Έπεσαν οι μάσκες και ο λαϊκιστής, φασίστας, τρελός, σεξιστής και ηλίθιος Τραμπ έγινε ξαφνικά νηφάλιος, οξυδερκής, ανθρωπιστής και γενικά αληθινός πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως τον αποκάλεσε o Φαρίντ Ζακάρια του CNN, ένας εκ τους πλέον πολέμιους του νέου προέδρου. Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ο Τραμπ ήταν να βομβαρδίσει ένα κυρίαρχο κράτος με το έτσι θέλω και χωρίς καμιά νομιμοποιητική βάση. Η New York Times μάλιστα αποκάλεσε τον βομβαρδισμό της Συρίας με τόμαχοκ ως «κίνηση από καρδιάς» του Τραμπ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή η εν λόγω εφημερίδα τον εύρισκε άκαρδο, αναίσθητο και άλλα πολλά.
Όλες οι μεγάλες εφημερίδες και μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ απαγόρευσαν ρητά να εμφανιστούν έστω και εξ ίσων αποστάσεων κριτικές του νέου πλανητάρχη. Παντού κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή για όλους αυτούς που θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την πολεμική ενέργεια Τραμπ. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα ΜΜΕ της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ γενικά. Όλοι αυτοί που έβγαιναν κατά χιλιάδες στους δρόμους πρώτα και κύρια στις ΗΠΑ για να απαιτήσουν την αποπομπή του Τραμπ, λούφαξαν.
Κανείς τους δεν έβγαλε κιχ. Ούτε βέβαια κι ο κύριος χορηγός τους, ο κ. Τζορτζ Σόρος ή οι δεκάδες οργανώσεις και ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνδέονται με την Open Society.
Φυσικά όσοι συνδέονται οργανικά με την αποκαλούμενη «ένοπλη αντιπολίτευση» στον Άσαντ, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά τους. Βγήκαν στους δρόμους κυματίζοντας τη γνωστή σημαία της πρώην αποικιακής και φυλετικά διαμελισμένης Συρίας, με τις τρεις λωρίδες μαύρου, άσπρου, πράσινου και στη μέση τρία κόκκινα άστρα. Η σημαία αυτή επινοήθηκε το 1932 υπό καθεστώς αποικιακή κηδεμονίας των Γάλλων και συμβόλιζε τη «Δημοκρατία της Συρίας» υπό αποικιακό ζυγό με χρώματα που συμβόλιζαν τον φυλετικό και θρησκευτικό διαχωρισμό της Συρίας.
Για τους Γάλλους αποικιοκράτες δεν υπήρχε Αραβικό έθνος, αλλά μόνο τζιχαδιστές φύλαρχοι θρησκευτικών και φυλετικών αιρέσεων, που για να κυβερνηθούν χρειάζονταν τη αποικιακή κηδεμονία της Κοινωνίας των Εθνών (mandates). Αυτό συμβόλιζε και εξακολουθεί να συμβολίζει η συγκεκριμένη σημαία, την οποία έχει υιοθετήσει και η «ένοπλη αντιπολίτευση» μετά το 2011. Φυσικά με υπόδειξη των ΗΠΑ.
Κι αυτό σημαίνει πολλά για τους στόχους των μισθοφόρων της «ένοπλης αντιπολίτευσης». Η σημαία της Συρίας σήμερα φέρει τα χρώματα του αραβικού έθνους, ανεξάρτητα θρησκείας ή φυλετικής καταγωγής. Αντιπροσωπεύει την εθνική συνείδηση των Σύρων, αλλά και όλων των Αράβων μιας και παραλλαγές της είχαν το Ιράκ και η Αίγυπτος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που η σημερινή σημαία της Συρίας ήταν η σημαία της Ενωμένης Αραβικής Δημοκρατίας (1958-1961), η οποία δημιουργήθηκε από το Νάσερ, πρόεδρο της Αιγύπτου, μέσω της πολιτικής ένωσης Αιγύπτου και Συρίας. Στην προοπτική πολιτικής ένωσης και με το Ιράκ.
Σκοπό είχε την αναβίωση του ενιαίου Αραβικού εθνικού κινήματος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το οποίο είχε ως βασικό εθνικό αίτημα τη δημιουργία ενός ενιαίου αραβικού κράτους στα εδάφη των Αράβων, από την Αίγυπτο έως το Ιράκ. Το εθνικό αίτημα είχαν αποδεχθεί οι Βρετανοί με σκοπό την χρησιμοποίηση του εθνικού κινήματος των Αράβων εναντίον των Οθωμανών, αλλά με τη συμφωνία Σάικς-Πικότ τα αραβικά εδάφη διαμελίστηκαν και διαμοιράστηκαν ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία.
Μετά την κατάκτηση του Ιράκ και την παράδοσή του σε ένα κατοχικό καθεστώς που βασίζεται σε φυλάρχους και ισορροπεί ανάμεσα σε φυλετικές και θρησκευτικές έριδες, με καταγωγή το Ισλάμ του μεσαίωνα, αλλά και την μετατροπή της Αιγύπτου σε δίδυμο κράτος του Ισραήλ υπό τη σκέπη των ΗΠΑ, μόνο η Συρία έχει μείνει επίσημα να αντιπροσωπεύει το αδικαίωτο εθνικό αίτημα των Αράβων. Ενάντια σ’ αυτό στρέφεται η «ένοπλη αντιπολίτευση» και γι’ αυτό χρησιμοποιεί την παλιά σημαία, που υποδηλώνει την ολοκληρωτική εγκατάλειψη του αραβικού έθνους με την επιστροφή σε μια φυλετικά και θρησκευτικά διαμελισμένη Συρία υπό διεθνή έλεγχο και αποικιακή κηδεμονία. Όπως είναι σήμερα το Ιράκ.
Την επιστροφή στο φυλετικό και θρησκευτικό μεσαίωνα έχει αναλάβει να καλλωπίσει ο κ. Σόρος και ο στρατός των ΜΚΟ της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Έτσι χάρις στους απάτριδες της παρδαλής και ποικιλόχρωμης αριστεράς του περιθωρίου, οι εκπρόσωποι του πιο απόλυτου σκοταδισμού, της βαρβαρότητας του μεσαίωνα και του ιμπεριαλισμού εμφανίζονται ως «αγωνιστές» εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Κι έτσι το Alter Ego της Χρυσής Αυγής και των Γκρίζων Λύκων, βρίσκει στέγη στις συγκεντρώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ και άλλων αριστερών ή αντιεξουσιαστικών γκρουπούσκουλων σε μια επίδειξη πλήρους ταξικής ταύτισης με τα αφεντικά της παγκοσμιοποίησης. Αλλά δεν τρέχει κάστανο για τους αστέρες και ιδεολόγους της αριστεράς.
Ο συγχρωτισμός με τους εκπροσώπους του πιο αιματοβαμένου φασισμού σήμερα, που από το 2011 έχει κοστίσει στο λαό της Συρίας πάνω από 400 χιλιάδες νεκρούς και πάνω από 12 εκατομμύρια βίαια εκτοπισμένους, δεν ενοχλεί κανέναν δήθεν αντιφασίστα. Βλέπετε το χρήμα από τις ΜΚΟ του ιμπεριαλισμού δεν βρομάει, ούτε στάζει με αίμα αθώων θυμάτων για όσους χρησιμοποιούν το δόγμα της αριστερής ιδεολογίας τους ως πρόφαση ιδιοτέλειας και άλλοθι προσωπικής αποκτήνωσης. Κι έτσι το να ανέχεσαι να κυματίζει μέσα στις γραμμές σου η σημαία των ένοπλων φασιστικών συμμοριών που έχουν ματοκυλίσει τη Συρία, όσο δεν έχει κάνει ποτέ κανένα καθεστώς Άσαντ, είναι το ασφαλές αποδεικτικό για τα τσεκ εξ εσπερίας.
Άξιος ο μισθός τους, αλλά για εμάς ανήκουν στον υπόκοσμο, στα καθάρματα και τους παλιανθρώπους που παλιά οι χιτλερικοί στρατολογούσαν στην Πέμπτη Φάλαγγα πριν τον πόλεμο και στα Waffen SS κατά τη διάρκεια του πολέμου. Κι ανάμεσά τους η ιστορία είχε καταγράψει και τότε πολλούς απάτριδες της ριζοσπαστικής αριστεράς, σοσιαληστρικής, κομμουνιστικής, ή τροτσκιστικής κατεύθυνσης, οι οποίοι βρήκαν τον πιο πρακτικό τρόπο να ξεμπερδέψουν με τα έθνη και τις πατρίδες. Στο όνομα ενός αντικαπιταλισμού, που θα ζήλευε ακόμη κι ο πιο αφιονισμένος νεολαίος της ριζοσπαστικής αριστεράς σήμερα. Εξ ου κι ο στόκος στον εγκέφαλο, το επίπεδο, αλλά και τα ήθη που θυμίζουν τάγματα εφόδου. Του ίδιου αντικαπιταλισμού, που από άποψη θεωρίας διδάχθηκαν από τους πιο ακραιφνείς ιδεολόγους της φούρκας του αρχαίου καθεστώτος, την οποία οι αναρχικοί της "προπαγάνδας της πράξης" εμπλούτισαν με τον ψυχισμό του ληστοσυμμορίτη για να βρει τη σοσιαλιστική της δικαίωση στον φασισμό τότε και την αντικαπιταλιστική αριστερά σήμερα.
Όσο γι’ αυτούς που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και αρκούνται στους δεκάρικους περί αριστερών οραμάτων και ταξικής οπτικής, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι να επαναλάβουμε μια παλιά ρήση της Ρόζας Λούξεμπουργκ, όταν απευθυνόταν στην ανάλογη αριστερά της εποχής της: Αχ! εσείς, δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες να πουλήσετε «τοις μετρητοίς» λίγο «ηρωισμό», έστω και για τρεις σκουριασμένες χαλκοδεκάρες, φτάνει να μετρηθεί το «όφελος» πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής. Και τα απλά λόγια ενός τίμιου κι ευθύ ανθρώπου: «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο Θεός βοηθός», εσείς δε θα τα ξεστομίσετε ποτέ!… Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσίλεια – αλλά, σεις προς Θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!
Ορθα και σωστά ολα ετσι σκεφτομαστε και εμεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό άρθρο Δημήτρη αλλά θα πρέπει να προσέξεις και με ποιούς θα συνεργαστείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα αυτό το κείμενο σε ανάρτηση του ΕΠΑΜ.Και τώρα που δε λειτουργεί προσορινά ξετρύπησα εδώ.Αλλά δεν καταλαβαίνω.Απ' όσα ξέρω,ούτε η ΛΑΕ ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζουν τη λεγόμενη ένοπλη συριακή αντιπολίτευση.Στο "Πριν" είχε μάλιστα δημοσιευτεί επίσκεψη αποστολής από την Ελλάδα στη Συρία,που συζήτησε με διάφορους εκπροσώπους θεσμών κ αριστερούς που συμμετέχουν στην προσπάθεια της κυβέρνησης να υπερασπίσει τη χώρα.Εκτός αν εννοείται,ότι σε συγκεντρώσεις της Αριστεράς συμμετέχουν κάποιοι οπαδοί αυτής της "ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης".Το κείμενο δε διασαφηνίζει αρκετά,αυτό που θέλει να πει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς κάνετε λάθος. Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ΛΑΕ κ. Κούρκουλας είναι αναφανδόν εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης στη Συρία. Πέρα από το γεγονός ότι θα τον βρει κανείς κάθε από κάθε πέτρα ΜΚΟ που προωθεί τη λεγόμενη αντιπολίτευση του Άσαντ. Δεύτερο, το ΣΕΚ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ φέρει κατά καιρούς τη σημαία της "ένοπλης αντιπολίτευσης" στις γραμμές της. Άλλωστε, πώς γίνεται να κυματίζει ένα τέτοιο σύμβολο στις κομματικές γραμμές ενός σχηματισμού; Κατά λάθος; Για φαντάσου να κυμάτιζε η σημαία της Χρυσής Αυγής; Τότε θα έβλεπες τι θα γινόταν. Και τέλος ποια είναι η διαφορά του λάβαρου της "ένοπλης αντιπολίτευσης" των μισθοφόρων του ιμπεριαλισμού στη Συρία, από το λάβαρο της ΧΑ; Γιατί το ένα είναι ανεκτό στις γραμμές των συγκεκριμένων δυνάμεων και το άλλο δεν είναι;
ΔιαγραφήΚαι τέλος η συγκεκριμένη αποστολή που πήγε στη Συρία δεν ήταν ούτε της ΛΑΕ, ούτε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ήταν πρωτοβουλία του δικηγόρου Ραχιώτη, ο οποίος από το βήμα της εκδήλωσης του ΕΠΑΜ για Κύπρο-Αιγαίο-Θράκη εξήγησε ότι ο ίδιος θεωρεί το όλο πρόβλημα στη Συρία ως θεμελιώδες πρόβλημα ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Από αυτή την απολύτως ορθή σκοπιά πήγε στη Συρία. Βρείτε μου σας παρακαλώ ένα επίσημο κείμενο της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που να ξεκινά από αυτή τη θέση;
Λοιπόν αυτά σκεφτόμουνα όταν σε προειδοποίησα να προσέχετε στο ΕΠΑΜ με ποιούς θα κάνετε συνεργασία. Η ΛΑΕ εκφράζει τη λογική των ομάδων αυτών. Ισορροπίες και να τα έχουμε καλά με όλους για να πιάσουμε το 3%. Το ΕΠΑΜ όπως εκφράστηκε με άρθρα δικά σου και άλλων μελών της ΠΓ έθεσε το ζήτημα των ευθυνών τους για το κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε δείξει μια συνέπεια στη κριτική σας στο χώρο αυτό. Πιστεύετε ότι αν συνεργαστείτε στη βάση ενός προγράμματος θα διστάσουν να το ξεπουλήσουν και να σας πετάξουν;Συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ είναι μαθημένοι στα κόλπα μια ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καινούργιο δεν μπορεί να έρθει από το παληό και αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μέρος του παληού.
Ζητώ συγνώμη αν στεναχωρώ, αλλά έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στην Αριστερά συνολικά.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΑΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΠΑΓΙΩΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ.
Όλα σωστά είναι αυτά που λες, αλλά η συνεργασία γίνεται πάντα με τους ασυνεπείς, με εκείνους που αδυνατούν να έχουν τη συνέπεια και την αφοσίωση τη δική σου. Διαφορετικά δεν μιλάμε για συνεργασία, αλλά για ενότητα και το ΕΠΑΜ δεν μίλησε ποτέ για ενότητα μ' αυτές τις δυνάμεις. Ούτε το ΕΠΑΜ μπορεί να πει ΟΧΙ στη συνεργασία. Αν έλεγε τότε τι σόι Μέτωπο θα ήταν. Κι όπως είναι φυσικό σε κάθε συνεργασία υπάρχουν κίνδυνοι και απειλές. Αυτό όμως εξαρτάται από το αν κατεβάσουμε τους τόνους μας εμείς. Από το αν θα είμαστε ξεκάθαροι σε ζητήματα αρχής για εμάς. Και το ΕΠΑΜ έχει αποδείξει ότι δεν κάνει πίσω στα κορυφαία ζητήματα. Άλλωστε τυχόν συνεργασία με τις δυνάμεις αυτές, θα σημάνει και το πρώτο αποφασιστικό βήμα για το ξεκαθάρισμα των δικών τους γραμμών από τα πιο ύποπτα στοιχεία. Το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα συνεργασία, οφείλεται πρώτα και κύρια στα βαρίδια που σέρνουν αυτές οι δυνάμεις και τα οποία λειτουργούν ως Πέμπτη Φάλαγγα μέσα κυρίως στη ΛΑΕ.
ΔιαγραφήΟ ασαντ ειναι νομιμος? η σηριακη αντιπολιτευση εχει συρους μισθοφορους? και αν ναι γιατι μισθοφορους
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άσαντ ηγείται της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας. Μπορεί να μην μας αρέσει και προσωπικά δεν συμφωνώ με τις πολιτικές που εφάρμοσε, ιδίως τα χρόνια πριν την ανοιχτή επέμβαση το 2011, δεν είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε ποιος θα κυβερνά τη Συρία. Αν τουλάχιστον μας διακρίνει στοιχειωδώς μια κάποια δημοκρατική ευαισθησία.
ΔιαγραφήΔεύτερο, μετά την επέμβαση του ιμπεριαλισμού με μισθοφόρους, ο Άσαντ εκφράζει ένα παλλαϊκό πατριωτικό μέτωπο δυνάμεων, όπου συμμετέχουν ακόμη και κόμματα - όπως το κομμουνιστικό - που τους χωρίζει αίμα με το κόμμα του Άσαντ. Το συγκεκριμένο μέτωπο δυνάμεων σάρωσε στις τελευταίες εκλογές στη Συρία. Στις 3 Ιουνίου 2014 η Συρία διοργάνωσε εκλογές με πολλαπλούς υποψηφίους για πρώτη φορά από την εποχή επιβολής του κόμματος Μπάαθ, το 1963. Κέρδισε ο Άσαντ συγκεντρώνοντας 10,3 εκατομμύρια ψήφους ή το 88,7%. Ο βασικός αντίπαλός του, ο Χασάν Αλ-Νούρι, συγκέντρωσε λίγο πάνω από 500 χιλιάδες, ή το 4,3% των ψήφων. Η Εθνική Πρωτοβουλία για τη Διοίκηση και την Αλλαγή στη Συρία (NIACS) είναι το πολιτικό κόμμα υπό την ηγεσία του Χασάν αλ Νούρι, ο οποίος είναι πλούσιος επιχειρηματίας, πρώην υπουργός και βουλευτής του Άσαντ, ο οποίος εισηγήθηκε και στήριξε την πολιτική οικονομικής φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος στη δεκαετία του 2000, το οποίο δημιούργησε το κατάλληλο έδαφος για την επέμβαση διάλυσης και διαμελισμού της Συρίας το 2011.Το κόμμα αυτό αντιπροσωπεύει τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό και την πολιτική αλλαγή στη Συρία κατά τις δυτικές απαιτήσεις, με κύριο σύνθημα την αναδιανομή – μέσω του ανοίγματος της αγοράς και τις ιδιωτικοποιήσεις – του πλούτου των λίγων κυβερνώντων οικογενειών προκειμένου να ενισχυθεί η μεσαία τάξη. Το ποιος θα ενισχυθεί έτσι κι εφαρμοστεί μια τέτοιου είδους αναδιανομή, το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι.
Τέλος, προσωπικά δεν γνωρίζουμε να πολεμούν μισθοφόροι στο πλευρό του Άσαντ. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν εθελοντές από διάφορα αραβικά κράτη, αλλά και από αλλού, όμως για μισθοφόρους δεν έχω ακούσει τίποτε. Οι μόνοι μισθοφόροι που διαπιστωμένα και σε μεγάλη έκταση πολεμούν στη Συρία είναι όσοι έχουν ενταχθεί στις ποικίλες ομάδες της "ένοπλης αντιπολίτευσης" και των τζιχαδιστών.