Γιατί θίχτηκε από την αλήθεια ο Κωνσταντίνος Πλεύρης;

Στις 6 Νοεμβρίου ο Κωνσταντίνος Πλεύρης μου επιτέθηκε προσωπικά από το κανάλι Kontra, όπου αγοράζει χρόνο ως τηλεβιβλιοπώλης. Το πρόβλημά του είναι ότι τον είπα προδότη και δοσίλογο, ενώ αυτός σήμερα φορά την προβιά του "πατριώτη" και του "μαχητή του ελληνισμού". Όταν σεσημασμένοι φασίστες, προδότες και πράκτορες οργίζονται εναντίον σου σημαίνει ότι κάτι καλό κάνεις για τον λαό και την πατρίδα σου. Πόσο μάλλον όταν ενοχλήθηκε ο μαιτρ του φασισμού και της εθνοπροδοσίας στην Ελλάδα, Κωνσταντίνος Πλεύρης.

Αυτό που είπα και ενοχλήθηκε τόσο πολύ ο Πλεύρης είναι ένα αδιαφιλονίκητο γεγονός. Αν δεν υπήρχε η μετατροπή της εσχάτης προδοσίας σε "στιγμιαίο" αδίκημα το 1975, από την κυβέρνηση Καραμανλή και τον Άρειο Πάγο, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης θα είχε δικαστεί και καταδικαστεί σε ισόβια για τον ρόλο του επί χούντας. Με το "στιγμιαίο" γλύτωσαν όλοι οι συνεργάτες και στηλοβάτες της χούντας από την κατηγορία περί εσχάτης προδοσίας. Τους προστάτεψε η μεταπολίτευση για να τους έχουμε ακόμη και σήμερα, άλλους να πρωταγωνιστούν ακόμη στο πολιτικό σύστημα της χώρας κι άλλους να πλασάρουν τον φασισμό και το ναζισμό τους ως "εθνική ιδεολογία". Όπως ακριβώς κάνει σήμερα ο Πλεύρης.

Τσιμουδιά για την "ταμπακέρα"

Τι απάντησε ο Πλεύρης; Δεν είπε τίποτε για την "ταμπακέρα". Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Μου χρέωσε ότι τον είπα δοσίλογο της κατοχής, ενώ αυτός τότε ήταν μόλις 2 χρονών. Κι ότι ζήτησα να δικαστεί με το άρθρο 134 Π.Κ. περί εσχάτης προδοσίας επειδή μιλά ενάντια στη δημοκρατία. Μάλιστα, είχε το θράσος να μου κάνει και "μάθημα νομικών", λέγοντας ότι με το οικείο άρθρο δικάζονται μόνο όσοι με βία ανατρέπουν τις βάσεις του πολιτεύματος. Τέλος, εν είδη δικής του προσωπικής τονωτικής ένεσης, με αποκάλεσε "άνανδρο" γιατί δεν τον κάλεσα να τα πω μπροστά του.

Για να δούμε λοιπόν ποιος είναι ο άνανδρος. Ο Πλεύρης, όπως συνηθίζει ο συρφετός στον οποίο ανήκει, δεν τόλμησε να απαντήσει σε ότι είπα, αλλά έφτιαξε μια δική του βολική εκδοχή όσων ανέφερα γι' αυτόν. Μάλιστα για να απαντήσει εκ του ασφαλούς δεν τόλμησε ούτε καν να παίξει ζωντανά το μικρό απόσπασμα της δικής μου αναφοράς σ' αυτόν. Να λοιπόν ποιος είναι άνανδρος.

Γιατί άραγε ο Πλεύρης δεν τόλμησε να σχολιάσει αυτά που στ' αλήθεια είπα; Διότι είναι αλήθεια. Και η αλήθεια πονάει όταν το παίζεις ελληναράς, ενώ είσαι υμνητής του Χίτλερ, προδότης και πράκτορας. Για να μην μακρηγορούμε θα παραθέσουμε τι αποδέχτηκε το δικαστήριο, όπου προσέφυγε ο Πλεύρης εναντίον του Νίκου Κλειτσίκα για το βιβλίο του «Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία» (Εκδόσεις «Προσκήνιο», Αγγελος Σιδεράτος, Αθήνα 2000) όταν το 2001 υπέβαλε αγωγή κατά του συγγραφέα και του εκδότη για συκοφαντική δυσφήμηση.

Ο Πλεύρης σεσημασμένος φασίστας

Η απόφαση 6207/2004 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναφέρει για τον Κωνσταντίνο Πλεύρη ότι "το 1960 ίδρυσε τη φασιστική οργάνωση της "4ης Αυγούστου"". Η συγκεκριμένη οργάνωση, αν και ανοιχτά φασιστική, δεν ερευνήθηκε ποτέ για διασυνδέσεις της με τον υπόκοσμο και το παρακράτος, αλλά και για εμπλοκή της σε τρομοκρατικές ενέργειες με σκοπό την προετοιμασία του εδάφους για φασιστική εκτροπή.

Πάντως ο Πλεύρης πρέπει να ήταν βαθύτατα μπλεγμένος με τους αρχιπραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου, γιατί αμέσως μετά προσλαμβάνεται σε περίοπτες θέσεις της χούντας.

Ο Πλεύρης όργανο της χούντας

Να τι αναφέρει η απόφαση του δικαστηρίου: «Μετά την 21η Απριλίου 1967 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού, όπου φοιτούσαν ανώτεροι αξιωματικοί και των τριών κλάδων, διδάσκοντας κοινωνιολογία και προπαγάνδα. Ακόμα διορίστηκε καθηγητής στις Σχολές Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής, διδάσκοντας δικά του βιβλία. Παράλληλα, μετά την 21η Απριλίου 1967 διορίστηκε σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού. Οντας στενός συνεργάτης του Ι. Λαδά διορίστηκε επί υφυπουργίας του διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του».

Ο Πλεύρης πράκτορας της ΚΥΠ

Η συμμετοχή του Πλεύρη στη χούντα ήταν μόνο σε επίπεδο ιδεολογικο-πολιτικής ταύτισης; Όχι βέβαια. Να τι αναφέρει η απόφαση του δικαστηρίου: «Ο ενάγων είχε σχέση με την ΚΥΠ, πράγμα που δεν αρνείται. Δηλώνει δε στην αγωγή του ότι δεν θεωρεί το χαρακτηρισμό του ως πράκτορα της ΚΥΠ, που του αποδίδεται στο βιβλίο, ως δυσφημιστικό. Ασχολήθηκε μάλιστα με τους έλληνες μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη προκειμένου να διαπιστωθεί από το τότε καθεστώς η ύπαρξη, η οργάνωση και ο τρόπος δράσης της αντιδικτατορικής δράσης τους στο εξωτερικό. Στο βιβλίο παρατίθεται αυτούσια μια "Αναφορά περί της εν γένει ανθελληνικής δράσεως εις Ιταλίαν", από την οποία προκύπτει ο τρόπος σκέψεως και δράσεως των προσώπων που ενεργούσαν για λογαριασμό τού υπό τις διαταγές του ενάγοντος τμήματος της ΚΥΠ».

Ο Πλεύρης δηλαδή ήταν επίσης αναγνωρισμένος πράκτορας της ΚΥΠ, τουλάχιστον επί χούντας και μάλιστα με αποστολή να καταδίδει πατριώτες 'Ελληνες που αγωνίζονταν από το εξωτερικό εναντίον του καθεστώτος. Ένα καθεστώς που, όπως αποδείχτηκε στη δίκη των πρωταιτίων της χούντας, ήταν ξενοκίνητο και επιβλήθηκε υπό την άμεση καθοδήγηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Πόσο περισσότερο προδότης, θα μπορούσε να είναι κανείς;

Ο Πλεύρης με φασίστες τρομοκράτες

Για τον Πλεύρη η εσχάτη προδοσία είναι πταίσμα. Δεν του φτάνουν όλα αυτά, συνεργάζεται ενεργά και με σεσημασμένες φασιστικές οργανώσεις της Ιταλίας. Να τι αναφέρει πάλι η δικαστική απόφαση: "Οπως ο ίδιος ο ενάγων αναφέρει στη συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο ιταλικό εβδομαδιαίο περιοδικό "L' Europeo" το 1976, στην Ιταλία ταξίδεψε το 1969 και το 1973, είχε δε προσωπικές επαφές με τους Ιταλούς φασίστες Pino Rauti, Giulio Maceratini, Pino Romualdi, Clemente Graziani, Michele Di Bella, Gianna Preda, Caradonna, Servello, Cerullo και άλλους. Οπως ο ίδιος αναφέρει γνώριζε επίσης τον Almirante, με τον οποίο αλληλογραφούσε. Από τη συνέντευξή του αυτή ο ενάγων φαίνεται ότι γνώριζε και μάλιστα πολύ καλά ηγέτες και στελέχη τόσο του ιταλικού νεοφασιστικού κόμματος MSI, τους οποίους αποκαλούσε περιφρονητικά μισίνους, όσο και της φασιστικής οργάνωσης Ordine Nuovo και της Avanguardia Nazionale, τις οποίες θεωρούσε πιο αξιόπιστες και σοβαρές, προφανώς διότι ήταν πιο οργανωμένες και δεν δίσταζαν να δράσουν ώστε να επιτύχουν το σκοπό τους, που ήταν να δημιουργήσουν στην Ιταλία μια χαώδη κατάσταση πολιτικής αναταραχής που θα οδηγούσε στην κατάλυση της δημοκρατίας και στην εγκατάσταση δικτατορικού καθεστώτος με πρότυπο το ελληνικό».

Να θυμίσουμε εδώ ότι αυτό το φασιστικό κύκλωμα της Ιταλίας, όπως αποκαλύφθηκε από τις δικαστικές αρχές της Ιταλίας στη δεκαετία του 1990, είχε δημιουργηθεί με την υποστήριξη των ΗΠΑ και αποτελούσαν μέρος της επιχείρησης Gladio του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, της επιχείρησης που προέβλεπε τον εξοπλισμό ομάδων για πράξεις σαμποτάζ και τρομοκρατίας σε περίπτωση που στη χώρα αναδεικνυόταν κυβέρνηση μη αρεστή στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αυτές οι φασιστικές οργανώσεις έδρασαν στην Ιταλία τη δεκαετία του '70 και ΄80 με μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων με εκατοντάδες νεκρούς.

Η αντίστοιχη επιχείρηση στην Ελλάδα, ονομαζόταν από το ΝΑΤΟ "κόκκινη προβιά". Και δεν ξέρουμε αν ο Πλεύρης συμμετείχε σ' αυτήν. Δεν έχει διεξαχθεί καμιά σχετική δικαστική έρευνα, σαν αυτή που έγινε στην Ιταλία. Σίγουρο είναι το γεγονός πώς αν δεν είχε μετατραπεί σε "στιγμιαίο" το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, ο Πλεύρης θα αντιμετώπιζε τις ανακριτικές αρχές για το ρόλο του στη χούντα, την ΚΥΠ, τις φασιστικές οργανώσεις και είμαι σίγουρος ότι θα είχαν αποκαλυφθεί οι διασυνδέσεις του με πολύ πιο σκοτεινά κυκλώματα, ακόμη κι απ' αυτά που γνωρίζουμε σήμερα.

Να πούμε για όσους δεν ξέρουν ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφαίνεται, διά της υπ' αριθμόν 684 Αποφάσεώς της, ότι το "αδίκημα της εσχάτης προδοσίας" της 21ης Απριλίου 1967, ήταν "στιγμιαίον". Ως εκ τούτου απαλάχθηκαν όσοι συνεργάστηκαν με την χούντα! Τον Πλεύρη και τη δράση του, καθώς και τους ομοίους του, τους προστάτεψε τόσο η μεταπολίτευση του Καραμανλή, όσο και η μεταπολίτευση του Ανδρέα Παπανδρέου. Προφανώς, τέτοιοι προδότες είναι πάντα χρήσιμοι σε κυβερνήσεις που υπηρετούν το καθεστώς υποτέλειας σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Ο Πλεύρης υμνητής των Ες-Ες

Αυτά τα ολίγα για τον "μαχητή του Ελληνισμού" Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος εκτός όλων των άλλων είναι και θιασώτης του Χίτλερ, των Ες-Ες και των κρεματορίων. Μια μικρή ματιά στα βιβλία του να ρίξει κανείς θα φρίξει. Χαρακτηριστικό δείγμα από το βιβλίο του "οι Εβραίοι", που λατρεύει και ο έτερος ομοϊδεάτης και ομογάλακτος του Πλεύρη, Άδωνις Γεωργιάδης: «Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασι και τρόπο ζωής. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι δεν ήσαν εγκληματίαι... αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό... είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής... απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής».

Πόσο εθνοπροδότης μπορεί να κανείς όταν εκθειάζει τα καθάρματα που ματοκύλισαν αυτόν τον τόπο με εκατοντάδες σφαγές αθώων Ελλήνων όπως του Διστόμου; Όχι μόνο εθνοπροδότης, αλλά και παντελώς άνανδρος. Γιατί μόνο άνανδροι προδότες και καθάρματα του υποκόσμου μπορούν να εκθειάζουν τα ναζιστικά εγκλήματα. Και μ' αυτούς δεν υπάρχει πεδίο διαλόγου. Στο μόνο πεδίο που μπορούμε να συναντηθούμε είναι εκείνο της ανοιχτής αναμέτρησης. Μας χωρίζει αίμα με δαύτους. Το αίμα του ελληνικού λαού που ζητά ακόμη δικαίωση. Και δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να ξεμαγαριστεί ο τόπος μας από ολόκληρη την φάρα τους.

Και τέλος, για την ιστορία, μιας και ο Πλεύρης, εκτός από εθνοπροδότης, φασίστας και πράκτορας, του αρέσει να το παίζει και "δάσκαλος" επί παντός επιστητού, θα του πούμε μόνο τα εξής: Το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα ορίζει την πράξη και τη συμμετοχή σε πράξεις εσχάτης προδοσίας με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρξει ξανά το όνειδος του "στηγμιαίου" κι έτσι την γλυτώσουν οι συνεργάτες των πρωτεργατών του σφετερισμού και της προδοσίας. Για να μην επαναληφθεί, δηλαδή, το όνειδος του 1975 και την σκαπουλάρουν τύποι σαν τον Κωνσταντίνο Πλεύρη. Ας το έχει υπόψη του, γιατί αυτή την φορά δεν πρόκειται να γλυτώσει κανένας από την φάρα του.