Ετοιμαστείτε για το μεγαλύτερο κούρεμα καταθέσεων και εισοδήματος που είδαμε ποτέ.

Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ο απλός κόσμος δεν τρέχει να αδειάσει καταθετικούς λογαριασμούς και θυρίδες από τις τράπεζες. Τι περιμένει; Να χάσει τις λιγοστές αποταμιεύσεις του; Να μην μπορεί να εισπράξει ούτε μισθό, ή σύνταξη, γιατί θα έχουν δεσμευτεί υπέρ των τραπεζών;

Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει όλους αυτούς που βγαίνουν και τον διαβεβαιώνουν ότι δεν τρέχει τίποτε σοβαρό κι ότι οι τράπεζες – ειδικά σε μια από τις πιο χρεοκοπημένες χώρες του πλανήτη, την Ελλάδα – είναι ασφαλείς. Τις ίδιες εγγυήσεις δεν έδιναν και πριν οδηγηθεί η Ελλάδα στα μνημόνια;

Τα ίδια δεν διαβεβαίωναν οι ίδιοι και οι ομογάλακτοί τους τους αδελφούς Κυπρίους λίγο πριν το 2013 δημευθούν οι καταθέσεις τους προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και το περιβόητο ευρώ; Ποιος προειδοποίησε έγκαιρα τους Κυπρίους τότε ότι αν δεν αποτραβηχτούν από τις τράπεζες θα χάσουν τα λεφτά τους; Κανείς, με εξαίρεση τον γράφοντα.

Γιατί λοιπόν τους πιστεύουμε; Επειδή το παπαγαλίζουν οι τηλεοράσεις; Διότι δήθεν είναι ειδικοί; Οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται, ενώ οι ελάχιστοι που γνωρίζουν, καθησυχάζουν το κοινό επίτηδες γιατί ξέρουν πολύ καλά αυτό που αναπόφευκτα έρχεται μέσα στους επόμενους μήνες.

Ο εφησυχασμός και οι διαβεβαιώσεις έχουν μεγάλη σημασία γι’ όλους αυτούς όχι μόνο για εύλογους πολιτικούς λόγους, αλλά και για να δώσουν την ευκαιρία στους μεγάλους κερδοσκόπους να επανατοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε ασφαλή καταφύγια, πριν το κραχ και τους «γύπες» της χρηματαγοράς να ξεκοκαλίσουν τα κουφάρια των τραπεζών μεγάλης κεφαλαιοποίησης, πριν υπάρξει γενικευμένο bank run. Δηλαδή, πριν η αντίδραση του καταθέτη και του κατόχου επενδυτικών προϊόντων, οδηγήσει στο αναμενόμενο κραχ.

Για παράδειγμα, τα Hedge Funds τις δυο-τρεις τελευταίες εβδομάδες του Μαρτίου αποκόμισαν πάνω από 7 δις δολάρια σε κέρδη από «σορτάρισμα» των τραπεζικών μετοχών. Σύμφωνα με τους Financial Times (5/4/2023) «τα hedge funds πραγματοποίησαν κέρδη άνω των 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ποντάροντας εναντίον τραπεζικών μετοχών κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης που συγκλόνισε τον κλάδο, τη μεγαλύτερη από την οικονομική κρίση του 2008.» Τονίζοντας επίσης ότι «ο Μάρτιος των short sellers ήταν ο μεγαλύτερος για τον τραπεζικό τομέα από το 2008».

Η έκρηξη «σορταρίσματος» προδικάζει κραχ στο πολύ άμεσο μέλλον. Ίσως πολύ νωρίτερα από το τέλος του έτους. Αυτό που πυροδοτεί τη φρενίτιδα του short selling είναι όταν συσσωρεύεται μεγάλο ύψος «κρυμμένων ζημιών» στα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ενεργητικά.

Ενώ πριν το κραχ του 2008 η φρενίτιδα σορταρίσματος προκλήθηκε από τις «κρυμμένες ζημιές» σε παράγωγα (CDS & CDO) κυρίως subprime loans, τα οποία αναφέρονται σε συμφωνίες πίστωσης, ή δανείου για δανειολήπτες με φτωχό πιστωτικό ιστορικό, συνήθως υπό δυσμενείς συνθήκες, όπως υψηλά επιτόκια. Αυτή τη φορά η φρενίτιδα αφορά πρωτίστως σε super-prime loans, δηλαδή σε πιστώσεις και δάνεια – όπως επί παραδείγματι τα αμερικανικά ομόλογα, ή οι start-up υψηλής τεχνολογίας – που θεωρούνται ότι έχουν εξαιρετική πίστωση και ενέχουν τον μικρότερο κίνδυνο για δανειστές και πιστωτές.

Ο σχετικός πίνακας των Financial Times, που παραθέτουμε, είναι ενδεικτικός για το τι πυροδότησε την τρέχουσα τραπεζική κρίση. Η ουσιαστική απόσυρση επενδυτικών τίτλων (απούλητων και διακρατούμενων) από τις χρηματαγορές έφτασαν στο πρωτοφανές ρεκόρ των 600 δις δολαρίων.

Κι αυτό οφείλεται μεν και στην εκτίναξη των επιτοκίων λόγω πληθωρισμού, αλλά κυρίως στις επιβαλλόμενες κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ανατολής, οι οποίες ουσιαστικά αφαίρεσαν ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αγοράς χρήματος από τον άμεσο κερδοσκοπικό έλεγχο της χρηματιστικής αγοράς της Ουάσιγκτον.

Οι αιτίες βέβαια είναι πολύ βαθύτερες, όπως έχουμε αναλύσει επανειλημμένα αλλού. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι αδύνατον η παγκόσμια παραγωγή να παρακολουθήσει την τρομακτική υπερσυσσώρευση χρηματικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, που σήμερα υπερβαίνει πολύ περισσότερο το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ακόμη και σε σύγκριση με το 2008.

Επομένως, η κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Ότι κι αν πράξουν προληπτικά οι κυβερνήσεις με διασώσεις τραπεζών, με όσο τσάμπα χρήμα κι αν ενισχύσουν μαζί με τις κεντρικές τράπεζες τα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ενεργητικά. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ενισχύσουν την όρεξη των «γυπών», δηλαδή των short sellers και να προσδώσουν μεγαλύτερη εκρηκτική ισχύ στο επερχόμενο κραχ. Έστω κι αν το αναβάλουν για λίγους μήνες.

Όποιοι λοιπόν καθησυχάζουν τους απλούς πολίτες ότι οι τράπεζες είναι ασφαλείς κι επομένως τα λεφτά και το βιός τους δεν κινδυνεύει, τότε δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε πρόκειται για κατ’ επάγγελμα ανόητους, όπως είναι όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως ειδικοί περιφέροντας τίτλους χωρίς αντίκρισμα, είτε θέλουν σκόπιμα να αποκοιμίσουν τον κόσμο, προκειμένου οι «γύπες» να κάνουν ήσυχα τη δουλειά τους.

Κι ενώ κυρίως οι μεγαλομέτοχοι τραπεζών διεθνώς και της χώρας μας αγωνίζονται να διασώσουν όσα μπορούν επανεπενδύοντας κυρίως σε ξένα ομόλογα και κρυπτονομίσματα, πληρώνουν ένα πλήθος ειδικών για να καθησυχάζουν τον απλό κόσμο. Η El Pais π.χ. πρόσφατα (3/4/2023) παρατηρούσε ότι «ο μεγάλος νικητής μέχρι στιγμής φέτος είναι το bitcoin — όχι οι μετοχές, ο χρυσό, ή το πετρέλαιο. Τους πρώτους τρεις μήνες του 2023, έχει σημειώσει άλμα 70% σε αξία.»

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή αύξηση που οφείλεται κυρίως σε επανατοποθετήσεις κεφαλαίων που φεύγουν μαζικά από τις τράπεζες. Και μάλιστα τις τράπεζες μεγάλης κεφαλαιοποίησης.

Ποιος λοιπόν είναι τόσο, μα τόσο ανόητος ώστε να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις ότι ένας από τους μεγαλύτερους οφειλέτες διεθνώς, η Ελλάδα, με «συστημικές τράπεζες» κουφάρια, οι οποίες επιβιώνουν διαμέσου της τοκογλυφίας με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, αλλά και την κερδοσκοπία με το κρατικό χρέος, έχει εγγυημένες τις αποταμιεύσεις του;

Τα σχέδια bail in, δηλαδή δήμευσης των καταθέσεων, αποθεματικών και περικοπών των πολλών επενδυτικών τίτλων – όπως αμοιβαίων κεφαλαίων, ασφαλιστικών συμβολαίων, ομολόγων, κοκ – είναι ήδη έτοιμα. Βρίσκονται στο συρτάρι και περιμένουν να περάσουν οι εκλογές για να αναλάβει, πιθανόν, μια νέα «κυβέρνηση ειδικού σκοπού».

Μια κυβέρνηση δηλαδή σαν εκείνη του Παπαδήμου το 2012, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα νέο ακόμη πιο δραστικό πρόγραμμα διάσωσης υπέρ των τραπεζών και των funds. Πολύ πιο άγριο από το περίφημο PSI. Χωρίς αυτή τη φορά την έστω εικονική μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους.

Στο συρτάρι βρίσκεται ήδη έτοιμο και το νέο ασφαλιστικό, που οι εκθέσεις της Κομισιόν απαιτούν για τους Έλληνες. Οι νέοι φόροι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις ειδικά του νερού, κοκ. Πρόκειται για απαιτήσεις πρώτα και κύρια της Κομισιόν, προκειμένου να συνεχιστεί η λεγόμενη διάσωση της Ελλάδας.

Είναι το προαποφασισμένο πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, ανεξαρτήτως κομματικής σύνθεσης. Εκτός κι αν συμβεί η έκπληξη, που τόσο τρέμουν. Εκτός κι αν βρεθούν στη Βουλή δυνάμεις σαν το ΕΠΑΜ και τη Συμμαχία Ανατροπής, που δεν θα επιτρέψουν να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Οι εντολές έξωθεν και άνωθεν έχουν διεκπεραιωθεί. Τα μέσα μαζικής εξαπάτησης διεξάγουν ολόκληρη εκστρατεία εκατοντάδων εκατομμυρίων αποκοίμισης και αποπροσανατολισμού, προκειμένου ο κόσμος να μην αντιληφθεί τι του ετοιμάζουν για την επομένη. Τα κόμματα, τα οποία οι γνωστοί μας διαπλεκόμενοι δημοσκόποι θέλουν να βρίσκονται στην αυριανή βουλή έχουν πλήρως ευθυγραμμιστεί – έναντι αφειδών χορηγιών, δανείων και ποικίλων άλλων ανταλλαγμάτων για τις προεκλογικές τους ανάγκες.

Οι δε δελφίνοι διεκδικούν το σκήπτρο της εξουσίας για να προχωρήσουν από μόνοι τους αν το θελήσει ο «ξένος παράγοντας», στη χειρότερη προσαρμογή σε βάρος των απλών πολιτών από τότε που εισήχθησαν για πρώτη φορά τα μνημόνια. Γι’ αυτό και διαγκωνίζονται για το ποιος θα εξαπατήσει το εκλογικό σώμα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

«Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς.» Έτσι δεν μας λέει τόσο η δεξιά, όσο και η επίσημη αριστερά;