Οι τράπεζες σε τροχιά κατάρρευσης

Καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις για επικείμενη κατάρρευση και των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών εντός Ελλάδας, τόσο περισσότερο πληθαίνουν τα «δημοσιεύματα» για δήθεν άνθηση των εγχώριων τραπεζών. Τι θέλουν να μας πουν; Κοιμηθείτε ήσυχοι όλοι σας. Δεν έρχεται κούρεμα καταθέσεων και λοιπών αποταμιεύσεων.

Η αλήθεια βέβαια είναι άλλη. Δείτε τι γίνεται με τις καθαρές χρηματοπιστωτικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις του συνόλου των χρηματοπιστωτικών εταιρειών στην Ελλάδα Στις χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις περιλαμβάνονται οι τράπεζες, εταιρίες αμοιβαίων, ασφαλιστικές εταιρίες και ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης, κοκ.

Οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες με πρώτες τις εγχώριες τράπεζες παρουσιάζουν καταγράφουν διαρκώς καθαρές υποχρεώσεις από το 3^ο τρίμηνο του 2021 έως το τέλος του 2022. Αυτό υποδηλώνει σοβαρή συσσώρευση ζημιών, ιδίως από τη στιγμή που έπαψε η εξωτερική χρηματοδότηση από τα μέτρα νομισματικής πολιτικής που σχεδίασε η ΕΚΤ για την τόνωση της οικονομίας. Δηλαδή κυρίως το πρόγραμμα αγοράς περιουσιακών στοιχείων από το ευρωσύστημα.

Από την 21η Απριλίου 1967 στην 6η Ιουλίου 2015. Εφτά χρόνια επίσημης μνημονιακής χούντας.

Ακούστε από το κ. Βαγγέλη Μεϊμάρακη - εγγονό δωσίλογου και καταδότη της Γκεστάπο στην Κρήτη της ναζιστικής κατοχής, συνεργάτη του περιβόητου εγκληματία ναζί Σούμπερτ – και τότε άξιο ηγέτη της ΝΔ, πώς οργανώθηκε το πραξικόπημα της 6ης Ιουλίου 2015, από το δωσίλογο προσωπικό της χώρας, προκειμένου το ΟΧΙ στα μνημόνια του δημοψηφίσματος να γίνει ΝΑΙ. Συνομιλεί με τον κ. Χατζηνικολάου, ο οποίος για το σημερινό καθεστώς είναι ότι ήταν ο κ. Μαστοράκης για τη παλιά χούντα.

https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=8Et0aG4a-BE&fbclid=IwAR21I-leQbNPK71TbRzgp2OcluZ65p7OyGzQZrYtZORmKd3u9eveAXR8AmU

Κι έτσι οι ξένοι δανειστές μαζί με τους εγχώριους εντολοδόχους τους στις ηγεσίες όλων των κόμματων της δεξιάς και της αριστεράς μπόρεσαν να συνεχίσουν ανενόχλητοι το καθεστώς κατοχής και εκποίησης της Ελλάδας.

Η τρελή φαντασίωση του Γκέμπελς για ένα πραξικόπημα με διακομματική κοινοβουλευτική συναίνεση, γίνεται για πρώτη φορά πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Ποιος έκλεισε τις τράπεζες το 2015;

Πώς ονομάζεται αυτός που δεν μπορεί να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια; Μπουρδολόγος; Αερολόγος; Βλάκας; Σαχλαμάρας επί το επιεικέστερο; Μωρός, για τους πιο αρχαιοπρεπείς; Πτωχός τω πνεύματι, κατά το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» του ευαγγελιστή Ματθαίου; Ή μήπως μαλάκας, κατά το «φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ’ ευτελείας καὶ φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» του Θουκυδίδη; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι ταιριάζει καλύτερα.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του; Το γεγονός – όπως είπαμε – ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Του είναι παντελώς αδιάφορο. Τον ενδιαφέρει μόνο το δικό του αφήγημα, δηλαδή το τι πιστεύει ο ίδιος. Τίποτε άλλο. Κοινώς «ζαμάν φου» κατά το ελληνικώς λεγόμενο.

Τα παλιά χρόνια τέτοιους έβρισκε κανείς στην υπηρεσία της κυρίαρχης πολιτικής και της ακαδημαϊκής απολογητικής. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες ολόκληρο το σύστημα παιδείας έχει μετατραπεί σε αληθινή βιομηχανία παραγωγής στρατιών για να προμηθεύσει τις τεράστιες ανάγκες των επαγγελματικών μηχανισμών της πολιτικής, της τέχνης και της ακαδημαϊκής επιστήμης.

Ωστόσο ο κ. Βαρουφάκης και οι ισχυρισμοί του κατορθώνουν συχνά – δεν ξέρω πώς και γιατί – να με ξαφνιάζουν, διότι ξεπερνούν κάθε γλωσσοπλαστική ικανότητα τουλάχιστον των δικών μου φτωχών ελληνικών.

Δεν μιλώ για το αναμάσημα των εμετών περί «διπλού νομίσματος» που επιχείρησε να εισάγει ως υπουργός οικονομικών στην Ελλάδα το 2015 ως «παράλληλο σύστημα πληρωμών με την έκδοση IOU» έχοντας τη συνδρομή του ευαγούς ιδρύματος της Goldman Sachs, στελεχών Λονδρέζικου Hedge Fund και Deutsche Bank, όπως και του τρισμέγιστου ευεργέτη της ανθρωπότητας, Τζορτζ Σόρος, αλλά τώρα μετονόμασε σε «Δήμητρα». Όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό.

Σαφάρι παράνομων μεταναστών…

Εδώ και χρόνια έχουμε καταγγείλει ότι πίσω από συγκεκριμένες «επώνυμες» ΜΚΟ κρύβεται όχι μόνο η άνωθεν κι έξωθεν πολιτική σκοπιμότητα, αλλά και το οργανωμένο έγκλημα. Άλλωστε, όλοι αυτοί που κόπτονται για τους θαλασσοπνιγμένους λαθραίους μετανάστες, όλοι αυτοί που τους βαφτίζουν «άτυπους μετανάστες» και υπογράφουν τα Μεταναστευτικά Σύμφωνα για να μας πείσουν ότι η μετανάστευση είναι στη φύση του ανθρώπου, όπως στα αποδημητικά πουλιά και τα είδη του ζωικού βασιλείου, υπηρετούν υπερεθνικά ταξικά συμφέροντα.

Στο όνομα του ανθρωπισμού βαφτίζουν «ανθρώπινο δικαίωμα» τη μετανάστευση – ειδικά την παράνομη, αυτή των κυκλωμάτων διακίνησης και λαθρεμπορίας δυστυχισμένων ανθρώπων – μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσουν ηθικά τη σύγχρονη μορφή του δουλεμπορίου, η οποία έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Για να νομιμοποιήσουν την κύρια μορφή του υπερεθνικού οργανωμένου εγκλήματος, δηλαδή του trafficking ανθρώπων.

Κι όλα αυτά γιατί; Για να καταργηθούν στην πράξη οι διεθνείς συμβάσεις, που ορίζουν τη λαθραία μετανάστευση ως προϊόν και μέσο ισχυροποίησης του υπερεθνικά οργανωμένου εγκλήματος. Και απαιτούν από όλες τις χώρες να την αντιμετωπίζουν ως οργανωμένο έγκλημα.

Στις μέρες μας το υπερεθνικά οργανωμένο έγκλημα έχει μεταβληθεί σ’ έναν από τους κύριους μοχλούς κατάλυσης των συνόρων, της κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης των λαών, αλλά και της βίαιης, είτε αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών. Είναι σύμφυτο με την ελευθερία της αγοράς, αλλά και την ελευθερία της κίνησης του κεφαλαίου. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαν εύκολα να εργαλειοποιηθούν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διάλυση κρατών και την επιβολή ασύμμετρων πολεμικών απειλών και συρράξεων σε τέτοια έκταση όπως σήμερα.

Μια βραδιά στην Καλαμαριά...

Η συγκέντρωση χθες στην Καλαμαριά θύμισε άλλες εποχές. Εποχές ανάτασης, προσδοκίας και ελπίδας. Το κατάμεστο θέατρο Στ. Κουγιουμτζή μας θύμισε εποχές πλατειών, τότε που ο κόσμος κατά χιλιάδες έψαχνε να καταλάβει αυτό που ξεκινούσε. Αυτό που τον περίμενε.

Αυτή τη φορά όμως ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Ώριμος. Μεστωμένος από τα 13 χρόνια εμπειρίας. Δεν χρειαζόταν να καταλάβει αυτό που του συμβαίνει, ούτε περίμενε να μάθει για τα χειρότερα που τον αναμένουν. Τα γνωρίζει. Τα γνωρίζει εκ πείρας. Τα τελευταία χρόνια ήταν εξαιρετικά διδακτικά για πάρα πολλούς.

Τώρα θέλει να μάθει πως θα γλυτώσει η χώρα και ο ίδιος. Τι πρέπει να γίνει. Όχι με τον ερχομό της επουρανειας βασιλείας, αλλά αύριο το πρωί! Θέλει να νιώσει δυνατός, όπως ο γίγαντας που για δεκαετίες τον είχαν πείσει ότι οι αλυσίδες του είναι για το καλό του. Ο γίγαντας άρχισε να κινείται. Άρχισε να δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Αντιλαμβάνεται πια ότι το μόνο που έχει να χάσει είναι οι αλυσίδες του.

«Η πολιτική αποχή είναι μια βλακεία που επινοούν οι παλιάνθρωποι για να εξαπατήσουν τους ηλίθιους».(1)

Πρόσφατα ένας φίλος ρώτησε: «Επειδή και πρόσφατα άκουσα από συνταγματολόγο ότι ένα 60% αποχή δεν επιτρέπει το σχηματισμό κυβέρνησης, πείτε μου σας παρακαλώ αν αυτό ισχύει…»

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από δαύτην. Το ιδανικό για το υφιστάμενο καθεστώς είναι να ψηφίζει μόνο το 30% του εκλογικού σώματος, που οι μετρήσεις τους δείχνουν ότι βρέξει-χιονίσει, ανεξάρτητα παθημάτων και καταστροφών, πάσχουν από τέτοια κομματική ιδρυματοποίηση που δεν μπορούν ούτε καν να διανοηθούν ότι πρέπει να σκεφτούν εκτός του άνωθεν κι έξωθεν επιβεβλημένου πλαισίου. Ενώ το υπόλοιπο 70% οφείλει να οδηγηθεί στην αποχή και την πολιτική αδιαφορία.

Άλλωστε, έτσι δεν λειτουργούν οι περισσότερες από τις περιλάλητες δήθεν δημοκρατίες του «ελεύθερου κόσμου»; Μ’ ένα ποσοστό που συχνά δεν ξεπερνά το 40% του εκλογικού σώματος, ψηφίζονται συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Όλες, τις πλείστες φορές, απόλυτα ελεγχόμενες και εξαγορασμένες. Χάρις στην πολιτική αδιαφορία που επιτρέπει στους επαγγελματίες της κομματικής ίντριγκας και αργομισθίας να ελέγχουν κόμματα και ψηφοφορίες.

Μόνο έτσι η «η δημοκρατία γίνεται ο παράδεισος που ονειρεύονται οι πιο αδίστακτοι κεφαλαιούχοι», όπως έγραφε ο Ζορζ Σορέλ.[2] Πρώτα και κύρια χάρις στην πολιτική αποχή και την αδιαφορία.

Επομένως, από τότε που ο άνθρωπος υποβαθμίστηκε σε άτομο, σε ιδιώτη – που καθόλου τυχαία στην αρχαιότητα ισοδυναμούσε με τον ηλίθιο – υπήρχαν πάντα κάθε λογής επιτήδειοι και παλιάνθρωποι που εμφανίζονταν ως προφεσόροι της πολιτικής αποχής και αδιαφορίας. Και πάντα οι πιο ιδιώτες – με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης – έπεφταν στην παγίδα.

Ευτυχώς που δεν πάει χαμένη η ψήφος σας!

Τα εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπάτησης, αλλά και μια δημοσιογραφία από τις χειρότερες της υφηλίου, μας παρέχουν απλόχερα γαργαλιστικές λεπτομέρειες για το σκάνδαλο Γεωργούλη-Χρονοπούλου. Και οι δυο πρωταγωνιστές του επίμαχου σκανδάλου, ευρωβουλευτές με τη ψήφο του Έλληνα.

Φαντάζομαι την υπερηφάνεια των ψηφοφόρων τους. Φαντάζομαι το μέγεθος της δικαίωσης των προσδοκιών τους. Οι εν λόγω ευρωβουλευτές έγιναν γνωστοί όχι για την πολιτική τους, ούτε για τις θέσεις που υπερασπίστηκαν στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά για τα χούγια και τα απόκρυφα της προσωπικής τους ζωής.

Θυμάμαι τον κ. Γεωργούλη που παραμονές των ευρωεκλογών γύριζε από κόμμα σε κόμμα για να δει ποιο θα τον προτάξει σε εκλόγιμη θέση για το ευρωκοινοβούλιο. Προτίμησε τον ΣΥΡΙΖΑ όχι για πολιτικούς, ή ιδεολογικούς λόγους, αλλά γιατί η προσφορά ήταν καλύτερη. Αφήστε που είχε και το επώνυμο της μητέρας του, που στα ακροατήρια της χρεοκοπημένης αριστεράς θυμίζει αγώνες μιας άλλης πάλαι ποτέ ηρωικής εποχής.

Βλέπετε στη σημερινή αριστερά, η επωνυμία δίνει το απαραίτητο άλλοθι στους χαβιαρόχανους του χώρου για να συγκρίνουν το ανύπαρκτο ανάστημά τους με όλους εκείνους που δεν δίστασαν να ξοδέψουν τη ζωή τους στους αγώνες για τη δημοκρατία, για μια νέα Ελλάδα. Πώς αλλιώς οι σημερινοί κοπρίτες της κομματικής αλητείας θα καπηλευθούν αγώνες και θυσίες που δεν έδωσαν ποτέ κι ούτε πρόκειται να δώσουν, αλλά έχουν προδώσει προ πολλού;

Τι μέτρα πρέπει να λάβει την πρώτη κιόλας ημέρα μια αληθινά πατριωτική, δημοκρατική κυβέρνηση;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετεί σχέδια για την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διαχείριση των χρεοκοπημένων τραπεζών, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα διασωθούν με χρήμα των φορολογουμένων αλλά με δικά τους κεφάλαια, σύμφωνα με έγγραφα της Ε.Ε. που περιήλθαν στην κατοχή του Reuters (13/4).

Μέχρι σήμερα, πολλές τράπεζες που πτωχεύουν έχουν αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο εθνικών ρυθμιστικών πλαισίων που συχνά περιλαμβάνουν τη χρήση χρημάτων των φορολογουμένων αντί του πλαισίου ασφαλείας που χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες, όπως το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (SRF) στην Τραπεζική Ένωση, που μέχρι στιγμής δεν έχει χρησιμοποιηθεί στην εξυγίανση σημειώνεται στο εν λόγω έγγραφο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Ότι οι τράπεζες που θα κινδυνεύσουν, ιδίως όταν πρόκειται για μεγάλης κεφαλαιοποίησης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρησιμοποιήσει την Τραπεζική Ένωση και μεθόδους αρχικά bail in. Με άλλα λόγια θα φορτώσει τις ζημιές στους επενδυτές των τραπεζών, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι καταθέτες. Δηλαδή, θα εφαρμόσει κατά προτεραιότητα πολιτικές κουρέματος σε καταθέσεις, τραπεζικά ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια, κοκ, προκειμένου να μειωθούν οι απαιτήσεις έναντι των υπό χρεωκοπία τραπεζών.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων από τα ενεργητικά τραπεζών της ευρωζώνης μικρότερης βαρύτητας σε τραπεζικούς κολοσσούς της Γερμανίας (π.χ. την Deutsche Bank), της Γαλλίας, κλπ., σε περίπτωση που χρειαστούν κεφαλαιακή ενίσχυση. Αυτό σημαίνει η περιβόητη τραπεζική ένωση.

Όλα αυτά βέβαια, υποδηλώνουν ότι η ΕΕ και κυρίως η ΕΚΤ ετοιμάζεται για κάτι που είναι κοινό μυστικό. Την επερχόμενη κατάρρευση των τραπεζικών ενεργητικών, την οποία οι κεντρικοί τραπεζίτες επιχειρούν να την αποτρέψουν προσωρινά με νέες ενέσεις χρήματος από το πουθενά.

Εμείς εδώ όμως έχουμε άλλα πιο σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν. Και είναι σίγουρο ότι θα μας απασχολούν μέχρι τις εκλογές, προκειμένου οι πολίτες να μην αντιληφθούν αυτό που βρίσκεται στα σκαριά γι’ αυτούς.

Αυτή ίσως να είναι η τελευταία μας ευκαιρία ως λαός!

Η χώρα κυριολεκτικά καταρρέει. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει ουσιαστικά καταλυθεί, προς εξυπηρέτηση των «μνημονιακών δεσμεύσεων». Βρισκόμαστε στις παραμονές μιας νέας 21ης Απριλίου. Αυτή τη φορά πολύ χειρότερης, γιατί εκτός όλων των άλλων προωθείται ο ακρωτηριασμός της εθνικής επικράτειας της Ελλάδας υπέρ της Τουρκίας, προκειμένου οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να χρησιμοποιήσουν τη γείτονα ώστε να κλιμακώσουν άμεσα τον πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Η επιβολή της υγειονομικής δικτατορίας δεν ήταν παρά μια πρόβα τζενεράλε. Με όλους τους θεσμούς να πειθαρχούν.

Μόνο που η νέα χούντα προκειμένου να έχει κοινοβουλευτικό μανδύα, χρειάζεται τα υπάρχοντα κόμματα στη Βουλή, τα οποία έχουν δώσει ήδη τα διαπιστευτήριά τους. Ενέδωσαν χωρίς να δώσουν μάχη – ούτε καν για την τιμή των όπλων – εναντίον της ανάληψης δικτατορικών εξουσιών από την κυβέρνηση στο όνομα της πανδημίας. Στάθηκαν πεισματικά εναντίον της ανάγκης συσπείρωσης και ενότητας του λαού, προκειμένου να ανατραπούν στην πράξη τα δικτατορικά μέτρα, τα οποία υιοθετήθηκαν καταλύοντας τις πιο θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος.

Αυτή τη φορά το αφήγημα της ανοικτής δικτατορίας δεν θα είναι η «δημόσια υγεία», αλλά η απόκρουση του επερχόμενου νέου κραχ, αλλά και η οριστική διευθέτηση σε βάρος της Ελλάδας των απαιτήσεων της Τουρκίας στο όνομα της «ελληνοτουρκικής φιλίας». Προκειμένου να περάσουν επιτέλους οι στόλοι του ΝΑΤΟ τα Στενά για να συνδράμουν στην «εαρινή αντεπίθεση» του νεοναζιστικού καθεστώτος Ζελένσκι εναντίον της Ρωσίας.

Ετοιμαστείτε για το μεγαλύτερο κούρεμα καταθέσεων και εισοδήματος που είδαμε ποτέ.

Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ο απλός κόσμος δεν τρέχει να αδειάσει καταθετικούς λογαριασμούς και θυρίδες από τις τράπεζες. Τι περιμένει; Να χάσει τις λιγοστές αποταμιεύσεις του; Να μην μπορεί να εισπράξει ούτε μισθό, ή σύνταξη, γιατί θα έχουν δεσμευτεί υπέρ των τραπεζών;

Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει όλους αυτούς που βγαίνουν και τον διαβεβαιώνουν ότι δεν τρέχει τίποτε σοβαρό κι ότι οι τράπεζες – ειδικά σε μια από τις πιο χρεοκοπημένες χώρες του πλανήτη, την Ελλάδα – είναι ασφαλείς. Τις ίδιες εγγυήσεις δεν έδιναν και πριν οδηγηθεί η Ελλάδα στα μνημόνια;

Τα ίδια δεν διαβεβαίωναν οι ίδιοι και οι ομογάλακτοί τους τους αδελφούς Κυπρίους λίγο πριν το 2013 δημευθούν οι καταθέσεις τους προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και το περιβόητο ευρώ; Ποιος προειδοποίησε έγκαιρα τους Κυπρίους τότε ότι αν δεν αποτραβηχτούν από τις τράπεζες θα χάσουν τα λεφτά τους; Κανείς, με εξαίρεση τον γράφοντα.

Γιατί λοιπόν τους πιστεύουμε; Επειδή το παπαγαλίζουν οι τηλεοράσεις; Διότι δήθεν είναι ειδικοί; Οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται, ενώ οι ελάχιστοι που γνωρίζουν, καθησυχάζουν το κοινό επίτηδες γιατί ξέρουν πολύ καλά αυτό που αναπόφευκτα έρχεται μέσα στους επόμενους μήνες.

Δανειζόμαστε διαρκώς για να έχουμε εισόδημα, μισθούς και συντάξεις όλοι μας!

Η Ελλάδα σήμερα έχει καταντήσει μια εντελώς παρασιτική οικονομία και κοινωνία. Σαν οικονομία αδυνατεί να παράγει εισόδημα χωρίς να δανειστεί. Τόσο ως κράτος, όσο και ως ιδιωτικός τομέας. Ενώ δεν διαθέτει πια ούτε καν τα ικανά μέσα παραγωγής με όρους πρωτογενούς και δευτερογενούς ανάπτυξης για να σταθεί στα πόδια της.

Η κυρίαρχη αντίθεση μέσα στην κοινωνία.

Σαν κοινωνία διαχωρίζεται, αφενός, σε μια μερίδα εγχώριων παρασίτων και ολιγαρχών υπό ξένη προστασία, που κερδοσκοπούν αδίστακτα με τη λεηλασία, την οπισθοδρόμηση, την υποβάθμιση και την υποτέλεια της χώρας, βγάζοντας τα λάφυρά της στο εξωτερικό. Και αφετέρου στη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας της οποία η πιο στοιχειώδης επιβίωση, η λεπτή διαφορά ανάμεσα απόλυτη και σχετική φτώχεια, εξαρτάται πια όχι από την απασχόληση και την άσκηση των δικαιωμάτων της, αλλά από την κρατική ασυδοσία, διαφθορά και σπατάλη, τις εφήμερες παροχές και τα επιδόματα ελεημοσύνης των κυβερνώντων.

Ο διαχωρισμός αυτός είναι τόσο κυρίαρχος στις μέρες μας, που μπροστά του τείνουν να ατονήσουν όλες οι άλλες ταξικές διαφορές της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ «μεσαία τάξη», ή μεσαία στρώματα με την παραδοσιακή έννοια του όρου δεν υφίστανται πλέον. Μόνο ίσως μέσα από μια εξίσου παρασιτική εξάρτηση του επαγγελματισμού, ή της επιχειρηματικότητάς τους, που θυμίζει περιόδους δυτικοευρωπαϊκής ύστερης φεουδαρχίας, ή εποχή «μεγάλων τζακιών» στην Ελλάδα του 19ου αιώνα.

Αυτή η τρομακτική και ιστορικά πρωτοφανής υποβάθμιση της Ελλάδας, ενώ ενυπήρχε οργανικά στον ελληνικό καπιταλισμό καθ’ όλη την ιστορική του διάρκεια – χάρις πρωτίστως στην εξ υπαρχής εξάρτηση και υποτέλεια από τους «μεγάλους προστάτες και εταίρους» – είναι το τραγικό αποτέλεσμα της ένταξης στο ευρωσύστημα, η οποία αναπόφευκτα και απόλυτα προβλέψιμα οδήγησε στην 5η και χειρότερη χρεοκοπία της χώρας.

Γιατί πάμε σε εκλογές στις 21η Μαΐου;

 Ο Λουδοβίκος του Μαξίμου εξήγγειλε τις εκλογές λέγοντας: «Η χώρα και οι πολίτες χρειάζονται καθαρούς ορίζοντες και σε πείσμα όσων διέδιδαν τα αντίθετα σενάρια οι εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν στη λήξη της τετραετίας, όπως εξ αρχής είχα δεσμευτεί. Θα γίνουν την Κυριακή 21 Μαΐου. Αν χρειαστεί δεύτερη αναμέτρηση ώστε να ακυρωθεί η περιπέτεια της απλής αναλογικής, αυτή θα πραγματοποιηθεί το αργότερο μέχρι τις αρχές Ιουλίου.»

Με άλλα λόγια, οι εκλογές αυτές γίνονται για να «ακυρωθεί η περιπέτεια» όχι απλά και μόνο της απλής αναλογικής, αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος στο σύνολό του. Τουλάχιστον, όπως αυτό τεκμαίρεται από το Σύνταγμα του 1975.

Οι διπλές, αν χρειαστούν, εκλογές συνιστούν το μέσο για να παραχθεί «ισχυρή διακυβέρνηση» παρά και ενάντια στη θέληση του λαού, ώστε να καταλύσει ακόμη και τις λιγοστές πολιτικές ελευθερίες που έχουν απομείνει. Άλλωστε, όλες οι εκτροπές από τη συνταγματική έννομη τάξη, αλλά και οι χούντες έως τον φασισμό και το ναζισμό δεν γεννήθηκαν από την «ακυβερνησία», αλλά ως έσχατο μέσο της κυρίαρχης ελίτ για να διασφαλίσει «ισχυρές κυβερνήσεις» απέναντι στο λαό.

Οι κυβερνώντες εντός και κυρίως εκτός Ελλάδας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι αδύνατο να συνεχίσει η χώρα μας στον ίδιο μονόδρομο – στο μονόδρομο της απόλυτης χρεωκοπίας εντός μιας καταρρέουσας διεθνώς «νομισματικής ένωσης», η οποία απειλεί να παρασύρει στα τάρταρα όλα τα κράτη-μέλη της – χωρίς να θωρακιστεί η εξουσία απέναντι στη διαμαρτυρία των λαϊκών στρωμάτων.