Ας μιλήσουμε για ένα εντελώς απαγορευμένο θέμα, το κρατικό χρέος!

Οδεύουμε στην πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση από την εποχή του εμφυλίου πολέμου. Ο «ξένος παράγοντας» και οι εγχώριοι εντολοδόχοι του έχουν επιβάλει τέτοια «σιωπή των αμνών» στο δημόσιο διάλογο, που άλλες φορές θα χρειάζονταν τανκς, στρατοδίκες και λογοκριτές. Σήμερα αρκεί η διακομματική συναίνεση κι ένα από τα πιο ανελεύθερα συστήματα αμόρφωτης δημοσιογραφίας παγκόσμια.

Καμιά από τις ηγεσίες της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης δεν θέλει τον ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία και τους πολίτες. Προτιμά τον κομματικό μονόλογο γιατί, βεβαίως, ελλείψει πατριωτισμού και στοιχειώδους δημοκρατικής ευαισθησίας, ανθεί η καλλιέργεια του κομματικού πατριωτισμού, του κομματικά αγελαίου εθνισμού, ο οποίος για να παραφράσουμε τον Σάμιουελ Τζόνσον, «δεν είναι παρά το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».

Να γιατί κανένα από τα κόμματα της βουλής, μηδενός εξαιρουμένου, δεν θέτει την ανάγκη ανοιχτού, δημόσιου διαλόγου για τα μεγάλα ζητήματα που στοιχειώνουν τη χώρα. Αρκούνται να καταγγέλλουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, όχι για την διεξαγωγή ψυχολογικού πολέμου σε βάρος της κοινωνίας και φίμωσης κάθε «αιρετικής» φωνής, αλλά αποκλειστικά για να διεκδικήσουν περισσότερο χρόνο όχι περί πάτρης, αλλά περί πάρτης. Περισσότερο χρόνο για κομματικούς μονόλογους.

Όλοι βολεύονται με την «σιωπή των αμνών» γιατί έτσι δεν συζητιέται επί της ουσίας κανένα από τα κορυφαία θέματα που μαστίζουν τους πολίτες και την κοινωνία, ώστε να αναμετρηθούν επιχειρήματα και πολιτικές. Άλλωστε δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτε, δεν έχουν να προσφέρουν καμιά άμεση εναλλακτική λύση προς όφελος των πολλών.

Κι έτσι προτιμούν τη μάχη των εντυπώσεων και την αναμέτρηση του φαίνεσθαι. Μακριά από την ουσία.

Κινδυνεύει με κατάρρευση η Ελβετία, ίσως η Γερμανία λόγω Deutsche Bank, αλλά η Ελλάδα βράχος!

Για μια ακόμη φορά στο ίδιο έργο θεατές. Κι ενώ η αποκαλούμενη «τραπεζική κρίση» κλιμακώνεται με το πέρασμα σιγά-σιγά από την κατάρρευση τραπεζών μέσης κεφαλαιοποίησης στην επερχόμενη κατάρρευση εκείνων της μεγάλης κεφαλαιοποίησης, οι ανευθυνοϋπεύθυνοι συνεχίζουν να μας διαβεβαιώνουν ότι όλα πάνε καλά. Ότι, τέλος πάντων, δεν πρόκειται για κρίση, αλλά για μεμονωμένες περιπτώσεις που ερμηνεύονται με σενάρια συνωμοσιολογίας και αστυνομικού μυθιστορήματος.

Βέβαια, υπάρχουν κι ομογάλακτοί τους στην Ελλάδα, που διαβεβαιώνουν – όπως ακριβώς και το 2008 – ότι μπορεί να υπάρχει παγκόσμια θύελλα στις χρηματαγορές, αλλά οι τράπεζες στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα η Ελληνική οικονομία όχι μόνο αντέχει, αλλά είναι «θωρακισμένη». Έλεος, με τους κατ’ επάγγελμα αλήτες!

Μάλιστα, σ’ ολόκληρο συνέδριο – υποτίθεται «οικονομικό» - οι ομιλητές, οι ίδιοι, ή πανόμοιοι μ’ εκείνους που μας διαβεβαίωναν για το πόσο «θωρακισμένη» ήταν το 2008 εντός του ευρώ η Ελλάδα, μιλούν εκτός τόπου και χρόνου. Πρόκειται για το 4ο διεθνές συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, το οποίο ως συνήθως δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την πραγματική οικονομία της χώρας, ούτε βέβαια με οτιδήποτε άλλο σοβαρό και αξιόλογο, εκτός από μια ακόμη βιτρίνα διασπάθισης κονδυλίων για κομματικές καντρίλιες.

Φανταστείτε μόνο ότι ολόκληρο Οικονομικό Επιμελητήριο, όχι μόνο δεν αντιλήφθηκε καν την επερχόμενη χρεοκοπία της χώρας λόγω πρωτίστως του ευρώ, αλλά έκανε τα αδύνατα-δυνατά για να μην ανοίξει κανένας σοβαρός και σε βάθος διάλογος για εναλλακτικές έναντι των μνημονίων. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι…, θα έλεγε κανείς παραφράζοντας το γνωστό ρητό των Λακεδαιμονίων στις Θερμοπύλες.

Όμως και οι εγκάθετοι τέτοιων φορέων φυλάσσουν τις δικές τους Θερμοπύλες.

Τι σιδηρόδρομοι μας αξίζουν;

Περιεχόμενα

1.      Η πραγματική αιτία του «δυστυχήματος». 2

2.      Η πολιτική επιλογή της απαξίωσης του ΟΣΕ. 3

3.      Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 7

4.      Ιδιωτικοποίηση με όρους «τρίτου κόσμου». 9

5.      Ο ρόλος του οργανωμένου εγκλήματος. 10

6.      Τι σιδηροδρόμους έχει ανάγκη η χώρα; 12

Δεν γνωρίζω ποιοι είναι εκείνοι που είναι τόσο αδιάφοροι ακόμη και για την ίδια τους τη ζωή, ή για τη ζωή των δικών τους ώστε να τη θέσουν σε άμεσο κίνδυνο, επιλέγοντας να ταξιδέψουν ξανά με τον ΟΣΕ και την Hellenic Train. Το λέμε αυτό γιατί τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν άλλαξε μετά το προμελετημένο «δυστύχημα» των Τεμπών. Η γραμμή επανέρχεται σε λειτουργία με ακριβώς του ίδιους όρους ασφαλείας που υπήρχαν και πριν.

Η κυβέρνηση έδωσε εντολή και τελείωσε άδοξα η όλη επιχείρηση «διάσωσης», με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο τον περιορισμό του πολιτικού κόστους για την ίδια, αλλά και τα διαφυγόντα κέρδη των «ημετέρων» που νέμονται το δίκτυο. Σταμάτησε τη καταμέτρηση των θυμάτων στους 57, αφήνοντας δεκάδες ακόμη αγνοούμενους, ώστε να μην μιλάμε για εκατόμβη.

Δεκάδες οικογένειες δεν ξέρουν και δεν θα μάθουν ποτέ τίποτε για την τύχη των δικών τους. Τα δε ευαγή μας μέσα μαζικής εξαπάτησης, δεν θα το κάνουν ζήτημα, ούτε θα δώσουν βήμα σ’ όσους είτε οικείους, είτε διασώστες, είτε υγειονομικούς ειδικά από το νοσοκομείο της Λάρισας, καταγγέλλουν αίσχη με τη διαχείριση των νεκρών και των αγνοουμένων.

Ακόμη και τώρα δεν υπάρχει λίστα επιβατών, με βάση το εκπληκτικό επιχείρημα της εταιρίας και της κυβέρνησης, ότι όσοι κόβουν εισιτήριο μέσα στο συρμό, ή στον σταθμό, δεν καταγράφονται. Γιατί όμως δεν καταγράφονται; Κανείς δεν ρωτά.

Ακόμη κι αν δεν καταγράφονται, ακολουθώντας τα ειωθότα του 19^ου αιώνα, δεν είναι υποχρέωση των υπηρεσιών να συντάξουν λίστα αμέσως μετά το «δυστύχημα»; Γιατί κάτι τέτοιο δεν έγινε;

Διότι προτεραιότητα όλων των αρμοδίων ήταν ευθύς εξαρχής η διαφύλαξη των συμφερόντων όσων αυτουργών εμπλέκονται στην ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο στα Τέμπη. Τίποτε άλλο.

Κι ενώ το μυστήριο του εμπορικού συρμού παραμένει, δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για μεταφορά – εκτός των άγνωστης έως σήμερα ταυτότητας εύφλεκτων υλικών – λαθραίων μεταναστών, οι οποίοι ως απορρίμματα ενταφιάστηκαν επί τόπου προκειμένου να μην κατηγορηθεί ούτε η άγνωστων στοιχείων εταιρία μίσθωσης του συγκεκριμένου συρμού, ούτε η Hellenic Train για λαθρεμπόριο και trafficking. Ούτε φυσικά η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων.

Έτσι γίνονται οι δουλειές, κοινώς business, στην Ελλάδα του κρατικομονοπωλιακού εγκλήματος.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις… ο «Παυλάρας» έβαλε την ουρά στα σκέλια.

«Σφακιανοί σαν τον Πολάκη, φοράνε τις βράκες μόνο και μόνο για να κρύβουν τις ντροπές τους!» Η φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής οργισμένη. Έρχεται από τις Μαδάρες και δήλωνε έως πρόσφατα «φίλος» του κ. Πολάκη. Τον γνώρισα πριν κάμποσα χρόνια και όλο αυτό τον καιρό δεν ήθελε να πιστέψει πώς εκείνον που γνώριζε από «μικιό» είχε γίνει τόσο «τζούγκρος»!

Ένας άλλος πάλαι ποτέ φίλος του «Παυλάρα», μου έγραψε: «Πού τον βρήκαμε αυτόν; Δεν περίμενα να μας βγει τέτοιος τζίρτζιφλος!»

Προσωπικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Δεν είναι μόνο η ανίατος νόσος καλαζάρ των κομματόσκυλων, όπως έλεγε ο μακαρίτης Τζίμης Πανούσης, που εξηγεί την συμπεριφορά του κ. Πολάκη. Είναι ο φασιστικός εκφυλισμός των κομμάτων εξουσίας, αλλά κι όσων διαπλέκονται μαζί τους σε επίπεδο ηγεσίας.

Σκεφτείτε το, λιγάκι. Ο Τσίπρας ως αδιαφιλονίκητος Φύρερ του κόμματος τιμώρησε τον κ. Πολάκη για μια ανάρτησή του όπου μιλούσε για το ξερίζωμα του «βαθέως κράτους» και της μαφίας που εδράζεται στις «συστημικές τράπεζες», την ΑΑΔΕ του κ. Πιτσιλή, το ΤΧΣ και διαπλέκεται με την εξωνημένη δημοσιογραφία και την αντίστοιχη Ανώτατη Δικαιοσύνη.

Αυτό ήταν που συγκλόνισε τον κ. Τσίπρα. Η καταγγελία της κρατικά οργανωμένης μαφίας, υπό μνημονιακό καθεστώς. Και πώς να μην τον συγκλονίσει. Ολόκληρο το κόμμα του αν δεν είναι συνυφασμένο, είναι προέκταση τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας της μαφίας αυτής, την οποία υπηρέτησε ποδοπατώντας το δημοψήφισμα – κάτι που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η χούντα – για να φέρει το 3^ο και χειρότερο μνημόνιο. Και το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και τώρα. Να την υπηρετήσει το ίδιο πιστά με τον Μητσοτάκη.

Δεν είναι κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά κίνημα Ανατροπής!

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει την οργή και τη διαμαρτυρία του κόσμου με τη μέθοδο της καταστολής. Αυτή τη φορά χωρίς καμιά επίσημη αφορμή, οι δυνάμεις καταστολής πήραν πολιτική εντολή να χτυπήσουν στην καρδιά των διαδηλώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη χθες. Οι κυβερνώντες θέλουν πάση θυσία να στείλουν ηττημένο στα σπίτια του τον κόσμο που διαδηλώνει, πριν οι κινητοποιήσεις γίνουν πολύ πιο μαζικές και πιο ριζοσπαστικές.

Οι κυβερνώντες φοβούνται την μετεξέλιξη των διαδηλώσεων σε κάτι ανάλογο μ’ εκείνες των πλατειών το 2011-2012, μακριά και έξω από τον έλεγχο τόσο της ηγεσίας των συνδικάτων, όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης του κοινοβουλίου. Τρέμουν μια νέα περίοδο μαζικών διαδηλώσεων, όπου η κινητοποιημένη κοινωνία και κυρίως αυτή που επίσημα χαρακτηρίζεται ως «σιωπηλή πλειοψηφία» αναλάβει τα ινία της κατάστασης.

Κι αυτό θα γίνει είτε τους αρέσει, είτε όχι, όσο η οργή υποχωρεί μπροστά στην συσσωρευμένη βαθιά αγανάκτηση για όλα αυτά τα χρόνια που η Ελλάδα έχει τεθεί υπό μνημονιακή κατοχή και εκποίηση. Για όλα αυτά τα χρόνια που ο ελληνικός λαός βιώνει μια αληθινή γενοκτονία σε βάρος του με αποκορύφωμα την επιβολή ολοκληρωτικού τύπου κοινοβουλευτικής δικτατορίας με άλλοθι την πανδημική κρίση.

Η δολοφονία των Τεμπών αποτέλεσε την θρυαλλίδα. Και τώρα οι ηγεσίες τόσο των συνδικάτων, όσο και των κομμάτων του κοινοβουλίου του εγγυώνται ότι το έγκλημα δεν θα περάσει έτσι. Ότι οι υπαίτιοι θα δικαστούν. Πώς; Πώς τους εγγυώνται κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί να εγγυηθεί π.χ. ο κ. Κουτσούμπας ότι οι υπαίτιοι θα καθίσουν στο σκαμνί;

Ποιος φταίει για το ΚΡΑΧ που έρχεται;

Παρασκευή 17 Μαρτίου ώρα 18:00 θα μεταδοθεί η εκπομπή "Στο Μικρόφωνο", με τον πρόεδρο του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Καζάκη. Μαζί του στο studio o οικονομολόγος, Δημήτρης Καρούσος, και θα συζητήσουν κρίσιμα ζητήματα της επικαιρότητας, εσωτερικά και διεθνή.

Ειδικότερα θα αναφερθούν στην κατάρρευση των τραπεζών στις ΗΠΑ που έβαλαν τον κόσμο σε τροχιά ΚΡΑΧ και στον πανικό στις αγορές της Ευρώπης υπό τον φόβο κατάρρευσης της Credit Suisse, ενώ η ΕΚΤ αυξάνει τα επιτόκια!

Είμαστε σε τροχιά παγκόσμιου κραχ, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι πολιτικές αποτροπής του.

Βρισκόμαστε ήδη σε τροχιά «νέου κραχ». Για τέταρτη ημέρα συνεχίζεται το «ξεφόρτωμα» κυρίως τραπεζικών μετοχών σε Ανατολή και Δύση, αλλά και φυγής κεφαλαίων προς πιο ασφαλείς επενδύσεις. Ασφαλείς, βεβαία, μέχρις της αποδείξεως του αντιθέτου.

Τίποτε δεν είναι πια ασφαλές σ’ αυτό το χρηματοοικονομικό περιβάλλον και πρωτίστως καμμιά χρηματιστική τοποθέτηση κεφαλαίου. Στις λεγόμενες παγκόσμιες «αγορές» κυριαρχεί πια σχεδόν απόλυτα το short-termism, δηλαδή η αναζήτηση βραχύβιων κερδών από τους επενδυτές. Με ορίζοντα συνήθως όχι πέρα του τριμήνου.

Όμως το αληθινό πρόβλημα για την οικονομία και την κοινωνία δεν είναι αυτό καθαυτό το κραχ, αλλά οι πολιτικές αποτροπής του. Στην πραγματικότητα, τα κραχ δεν είναι παρά μια «διορθωτική κίνηση» των χρηματαγορών, ένα είδος προσωρινής, ή στιγμιαίας «εκτόνωσης» βαθύτερων και πιο συστημικών ανισορροπιών, αλλά και οργανικών αντιθέσεων.

Κι επομένως, από την σκοπιά των εργαζομένων της κοινωνίας, αλλά και της πραγματικής οικονομίας – δηλαδή της οικονομίας της παραγωγής, της απασχόλησης και του εισοδήματος – δεν συνιστούν το κορυφαίο όλων των προβλημάτων. Αντίθετα, τα κραχ μπορούν να λειτουργήσουν λυτρωτικά για την οικονομία, αν τα κράτη δεν επέμβουν να διασώσουν – για μια ακόμη φορά – το πλασματικό, εικονικό κεφάλαιο, του οποίου η παγκόσμια υπερσυσσώρευση έχει λάβει πρωτοφανείς ιστορικές διαστάσεις παγκόσμια.

Ετοιμαστείτε για ένα νέο τρελό roller coaster των χρηματαγορών, που οι άσχετοι ονομάζουν "νέο κραχ"!

Μετά από την Silicon Valley Bank, που κατέβασε ρολά λόγω bank run, οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ ανέλαβαν τον έλεγχο μιας δεύτερης τράπεζας την Κυριακή, της Signature Bank και ανακοίνωσαν έκτακτα μέτρα για να αμβλύνουν τους φόβους ότι οι καταθέτες μπορεί να τραβήξουν τα χρήματά τους και από άλλου τράπεζες.

Τα μέτρα, περιλαμβάνουν την εγγύηση όλων των καταθέσεων της SVB και σχεδιάστηκαν για να ενισχύσουν την καταρέουσα εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα. Ανακοινώθηκαν από κοινού την Κυριακή το βράδυ από το Υπουργείο Οικονομικών, την Federal Reserve και την Federal Deposit Insurance Corp.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, η First Republic Bank έγινε η τρίτη τράπεζα που απειλείται με κατάρρευση. Ωστόσο, η Federal Reserve και την JPMorgan Chase & Co. προχώρησαν σε ενίσχυση με πρόσθετη χρηματοδότηση της συγκεκριμένης τράπεζας προκειμένου να αποφευχθεί ένα νέο bank run.

Καθώς ο χρηματοπιστωτικός τομέας των ΗΠΑ πορεύεται σ' ένα νέο εντυπωσιακό roller coaster, πολύ χειρότερο εκείνου της περιόδου 2007-2009, η ΕΕ αδυνατεί να προλάβει την κατάρρευση των δικών της τραπεζικών ομίλων. Όπως έκανε το 2009-2010.

Κι ενώ ο "σκληρός πυρήνας" των παγκόσμιων χρηματαγορών αντικρύζει τον καιάδα, τα χρηματοοικονομικά της εμπόλεμης Ρωσίας δεν αντιμετωπίζουν κανένα άμεσο πρόβλημα. Κι αυτό γιατί έχει απεξαρτηθεί - εν πολλοίς λόγω κυρώσεων - από τις παγκόσμιες χρηματαγορές και έχει στραφεί στην εσωτερική χρηματοδότησης της εγχώριας παραγωγής. Εξού και η σταθερότητα του ρουβλιού.

Από αυτή την νέα καταστροφική περιδύνηση των παγκόσμιων χρηματαγορών θα γλυτώσουν μόνο οι χώρες που έχουν, ή θα προχωρήσουν άμεσα σε απεξάρτηση από αυτές. Δηλαδή, μόνο οι χώρες που έχουν εθνικοποιήσει, ή θα αναγκαστούν να το κάνουν, τα μέσα άσκησης δημοσιονομικής, νομισματικής και αναπτυξιακής πολιτικής με όρους εθνικής κυριαρχίας και δεν θα στηρίζονται στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, αλλά και στην εξυπηρέτηση τεράστιων χρεών από το εξωτερικό.

Η Ελλάδα θα διαπιστώσει λείαν συντόμως τι σημαίνει για όλους μας η φράση sudden death, δηλαδή ξαφνικός θάνατος. Άλλωστε η Ελλάδα φλερτάρει με τον ξαφνικό θάνατο 13 χρόνια τώρα από το πρώτο μνημόνιο κι έπειτα, προκειμένου να περάσει ως χώρα, ως κοινωνία κι ως πολιτικής οντότητα σε ξένα χέρια.

Ποιο είναι το μήνυμα που κρύβεται πίσω από τον ξυλοδαρμό του κ. Βαρουφάκη;

Ο ξυλοδαρμός του Γιάννη Βαρουφάκη δεν ήταν παρά μια ακόμη επιχείρηση πολιτικής φίμωσης. Όχι τόσο του ίδιου του κ. Βαρουφάκη, όσο όλων όσοι έχουν στιγματιστεί από το «βαθύ κράτος» ως «εκτός του συνταγματικού τόξου».

Γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, είμαστε πεισμένοι ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο ήταν προϊόν όχι του αναρχοαυτόνομου χώρου, ούτε μπράβων της νύκτας, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης, αλλά σεσημασμένων με ποινικά μητρώα, οι οποίοι λειτουργούν ως «πληροφοριοδότες» των υπηρεσιών δίωξης, ή εντεταλμένοι του «βαθέως κράτους». Πρόκειται για γνώριμους της ασφάλειας, οι οποίοι εμπλέκονται σε ληστείες, βανδαλισμούς, διακίνηση ναρκωτικών, λογής-λογής κακουργήματα, έχουν εκτίσει ποινές, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο μπορούν να δραστηριοποιούνται ως «αντιεξουσιαστές».

Ενώ αποστολή τους είναι η χειραγώγηση της απόλυτα δικαιολογημένης οργής πολλών νέων και της υγιούς διάθεσής τους να αναμετρηθούν με την καταστολή της πιο αδίστακτης και πιο απάνθρωπης εξουσίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος από την εποχή της ναζιστικής κατοχής.

Τα συγκεκριμένα πρόσωπα, δρούσαν και δρουν όπως ανέκαθεν οι agent provocateur, χρησιμοποιώντας ως προκάλυψη, είτε ως άλλοθι τον αναρχοαυτόνομο χώρο. Όπως ακριβώς και οι προπάτορές τους χρησιμοποιούσαν ως κάλυψη τους οπαδούς της «προπαγάνδας της πράξης» στον 19ο αιώνα. Πάντα σε συνεννόηση με τις ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας.

Η απολιτίκ πολιτική και η προεκλογική πασαρέλα εν είδει καρνάβαλου…*

Η Ελλάδα δεν προσφέρεται για όποιον θέλει να διατηρεί σώας τας φρένας του. Ολόκληρη η χώρα ζει στη σφαίρα της απόλυτης παράνοιας. Η λογική, ακόμη και η κοινή λογική έχει πάει περίπατο «σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει.»

Η πολιτική βρίσκεται στο απόγειο της αποπολιτικοποίησής της. Δεν υπάρχουν πλέον πολιτικά προγράμματα για το παρόν και το μέλλον, που οφείλουν να αντιπαρίθενται, ούτε πολιτικός διάλογος για εναλλακτικές έναντι του πιο αδιέξοδου, καταστροφικού και ταπεινωτικού μονόδρομου που βιώνει η χώρα και ο λαός από της εποχή της τουρκοκρατίας.

Κανείς δεν θέλει την πολιτική αναμέτρηση με όρους επιχειρημάτων. Δεν προσφέρεται ως επικοινωνιακό προϊόν για το φιλοθεάμων κοινό, το οποίο έχει καταδικαστεί στη χειρότερη μορφή αποχαύνωσης, στην πολιτική της πιο ξεδιάντροπης ιδιοτέλειας και του λάιφ στάιλ. Μόνο τηλεμαχίες, που θυμίζουν τη γνωστή ταινία «ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος»! Και μάλιστα σε εναλλασσόμενους ρόλους.

Από την πρώτη τηλεμαχία των επίλεκτων του κρατικά οργανωμένου εγκλήματος που ελέγχει πλέον το κράτος, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ – υπό την υψηλή, αλλά πάντα στενή, εποπτεία του ξένου παράγοντα, της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών – μείναμε άναυδοι. Όπως φαντάζομαι και κάθε υποψιασμένος, μορφωμένος Έλληνας.

Μας άφησε να αναρωτιόμαστε πόσο πιο χαμηλά είναι ικανοί να ρίξουν τον πήχη. Πόσο πιο χαμηλά απαιτεί η επίσημη πασαρέλα της πολιτικής, ώστε να μας αναγκάσουν να πούμε όλοι, «ήμαρτον, αυτοί μας αξίζουν»!

Ποια Ελλάδα αξίζει σ’ εμάς και τα παιδιά μας;

Η εξωνημένη ενημέρωση και οι περιώνυμοι «ειδικοί» που διατάχθηκαν να βγουν πάλι στη γύρα, αγριεύουν όλο και περισσότερο. Τα ιερά και όσιά τους εν κινδύνω. Κινδυνεύουν τα άνομα κέρδη όσων λεηλατούν και ξεπουλούν με σύστημα τη χώρα. Συναγερμός, όλοι σε θέσεις μάχης!

Γιατί; Τα Τέμπη τείνουν όλο και περισσότερο να αποτελέσουν τη θρυαλλίδα που θα οδηγήσει τους πολλούς να απαιτήσουν, ως το πιο άμεσο και ζωτικό αίτημα, την ανατροπή εδώ και τώρα του αδίστακτου και δολοφονικού μνημονιακού καθεστώτος.

Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο μοναδικός τρόπος για να βρουν αληθινή δικαίωση οι τόσοι αδικοχαμένοι είναι:

• Να σταματήσει πάραυτα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της χώρας συνολικά.

• Να καταργηθούν αμέσως όλοι οι μνημονιακοί θεσμοί και οι δεσμεύσεις υποτέλειας.

• Να εθνικοποιηθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία και οι υποδομές που πέρασαν στη διαχείριση του ΤΑΥΠΕΔ και του Υπερταμείου, είτε έχουν πουληθεί, είτε όχι.

• Να συλληφθούν και να καθίσουν στο σκαμνί όλοι – πολιτικοί, αξιωματούχοι της διοίκησης, στελέχη των μνημονιακών θεσμών και εταιριών ευκαιρίας – όσοι έφεραν τη χώρα σ’ αυτήν την πρωτοφανή κατάντια, να θρηνεί εκατόμβες θυμάτων της πιο δολοφονικής και εγκληματικής αυθαιρεσίας που γνώρισε ποτέ στη νεότερη ιστορία της η Ελλάδα.

Ένα ακόμη «δυστύχημα» εκ προμελέτης.

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη είναι το πιο πολύνεκρο «δυστύχημα» στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, κι ένα από τα πιο μοιραία σ’ ολόκληρη την ιστορία των σιδηροδρόμων της Ευρώπης από τις απαρχές του 19^ου αιώνα έως σήμερα. Άλλο ένα τραγικό ρεκόρ για τη μνημονιακή Ελλάδα.

Μόνο που δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία, δεν προέκυψε από «ανθρώπινο λάθος», ούτε εκ θεού, ή εκ φύσεως διότι «αυτοί είναι οι σιδηρόδρομοι που μας αξίζουν», όπως παπαγαλίζουν όσοι τρισάθλιοι έχουν ως επάγγελμα να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Να δικαιολογούν δηλαδή ακόμη και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Αρκεί να γίνονται στο βωμό της εξουσίας του κέρδους και του χρήματος.

Πρόκειται για την τραγική κατάληξη ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.

Γιατί όμως έγκλημα και μάλιστα προαναγγελθέν. «Γιατί στο τέλος ανακαλύπτεις πως ο ντετέκτιβ και ο δολοφόνος είναι το ίδιο άτομο», όπως έλεγε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές με αφορμή το έργο του, χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου!

Το ίδιο ισχύει και για την σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη.