Γιατί κανείς δεν μιλά για την ανύπαρκτη αξιοπιστία του εκλογικού αποτελέσματος;

Κι όμως είναι αληθινό. Χρειάστηκαν 4 ολόκληρες ημέρες για να έχουμε τελικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Παγκόσμια πρωτιά! Ιδίως για μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας υπό συνθήκες ειρήνης. Χθες Πέμπτη 30/5 και ώρα 19:22 μπόρεσαν τελικά να ενσωματωθεί το σύνολο των εκλογικών τμημάτων της επικράτειας και να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουμε ότι οι καταμετρήσεις της ευρωκάλπης είχαν ολοκληρωθεί τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε χώρες όπως η Γερμανία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, κοκ. Και μάλιστα στις άλλες πολύ μεγαλύτερες σε εκλογικά σώματα και εκλογικές περιφέρειες χώρες τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν έως το μεσημέρι της Δευτέρας το αργότερο.

Τι δείχνει το γεγονός αυτό; Το προφανές. Έχουμε ίσως το πιο διαβλητό και αναξιόπιστο σύστημα εκλογικής καταμέτρησης της Ευρώπης και πιθανά της υφηλίου. Μόνο σε χώρες με το παρατσούκλι «δημοκρατίες της μπανάνας» της Λατινικής Αμερικής των αρχών του 20ου αιώνα, κοινώς μπανανίες, συνέβαιναν τέτοιου είδους εκλογικές καταμετρήσεις.

Το συμπέρασμα; Δεν υπάρχει κανενός είδους εγγύηση για το ακριβές του εκλογικού αποτελέσματος. Κι αυτό είναι κορυφαίο πρόβλημα.

Από τη δεκαετία του 1990 το σύστημα καταμέτρησης ιδιωτικοποιήθηκε και ουσιαστικά παραδόθηκε στο έλεος ιδιωτικών συμφερόντων κατά παραβίαση του Συντάγματος, αλλά και του εκλογικού νόμου. Κανείς – εκτός ίσως από την εκάστοτε κυβέρνηση – δεν μπορεί να ελέγξει τον τρόπο καταμέτρησης και παρουσίασης των εκλογικών αποτελεσμάτων. Δεν υπάρχει καν παράλληλη καταμέτρηση από τις κρατικές υπηρεσίες, για να ελέγχεται η ηλεκτρονική καταγραφή των αποτελεσμάτων.

Και φανταστείτε παρακαλώ ότι η κύρια δικαιολογία με βάση την οποία παραδόθηκε σε ιδιωτική εταιρεία η όλη διαδικασία καταμέτρησης ήταν για να έχουμε δήθεν πιο έγκαιρα και πιο έγκυρα τα αποτελέσματα με ηλεκτρονικό τρόπο. Βέβαια, κανείς ποτέ δεν απάντησε στο εύλογο ερώτημα του γιατί θα πρέπει να αναλάβει το έργο αυτό μια ιδιωτική εταιρεία αντί της δημιουργίας ενός μόνιμου μηχανισμού από τις δημόσιες υπηρεσίες με τη συνδρομή των πανεπιστημίων της χώρας, υπό τον άμεσο έλεγχο της εκλογικής επιτροπής όσων συμμετέχουν στις εκάστοτε εκλογές;

Κέρδισε η ψήφος τιμωρίας του Τσίπρα.

Οι ευρωεκλογές αυτή τη φορά στην Ελλάδα είχαν μια σειρά ιδιομορφίες. Αφενός δεν αφορούσαν τόσο την σχέση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και, αφετέρου, πήραν περισσότερο παρά χαρακτήρα εκλογικής αναμέτρησης για την εγχώρια διακυβέρνηση.

Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που κατά την διάρκεια τον ευρωεκλογών δεν ασχολήθηκε στο ελάχιστο με το αίτημα της εξόδου από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι που στοίχειωσε τις ευρωεκλογές σε άλλες χώρες.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη Βρετανία κυριολεκτικά σάρωσε ένα εντελώς νεοσύστατο κόμμα με την επωνυμία Brexit με επικεφαλής τον Νάιτζελ Φάρατζ. Συγκέντρωσε πάνω από 30% των ψήφων με το Εργατικό Κόμμα του Κόρμπιν να έρχεται 3ο με 13,6% έναντι 24,4% του 2014. Οι Τόρηδες της Μέι καταποντίστηκαν στην 5η θέση με 9,0% έναντι 23,9% του 2014.

Τα εκλογικά αυτά αποτελέσματα προοιωνίζουν μια βαθιά ανατροπή στα κοινοβουλευτικά χρονικά της Βρετανίας ανάλογη μ’ εκείνη του τέλους του 19ου αιώνα όταν οι πανίσχυρος δικομματισμός των Τόρηδων και των Ουίγων απειλήθηκε από το τότε πρωτοεμφανιζόμενο ριζοσπαστικό Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα. Το κόμμα του Brexit στηρίζεται κυρίως στα παλιά ιστορικά κέντρα της βιομηχανικής εργατικής τάξης, τα οποία υπήρξαν το λίκνο του Εργατικού Κόμματος και ιδιαίτερα της αριστερής ριζοσπαστικής τάσης του. Ταυτόχρονα συγκεντρώνει την υποστήριξη αρκετών μεσαίων στρωμάτων, που μέχρι πρόσφατα υποστήριζαν τους συντηρητικούς Τόρηδες.

Γι’ αυτό κι αυτή τη φορά το κόμμα αυτό – σε αντίθεση με το πρώην κόμμα του Φάρατζ, UKIP, το οποίο καταποντίστηκε σ’ αυτές τις εκλογές – έχει υιοθετήσει ένα αρκετά ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με ενίσχυση της θεσμικής λειτουργίας του κοινοβουλίου σε βάρος της εκτελεστικής εξουσίας, όπως και μεταρρυθμίσεις υπέρ των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του κοινωνικού κράτους. Αν και η προγραμματική βάση του κόμματος αυτού είναι ακόμη ρευστή, το σίγουρο είναι ότι για να αποτρέψουν την άνοδό του στη διακυβέρνηση θα πρέπει να αξιοποιήσουν όσο ποτέ τον εθνικισμό της Σκοτίας και της Ουαλίας, αλλά και το προκλητικά αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα καταμερισμού των εδρών στο κοινοβούλιο, το οποίο μπορεί να αποτρέψει σ’ ένα κόμμα με πλειοψηφία ψήφων να αποκτήσει αντίστοιχη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Προφανώς μας περνάνε για ηλίθιους!

«Η Αγκελα Μέρκελ μου πρότεινε προσωρινό Grexit,» δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σαμαράς ξεχειλίζοντας από ιερή αγανάκτηση. «Όχι Μέρκελ, κόφτο, δεν πρόκειται να θέσω εγώ σε κίνδυνο τις αγορές, δεν θέλω ούτε να το συζητήσω,» φαίνεται να απάντησε ο ήρωας πρώην πρωθυπουργός.

Τιμή και δόξα στον ήρωα!

Όλα αυτά τα εκμυστηρεύτηκε ο κ. Σαμαράς στην 5η εκπομπή της πιο πρόστυχης απολογητικής των μνημονίων που κατασκευάστηκε ποτέ με το επίχρισμα της «δημοσιογραφικής έρευνας» από τους πρυτάνεις της διατεταγμένης δημοσιογραφίας κ. Προτοσάλτε και κ. Τέλλογλου. Κι αμέσως η «είδηση» άρχισε να κυκλοφορεί, ώστε να δείξει σ’ όλους εμάς τους αχάριστους τι τράβηξαν οι σώφρονες ηγέτες μας για να μας βάλουν στα μνημόνια ώστε να μας σώσουν!

Για σκεφτείτε να είχαμε βγει – έστω και «προσωρινά» από την ευρωζώνη – και να είχαμε γλυτώσει το 2ο και 3ο μνημόνιο;

Για σκεφτείτε που θα ήταν σήμερα η χώρα μας και εμείς οι ίδιοι χωρίς να χρωστάμε σε τράπεζες και εφορία. Χωρίς την ανεργία στο ζενίθ και τα μεροκάματα στο ναδίρ.

Για σκεφτείτε που θα είμαστε χωρίς μια νομιμοφανή εγκληματική οργάνωση σαν την ΑΑΔΕ να κάνει κουμάντο στα δημοσιονομικά του ελληνικού κράτους. Για σκεφτείτε που θα είχαμε καταντήσει χωρίς το Υπερταμείο να δημεύει υπέρ των δανειστών το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας μαζί με τους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία.

Και φανταστείτε που θα είχαμε καταλήξει αν δεν είχαν οδηγηθεί στην αυτοκτονία χιλιάδες συμπολίτες μας, στο θάνατο λόγω έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πολλές δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας, στην αναγκαστική μετανάστευση εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας των πιο παραγωγικών ηλικιών, αλλά και στην ιστορική πτώση των γεννήσεων στον τόπο μας ώστε ο γηγενής πληθυσμός της Ελλάδας να απειλείται από τη μεγαλύτερη γενοκτονία σε βάρος του από την εποχή του πόλεμου και της ναζιστικής κατοχής.

Όταν οι Ευρωπαίοι «ανησυχούν» για την Ελλάδα έρχονται πολύ χειρότερα.

Στις 16 Μαΐου συνεδρίασε το ECOFIN, δηλαδή το Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών του Eurogroup (των χωρών της ευρωζώνης), το οποίο ασχολήθηκε και με το ζήτημα της Ελλάδας. Το Συμβούλιο αυτό συνεδρίασε – όπως συνηθίζουν όλα τα όργανα της Ευρωζώνης, ιδίως όταν παίρνουν αποφάσεις για τους λαούς της Ευρώπης – κεκλεισμένων των θυρών σε μια ακόμη επίδειξη μυστικής διπλωματίας και παρασκηνίου, που μπροστά της ωχριούν οι πιο σκοτεινές εποχές της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Το ECOFIN αποφάσισε – ερήμην βέβαια των Ευρωπαίων, αλλά και πρωτίστως των Ελλήνων πολιτών – να εξεταστεί η πορεία της Ελλάδας στην τακτική Σύνοδο του Eurogroup στις 13 Ιουνίου 2019. Στη Σύνοδο αυτή θα εξεταστεί ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της Ελλάδας για μια ακόμη φορά ώστε να ληφθούν πρόσθετα μέτρα περικοπών έως το τέλος του 2019.

Γιατί «ανησυχεί» ο εκπρόσωπος των δανειστών;

Το κύριο όμως ζήτημα που απασχολεί το Ευρωκαρτέλ είναι το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό χωρίς προσφυγή εκ νέου στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για πρόσθετο δανεισμό. Ο Κλάους Ρέγκλινγκ, Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού, ο οποίος συμμετέχει στις Συνόδους του Ecofin-Eurogroup με την ιδιότητα του άτυπου υπερυπουργού οικονομικών της ευρωζώνης, δήλωσε ότι «ανησυχεί» για την Ελλάδα.

«Και στην Ευρώπη, μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε ότι αυτή η ανάληψη κινδύνων, η οποία έχει αυξηθεί, έχει αντίκτυπο σε εκείνες τις χώρες όπου υπάρχουν κάποια ερωτηματικά σχετικά με την οικονομική πολιτική και τις οικονομικές εξελίξεις. Και ένα παράδειγμα είναι η Ελλάδα, όπου έχουμε δει τα πιστωτικά περιθώρια να αυξάνουν κατά σχεδόν 50 μονάδες βάσης τις τελευταίες εβδομάδες. Είχαμε μια σύντομη συζήτηση για την Ελλάδα. Ο Πρόεδρος της Ευρωομάδας την ανέφερε. Υπήρξε η ανακοίνωση της Ελλάδας σχετικά με δημοσιονομικά μέτρα. Ορισμένα από αυτά έχουν ήδη υλοποιηθεί μέσω κοινοβουλευτικών δράσεων.

Ανακοίνωση του ΕΣΣ του ΕΠΑΜ για τις Ευρωεκλογές 2019

Ψήφος κατά συνείδηση.

Το ΕΠΑΜ δεν μειώνει την πολιτική σημασία των ευρωεκλογών. Ούτε τις θεωρεί χαμένη υπόθεση για το λαό. Είναι μια ακόμη πολιτική μάχη, έστω και αν δεν είναι καθοριστικής σημασίας για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής. Και το ΕΠΑΜ μπορεί να επιλέγει το πώς και το πότε θα δώσει κάθε μάχη, αλλά δεν αρνήθηκε ποτέ του καμιά πολιτική μάχη για λόγους αρχής.

Έστω κι αν το ΕΠΑΜ γνωρίζει πολύ καλά και δεν έκρυψε ποτέ το γεγονός ότι το ευρωκοινοβούλιο δεν είναι παρά ένας υπερεθνικός μηχανισμός εξαγοράς και λομπισμού, με λιγότερες εξουσίες από τα παρλιαμέντα και τα ανακτοβούλια των απόλυτων μοναρχιών του ύστερου μεσαίωνα. Έστω κι αν γνωρίζει ότι το ευρωκοινοβούλιο δημιουργήθηκε όχι για να ακουστεί η φωνή των λαών στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά για να υποβιβασθούν από κυρίαρχοι λαοί σε άνισες πληθυσμιακές οντότητες ανάλογα με το πλήθος τους. Λογική δανεισμένη από την πρακτική και την ιδεολογία της εκπροσώπησης στα πλαίσια της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του μεσαίωνα.

Οι ευρωεκλογές έχουν σημασία μόνο ως προοίμιο της αναμέτρησης που έρχεται στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Έτσι τις αντιλαμβάνεται η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που συμμετέχουν.

Ίσως οι εκλογές που έρχονται να είναι η τελευταία μας ευκαιρία.

Οι εκλογές που έρχονται για την βουλή ίσως αποδειχθούν οι πιο κρίσιμες στην μεταπολεμική ιστορία αυτού του τόπου. Μια επανάληψη της σημερινής βουλής με μια ανάλογη κομματική και πολιτική σύνθεση είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα αποβεί μοιραία για το λαό και τη χώρα.

Ίσως η ιστορία αποδείξει ότι αυτές οι βουλευτικές εκλογές είναι η τελευταία ευκαιρία για την ειρηνική ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της χώρας. Με όρους κοινοβουλευτισμού.

Αν η θητεία της επόμενης βουλής είναι σαν την σημερινή, ας το γνωρίζουν όλοι, θα σημάνει οριστικά το τέλος της Ελλάδας όπως αυτή υπήρξε ιστορικά ως έθνος, ως κοινωνία, ως πολιτεία. Η χώρα θα περάσει σε μια νέα φάση όπου πλέον το τραγικά βαθύ έλλειμμα βιωσιμότητας της οικονομίας της και η πρωτοφανής εξάρτησή της από τις αγορές κεφαλαίου θα είναι μη αναστρέψιμη. Όπως περίπου συμβαίνει με πολλές από τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.

Τι θα απομείνει από την Ελλάδα;

Ταυτόχρονα, ο εθνικός ακρωτηριασμός με όρους αυτονομίας ολόκληρων περιφερειών για λόγους πρωτίστως «προσέλκυσης ξένων επενδύσεων» σε μια ρημαγμένη χώρα, θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Οι τοπικισμοί θα ανθίσουν σε πρωτοφανή βαθμό σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο κοινωνικός κατακερματισμός. Πάντα με την κατάλληλη έξωθεν υποβοήθηση.

Οι επεμβάσεις ξένων δυνάμεων προς όφελος επινοημένων μειονοτήτων με τη δημιουργία «ζωνών ασφάλειας» υπό την στρατιωτική κατοχή του ΝΑΤΟ και «ελεύθερων οικονομικών ζωνών», ειδικά στη βόρεια Ελλάδα, θα συνιστούν τον μοναδικό τρόπο επιβίωσης για όσους δεν θα έχουν τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν εντός, ή εκτός της χώρας.

Ποιος πληρώνει το μάρμαρο για τις παροχές Τσίπρα;

Ποιους αφορούν οι παροχές Τσίπρα; Πάντως όχι εκείνους που έχουν συναίσθηση των δικαιωμάτων τους. Ούτε εκείνους που γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι και γιατί οδήγησαν τη χώρα και τους ίδιους στην γενοκτονία και την ολοκληρωτική κατάρρευση.

Τα λεγόμενα «μέτρα ανακούφισης» απευθύνονται όχι σε πολίτες, εργαζόμενους και συνταξιούχους, αλλά σ’ όσους διαθέτουν ηθική και κίνητρα όχλου. Μόνο ο όχλος αποδέχεται τη γενναιοδωρία της επαιτείας από μια απάνθρωπη εξουσία. Μόνο ο όχλος χαίρεται με πενιχρές κι αμφίβολες παροχές από εκείνους που του έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα, κάθε δυνατότητα βιοπορισμού και ευημερίας.

Πρόκειται για την τακτική εξαγοράς του όχλου από τους τύραννους, δυνάστες και δικτάτορες κάθε λογής και χρώματος από την εποχή της αρχαιότητας έως σήμερα:

«Οι τύραννοι θα διανείμουν με γενναιοδωρία, ένα μπούσελ σιταριού, ένα γαλόνι κρασιού, ένα σηστέρσιο: και τότε όλοι θα φωνάξουν χωρίς ντροπή, "Ζήτω ο βασιλιάς!" Δεν συνειδητοποιούν οι ηλίθιοι ότι απλώς ανακτούν μέρος της δικής τους περιουσίας και ότι ο κυβερνήτης τους δεν θα μπορούσε να τους δώσει αυτά που έλαβαν, χωρίς προηγουμένως να τα αρπάξει από τους ίδιους. Μια μέρα ένας άνθρωπος θα μπορούσε να παρουσιαστεί με ένα σηστέρσιο και να περιδρομιάσει του σκασμού σ’ ένα δημόσιο πανηγύρι, υμνώντας τον Τιβέριο και τον Νέρωνα για την όμορφη γενναιοδωρία τους, οι οποίοι την επόμενη θα τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την περιουσία του στην απληστία τους, τα παιδιά του στην λαγνεία τους, το ίδιο το αίμα του στην σκληρότητα αυτών των μεγαλοπρεπών αυτοκρατόρων, χωρίς να προβάλει καμιά μεγαλύτερη αντίσταση απ’ ότι μια πέτρα, ή ένα κούτσουρο. Ο όχλος ανέκαθεν συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο – ανυπόμονος να δεχθεί δώρα που κανείς έντιμος δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί και άσωτα αναίσθητος σε κάθε εξευτελισμό και προσβολή που κανείς με αξιοπρέπεια δεν είναι δυνατόν ν’ αντέξει.»

Αυτά παρατηρούσε με οξυδέρκεια ο Ετιέν ντε λα Μποεσί στην «Πραγματεία περί Εθελοδουλίας», που συνέγραψε γύρω στα 1560. Κι είχε απόλυτα δίκιο. Όχι μόνο για τη Ρώμη της αυτοκρατορικής τυραννίας, ούτε μόνο για την Ευρώπη του ύστερου μεσαίωνα, αλλά και για τη σημερινή της δικτατορίας των αγορών και των εξαγορασμένων πολιτικών της.

Από τις μειώσεις ΦΠΑ του Σαμαρά σ’ αυτές του Τσίπρα.

«Το πιο σημαντικό, όμως, είναι αυτό που σας ανακοινώνω σήμερα: Ότι μειώνεται αμέσως ο ΦΠΑ στην Εστίαση. Από 1η Αυγούστου! Για πρώτη φορά, όχι απλά αποτρέπουμε κάποια δυσάρεστα, αλλά επιβάλουμε θετικές αλλαγές,» δήλωσε ευθαρσώς ο Πρωθυπουργός.

Και συνέχισε, «είναι μήνες τώρα, που πήρα επάνω μου αυτή την πρώτη μεγάλη μείωση φόρων στην Ελλάδα. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά είπα στην Τρόικα ότι με τη μείωση από το 23 στο 13% θα αυξηθεί ο τζίρος, θα αυξηθούν αντί να μειωθούν τα έσοδα του κράτους και θα περιοριστεί και η φοροδιαφυγή. Δεν το πιστεύουν ακόμα. Λέω την αλήθεια. Δέχθηκαν, όμως, να δοκιμάσουν για πρώτη φορά μείωση φορολογίας. Το είχα υποσχεθεί πριν ένα χρόνο. Και σήμερα το πραγματοποιεί αυτή η Κυβέρνηση.»

Ακόμη ένα μνημονιακό deja vu.

Τάδε έφη όχι ο Τσίπρας προχθές, αλλά ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός της χώρας, στις 17 Ιουλίου 2013. Φεύγαμε και τότε από τα μνημόνια. Είχε ήδη ολοκληρωθεί το PSI και μας ορκίζονταν ότι μετά την «πρωτοφανή» περικοπή της ονομαστικής αξίας του δημοσίου χρέους πάνω από 50%, αλλά και το μορατόριουμ δεκαετίας για τα δάνεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού, το χρέος γινόταν βιώσιμο κι επομένως δεν θα χρειαστούν άλλα μνημόνια. Έρχονταν και τότε καλύτερες ημέρες για το λαό!