρώδειο από την Εθνική Λυρική Σκηνή, θα πρέπει να τα συνηθίσουμε να «ομορφαίνουν» τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της χώρας. Ενώ Μερικές μέρες πριν, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο εξέφρασε τους προβληματισμούς του για ένα άλλο λογότυπο, αυτό της «Coca-Cola» που αποτελεί μέρος του σκηνικού της «Μήδειας» που θα ανέβει στην Επίδαυρο τον Ιούλιο από τον σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ.

Το οικονομικό και κοινωνικό θαύμα της σύγχρονης Ελλάδας!*

Στους πρωταθλητές μείωσης χρέους η Ελλάδα, μας λέει η καλή μας Καθημερινή (26/5), μια εκ των ναυαρχίδων της παραπληροφόρησης. Έως το 2025 θα υποχωρήσει κάτω από το 150% του ΑΕΠ από 171,3% το 2021, τονίζει ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Moody’s, συνεχίζει το εν λόγω ρεπορτάζ. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι!

Κανείς όμως από τους έμμισθους της δημοσιογραφικής εγγαστριμυθίας δεν έκανε τον κόπο να μας θυμίσει τις προβλέψεις των διεθνών οίκων (ανοχής) για την πορεία του δημοσίου χρέους της Ελλάδας όταν επιβλήθηκαν τα πρώτα μνημόνια, ή όταν επιβλήθηκε το χειρότερο PSI στην ιστορία ρύθμισης κρατικών χρεών από τις αρχές του 19^ου αιώνα έως σήμερα. Οι προβλέψεις τους ήταν ότι μέχρι το 2023 το δημόσιο χρέος της χώρας θα ήταν πιο χαμηλά από το 128% του ΑΕΠ, που ήταν το 2009.

Επαληθεύθηκαν, σε κάποιες έστω από τις προβλέψεις τους; Σε καμιά. Όλες είναι για το θεαθήναι. Οι ίδιοι διεθνείς οίκοι (ανοχής) είχαν έως το 2008 το αξιόχρεο – που σήμερα ονομάζεται απατηλά «επενδυτική βαθμίδα» – στο ΑΑΑ. Στο ίδιο ύψος με τη Γερμανία!

Τι συμβαίνει με την Τουρκία;

Αναλύσεις δίνουν και παίρνουν για το ρόλο της Τουρκίας του Ερντογάν, αλλά και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όλοι αυτοί αγνοούν το γεγονός ότι η επικράτηση του Ερντογάν, ακόμη και στις πληγέντες περιοχές του σεισμού, υποδηλώνει έναν βαθύτατο εσωτερικό διχασμό πρώτα και κύρια στις κορυφές της Τουρκίας. Κι αυτός ο διχασμός είναι ανάλογος, αλλά όχι ίδιος, με τον εθνικό διχασμό που στοίχειωσε την Ελλάδα από τις απαρχές του 1ου παγκοσμίου πολέμου έως τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.

Στην Τουρκία σ’ αυτές τις εκλογές δεν αναμετρήθηκαν απλά δυο κυρίαρχοι υποψήφιοι, αλλά δυο διακριτοί κρατικομονοπωλιακοί πόλοι ισχύος. Αναμετρήθηκαν για τη θέση της Τουρκίας όχι μόνο στον παγκόσμιο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, της Κίνας και οιονδήποτε άλλου απειλεί την παγκόσμια κυριαρχία των χρηματαγορών, αλλά και για τους όρους αναπαραγωγής της ίδιας της τουρκικής οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής.

Και ναι μεν ο Ερντογάν, μπόρεσε με επιτυχία έως σήμερα να παίξει τον «επιτήδειο ουδέτερο» και να συσπειρώσει γύρω του ισχυρά κρατικομονοπωλιακά συμφέροντα, πράγμα που του επέτρεψε να επικρατήσει και σ’ αυτές τις εκλογές, αλλά αυτό δεν θα κρατήσει. Για τα λαϊκά στρώματα της Τουρκίας ο Ερντογάν θεωρείται λιγότερο επικίνδυνος από τον αντίπαλό του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, στον οποίο είδαν μια Τουρκία υποταγμένη πλήρως στους Δυτικούς με τους όρους της Ελλάδας υπό καθεστώς διαρκούς χρεωκοπίας. Όπως άλλωστε συνέβαινε και στην Τουρκία από την 1η Ιανουαρίου 1961, όπου η Τουρκία τέθηκε για πρώτη φορά υπό την αποικιακή κηδεμονία του ΔΝΤ, έως την 31η Δεκεμβρίου 2004.

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία βγαίνει από αυτές τις εκλογές βαθύτατα διχασμένη. Ο Ερντογάν επικράτησε εκλογικά, αλλά δεν ελέγχει το πολιτικό παιχνίδι στην Τουρκία.

Νέα πανδημία εκκολάπτεται στα εργαστήρια του ΠΟΥ…

Τον κώδωνα του κινδύνου για την εμφάνιση νέας θανατηφόρας πανδημίας «κρούει» ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο οποίος σε συνέδριο στη Γενεύη πρόκειται να ενημερώσει σχετικά τις χώρες ώστε αυτές να πάρουν άμεσα μέτρα και να προετοιμάσουν το σύστημα υγείας τους.

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ και στην εκπομπή «Σήμερα» η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη, μετέφερε την πληροφορία, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τον ΠΟΥ πρόκειται για έναν ιό ο οποίος θα είναι κατά 70% θανατηφόρος. Δηλαδή, ποσοστό θνησιμότητας βουβονικής πανώλης, ή λίγο πιο κάτω του έμπολα.

Και μόνο αυτή η μπούρδα της Παγώνη αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για ανοησίες. Πρόκειται για καλλιέργεια κλίματος φοβίας προκειμένου να υιοθετηθεί αγόγγιστα το Πανδημικό Σύμφωνο, με βάση το οποίο σε καιρό πανδημίας το δημοκρατικό πολίτευμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται σε αναστολή.

«Συγκριτικά ο κορωνοϊός θεωρείται μια ήπια νόσος», είπε χαρακτηριστικά η κ. Παγώνη προσθέτοντας πως ο ΠΟΥ είχε ενημερώσει τις χώρες από το 2018 τον ερχομό του covid. Άλλη μια μεγάλη μπούρδα, μιας και ο ΠΟΥ ήδη από το 2007 είχε υιοθετήσει το πρωτόκολλο βιολογικής απειλής του Μπους, με βάση το οποίο ακόμη και μια απλή ίωση θα μπορούσε να θεωρηθεί απειλή και να αντιμετωπιστεί με μέτρα οριζόντιας καταστολής και πολέμου.

Τι σημαίνουν οι εκλογές στην Τουρκία

Σήμερα άνοιξαν οι κάλπες για τις επαναληπτικές εκλογές της 14^ης Μαΐου για την προεδρία της Τουρκίας. Τα επιτελεία της Δύσης με την ψυχή στο στόμα προσεύχονται για την επικράτηση του δικού τους υποψηφίου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, τον οποίο προίκισαν με κάθε λογής «προμόσιον». Αν και όλα δείχνουν ότι μάλλον θα επικρατήσει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ερντογάν κάλεσε τους πολίτες να ψηφίσουν, συνδέοντας την κάλπη με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και τη Μεγάλη Τουρκία, που θεωρεί ο ίδιος ότι έχει δημιουργήσει καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας του.

Μάλιστα, στην προεκλογική του ομιλία ανέφερε: «Αύριο, ας πάμε μαζί στις κάλπες για τη νίκη της Μεγάλης Τουρκίας» και τόνισε «Πατριωτισμός σημαίνει να φτιάχνεις μόνος σου τα δικά του όπλα, να παράγεις τα δικά σου πλοία, μαχητικά αεροσκάφη, τανκς, αυτοκίνητα, να παίρνει τις δικές σου αποφάσεις».

Ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ποιος νίκησε στις εκλογές; Άλλοι λένε ο Μητσοτάκης και η ΝΔ. Άλλοι πάλι λένε η νοθεία. Η αλήθεια είναι ότι αυτός που νίκησε είναι η πολιτική αδιαφορία. Το γεγονός δηλαδή ότι το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος, έχει απαξιώσει τη ψήφο του περισσότερο κι από χρησιμοποιημένο χαρτί υγείας. Οπότε τη ρίχνει οπουδήποτε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, ή περισυλλογή. Ενώ οι περισσότεροι την αντιμετωπίζουν ως λευκή επιταγή με την οποία οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να συνδιαλλαγούν με τους δυνάστες τους με όρους δούναι-λαβείν.

Όταν λέμε πολιτική αδιαφορία δεν εννοούμε κατ’ ανάγκη την αποχή. Ούτε η κυρίαρχη εκδήλωσή της είναι όσοι έχουν μετατρέψει την αποχή, την απουσία, την παραίτηση ως ιδεολογία. Στο κάτω-κάτω της γραφής η αποχή είναι επίτηδες διογκωμένη. Το ΥΠΕΣ εμφανίζει το εκλογικό σώμα στα 9.930.625.  Ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ανέρχεται στα 10.482.487. Με άλλα λόγια το ΥΠΕΣ θέλει να πιστέψουμε ότι όσοι λόγω ηλικίας, ή άλλων λόγων δεν έχουν δικαίωμα ψήφου είναι μόλις 551.862.

Ωστόσο σύμφωνα με την απογραφή οι ηλικίες άνω των 17 που θεωρητικά έχουν δικαίωμα ψήφου ανέρχονται περίπου σε 8.700.000. Ήδη η διαφορά με το εκλογικό σώμα που εμφανίζει το ΥΠΕΣ ανέρχεται σε πάνω από 1.230.000. Αν υπολογίσουμε ότι στον πληθυσμό έχουν απογραφεί επίσης και γύρω στο 1.000.000 αλλοδαποί, νόμιμοι και παράνομοι, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, τότε το εικονικό εκλογικό σώμα ξεπερνά τα 2,2 εκατομμύρια.

Και σ’ αυτό δεν υπολογίζουμε γύρω στο 1 εκατ. Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό με δικαίωμα ψήφου, το οποίο φρόντισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη συνδρομή και των υπολοίπων, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, να τους αφαιρέσουν ουσιαστικά τη δυνατότητα να ψηφίσουν θέτοντας ανυπέρβλητους όρους και προϋποθέσεις. Έτσι στο εξωτερικό μπόρεσαν να ψηφίσουν λίγο πάνω από τις 18.000. Μόνο όσοι είχαν ειδοποιηθεί από τους κομματικούς μηχανισμούς και μπορούσαν έγκαιρα να εγγραφούν στους ειδικούς καταλόγους και να λάβουν κατόπιν έγκριση από το ΥΠΕΣ.

Σχετικά με την αγωνία πολλών για τις συνεργασίες.

Πολλοί καλούν το ΕΠΑΜ και τη Συμμαχία Ανατροπής να διερευνήσει τις δυνατότητες συνεργασίας με άλλα κόμματα και σχηματισμούς εκτός κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένης και της κ. Κωνσταντοπούλου. Δικαιολογημένη η ανησυχία – μετά το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα – και αυτονόητη η προτροπή. Τουλάχιστον για τη Συμμαχία Ανατροπής και το ΕΠΑΜ.

Από τη Δευτέρα το πρωί ξεκίνησαν οι προσπάθειες τόσο του ΕΠΑΜ, όσο και της Συμμαχίας Ανατροπής για διερεύνηση της δυνατότητας συνεργασίας με άλλα σχήματα και κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές και βρέθηκαν εκτός κοινοβουλίου. Οι συζητήσεις αυτές συνεχίζονται, αλλά ας μην τρέφουμε μεγάλες προσδοκίες, ούτε αυταπάτες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα σχήματα αυτά επέλεξαν πριν τις εκλογές να κατέλθουν με το δικό τους μπαϊράκι. Το επέλεξαν συνειδητά, απορρίπτοντας κάθε πρόταση, κάθε προτροπή για συνεργασία εδώ και σχεδόν τρία χρόνια. Τις περισσότερες φορές με την επίκληση ιδεοληψιών, χυδαίων και συκοφαντικών δικαιολογιών. Μια τακτική που συνέχισαν αρκετοί απ’ αυτούς και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Έτσι, ουρανοκατέβατοι, κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι, οι οποίοι επί 13 ολόκληρα χρόνια τώρα δεν πήραν καν μυρωδιά για το ξεπούλημα της χώρας, διακινούσαν αθλιότητες και μας ζητούσαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αλλά και επαγγελματικά διαπιστευτήρια. Τους επιβράβευσαν οι ψηφοφόροι τους. Επιβράβευσαν τη χυδαιότητα με την οποία αντέκρουσαν κάθε πρόταση συνεργασίας και συμπαράταξης.

Αυτές οι εκλογές ίσως αποδειχθούν οι πιο κρίσιμες για τη χώρα από το 1946.

Ο ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει, ίσως, στις πιο κρίσιμες εκλογές ολόκληρης της μεταπολεμικής περιόδου. Όπως οι εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 όχι μόνο άνοιξαν το δρόμο προς τον εμφύλιο, αλλά έδωσαν και το απαραίτητο άλλοθι νομιμότητας για τους δημίους του ελληνικού λαού, έτσι και σήμερα.

Τότε οι δυνάμεις της εθνικής αντίστασης, οι δυνάμεις του ΕΑΜ επέλεξαν την αποχή κι έτσι διευκόλυναν τις δυνάμεις του δωσιλογισμού, αλλά και τους Βρετανούς πάτρωνές τους, να αποκτήσουν κοινοβουλευτικό μανδύα νομιμότητας για να εντείνουν τη δολοφονική εκστρατεία τους εναντίον κάθε δημοκράτη, πατριώτη αγωνιστή στο όνομα της μάχης κατά του κομμουνισμού. Η αποχή εκείνη την εποχή ανήλθε στο 50% του τότε εκλογικού σώματος, δίνοντας τη δυνατότητα στις συμμορίες των ενόπλων πρώην ταγματαλητών, μπουραντάδων και άλλων δωσίλογων της κατοχής, να πάρουν σβάρνα τα σπίτια όσων δεν πήγαν να ψηφίσουν, σ' ένα αιματηρό πογκρόμ που σπάνια έχει καταγράψει η ιστορία.

Ο εμφύλιος μετά από αυτό φάνταζε μονόδρομος. Ένας εμφύλιος από τον οποίο ποτέ δεν λυτρώθηκε η ελληνική πολιτεία και κοινωνία. Οι επίγονοι του δωσιλογισμού συνεχίζουν να κυβερνούν μέχρι σήμερα, εδραιωμένοι πάνω στην υποτέλεια και το κρατικομονοπωλιακό έγκλημα. Μόνο που ο δωσιλογισμός σήμερα δεν ταυτίζεται απλά και μόνο με τις ηγεσίες της δεξιάς. Έχει αφομοιώσει πλήρως και τις επίσημες ηγεσίες της αριστεράς.

Περί Μωρίας, Αποχής και Αδιαφορίας το εγκώμιο...

Εξαιρετικά αφιερωμένο σ' όλους τους αξιότιμους διδασκάλους της διχόνοιας, του εμφυλίου, της αδιαφορίας και της αποχής.

Θουκυδίδης, Ιστορίαι: Αχρείος όποιος δεν παίρνει μέρος στην πολιτική...

[2.40.1] Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ᾽ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. [2.40.2] ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾽ ἀχρεῖον νομίζομεν...

[2.40.1] Αγαπούμε το ωραίο, αλλά μένουμε απλοί και φιλοσοφούμε χωρίς να ενδίδουμε στη μαλακία. Τον πλούτο μας τον έχουμε για να τον χρησιμοποιούμε σε έργα και όχι για να καυχιόμαστε. Δεν θεωρούμε ντροπή τη φτώχεια. Ντροπή είναι να δουλεύεις και να μην την αποφεύγεις. [2.40.2] Οι ίδιοι, εμείς, φροντίζομε και τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και τα δημόσια πράγματα κι ενώ ο καθένας μας φροντίζει τις δουλειές του, τούτο δεν μας εμποδίζει να συμμετέχουμε και στα πολιτικά. Είμαστε οι μόνοι που όποιον δεν παίρνει καθόλου μέρος σ’ αυτά τον θεωρούμε όχι μόνο ανίδεο, αλλά άχρηστο...

Από τις εταιρείες ειδικού σκοπού στα κόμματα ειδικού σκοπού…

Οι περισσότεροι πια γνωρίζουν τι είναι οι εταιρείες ειδικού σκοπού, σαν την ΑΑΔΕ, το Υπερταμείο, ή σαν τις Εταιρείες Απόκτησης και Διαχείρισης Απαιτήσεων (funds & services). Δεν είναι κανονικές εταιρείες, που συγκροτούνται για να εκφράσουν μια οικονομική δραστηριότητα. Πρόκειται αντίθετα για εταιρείες που ιδρύονται εξεπιτούτου και υπό ειδικό καθεστώς για να εκπροσωπήσουν συγκεκριμένα διαπλεκόμενα συμφέροντα στην πολιτική και την οικονομία. Όπως είναι τα συμφέροντα που επωφελούνται από το ξεπούλημα της Ελλάδας.

Σ’ αυτές όμως τις εκλογές μάθαμε ότι εκτός από εταιρείες ειδικού σκοπού, υπάρχουν και κόμματα ειδικού σκοπού. Κόμματα δηλαδή που ιδρύθηκαν από το πουθενά, από «φουνταριστούς» της τελευταίας στιγμής με διττή αποστολή, αφενός, να μην υπάρξει μια ευρεία συσπείρωση ικανή να διεμβολίσει το υφιστάμενο δοτό κοινοβούλιο και, αφετέρου, να διασκορπιστεί η λεγόμενη αντισυστημική ψήφος στους πέντε ανέμους των κομμάτων ειδικού σκοπού.

Όταν οι επικοινωνιολόγοι του καθεστώτος μιλάνε για αντισυστημική ψήφο, εννοούν εκείνο το τμήμα των ψηφοφόρων που σκέφτονται να κινηθούν εκλογικά σε σχήματα και δυνάμεις εκτός κοινοβουλίου. Κι αυτή τη φορά έχει παρατηρηθεί – προς πανικό όλων των έμμισθων οργάνων του καθεστώτος – πώς όχι μόνο οι αντισυστημικοί ψηφοφόροι κινούνται σε ποσοστά άνω του 20-25% του εκλογικού σώματος, αλλά κι ένα μεγάλο μέρος της παλαιότερης αποχής θέλει να επιστρέψει στην κάλπη.

Θέλουμε να ζήσουμε κι ο μόνος τρόπος είναι να μην επανεκλεγεί η σημερινή μονοκομματική βουλή των 6 κομμάτων.*

Γιατί θα πρέπει ο πολίτης να είναι νομιμόφρων, όταν η εξουσία δεν είναι; Γιατί θα πρέπει ο πολίτης να πληρώνει τους φόρους του, όταν κριτήριο εσόδων και δαπανών δεν είναι το δημόσιο συμφέρον, ούτε καν αποδέκτης το ελληνικό κράτος, αλλά μια εταιρεία ειδικού σκοπού, η ΑΑΔΕ, που ίδρυσαν οι δανειστές για να ελέγχουν το σύνολο των δημοσιονομικών της Ελλάδας; Όπως ακριβώς έπρατταν οι αποικιοκράτες στις κατακτημένες χώρες και τους υπόδουλους λαούς.

Γιατί θα πρέπει ο πολίτης να εξυπηρετεί χρέη και οφειλές που έχουν εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες επίσης ειδικού σκοπού, τις εταιρείες απόκτησης και διαχείρισης απαιτήσεων; Γιατί θα πρέπει να αναγνωρίσει την εκχώρηση των οφειλών από τράπεζες και κράτος σε «Εταιρίες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ)»;

1445, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, αριθμούν οι ΕΔΑΔΠ που έχουν στα χέρια τους οφειλές 800 χιλιάδων δανειοληπτών μη εξυπηρετούμενων (κόκκινων) και εξυπηρετούμενων (πράσινων) δανείων. Προβαίνουν μαζικά σε πλειστηριασμούς εναντίον νοικοκυριών, επαγγελματιών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τακτικές γκάνγκστερ, που θα ζήλευε ακόμη κι ο Αλ Καπόνε!

Γιατί να μην σβήσουμε το σύνολο των οφειλών, πράσινων και κόκκινων, που έχουν περάσει στα χέρια των «νόμιμων» γκάνγκστερ; Από τι κινδυνεύει η χώρα και η ελληνική οικονομία; Ποιος άλλος θα χάσει εκτός από αυτές τις εταιρείες ειδικού σκοπού και όσοι κρύβονται πίσω τους;

Η πολιτική πρόζα Ζαραλίκου και η mammonart εν πλήρη ισχύ.

Παρακολουθώντας τον κ. Ζαραλίκο να χαριεντίζεται επί σκηνής με τον κ. Βαρουφάκη σε μια από τις πιο ανούσιες συζητήσεις που έχω παρακολουθήσει ποτέ και γνωρίζοντας ότι ο εν λόγω καλλιτέχνης επέλεξε να αγνοήσει τη δική μας από την πρώτη στιγμή αποδοχή της πρόσκλησης που απεύθυνε – υποτίθεται – προς όλους για ανοιχτό διάλογο, μου ήρθε στο μυαλό η λέξη mammonart. Μια λέξη που δύσκολα μπορεί να μεταφραστεί στα ελληνικά.

Ξέρετε τι σημαίνει mammonart; Είναι ένας νεολογισμός που επινόησε ο πολυγραφώτατος Αμερικανός συγγραφέας και παρ' ολίγο κυβερνήτης της Καλιφόρνια στις πολιτειακές εκλογές του 1934, Άπτον Σίνκλαιρ, τον οποίο μετέτρεψε σε τίτλο ενός δημοφιλούς βιβλίου του: Mammonart. An Essay in Economic Interpretation. Published by the Author, Pasadena, California, 1924, 1925.

O Άπτον Σίνκλαιρ στο βιβλίο του σημείωνε ότι υπάρχουν 6 μεγάλα ψέματα για την τέχνη:

Πρώτο, «το ψέμα η Τέχνη για την Τέχνη. Η ιδέα ότι ο σκοπός της τέχνης βρίσκεται στο έργο τέχνης και ότι το μοναδικό καθήκον του καλλιτέχνη είναι η τελειότητα της φόρμας… η επικράτηση του σημαίνει εκφυλισμό, όχι μόνο για την τέχνη, αλλά και για την κοινωνία όπου εμφανίζεται μια τέτοια τέχνη.»

Ένας διάλογος με ομοϊδεάτη για το ΚΚΕ

Έλαβα και παραθέτω την παρακάτω επιστολή:

«Καλή σας ημέρα. Παρακολουθώ συχνά πυκνά τις ομιλίες σας γύρω από το χρέος τις λάθος αντισυνταγματικές πολιτικές που επέβαλαν οι δανειστές στους εδώ πολιτικάντηδες να ακολουθήσουν. Πραγματικά δεν βλέπω καμιά διαφορά στον λόγο δύναμης που ορθώνει το ΚΚΕ και στον δικό σας είμαι κουμουνιστής είστε κουμουνιστής ασπαζόμαστε ως ομοϊδεάτες την δημοκρατία και τα ευεργετήματα που πηγάζουν εξ αυτής ρωτώ ποιος ο λόγος της πολυδιασπασμενης αριστεράς; Δώσατε χώρο σε ένα απόκομμα της πολιτικής τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο τρίτος ρυθμιστικός παράγοντας της πολιτικής ζωής της χώρας επιτρέψετε ως πολυδιασπασμενης αριστερά στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο κοινωνικός κυματοθραύστης της οργής του ελληνικού νοικοκυριού από το 2008ως σήμερα Δεν νομίζετε ότι πλέον έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου η αριστερά να βρει την Χρυσή τομή στο πώς θα μεταφράσει την ιδεολογία και στο πώς πως θα πράξε. Αρκετά με τις συνιστώσες, οι δυνάμεις της αριστεράς πρέπει να γίνουν μια. Ευχαριστώ.»

Αγαπητέ φίλε,

Μιλάς ως ομοϊδεάτης μου κομμουνιστής, αλλά δεν είμαστε ομοϊδεάτες. Διαφέρουμε ριζικά. Για μένα, όπως και για όσους πολέμησαν ιστορικά από τις γραμμές του πάλαι ποτέ ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος - το οποίο δεν υφίσταται πια - φορέας της απελευθερωτικής πάλης δεν είναι ούτε το κόμμα, ούτε πολύ περισσότερο η αριστερά. Αυτά είναι προϊόντα της γραφειοκρατικής απολίθωσης του κόμματος και του κινήματος την περίοδο της μεταπολίτευσης. Φορέας της είναι η ίδια η τάξη και πρωτογενώς ο λαός.

Το κόμμα οφείλει να λειτουργεί ως καταλύτης, ως μέσο για την ενότητα της εργατικής τάξης και του λαού. Ποτέ της αριστεράς. Η αριστερά πάλι δεν είναι παρά ένα αποκύημα του κοινοβουλευτισμού και σε κάθε εποχή, ή συγκυρία έχει διαφορετική σημασία. Τον 19^ο αιώνα ήταν οι επτανήσιοι ριζοσπάστες σαν τον Ρόκκο Χοϊδά και πλήθος πατριωτικών αναρχικών ομάδων, που ως επί το πλείστον δρούσαν μέσα από τα αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα της εποχής.

Στις αρχές του 20ου αιώνα αριστερά ήταν οι σοσιαλδημοκράτες σαν τον Σκληρό, τον Φιλάρετο και άλλους που λειτουργούσαν μέσω των φιλελεύθερων κομμάτων της εποχής. Μετά τον εθνικό διχασμό αριστερά ήταν μια σειρά μορφώματα που αποσχίστηκαν κυρίως από το κόμμα των φιλελευθέρων με δημοκρατικό, ή σοσιαλιστικό πρόσημο.

Θα προλάβουν οι εκλογές την τραπεζική κατάρρευση;

Η Υπηρεσία Οικονομικής Προστασίας και Καινοτομίας της Καλιφόρνιας (DFPI) ανακοίνωσε τη Δευτέρα 1η Μαΐου ότι η αναφερόμενη υπηρεσία έθεσε υπό τον έλεγχό της την τράπεζα First Republic Bank (FRB), όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Πρόκειται για την τρίτη μεγάλη αμερικανική τράπεζα που κατέρρευσε μέσα σε δύο μήνες. Πανικός κερδοσκοπίας στις αγορές. To σορτάρισμα φτάνει σε επίπεδα ανάλογα μ’ εκείνα πριν το κραχ του 2008. Την ίδια ώρα που τραπεζικά στελέχη ρευστοποιούν ομόλογα και μετοχές.

Ακολουθεί κατά πόδας και η αγορά ακινήτων, της οποία η φούσκα άνετα συγκρίνεται με την αντίστοιχη που οδήγησε στην κατάρρευση των subprime δανείων. Μόνο που αυτή τη φορά κινδυνεύουν τα superprime δάνεια.

Κι όμως, οι εγχώριες τράπεζες της Ελλάδας, δηλαδή τα τραπεζικά κουφάρια της 4ης πιο χρεωκοπημένης χώρας στον πλανήτη μετά τη Μογγολία, τη Μαδαγασκάρη και το Σουδάν – που χρησιμοποιούνται ως βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου εγκληματικού, πολιτικού και επιχειρηματικού χρήματος, αλλά και ασύδοτης κερδοσκοπίας σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας – είναι βράχος. Ή έτσι θέλουν να νομίζουν οι ανόητοι και αδαείς.

Να δείτε που λίγο πριν την κατάρρευσή τους θα αναβαθμιστεί η πιστοληπτική τους ικανότητα από τους τρεις γνωστούς οίκους ανοχής (κατά κόσμο εταιρίες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας) των χρηματαγορών, Fitch, S&P, Moody’s. Οι ίδιοι δηλαδή οίκοι ανοχής που είχαν βαθμολογήσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας με άριστα, δηλαδή ΑΑΑ, λίγο πριν χρεωκοπήσει.

Οι τράπεζες σε τροχιά κατάρρευσης

Καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις για επικείμενη κατάρρευση και των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών εντός Ελλάδας, τόσο περισσότερο πληθαίνουν τα «δημοσιεύματα» για δήθεν άνθηση των εγχώριων τραπεζών. Τι θέλουν να μας πουν; Κοιμηθείτε ήσυχοι όλοι σας. Δεν έρχεται κούρεμα καταθέσεων και λοιπών αποταμιεύσεων.

Η αλήθεια βέβαια είναι άλλη. Δείτε τι γίνεται με τις καθαρές χρηματοπιστωτικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις του συνόλου των χρηματοπιστωτικών εταιρειών στην Ελλάδα Στις χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις περιλαμβάνονται οι τράπεζες, εταιρίες αμοιβαίων, ασφαλιστικές εταιρίες και ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης, κοκ.

Οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες με πρώτες τις εγχώριες τράπεζες παρουσιάζουν καταγράφουν διαρκώς καθαρές υποχρεώσεις από το 3^ο τρίμηνο του 2021 έως το τέλος του 2022. Αυτό υποδηλώνει σοβαρή συσσώρευση ζημιών, ιδίως από τη στιγμή που έπαψε η εξωτερική χρηματοδότηση από τα μέτρα νομισματικής πολιτικής που σχεδίασε η ΕΚΤ για την τόνωση της οικονομίας. Δηλαδή κυρίως το πρόγραμμα αγοράς περιουσιακών στοιχείων από το ευρωσύστημα.

Από την 21η Απριλίου 1967 στην 6η Ιουλίου 2015. Εφτά χρόνια επίσημης μνημονιακής χούντας.

Ακούστε από το κ. Βαγγέλη Μεϊμάρακη - εγγονό δωσίλογου και καταδότη της Γκεστάπο στην Κρήτη της ναζιστικής κατοχής, συνεργάτη του περιβόητου εγκληματία ναζί Σούμπερτ – και τότε άξιο ηγέτη της ΝΔ, πώς οργανώθηκε το πραξικόπημα της 6ης Ιουλίου 2015, από το δωσίλογο προσωπικό της χώρας, προκειμένου το ΟΧΙ στα μνημόνια του δημοψηφίσματος να γίνει ΝΑΙ. Συνομιλεί με τον κ. Χατζηνικολάου, ο οποίος για το σημερινό καθεστώς είναι ότι ήταν ο κ. Μαστοράκης για τη παλιά χούντα.

https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=8Et0aG4a-BE&fbclid=IwAR21I-leQbNPK71TbRzgp2OcluZ65p7OyGzQZrYtZORmKd3u9eveAXR8AmU

Κι έτσι οι ξένοι δανειστές μαζί με τους εγχώριους εντολοδόχους τους στις ηγεσίες όλων των κόμματων της δεξιάς και της αριστεράς μπόρεσαν να συνεχίσουν ανενόχλητοι το καθεστώς κατοχής και εκποίησης της Ελλάδας.

Η τρελή φαντασίωση του Γκέμπελς για ένα πραξικόπημα με διακομματική κοινοβουλευτική συναίνεση, γίνεται για πρώτη φορά πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Ποιος έκλεισε τις τράπεζες το 2015;

Πώς ονομάζεται αυτός που δεν μπορεί να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια; Μπουρδολόγος; Αερολόγος; Βλάκας; Σαχλαμάρας επί το επιεικέστερο; Μωρός, για τους πιο αρχαιοπρεπείς; Πτωχός τω πνεύματι, κατά το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» του ευαγγελιστή Ματθαίου; Ή μήπως μαλάκας, κατά το «φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ’ ευτελείας καὶ φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» του Θουκυδίδη; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι ταιριάζει καλύτερα.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του; Το γεγονός – όπως είπαμε – ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Του είναι παντελώς αδιάφορο. Τον ενδιαφέρει μόνο το δικό του αφήγημα, δηλαδή το τι πιστεύει ο ίδιος. Τίποτε άλλο. Κοινώς «ζαμάν φου» κατά το ελληνικώς λεγόμενο.

Τα παλιά χρόνια τέτοιους έβρισκε κανείς στην υπηρεσία της κυρίαρχης πολιτικής και της ακαδημαϊκής απολογητικής. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες ολόκληρο το σύστημα παιδείας έχει μετατραπεί σε αληθινή βιομηχανία παραγωγής στρατιών για να προμηθεύσει τις τεράστιες ανάγκες των επαγγελματικών μηχανισμών της πολιτικής, της τέχνης και της ακαδημαϊκής επιστήμης.

Ωστόσο ο κ. Βαρουφάκης και οι ισχυρισμοί του κατορθώνουν συχνά – δεν ξέρω πώς και γιατί – να με ξαφνιάζουν, διότι ξεπερνούν κάθε γλωσσοπλαστική ικανότητα τουλάχιστον των δικών μου φτωχών ελληνικών.

Δεν μιλώ για το αναμάσημα των εμετών περί «διπλού νομίσματος» που επιχείρησε να εισάγει ως υπουργός οικονομικών στην Ελλάδα το 2015 ως «παράλληλο σύστημα πληρωμών με την έκδοση IOU» έχοντας τη συνδρομή του ευαγούς ιδρύματος της Goldman Sachs, στελεχών Λονδρέζικου Hedge Fund και Deutsche Bank, όπως και του τρισμέγιστου ευεργέτη της ανθρωπότητας, Τζορτζ Σόρος, αλλά τώρα μετονόμασε σε «Δήμητρα». Όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό.

Σαφάρι παράνομων μεταναστών…

Εδώ και χρόνια έχουμε καταγγείλει ότι πίσω από συγκεκριμένες «επώνυμες» ΜΚΟ κρύβεται όχι μόνο η άνωθεν κι έξωθεν πολιτική σκοπιμότητα, αλλά και το οργανωμένο έγκλημα. Άλλωστε, όλοι αυτοί που κόπτονται για τους θαλασσοπνιγμένους λαθραίους μετανάστες, όλοι αυτοί που τους βαφτίζουν «άτυπους μετανάστες» και υπογράφουν τα Μεταναστευτικά Σύμφωνα για να μας πείσουν ότι η μετανάστευση είναι στη φύση του ανθρώπου, όπως στα αποδημητικά πουλιά και τα είδη του ζωικού βασιλείου, υπηρετούν υπερεθνικά ταξικά συμφέροντα.

Στο όνομα του ανθρωπισμού βαφτίζουν «ανθρώπινο δικαίωμα» τη μετανάστευση – ειδικά την παράνομη, αυτή των κυκλωμάτων διακίνησης και λαθρεμπορίας δυστυχισμένων ανθρώπων – μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσουν ηθικά τη σύγχρονη μορφή του δουλεμπορίου, η οποία έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Για να νομιμοποιήσουν την κύρια μορφή του υπερεθνικού οργανωμένου εγκλήματος, δηλαδή του trafficking ανθρώπων.

Κι όλα αυτά γιατί; Για να καταργηθούν στην πράξη οι διεθνείς συμβάσεις, που ορίζουν τη λαθραία μετανάστευση ως προϊόν και μέσο ισχυροποίησης του υπερεθνικά οργανωμένου εγκλήματος. Και απαιτούν από όλες τις χώρες να την αντιμετωπίζουν ως οργανωμένο έγκλημα.

Στις μέρες μας το υπερεθνικά οργανωμένο έγκλημα έχει μεταβληθεί σ’ έναν από τους κύριους μοχλούς κατάλυσης των συνόρων, της κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης των λαών, αλλά και της βίαιης, είτε αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών. Είναι σύμφυτο με την ελευθερία της αγοράς, αλλά και την ελευθερία της κίνησης του κεφαλαίου. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαν εύκολα να εργαλειοποιηθούν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διάλυση κρατών και την επιβολή ασύμμετρων πολεμικών απειλών και συρράξεων σε τέτοια έκταση όπως σήμερα.

Μια βραδιά στην Καλαμαριά...

Η συγκέντρωση χθες στην Καλαμαριά θύμισε άλλες εποχές. Εποχές ανάτασης, προσδοκίας και ελπίδας. Το κατάμεστο θέατρο Στ. Κουγιουμτζή μας θύμισε εποχές πλατειών, τότε που ο κόσμος κατά χιλιάδες έψαχνε να καταλάβει αυτό που ξεκινούσε. Αυτό που τον περίμενε.

Αυτή τη φορά όμως ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Ώριμος. Μεστωμένος από τα 13 χρόνια εμπειρίας. Δεν χρειαζόταν να καταλάβει αυτό που του συμβαίνει, ούτε περίμενε να μάθει για τα χειρότερα που τον αναμένουν. Τα γνωρίζει. Τα γνωρίζει εκ πείρας. Τα τελευταία χρόνια ήταν εξαιρετικά διδακτικά για πάρα πολλούς.

Τώρα θέλει να μάθει πως θα γλυτώσει η χώρα και ο ίδιος. Τι πρέπει να γίνει. Όχι με τον ερχομό της επουρανειας βασιλείας, αλλά αύριο το πρωί! Θέλει να νιώσει δυνατός, όπως ο γίγαντας που για δεκαετίες τον είχαν πείσει ότι οι αλυσίδες του είναι για το καλό του. Ο γίγαντας άρχισε να κινείται. Άρχισε να δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Αντιλαμβάνεται πια ότι το μόνο που έχει να χάσει είναι οι αλυσίδες του.

«Η πολιτική αποχή είναι μια βλακεία που επινοούν οι παλιάνθρωποι για να εξαπατήσουν τους ηλίθιους».(1)

Πρόσφατα ένας φίλος ρώτησε: «Επειδή και πρόσφατα άκουσα από συνταγματολόγο ότι ένα 60% αποχή δεν επιτρέπει το σχηματισμό κυβέρνησης, πείτε μου σας παρακαλώ αν αυτό ισχύει…»

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από δαύτην. Το ιδανικό για το υφιστάμενο καθεστώς είναι να ψηφίζει μόνο το 30% του εκλογικού σώματος, που οι μετρήσεις τους δείχνουν ότι βρέξει-χιονίσει, ανεξάρτητα παθημάτων και καταστροφών, πάσχουν από τέτοια κομματική ιδρυματοποίηση που δεν μπορούν ούτε καν να διανοηθούν ότι πρέπει να σκεφτούν εκτός του άνωθεν κι έξωθεν επιβεβλημένου πλαισίου. Ενώ το υπόλοιπο 70% οφείλει να οδηγηθεί στην αποχή και την πολιτική αδιαφορία.

Άλλωστε, έτσι δεν λειτουργούν οι περισσότερες από τις περιλάλητες δήθεν δημοκρατίες του «ελεύθερου κόσμου»; Μ’ ένα ποσοστό που συχνά δεν ξεπερνά το 40% του εκλογικού σώματος, ψηφίζονται συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Όλες, τις πλείστες φορές, απόλυτα ελεγχόμενες και εξαγορασμένες. Χάρις στην πολιτική αδιαφορία που επιτρέπει στους επαγγελματίες της κομματικής ίντριγκας και αργομισθίας να ελέγχουν κόμματα και ψηφοφορίες.

Μόνο έτσι η «η δημοκρατία γίνεται ο παράδεισος που ονειρεύονται οι πιο αδίστακτοι κεφαλαιούχοι», όπως έγραφε ο Ζορζ Σορέλ.[2] Πρώτα και κύρια χάρις στην πολιτική αποχή και την αδιαφορία.

Επομένως, από τότε που ο άνθρωπος υποβαθμίστηκε σε άτομο, σε ιδιώτη – που καθόλου τυχαία στην αρχαιότητα ισοδυναμούσε με τον ηλίθιο – υπήρχαν πάντα κάθε λογής επιτήδειοι και παλιάνθρωποι που εμφανίζονταν ως προφεσόροι της πολιτικής αποχής και αδιαφορίας. Και πάντα οι πιο ιδιώτες – με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης – έπεφταν στην παγίδα.