Η σκύλευση των νεκρών υπήρξε ανέκαθεν το πιο ειδεχθές γνώρισμα των παλιανθρώπων.

 Ο αιφνίδιος θάνατος του Γιώργου Τράγκα γέμισε με βαθιά θλίψη την οικογένεια, τους οικείους, τους συνεργάτες και τους πολιτικούς του φίλους, αλλά και όλους εμάς που τον γνωρίσαμε στα πιο μαύρα χρόνια εκμαυλισμού της δημοσιογραφίας να στέκει απέναντι στο καθεστώς κατοχής, δίνοντας βήμα σε επίσημα απαγορευμένες και στιγματισμένες απόψεις, όταν το σύνολο σχεδόν των συναδέλφων του μετατρεπόταν ανοιχτά σε καθοδηγούμενα φερέφωνα.

Όμως, ο θάνατός του απ’ ότι φαίνεται χαροποίησε κάποιους άλλους. Χαροποίησε πρώτα και κύρια τους διώκτες του, που συμβαίνει να είναι και διώκτες του ελληνικού λαού. Χαροποίησε την εγκληματική οργάνωση που μας κυβερνά. Χαροποίησε πολλούς σεσημασμένους απατεώνες της πολιτικής.

Ήταν τέτοια η χαρά τους που δεν μπόρεσαν ούτε καν να κρατήσουν τα προσχήματα. Για «λαϊκισμό» του Γ. Τράγκα, μίλησε ο πρύτανης της χυδαιότητας, κ. Γεωργιάδης. Για «φασιστική νοοτροπία» του Γ. Τράγκα μίλησε ο επαγγελματίας του γκεμπελισμού κ. Μόσιαλος. Ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του σύγχρονου χιτλερισμού που μας κυβερνά, βρήκε την ευκαιρία να ασελγήσει στη μνήμη του νεκρού, λέγοντας ότι «αν έκανε το εμβόλιο θα είχε σωθεί»!

Ο λαϊκιστής, φασιστικής νοοτροπίας Γ. Τράγκας πέθανε με δική του ευθύνη γιατί δεν έκανε το εμβόλιο! Αυτό ισχυρίζεται ο υπόκοσμος της πολιτικής, της ιατρικής και της δημοσιότητας. Ο ίδιος υπόκοσμος, που με την εργαλειοποίηση του κορονοϊού και την σκόπιμη διάλυση του ΕΣΥ, οδήγησε έναν ολόκληρο λαό να κρύβεται τρομοκρατημένος από μια ίωση και να θρηνεί υπερδιπλάσιους νεκρούς το 2020-21, απ’ όσους θρήνησε στον πόλεμο του 1940-41.

Μου είναι αδύνατο να αντιληφθώ το μέγεθος του νοσηρού ψυχισμού, της διαστροφής και της παλιανθρωπιάς που διακατέχει όσους βγαίνουν να λοιδορήσουν έναν νεκρό, να εκμεταλλευτούν την επωνυμία του για τις δικές τους σκοτεινές ατζέντες, να τον μετατρέψουν μετά θάνατο σε σκιάχτρο για να τρομοκρατούν τους αδαείς και ανόητους. Όπως ακριβώς εκείνες όχι και τόσο μακρινές εποχές όπου οι πιο αδίστακτοι από τους κατακτητές περιφέρανε τα πτώματα των εχθρών τους ως λάφυρα, είτε ασελγούσαν στους νεκρούς για να ταπεινώσουν τους υπόδουλους λαούς.

Ούτε μπορώ να φανταστώ πόσο αστοιχείωτος, ανόητος, ή ιδιοπαθής είναι εκείνος που νομίζει ότι με τον εμβολιασμό θα μπορούσε να αποτραπεί το μοιραίο, σε μια χώρα όπου γνωρίζει μεγαλύτερη έξαρση «κρουσμάτων» και θανάτων με κορονοϊό αυτή την τελευταία περίοδο με σχεδόν το 70% του πληθυσμού εμβολιασμένο, απ’ ότι την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι χωρίς ούτε έναν εμβολιασμένο!

Σε μια χώρα όπου διασωληνώνουν ασθενείς πάνω σε ράντζα, ή σε κοινούς θαλάμους νοσηλείας, κλείνουν κλινικές, αναστέλλουν τακτικά χειρουργεία και διώχνουν ασθενείς γιατί δεν υπάρχει προσωπικό, σαρώνουν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις όσο πουθενά αλλού στην Ευρώπη, ενώ οι ΜΕΘ χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα, ή άλλοθι για το πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα του ΕΣΥ, που σκόπιμα επέφερε η κυβέρνηση.

Σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση επιμένει να μην προμηθεύει το σύστημα υγείας με όλα τα αναγκαία θεραπευτικά μέσα και σκευάσματα, που θα μπορούσαν να μειώσουν ραγδαία τους θανάτους από επιπλοκές λόγω κορονοϊού πάνω από 70%, όπως δείχνει η εμπειρία από άλλες χώρες. Σε μια χώρα όπου ενώ οι θάνατοι αναλογικά με τον πληθυσμό της χτυπούν επίπεδα ρεκόρ τουλάχιστον για την Ευρώπη, η κυβέρνηση επέλεξε να κρατά υπό καθεστώς εκτοπισμού και ομηρίας πάνω από 8.000 υγειονομικούς, αλλά και να οδηγήσει στην παραίτηση, την αποστράτευση και την μετανάστευση άλλους τόσους.

Και μέσα σ’ αυτήν την παραφροσύνη οι σύγχρονοι πολιτικοί επίγονοι των Χίτλερ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Μένγκελε, τολμούν να λένε ότι ο κ. Τράγκας μαζί με χιλιάδες άλλους συμπολίτες μας πέθαναν γιατί δεν είχαν κάνει το εμβόλιο! «Ελευθέρα Κόρκυρα, χέζ’ όπου θέλεις», όπως κατά το Στράβωνα¹, έλεγαν οι Ρωμαίοι για να λοιδορήσουν την κάποτε ξακουστή Κέρκυρα της αρχαιότητας, η οποία όμως είχε ξεπέσει από τους εμφύλιους σπαραγμούς και τους τυράννους.

Δεν χρειάζεται να συμφωνεί, ή να διαφωνεί κάποιος με τις πολιτικές θέσεις και απόψεις του Γ. Τράγκα, για να είναι άνθρωπος κι όχι παλιοτόμαρο. Πώς όμως να καταλάβουν τη διαφορά όσοι αρέσκονται να σκυλεύουν νεκρούς. Άλλωστε, όπως είχε γράψει κι ο Ουμπέρτο Έκο, «ο παλιάνθρωπος είναι ένα ανήθικο ηλιοτρόπιο που στρέφεται πάντα προς την κατεύθυνση του πιο ισχυρού.»²  

1.      Στράβων, Γεωγραφικά, 7, Frag. 8.

2. Umberto Eco, The Island of the Day Before. Translation by W. Weaver. New York, Toronto, London: 1994, 396.