Τι είναι αριστερά;

Η αριστερά είναι μια μεταπολεμική επινόηση του αστικού κοινοβουλευτισμού προκειμένου να ενσωματώσει στην λογική του και να ευνουχίσει τις έως τότε επαναστατικές, λαϊκές και κοινωνικές δυνάμεις που εξέφραζαν στην πράξη και όχι στα λόγια τους καταπιεσμένους λαούς, τους πόθους και τα συμφέροντα των εκμεταλλευομένων στρωμάτων και τάξεων της κοινωνίας. Είναι τυχαίο ότι από την εποχή της Πρώτης Διεθνούς έως και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποτέ οι επαναστατικές δυνάμεις που εξέφρασαν στην πράξη το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν αναφέρθηκαν στον εαυτό τους, ως η αριστερά;

Ο αστικός κοινοβουλευτισμός μετά τον Πόλεμο βάφτισε τις δυνάμεις, που μέχρι τότε κυνηγούσε αλύπητα και τις κρατούσε στο περιθώριο, σε αυτοτελή πολιτική παράταξη μόνο και μόνο για να πάψουν να παλεύουν ώστε οι ίδιοι οι εργάτες και ο ίδιος ο λαός να αναδειχθούν ως αυτοτελή υποκείμενα της πολιτικής. Κι έτσι αυτές οι δυνάμεις ευνουχίστηκαν, τα επαναστατικά τους προγράμματα μετατράπηκαν σε σλόγκαν χωρίς αντίκρυσμα, μόνο και μόνο για να αποκοιμίζουν τους αφελείς και από επαναστατικές δυνάμεις, δυνάμεις ανατροπής, μεταβλήθηκαν σε νομιμοποιητικό μηχανισμό της αστικής εξουσίας. Για να κυβερνά η δεξιά ήσυχα και χωρίς κίνδυνο επινόησε και μια αριστερά ως νομοταγή αντιπολίτευση. 

Τα επίσημα κόμματα της αριστεράς αποδέχτηκαν αυτόν τον ρόλο και γι' αυτό τα ξέβρασε η ιστορία και τα ξεβράζει με τον χειρότερο τρόπο σήμερα και η ίδιο η κοινωνία. Όποιος εξακολουθεί να εμπνέεται από τις λυτρωτικές επιταγές του κοινωνισμού (σοσιαλισμού-κομμουνισμού) και θέλει να δει να ξαναγεννιέται σαν ένα αυθεντικά εργατικό και λαϊκό μαζικό κίνημα, τότε οφείλει να πετάξει από πάνω του το σάβανο της αριστεράς και να αναβαπτιστεί αυτός και η ιδεολογία του μέσα στον ίδιο τον λαό. 

Πρέπει να αποδείξει στην πράξη και όχι στα λόγια πώς η ιδεολογία του και ο αγώνας για μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι πραγματικά χρήσιμη για το λαό και τους εργαζόμενους από σήμερα. Δεν είναι μια παρωχημένη ουτοπία όπως τα χιλιάδες ανάλογα ερείπια που έχουν στολίσει το νεκροταφείο των κοινωνικών κινημάτων αιώνες τώρα, αλλά έχουν να προσφέρουν άμεσα και πρακτικά στην ενότητα του λαού και στην ανάδειξή του σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Ειδικά σήμερα που απαιτείται η ανατροπή για να σωθεί αυτός και η χώρα. 

Γι' αυτό και όποιος πιστεύει στ' αλήθεια στις καλύτερες παρακαταθήκες και στις ιστορικές προσδοκίες που γέννησε το πάλαι ποτέ κομμουνιστικό, σοσιαλιστικό και εργατικό κίνημα, δεν έχει παρά να αποδείξει την χρησιμότητά του όπως την απέδειξαν οι πατέρες αυτού του κινήματος μέσα από τα παλλαϊκά κινήματα για την ενότητα του λαού, για την δημοκρατία και την εθνική απελευθέρωση. Μόνο μέσα από τα παλλαϊκά μέτωπα σήμερα με στόχο το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον μπορεί να αποδείξουν στα πολύ πλατιά στρώματα των εργαζομένων και του λαού την χρησιμότητα τους οι αληθινοί κομμουνιστές και σοσιαλιστές. 

Οι υπόλοιποι είναι στην καλύτερη περίπτωση παλαιοημερολογίτες που αρνούνται να αντιληφθούν ότι τους έχει ξεβράσει ο καιρός και η ιστορία και λειτουργούν μόνο σαν θλιβερά ερείπια μιας άλλης εποχής, υποχείρια των παθών τους, αντιμέτωποι με την δίκαιη καχυποψία και τον οίκτο του λαού. Χαρακτηριστικό αυτού του παλαιοημερολογιτισμού είναι η θεοποίηση της Αριστεράς, ή του Κόμματος, που πάντα αποτυπώνονται με αρχικό γράμμα κεφαλαίο - όπως στα θεολογικά γραπτά αποτυπώνονται τα θεία. Αδυνατούν να σκεφτούν με όρους λαού και έτσι καταδικάζονται στην καλύτερη περίπτωση να κάνουν κηρύγματα στην έρημο, που οι ίδιοι αποκαλούν ενασχόληση με την θεωρία.