(25 Απρ. 2011)

 (25 Απρ. 2011)

Διεκδικώντας... τη χώρα

«Και να ξεχρεώναμε σήμερα σε 10 χρόνια θα ήμασταν πάλι χρεωμένοι». Έτσι περιέγραψε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ Σάββας Ρομπόλης. «Το χρέος είναι 350 δισ. ευρώ και να βρισκόταν κάποιος να μας δώσει όλα τα χρήματα σήμερα, αν δεν ανασυστήσουμε την παραγωγική βάση και δεν προχωρήσουμε ανακατανομή των πόρων τότε σε 10 χρόνια θα είχαμε πάλι το ίδιο πρόβλημα» δήλωσε χαρακτηριστικά στην εκπομπή "ΣΚΑΪ Τώρα" (26/4).

Τι μας λέει ο επιστημονικός συνεργάτης του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου της χώρας, της ΓΣΕΕ; Μας λέει ότι το χρέος δεν πρέπει να μας απασχολεί και τόσο, γιατί ακόμη κι αν το ξεφορτωνόμασταν τότε με τις παρούσες συνθήκες πάλι στα ίδια θα καταλήγαμε. Προσέξτε λογική. Σε μια εποχή όπου το μνημόνιο έχει αποδειχτεί ότι αναγεννά το πρόβλημα της υπερχρέωσης με εκρηκτικό τρόπο, ο επιστημονικός συνεργάτης της ΓΣΕΕ μας λέει ότι δεν πρέπει να μας απασχολεί και τόσο. Πώς αλλιώς θα αφήσουμε ήσυχους τους δανειστές και το πολιτικό τους προσωπικό να ξεζουμίσουν την χώρα και τους εργαζόμενους; Πώς αλλιώς θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν την κατεδάφιση δικαιωμάτων, συνθηκών και όρων εργασίας. Πώς αλλιώς θα τους δώσουμε την δυνατότητα να ολοκληρώσουν την δουλοπαροικία του χρέους που οικοδομούν στη χώρα.

Να τελειώνουμε με την διατεταγμένη χυδαιολογία των παρατρεχάμενων του παρακράτους

Αγαπητοί φίλοι,

Η επιστολή παραίτησης – για την οποία έγινε τόσος θόρυβος – ήταν αυστηρώς προσωπική υπόθεση και απευθυνόταν προσωπικά στον Μίκη, ο οποίος είναι γνώστης όλων των στοιχείων στα οποία αναφέρομαι έμμεσα. Δεν ήταν δική μου επιλογή να δημοσιοποιηθεί. Σκοπός μου ήταν να αποχωρήσω ήσυχα και χωρίς θόρυβο για να μην δοθεί η εντύπωση της διάσπασης, ούτε να τεθεί δίλημμα στα μέλη της Σπίθας. Αρχή μου πάντα ήταν ότι η απόφαση του τι θα κάνει κάποιος, ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Και πρέπει να την παίρνει όχι με βάση τις όποιες διαρρέουσες πληροφορίες, αληθινές ή ψεύτικες, όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους υποταχτικούς ηλίθιους και τους πνευματικά ανάπηρους ειδωλολάτρες, αλλά με βάση το τι αντιλαμβάνεται ο ίδιος, τι τον διδάσκει η ίδια η εμπειρία του.

Η δημοσιοποίηση της επιστολής δεν έγινε από εμένα. Έγινε από το περιβάλλον του Μίκη και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της κεντρικής Σπίθας, ώστε να ξεκινήσει ένας οχετός λάσπης εναντίον μου.

Επιστολή προς την συμβουλευτική επιτροπή του Μίκη Θεοδωράκη στις 25/2 σχετικά με το οργανωτικό

Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές

Έχει δημιουργηθεί σοβαρό θέμα σχετικά με την απαίτηση να εγγράφονται και να αναρτώνται δημόσια τα προσωπικά στοιχεία των μελών κάθε Σπίθας. Αυτό είναι πέρα και πάνω από κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας. Το γεγονός ότι κάποιος γίνεται μέλος μιας πολιτικής οργάνωσης δεν σημαίνει ότι εξουσιοδοτεί τον οιονδήποτε, όργανο ή πρόσωπο, να κοινοποιεί ή να δημοσιεύει τα προσωπικά στοιχεία του καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Ειδικά σήμερα που ζούμε σε πονηρούς καιρούς και έχουμε ένα κράτος, που κατά παράβαση βασικών συνταγματικών και δημοκρατικών αρχών ζητά από τα κόμματα καταστάσεις μελών με πρόφαση τον έλεγχο των οικονομικών τους. Τα κόμματα και γενικά οι πολιτικές οργανώσεις είναι ελεύθερες ενώσεις πολιτών που βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, σε κοινούς στόχους και δράσεις. Και επομένως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την εμπιστοσύνη των μελών της οργάνωσης κατά το δοκούν.

Επειδή η Σπίθα, κατά διακήρυξή της, βασίζεται στην άμεση δημοκρατία και στην αυτοοργάνωση, θα πρέπει να είναι ακόμη περισσότερο προσεκτική στα ζητήματα αυτά. Από τη στιγμή που θεωρούμε, αν όντως θεωρούμε, ότι βασικός πυρήνας της όλης οργάνωσης είναι η κάθε Σπίθα, τότε θα πρέπει να έχουμε το κουράγιο να εμπιστευθούμε τους ανθρώπους που την συγκροτούν. Αυτό σημαίνει ότι υπεύθυνες για να κρατούν καταστάσεις μελών είναι αποκλειστικά οι κατά τόπους Σπίθες. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι αναγκαίο, σ’ αυτήν τουλάχιστον τη φάση, να ανακοινώνουν ή να παραδίδουν τις καταστάσεις αυτές σε κανέναν, συμπεριλαμβανομένης και της οργανωτικής επιτροπής. Η οργανωτική επιτροπή αυτό που χρειάζεται να ξέρει είναι πόσες Σπίθες υπάρχουν, πόσοι τις αποτελούν σε τακτική βάση και ποιοι είναι εκείνοι που έχουν επιλεγεί από τις ίδιες τις Σπίθες ως σύνδεσμοι με τα κεντρικά όργανα. Τίποτε περισσότερο. Κάθε νέα Σπίθα που θα συγκροτείται θα ανακοινώνεται στην οργανωτική επιτροπή, αλλιώς δεν θα αναγνωρίζεται, και θα περιλαμβάνεται στην οργανωτική κατάσταση της κεντρικής Σπίθας, μαζί με τον επιλεγμένο σύνδεσμό της με τα κεντρικά όργανα.

Ο μόνος τρόπος για να κατοχυρωθεί η τακτική προσέλευση των μελών κάθε Σπίθας είναι η τακτική μηνιαία συνδρομή σύμφωνα με τις δυνατότητες κάθε μέλους. Η κάθε Σπίθα ορίζει ταμία ή οικονομικό υπεύθυνο που αναλαμβάνει τον συγκεκριμένο άχαρο, αλλά εξαιρετικά αναγκαίο, ρόλο να τακτοποιεί σε μηνιαία βάση τα οικονομικά της. Ένα 20% των μηνιαίων εσόδων κάθε Σπίθας μπορεί να διατίθεται στα κεντρικά όργανα, ενώ τα υπόλοιπα μένουν σ’ αυτήν για να χρηματοδοτεί τις δράσεις της. Η συνδρομή αποτελεί το ασφαλέστερο κριτήριο της οργανωτικής ανάπτυξης και όχι οποιοδήποτε άλλο διοικητικό μέτρο από τα πάνω.

Κατά τη γνώμη μου σ’ αυτή τη φάση δεν χρειάζεται, ούτε είναι συνετή η κατάρτιση κεντρικών καταστάσεων μελών των Σπιθών, διότι είναι απολύτως λογικό να προκαλέσει κρίση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα μέλη και τα κεντρικά όργανα. Τα μόνα όργανα που μπορούν και έχουν κάθε δικαίωμα να κρατούν κεντρικές καταστάσεις μελών είναι μόνο τα εκλεγμένα κεντρικά όργανα μιας οργάνωσης. Κι αυτό οφείλουν να το κάνουν με τη μέγιστη προσοχή και την πιο αυστηρή περιφρούρηση.

Τέλος, έως ότου υπάρξουν κεντρικά όργανα που θα έχουν εκλεγεί απ’ απευθείας από τις Σπίθες συγκροτημένες σε Πανελλαδικό Σώμα, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι κυρίαρχο όργανο είναι η Γενική Συνέλευση κάθε Σπίθας. Η οργανωτική επιτροπή, αλλά και η προσωρινή συμβουλευτική επιτροπή, μπορούν να δίνουν κατευθύνσεις, ιδεολογικές, πολιτικές, οργανωτικές, αλλά δεν μπορούν να ασκούν καθοδήγηση, ούτε να αποστέλλουν ντιρεκτίβες και εντολές. Το μόνο κυρίαρχο όργανο που μπορεί να το κάνει αυτό σε μια δημοκρατικά συγκροτημένη οργάνωση είναι το ετήσιο συνέδριό της, που θα εκλέγει και τα όργανά της. Εφόσον κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό προς το παρόν, τότε οφείλουμε να διαφυλάξουμε το αυτοκέφαλο της κάθε Σπίθας στη δράση της και το δικαίωμά της να συντονίζει πρωτοβουλίες και κινήσεις με άλλες Σπίθες χωρίς να περιμένει την οποιαδήποτε έγκριση άνωθεν. Κι αυτό οφείλουμε να το διασφαλίσουμε με κάθε τρόπο, διαφορετικά θα δούμε να «ξεφουσκώνει» η λαϊκή απήχηση της Σπίθας.

25/2/2011

Δημήτρης Καζάκης

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗ TV (20/04/2011)

Το «όχι» της επιβίωσης

Η χώρα έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Ο λαός με κομμένη την ανάσα βιώνει καθημερινά την ολοκληρωτική ανατροπή του οικογενειακού και προσωπικού του βίου. Αντιμετωπίζει τηνισοπέδωση των δικαιωμάτων του και των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών. Οι πολιτικές που επιβάλλονται τον οδηγούν με βίαιο τρόπο στηναπόλυτη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Ο εργαζόμενος χάνει μέρα με τη μέρα όλα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, ενώ ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας καταστρέφεται κυριολεκτικά. Όσο συνεχίζεται η ίδια πορεία, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολα αναστρέψιμη, ακόμη και στα πλαίσια μιας άλλης ριζικά διαφορετικής πολιτικής.

Η μεθοδευμένη κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας και η «οικονομική διακυβέρνηση» της ΕΕ

Η σύνοδος τη 11^η του Μάρτη στην ευρωζώνη δεν κατέληξε σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Τουλάχιστον ως προς τον φορέα που θα αναλάβει τη διαχείριση των υπό χρεωκοπία χωρών και των πτωχεύσεων που ξέρουν όλοι πια ότι έρχονται. Οι Γερμανοί αρνούνται πεισματικά να αναλάβουν το κόστος ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού διαχείρισης χρεοκοπιών, που γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να βελτιώσει τα πράγματα. Οι αγορές και οι ΗΠΑ πιέζουν ασφυκτικά να υπάρξει άμεσα, την επομένη αν είναι δυνατόν της 25^ης Μαρτίου, διαχείρισης των χρεωκοπιών στην ευρωζώνη, αλλιώς γνωρίζουν ότι το «μίασμα» θα εξαπλωθεί γρήγορα στην παγκόσμια οικονομία, που δεν φαίνεται σε θέση να αναρρώσει από την παγκόσμια κρίση. Τι θα γίνει με την Ελλάδα; Τι θα γίνει με την Ιρλανδία και τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση; Πώς είναι δυνατόν να συνεχιστεί η ίδια τακτική με τη σημερινή;

Αποφάσεις για το καλό του λαού, δηλώνει ο κ. Καζάκης

Τετάρτη, 20 Απριλίου 2011 ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Τρικάλων

Γράφει ο Χριστόφορος Παπαθανασίου

Ο κ. Δημήτρης Καζάκης είναι ένας Οικονομολόγος που η θέση του είναι ξεκάθαρη γύρω από το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που ταλαιπωρεί την χώρα μας. Για μια ακόμη φορά ο λόγος του ήταν με σαφήνεια, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο “Ράδιο Πρωινός 105,3”.

Το βασικό μήνυμα από την συνέντευξη του είχε να κάνει με την ανάγκη η κυβέρνηση να κοιτάξει τις ανάγκες του λαού και όχι, όπως χαρακτηριστικά είπε, αυτά που ζητούν τοκογλυφικά οι δανειστές μας. Εκτίμηση ότι η χώρας μας ήδη βρίσκεται σε πτώχευση και κάλεσε να παρθούν οι αποφάσεις εκείνες που θα βοηθήσουν τον λαό που πληρώνει άδικα την κρίση.

Τα πιο σημαντικά σημεία της συνέντευξης του κ. Καζάκη έχουν ως εξής:

Τι είναι η αναδιάρθρωση:Αναδιάρθρωση σημαίνει επίσημα πτώχευση της χώρας. Αυτό είναι αλήθεια. Με όποιο τρόπο και εάν τη δει κανείς είναι η επίσημη πτώχευση. Το δίλημμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή, όπως το τοποθετεί η κυρίαρχη πολιτική, είναι με ποιο τρόπο θα επέλθει η πτώχευση της χώρας. Δηλαδή, δια της διολισθήσεως ή μια και έξω.

Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε ελεύθερη πτώση. Απλά προσπαθούν κάποιοι να οικοδομήσουν ένα πολιτικό προφίλ ώστε να ξαναβγούν στο πολιτικό προσκήνιο αφού ολοκληρωθεί η καταστροφή και να πουν εμείς τα λέγαμε, ενώ είναι οι αρχιτέκτονες αυτής της κατάστασης.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

Μπορεί το «τέλος της ιστορίας» να μην ήρθε για την παγκόσμια κοινότητα, αλλά είναι σίγουρο ότι πλησιάζει για την Ελλάδα και τον λαό της. Η επίσημη ένταξη και της Πορτογαλίας στον μηχανισμό στήριξης συνιστά ένα ακόμη θύμα της κρίσης του ευρώ και προμηνύει το τι θα ακολουθήσει αναφορικά με την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο και άλλες χώρες της ευρωζώνης. 

Η εγκεφαλική επινόηση του ευρώ από μια χούφτα τραπεζίτες και εξαγορασμένους γραφειοκράτες αποδεικνύεται πολύ στενός κορσέςγια οικονομίες που βιώνουν ήδη καταστάσεις τραγικής ασφυξίας.

Ξέφραγο αμπέλι

Ζούμε μια παράσταση του παραλόγου. Από την μια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να μιλά για επιτυχίες ανύπαρκτες, για έξοδο από το τούνελ με όλους τους ζωτικούς δείκτες της οικονομίας και του χρέους να επιδεινώνονται δραματικά. Από την άλλη οι ευρωκράτες και η τρόικα να ισχυρίζεται ότι όλα βαίνουν καλώς, αρκεί να επιβληθούν νέα ακόμη πιο σκληρά εισπρακτικά μέτρα και να πουλήσει η χώρα ότι έχει και δεν έχει.

Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία ζει τη δική της τραγωδία. Η ανεργία έχει επίσημα ξεπεράσει το 15%. Η ανεργία των νέων ξεπερνά επίσημα το 35%. Το αδιέξοδο των μικρομεσαίων εμπόρων, επαγγελματιών και επιχειρηματιών ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Μιλάμε για αληθινή καταστροφή. Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών στο Λιανικό Εμπόριο, χωρίς τα καύσιμα, μειώθηκε κατά 13,3% τον Ιανουάριο 2011, σε σύγκριση με τον Ιανουάριο 2010. Ο Δείκτης Όγκου στο Λιανικό Εμπόριο, χωρίς τα καύσιμα, μειώθηκε κατά 14,8% τον Ιανουάριο 2011, σε σύγκριση με τον Ιανουάριο 2010. Και μιλάμε για έναν από τους πιο προσοδοφόρους μήνες του έτους για το εμπόριο.

Το κίνημα δεν χρειάζεται υποταχτικούς και υπάκουους

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Σπίθας ήταν ευθύς εξαρχής το πατριωτικό κάλεσμα που απεύθυνε προς όλο τον λαό ο Μίκης Θεοδωράκης. Ένα κάλεσμα αφύπνισης και αγώνα ενάντια σ’ έναν εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό που δεν επιδιώκει απλά να καθυποτάξει τη χώρα και το λαό της με τα όπλα, αλλά να εγκαθιδρύσει έναν πολύ χειρότερο ζυγό, μια δουλοπαροικία χρέους από την οποία δεν υπάρχει διαφυγή για τις τωρινές και τις μελλοντικές γενιές. Πρόκειται για την μεγαλύτερη απειλή που γνώρισε ποτέ στην ιστορία του αυτός ο τόπος.

Τον περασμένο χρόνο ολόκληρη η χώρα βρέθηκε μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Η πλειοψηφία του κοινοβουλίου ψήφισε υπέρ της επιβολής καθεστώτος κατοχής με πρόσχημα το δημόσιο χρέος.

Πιέζουν για την πτώχευση

Με νέα υποβάθμιση, αυτή τη φορά από τη S&P, υποδέχτηκαν οι αγορές τη «μεγάλη επιτυχία» της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου. Η S&P απλώς ανταποκρίθηκε στις πιέσεις που άρχισαν να ασκούν σχεδόν από την επόμενη ημέρα οι αγορές και οι κερδοσκόποι στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Αυτό που έκανε τον οίκο να υποβαθμίσει περαιτέρω την Ελλάδα και την Πορτογαλία ήταν ότι η επίσημηδήλωση της 25ης Μαρτίου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις που είχαμε δημοσιεύσει προηγουμένως, ότι η αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους είναι μια οιονεί προϋπόθεση για τον δανεισμό από τον ΕΜΣ», σύμφωνα με τη S&P. Κι αυτό, σύμφωνα πάντα με τον συγκεκριμένο οίκο, δημιουργεί ανησυχίες ότι η χώρα, που θα απευθυνθεί για δάνεια στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης μετά το 2013, θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της με ζημία των ιδιωτών.