Πόσο κοντά βρισκόμαστε σ’ ένα νέο πόλεμο στα Βαλκάνια;

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά στα Βαλκάνια, δηλαδή στα βόρεια σύνορα της χώρας. Αν όντως θεωρήσουμε ότι έχουμε σύνορα ακόμη. Η διαμελισμένη Γιουγκοσλαβία βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου πολέμου αποσύνθεσης και περεταίρω διάλυσης.

Την Πέμπτη (27 Απριλίου) μια ομάδα 200 περίπου μασκοφόρων εισέβαλαν στο κοινοβούλιο των Σκοπίων και το κατέλαβαν για λίγες ώρες, εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών της ΕΕ και των ΗΠΑ σχετικά με τη σταθερότητα των Βαλκανίων.

Ανησυχούν για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια οι βασικοί παράγοντες της αποσταθεροποίησής τους. Αυτοί που διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία και δημιούργησαν τεχνητά κρατικά μορφώματα, τα οποία ελέγχονται ουσιαστικά από το οργανωμένο έγκλημα και πολιτικές μαφίες, αντιλαμβάνονται ότι είναι αδύνατον να επιβιώσουν από μόνα τους.Και σχεδιάζουν τη βίαιη επαναοριοθέτησή τους.

What Exactly Did the French Vote for? The European Union against the French Nation

By Dimitris Kazakis

Global Research, April 27, 2017

Macron won 23.75% of the votes, while his opponent Le Pen won 21.53%, according to official results. Republican Francois Fillon and independent left-candidate Jean-Luc Mélenchon won 19.91% and 19.64% respectively. While the former Socialist party candidate, Benouit Hamon has accrued just 6.35% of the vote. The remaining 8.82% of the votes were shared by the remaining 6 candidates for the French Presidency.

The collapse of traditional bipartisanism

What do the results show? First of all, an impressive collapse of traditional bipartism, of the two alternating parties which dominated the presidential power for decades. On the one hand, the center-right party, which originated from the formerly de Gaulle right, and in 2002 formed under the then president Jean Chirac the UMP (Union pour un mouvement populaire). After Sarkozy’s defeat to Hollande in 2012 presidential race and the spree that suffered the center-right thanks to this petit Napoléon – as Sarkozy liked to be characterized by the media and his friends, without perhaps knowing that it was Louis Bonaparte who used to be called with the same nickname by those who mocked him when he was self-proclaimed Emperor Napoleon the 3rd in 1852 – this party changed its name to Les Républicains (Republicans), in order to be rescued. But in vain. For the first time, since the time of De Gaulle, the center-right party could not even get into the second round of the presidential election.

Όταν η βλακεία και η κακοήθεια χρησιμοποιείται ως επιχείρημα των «ειδικών» υπέρ του ευρώ…

Ξέρετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ ένα γαϊδούρι και σ’ έναν ειδικό καθηγητή «καλλικέλαδου έδρας»; Η διαφορά βρίσκεται στον ορισμό του γαϊδάρου, δηλαδή τον όνου, που έδινε ο μέγας φυσιοδίφης, εγκυκλοπαιδιστής και διαφωτιστής του 18ου αιώνος, Βιφόν, δια χειρός Εμμανουήλ Ροΐδη: «Κατά τον ένδοξον φυσιοδίφην, ο όνος ήθελεν είναι το ωραιότερον των ζώων, αν δε ήτο άσχημος.»

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ειδικό καθηγητή της «καλλικέλαδου έδρας» εκ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου: Ήθελεν είναι το σοφότερον των ζώων, αν δεν ήτο προκλητικά άσχετος. Κι όμως διακατέχεται από τέτοια μανία κατά πάσης αλήθειας «αυτοφώτου ως τα οπίσθια των πυγολαμπίδων», όπως έγραφε ο Ροΐδης, που δεν νιώθει καμιά ντροπή όταν ξεστομίζει τις μεγαλύτερες χοντράδες, τις πιο μεγάλες ανοησίες.

Η μόνη αδιαμφισβήτητη ικανότης του εν λόγω καθηγητή είναι να ανεβάζει με όσα ισχυρίζεται την πίεση εκάστου φυσιολογικού ανθρώπου σε επίπεδο κρίσεως εγκεφαλικού. Προφανώς ο κ. καθηγητής απευθύνεται πρωτίστως στους ομοίους του. Δηλαδή, σε τύπους ανάλογου βάθους γνώσεων, ήθους και επιπέδου, υμνητές ή θηρευτές ακαδημαϊκών τίτλων άνευ περιεχομένου και φυσικά ένθερμους θεράποντες κάθε λογής άθλιων σκοπιμοτήτων.

H μάχη ενάντια στη δήμευση της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών συνεχίζεται...

Στο ειρηνοδικείο Χαλανδρίου ένας ακόμη πολίτης χάνει το σπίτι του, για ένα ποσό "ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ" μόνο «50.000€». Το ακίνητο που τίθεται σε πλειστηριασμό έχει ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ την εμπορική αξία του ακινήτου, δηλαδή «263.000€».

Η επίθεση κατά της περιουσίας του Έλληνα πολίτη συνεχίζεται υπό ένα καθεστώς που ξεπερνά σε ανομία και αυθαιρεσία ακόμη και την παλιά ναζιστική κατοχή...

Συνένοχοι σ' αυτήν την πράξη είναι:

Τι ακριβώς ψήφισαν οι Γάλλοι;

Ο Μακρόν κέρδισε το 23,75% των ψήφων, ενώ η αντίπαλός του Λεπέν κέρδισε 21,53%, σύμφωνα με το Reuters. Ο Ρεπουμπλικάνος Φρανσουά Φιγιόν και ο ανεξάρτητος υποψήφιος της αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν κέρδισαν 19,91% και 19,64% αντίστοιχα. Ενώ ο υποψήφιος του άλλοτε κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μπενουά Χαμόν συγκέντρωσε μόλις το 6,35% των ψήφων. Το υπόλοιπο 8,82% των ψήφων μοιράστηκαν οι υπόλοιποι 6 υποψήφιοι για την Γαλλική προεδρεία.

Κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού

Τι δείχνουν τα αποτελέσματα; Καταρχάς μια εντυπωσιακή κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού, όπου κυριαρχούσαν για δεκαετίες δυο εναλλασσόμενα κόμματα στην προεδρική εξουσία. Αφενός, το κεντροδεξιό κόμμα, το οποίο κατάγεται από την πάλαι ποτέ Γκολική δεξιά, την οποία ένωσε το 2002 ο τότε πρόεδρος Ζαν Σιράκ σε UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα). Μετά την αποτυχία του Σαρκοζί έναντι του Ολάντ στις προεδρικές του 2012 και το ξεφτίλισμα που υπέστη η κεντροδεξιά χάρις στον petit Napoléon – όπως άρεσε στον Σαρκοζί να τον χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ και οι φίλοι του, χωρίς ίσως να γνωρίζει ότι έτσι επίσης αποκαλούσαν τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη όσοι ήθελαν να τον ειρωνευτούν, όταν αυτός αυτοανακηρύχθηκε από Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας σε Αυτοκράτορα Ναπολέων ο 3ος το 1852 – το κόμμα αυτό άλλαξε ονομασία σε Les Républicains (Ρεπουμπλικάνοι), μπας και διασωθεί. Του κάκου. Για πρώτη φορά το κόμμα της κεντροδεξιάς, από την εποχή ουσιαστικά του Ντε Γκολ, δεν μπόρεσε να μπει καν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Μερικά ιστορικά διδάγματα από την 21η Απριλίου για σήμερα...

Την 21η Απριλίου 1967 επιβλήθηκε στρατιωτική χούντα. Επρόκειτο για νεοφασιστικό καθεστώς, με βάση το οποίο, τόσο η εγχώρια ιθύνουσα τάξη, αλλά και ο «ξένος παράγων» - πρώτα και κύρια οι ΗΠΑ – επιχείρησαν να αναμορφώσουν εκ βάθρων το μετεμφυλιακό καθεστώς που κατέρρεε. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος χρεώνει την πολιτική ευθύνη για το πραξικόπημα στον «ανένδοτο» που κήρυξε ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά ακριβώς από τις εκλογές του 1961. Τι περίφημες εκλογές που έχουν ορθώς καταγραφεί στην ιστορία, ως «βίας και νοθείας» και έφεραν στην κυβέρνηση την ΕΡΕ του Καραμανλή με τελείως πλασματικό 52%.

Έχει δίκιο ο Κανελλόπουλος, αλλά για ριζικά διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που επικαλείται. Ο «ανένδοτος» τίναξε στον αέρα την κοινοβουλευτική προσωπίδα του μετεμφυλιακού κράτους, το οποίο από κάθε άποψη είχε τα χαρακτηριστικά ενός «διττού κράτους» - όπως το προσδιόριζε ο Ερνστ Φράνκελ το 1941 ερμηνεύοντας το ναζιστικό καθεστώς. Ο Φράνκελ διαπίστωνε ότι το ναζιστικό καθεστώς αποτελείται, στην πραγματικότητα, από δύο διαφορετικά κράτη – το ένα «κανονιστικό» και το άλλο «προνόμιο τη εξουσίας».

Ο Καμμένος επιχειρεί εμμέσως πλην σαφώς να πουλήσει όπλα στο χαλιφάτο…

Όπως πληροφορούμαστε από τους αυλοκόλακες του υπουργείου άμυνας, οι επισκέψεις του κ. Καμμένου στα Αραβικά Εμιράτα τώρα δικαιώνονται. Το υπουργείο άμυνας είναι έτοιμο να υπογράψει σύμβαση ή συμβάσεις πώλησης όπλων, οχημάτρων και οπλικών συστημάτων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στα Αραβικά Εμιράτα. Κυρίως – όπως αναφέρουν τα φερέφωνα του υπουργείου – πρόκειται για τον ρωσικής κατασκευής οπλισμό και οχήματα, που παραχώρησε στον ελληνικό στρατό η Γερμανία όταν προσάρτησε την Ανατολική Γερμανία και διέλυσε το στρατό της.

Αυτή είναι η επιφάνεια του όλου ζητήματος. Η λεπτή κρούστα. Η ουσία βρίσκεται αλλού. Ο κ. Καμμένος έχει επισκεφτεί επίσημα τα Αραβικά Εμιράτα κι όχι μόνο, τουλάχιστον τέσσερις φορές. Τι γύρευε εκεί; Τόσο σπουδαίος προορισμός για τον (τύποις) Έλληνα υπουργό άμυνας, που μόνο ο κ. Καμμένος έχει ανακαλύψει; Όχι βέβαια.

Ποιό είναι φυσιολογικό και φερέγγυο κράτος;

Φυσιολογικό και φερέγγυο είναι το κράτος που βγαίνει για να δανειστεί από τις αγορές. Τάδε έφη ο κ. Χρυσόγονος. Μάλιστα σε μια ρελάνς είπε επίσης: «Η Ελλάδα βρίσκεται αντικειμενικά σχετικά κοντά στην επάνοδό της στις αγορές, στην ανάκτηση της φερεγγυότητας του ελληνικού κράτους. Αν δεν την ανακτήσουμε και γίνουμε φυσιολογικό κράτος, διαρκώς θα πηγαίνουμε με το χέρι ανοιχτό να μας δανείσουν άλλα κράτη και διαρκώς θα μας βάζουν επαχθή και επώδυνα μέτρα».

Ή βγαίνουμε να δανειστούμε από τους τοκογλύφους στις αγορές, ή δανειζόμαστε με το χέρι ανοιχτό από άλλα κράτη και δεχόμαστε επαχθή και επώδυνα μέτρα. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει κατά τον κ. Χρυσόγονο. Είδατε πώς είναι όταν μιλάνε τα 26 χιλιάρικα μηνιάτικο - χώρια τα άλλα τυχερά - ως αμοιβή για τη συμμετοχή σ' ένα από τα αθλιότερα παρλαμέντα του μεσαίωνα, που σήμερα αποκαλούν ευρωκοινοβούλιο;

Μόνο όπου υπάρχουν τάφοι υπάρχουν αναστάσεις. Έτσι τραγουδούσε ο Ζαρατούστρα...

Η Λαμπρή είναι η μεγαλύτερη και λαμπρότερη γιορτή για εμάς τους Έλληνες. Η κύρια γιορτή της Ορθοδοξίας, αλλά και δοξαστικό της ζωής, ύμνος στη φύση που ξαναγεννιέται την άνοιξη. Είναι η γιορτή που ταιριάζει περισσότερο στις παραδόσεις, το ύφος, την ιδιοσυγκρασία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του Έλληνα.

Πρόκειται για τελετουργία πανάρχαια και λυτρωτική για την επικράτηση των δυνάμεων της αναγέννησης, η οποία συμπυκνώνεται στην ανάσταση του Υιού του Ανθρώπου. Η Λαμπρή, το Πάσχα πλημμυρίζει από ύμνους ποιητικούς, τους καλύτερους της Βυζαντινής και εκκλησιαστικής υμνωδίας, όπως και μυστηριακές εμπειρίες, αναγκαίες για την ψυχική ισορροπία του ανθρώπου.

Αρώματα ανοιξιάτικα και μύρα που σε γεμίζουν και μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Βίαιες αναμετρήσεις και αντιθέσεις ανάμεσα στο μοιρολόι με τον οίνο της αναστάσιμης χαράς, το θάνατο με την ανάσταση, την σιωπή του πένθους με τις ξέφρενες καμπανοκρουσίες, τη νηστεία και την προσευχή με το πανηγύρι της πασχαλιάς.

ΚΑΛΑΜΆΤΑ: Συνάντηση μελών και φίλων του ΕΠΑΜ, Σάββατο, 15/4.

Το Μ. Σάββατο 15/4/2017, θα συναντηθούμε για καφέ και συζήτηση στο Καφέ Σινέ, στις 11:30 το πρωί, στη δυτική παραλία Καλαμάτας. 

Θα παρευρίσκεται κι ο Δημήτρης Καζάκης

Το 2017 αποδεικνύεται έτος πρωτοφανούς γενοκτονίας του ελληνικού λαού.

Έως τις 10 Μαρτίου, δηλαδή τις πρώτες 100 ημέρες του 2017, τα στοιχεία των Ληξιαρχείων δείχνουν μια τρομακτική κοινωνική κατάρρευση, που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Κάθε μέρα πεθαίνουν 395 άνθρωποι στην Ελλάδα. Ρεκόρ από την εποχή του πολέμου. Και κάθε μέρα πεθαίνουν 164 περισσότεροι από τις ημερήσιες γεννήσεις. Ακόμη ένα ρεκόρ από την εποχή του πολέμου.

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της γενοκτονίας στην οποία υπόκειται ο ελληνικός λαός, ας δούμε δυο διαγράμματα.

Η ελληνική πολεμική αεροπορία στην πρώτη γραμμή εναντίον της Ρωσίας.

Με την Κρήτη να έχει μετατραπεί σε επίκεντρο των προετοιμασιών υποστήριξης νέων πληγμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσικής ζώνης αποκλεισμού A2/AD, δικαιώνεται ο επαγγελματισμός του μισθοφόρου που εδώ και χρόνια καλλιεργείται στις γραμμές των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανείς, καμιά πολιτική δύναμη της χώρας δεν ανέδειξε τους κινδύνους από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Κρήτης στο σχεδιασμό στρατιωτικών πληγμάτων εναντίον της Ρωσίας και της Συρίας;

Να τα πάρουμε από την αρχή. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν να διεμβολίσουν το σύστημα A2/AD που έχει εγκαταστήσει η Ρωσία στη Συρία μετατρέποντας μια "φούσκα" με ακτίνα άνω των 400 χιλιομέτρων σε ζώνη αποκλεισμού για κάθε εχθρική κίνηση σε θάλασσα, αέρα και έδαφος. Η επίθεση των ΗΠΑ στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, καθώς οι απώλειες των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν (τόμαχοκ) έφθασαν το 61%. Ενώ το πλήγμα του στόχου (αεροδρόμιο Σαϊράτ, Συρία) δεν ήταν τέτοιο ώστε να το θέσουν εκτός λειτουργίας. Εντός 12 ωρών το αεροδρόμιο ήταν ξανά σε επιχειρησιακή λειτουργία.

Τι μας κρύβουν από την επίθεση των ΗΠΑ στην Συρία;

Ποιά είναι τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη απευθείας στρατιωτική επίθεση εναντίον της επίσημης Συρίας από τις ΗΠΑ; Στις 4 Απριλίου το πρωί στην περιοχή Χαν Σαϊκούν, η Συριακή πολεμική αεροπορία βομβάρδισε αμάχους χρησιμοποιώντας χημικά όπλα.

H μονταζιέρα και ο γκεμπελισμός.

Αυτό κατήγγειλαν οι τζιχαδιστές που ελέγχουν την περιοχή. Εμφάνισαν βίντεο, προϊόν μονταζιέρας με κάποιον εμφανιζόμενο ως εθελοντή γιατρό - ο οποίος αργότερα ταυτοποιήθηκε ως σεσημασμένο εγκληματικό στοιχείο που παλιότερα είχε απασχολήσει τη Βρετανική δικαιοσύνη για την εμπλοκή του σε κυκλώματα τρομοκρατίας και απαγωγές.

Στο βίντεο αυτό που εμφανίστηκε - πού αλλού; - στο διαδίκτυο εμφανίζονται δεκάδες θύματα της υποτιθέμενης επίθεσης με χημικά. Βασικοί πρωταγωνιστές ανήλικα μικρής ηλικίας ακόμη και μωρά, που υποτίθεται ότι ήταν τα κυρίως θύματα αυτής της επίθεσης του καθεστώτος Άσαντ. Δεν υπήρξε κανενός είδους άλλη επιβεβαίωση του περιστατικού και των καταγγελιών.

Μόνο φασίστες και πολεμοκάπηλοι κυματίζουν τη σημαία της «αντιπολίτευσης» στον Άσαντ.

Έπεσαν οι μάσκες και ο λαϊκιστής, φασίστας, τρελός, σεξιστής και ηλίθιος Τραμπ έγινε ξαφνικά νηφάλιος, οξυδερκής, ανθρωπιστής και γενικά αληθινός πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως τον αποκάλεσε o Φαρίντ Ζακάρια του CNN, ένας εκ τους πλέον πολέμιους του νέου προέδρου. Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ο Τραμπ ήταν να βομβαρδίσει ένα κυρίαρχο κράτος με το έτσι θέλω και χωρίς καμιά νομιμοποιητική βάση. Η New York Times μάλιστα αποκάλεσε τον βομβαρδισμό της Συρίας με τόμαχοκ ως «κίνηση από καρδιάς» του Τραμπ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή η εν λόγω εφημερίδα τον εύρισκε άκαρδο, αναίσθητο και άλλα πολλά.

Όλες οι μεγάλες εφημερίδες και μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ απαγόρευσαν ρητά να εμφανιστούν έστω και εξ ίσων αποστάσεων κριτικές του νέου πλανητάρχη. Παντού κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή για όλους αυτούς που θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την πολεμική ενέργεια Τραμπ. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα ΜΜΕ της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ γενικά. Όλοι αυτοί που έβγαιναν κατά χιλιάδες στους δρόμους πρώτα και κύρια στις ΗΠΑ για να απαιτήσουν την αποπομπή του Τραμπ, λούφαξαν.

Ο Άγριος Σπόρος μέσα μας...

Η θεατρική παράσταση Άγριος Σπόρος στο θέατρο Επί Κολονώ ήταν για μένα μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Επιτέλους ένα θεατρικό που μιλά για το σύγχρονο Έλληνα και την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει. Επιτέλους κάτι που δεν ανακυκλώνει χιλιοειπωμένα κλισέ άλλων εποχών, ούτε καταναλώνεται απλά στη διασκέδαση της ανίας του θεατή, όπως κάνει σχεδόν ολόκληρο το σινάφι των δήθεν προοδευτικών καλλιτεχνών της εποχής μας.

Το έργο του Γιάννη Τσίρου αναβιώνει, κατά τη γνώμη μου, με τον πιο έξοχο και σύγχρονο τρόπο την εν πολλοίς ξεχασμένη μεγάλη παράδοση της ελληνικής ηθογραφίας και του κριτικού ρεαλισμού, που γεννήθηκε με το Θάνο Βλέκα του Παύλου Καλλιγά το 1855. Είναι αυτή η ηθογραφία και ο κριτικός ρεαλισμός που γέννησε τη μεγάλη γενιά της λογοτεχνίας του μεσοπολέμου, στην ποίηση, το μυθιστόρημα, αλλά και το θέατρο.

Τι οφείλουμε να κάνουμε με το δημόσιο χρέος;

Τελευταία έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση περί εθνικού νομίσματος. Αρκετοί πλέον είναι αυτοί που υποστηρίζουν τη μετάβαση σε μια νέα δραχμή. Ακούμε πολλές περί διαγραμμάτων προτάσεις, που στον αδαή φαντάζουν πολύ περισπούδαστες, αλλά δεν ακούμε λέξη για τα πιο κορυφαία ζητήματα.

Τι θα κάνουμε με το χρέος της χώρας; Το δημόσιο χρέος δεν είναι ένα απλό δημοσιονομικό μέγεθος. Αντίθετα είναι το βασικό μέσο καθυπόταξης της χώρας και επιβολής ενός καθεστώτος που επίσημα στη διεθνή νομολογία χαρακτηρίζεται ως καθεστώς κατοχής. Πώς μπορούμε να πάμε σε ένα νέο εθνικό νόμισμα, σε μια νέα δραχμή, αν πρώτα και κύρια δεν ξεμπερδέψουμε με το χρέος;

Στο ερώτημα αυτό άλλοι, όπως το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντάνε με απλά συνθήματα (διαγραφή του χρέους) χωρίς να κάνουν τον κόπο να απαντήσουν στο πώς. Προφανώς ονειρεύονται ότι μια νέα επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα θα τους λύσει το πρόβλημα. Ή απλά δεν τους καίγεται καρφί γιατί ούτε που διανοούνται ότι οφείλουν να θέσουν άμεσα ζήτημα εξουσίας.