Θα προλάβουν οι εκλογές την τραπεζική κατάρρευση;

Η Υπηρεσία Οικονομικής Προστασίας και Καινοτομίας της Καλιφόρνιας (DFPI) ανακοίνωσε τη Δευτέρα 1η Μαΐου ότι η αναφερόμενη υπηρεσία έθεσε υπό τον έλεγχό της την τράπεζα First Republic Bank (FRB), όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Πρόκειται για την τρίτη μεγάλη αμερικανική τράπεζα που κατέρρευσε μέσα σε δύο μήνες. Πανικός κερδοσκοπίας στις αγορές. To σορτάρισμα φτάνει σε επίπεδα ανάλογα μ’ εκείνα πριν το κραχ του 2008. Την ίδια ώρα που τραπεζικά στελέχη ρευστοποιούν ομόλογα και μετοχές.

Ακολουθεί κατά πόδας και η αγορά ακινήτων, της οποία η φούσκα άνετα συγκρίνεται με την αντίστοιχη που οδήγησε στην κατάρρευση των subprime δανείων. Μόνο που αυτή τη φορά κινδυνεύουν τα superprime δάνεια.

Κι όμως, οι εγχώριες τράπεζες της Ελλάδας, δηλαδή τα τραπεζικά κουφάρια της 4ης πιο χρεωκοπημένης χώρας στον πλανήτη μετά τη Μογγολία, τη Μαδαγασκάρη και το Σουδάν – που χρησιμοποιούνται ως βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου εγκληματικού, πολιτικού και επιχειρηματικού χρήματος, αλλά και ασύδοτης κερδοσκοπίας σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας – είναι βράχος. Ή έτσι θέλουν να νομίζουν οι ανόητοι και αδαείς.

Να δείτε που λίγο πριν την κατάρρευσή τους θα αναβαθμιστεί η πιστοληπτική τους ικανότητα από τους τρεις γνωστούς οίκους ανοχής (κατά κόσμο εταιρίες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας) των χρηματαγορών, Fitch, S&P, Moody’s. Οι ίδιοι δηλαδή οίκοι ανοχής που είχαν βαθμολογήσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας με άριστα, δηλαδή ΑΑΑ, λίγο πριν χρεωκοπήσει.

Αυτή τη στιγμή η φυγή χρήματος και κεφαλαίου κορυφώνεται. Οι ολιγάρχες και τα πολιτικά τους κόμματα έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σ’ ένα μηχανισμό μεταπρατισμού χρήματος. Σαν την Κούβα του δικτάτορα Φουλγένσιο Μπατίστα, την οποία διαφέντευε το κρατικομονοπωλιακό έγκλημα των ΗΠΑ.

Ο μέγας αυτός δημοκράτης – όπως αυτοπροσδιοριζόταν, αν και δικτάτορας – έγραφε ο ίδιος(;): «Η κυβέρνησή μου, που σωστά είχε χαρακτηριστεί ως κυβέρνηση που συνδύαζε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την υποστήριξη της ελεύθερης επιχείρησης με τολμηρές και συνεχείς προόδους από το κράτος στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και της υποστήριξης των δίκαιων αιτημάτων της οργανωμένης εργασίας, χαρακτηρίστηκε ως σκληρός, αντιδραστικός, ημιφεουδαρχικός δεσποτισμός, διαβόητος για την «αδιαφορία του για τις ανάγκες του λαού για εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, στέγαση, κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ευκαιρία...»1»2.

Σας θυμίζει τίποτε πιο κοντά σ’ εμάς; Τα ίδια δεν λένε και οι ομογάλακτοι του Μπατίστα σήμερα στην Ελλάδα. Με τον ίδιο σκαιώδη τρόπο δεν αντιμετωπίζουν την όποια ριζοσπαστική αμφισβήτηση; Το δυστύχημα για τον Κουβανό δικτάτορα είναι ότι δεν είχε την πολιτική ευφυία, ούτε τη δυνατότητα να κρύψει τη δικτατορία του πίσω από ένα δοτό κοινοβούλιο με κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς ως βιτρίνα ενός ανύπαρκτου πλουραλισμού.

Η σημερινή κοινοβουλευτική δικτατορία στην Ελλάδα είναι πρωτίστως επίτευγμα της αριστεράς. Κι αυτό γιατί έχει αναλάβει εργολαβικά το διαίρει και βασίλευε μέσα στο λαό και τη διασπορά της πολιτικής αδιαφορίας, διότι όσο υπάρχει καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο. Έτσι μας λένε και οι ηγεσίες τους απολαμβάνουν τις χρηματοδοτήσεις και τη οργανική στήριξη του κρατικομονοπωλιακού εγκλήματος στην Ελλάδα.

Κι έτσι κουβέντα για τις τράπεζες και την επερχόμενη κατάρρευση. Τσιμουδιά για την τεράστια αιμορραγία χρήματος και κεφαλαίων στο εξωτερικό σε αναμονή της επερχόμενης κατάρρευσης. Δείτε για παράδειγμα τον πίνακα, όπου παρατίθενται το ύψος των ομολόγων του εξωτερικού και των νομισματικών καταθέσεων που ανήκουν σε κατοίκους της Ελλάδας. Σε ποιους άραγε κατοίκους;

Ομερτά. Μην τυχόν και αντιληφθεί το γνωστό υποζύγιο, ο εργαζόμενος, ο επαγγελματίας, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, το χρήμα που έχει διαρπαγή από την Ελλάδα. Δεν πρέπει να γνωρίζει, γιατί πολύ σύντομα, ίσως αμέσως μετά τις εκλογές θα κληθεί να πληρώσει τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών τραπεζών και δανειστών για μια ακόμη φορά.

Κι επομένως δεν πρέπει να ξέρει ότι όλα αυτά τα ομόλογα του εξωτερικού, που το 2022 έφτασαν αισίως τα 186,5 δις ευρώ – περίπου όσο και το ΑΕΠ της χώρας – μπορούν κάλλιστα να φορολογηθούν εφάπαξ με καταβολή έναντι του κεφαλαίου (capital levy) αναδρομικά για ένα χρόνο προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και γενικά το διαθέσιμο εισόδημα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Σκεφτείτε ότι μ’ έναν συντελεστή 45%, θα μπορούσε αυτό το capital levy - που σημειωτέο έχει εφαρμοστεί σε πολλές άλλες χώρες με πιο πρόσφατη την Ουγγαρία του Ορμπάν το 2010 - να αποδώσει μέσα σε λίγους μήνες σχεδόν 84 δις ευρώ. Ναι, θα κοστίσει σε ολιγάρχες και κομματάρχες που κρύβονται πίσω από αυτή την τεράστια συσσώρευση χρήματος σε ξένα ομόλογα. Η σκέψη και μόνο δημιουργεί σύγκρυο όχι μόνο στις ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του κ. Βαρουφάκη του κ. Βελόπουλου.

Γι’ αυτό και δεν τολμούν καν να αναδείξουν το ζήτημα. Και μάλιστα μπροστά στην επερχόμενη νέα διάσωση των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών. Την οποία για μια ακόμη φορά - αν το επιτρέψουμε με τη ψήφο μας - θα την επωμιστεί το γνωστό υποζύγιο με την καλή μας αντιπολίτευση απλά να καταγγέλλει για να δίνει δήθεν δημοκρατικό άλλοθι στις επίσημες πολιτικές.

1. United States State Department, While Paper on Cuba, April 1961.

2. Fulgencio Batista. The Growth & Decline of the Cuban Republic. New York: The Devin-Adair Company, 1964, xi.