Επιστροφή στο μεσαίωνα...

Ξέρετε τι σημαίνει δουλοπαροικία του χρέους; Κοιτάξτε τη συμφωνία του Eurogroup για την δήθεν μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους υφίσταται όταν ένα άτομο, μια ομάδα ατόμων, είτε ένας ολόκληρος λαός εξαναγκάζεται σε καταναγκαστική εργασία υπό απειλή για να πληρωθούν χρέη. Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση του 1930 καταναγκαστική εργασία «είναι κάθε εργασία ή υπηρεσία που εκτελείται από οποιοδήποτε πρόσωπο υπό την απειλή οποιασδήποτε ποινής και για την οποία το εν λόγω πρόσωπο δεν έχει προσφερθεί εθελοντικά.» (ILO, Forced Labour Convention, 1930, άρθρο 2, παρ. 1)

Από την καταναγκαστική εργασία εξαιρείται:

(α) Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

(β) Οι συνήθεις υποχρεώσεις του πολίτη σε μια πλήρως αυτοδιοικούμενη χώρα.

(γ) Κάθε εργασία ή υπηρεσία που ασκείται από οποιοδήποτε πρόσωπο ως συνέπεια καταδίκης σε δικαστήριο, υπό την προϋπόθεση ότι το εν λόγω έργο ή υπηρεσία εκτελείται υπό την εποπτεία και τον έλεγχο δημόσιας αρχής και ότι το εν λόγω πρόσωπο δεν είναι να προσλαμβάνονται ή να τίθενται στη διάθεση ιδιωτών, εταιρειών ή ενώσεων.

(δ) Κάθε εργασία ή υπηρεσία που επιβάλλεται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, δηλαδή σε περίπτωση πολέμου ή καταστροφής ή απειλής καταστροφής και γενικά κάθε περίσταση που θα έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη ή την ευημερία του συνόλου ή μέρους του πληθυσμού.

(ε) Περιορισμένες κοινωφελείς υπηρεσίες οι οποίες, εκτελούμενες από τα μέλη της κοινότητας προς το άμεσο συμφέρον της εν λόγω κοινότητας.

Επομένως, όποιος εξαναγκάζεται να δουλεύει για να ξεχρεώσει τις τράπεζες, ή τους δανειστές του υπό καθεστώς ιδιωτικού πτωχευτικού δικαίου, όπου το προϊόν της δουλειάς του αποσπάται απ' αυτόν υπό την απειλή ποινής, θεωρείται καταναγκαστική εργασία και ισοδυναμεί με δουλεία. Είτε γίνεται υπό την αιγίδα του νόμου και των δικαστηρίων, είτε όχι.

Με τη Διεθνή Σύμβαση (No 29) η καταναγκαστική εργασία απαγορεύτηκε ρητά, διότι ισοδυναμεί με καθεστώς δουλείας, ή δουλοπαροικίας. Η Ελλάδα κύρωσε αυτή τη Διεθνή Σύμβαση στις 13 Ιουνίου 1952 και έκτοτε παραμένει εν ισχύ.

Με την επιβολή των μνημονίων ο ελληνικός λαός στο σύνολό του τέθηκε υπό καθεστώς δουλοπαροικίας και καταναγκαστικής εργασίας υπό καθεστώς απειλών, ποινών και εκβιασμών. Οι Ευρωπαίοι επέβαλλαν καθεστώς φεουδαρχικής δεκάτης σε βάρος των Ελλήνων. Όπως ακριβώς έπρατταν οι άρχοντες την εποχή της δουλοπαροικίας σ’ όσους τους χρωστούσαν.

Το ίδιο έκαναν και με την τελευταία συμφωνία του Eurogroup. Με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022 απαιτούν από τον ελληνικό λαό τα εξής:

1ο Να αυξήσει το συνολικό ακαθάριστο προϊόν (ΑΕΠ) της δική του δουλειάς κατά 34,2 δις ευρώ συνολικά για ολόκληρη την περίοδο 2018-2022. Πρόκειται για απαίτηση όπως εκείνη του τσιφλικά που απαιτούσε αύξηση της σοδειάς από τον κολίγα κάθε χρόνο προκειμένου να πάρει αυξημένη δεκάτη.

2ο Πού θα πάει το αυξημένο αυτό προϊόν; Στον κρατικό κορβανά, διότι οι δανειστές απαιτούν πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 42,5 δις ευρώ συνολικά για την περίοδο 2018-2022. Δηλαδή 20% παραπάνω από την αύξηση του ΑΕΠ.

3ο Σε ποιες τσέπες θα οδηγηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα; Πρώτα και κύρια στους δανειστές. Μιας και μόνο οι τρέχοντες τόκοι που προβλέπεται να πληρωθούν σ’ αυτούς ανέρχονται στα 32,4 δις ευρώ συνολικά για την περίοδο 2018-2022. Τα υπόλοιπα 10 δις ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα θα λειτουργήσουν ως εγγύηση για τις διευκολύνσεις του ΕΜΣ.

4ο Για να βγει αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει η μέση μηνιαία σύνταξη των Ελλήνων μέσα στην επόμενη πενταετία να πέσει από τα 800 ευρώ στα 495. Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι αυτή που απαιτείται από τους δανειστές.

5ο Το μέσο μηνιαίο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού θα πρέπει να συρρικνωθεί στην καλύτερη περίπτωση από τα 1500 ευρώ σήμερα στα 1350 ευρώ έως το 2022. Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι όντως θα αυξηθεί το ΑΕΠ, θα μειωθεί η ανεργία και θα αυξηθούν οι επενδύσεις.

6ο Για να τηρηθούν όλα αυτά απαρέγκλιτα, υποχρεούται η Ελλάδα να υπόκειται σε τριμηνιαία αξιολόγηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία λειτουργεί όπως ο σέμπρος την εποχή της φεουδαρχίας. Αν δεν τηρηθούν οι δεσμεύσεις, οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να επιβάλουν ακόμη πιο σκληρές ποινές πολιτικής σε βάρος της χώρας και του λαού της.

7ο Αν πάνε όλα καλά και είναι ικανοποιημένοι οι δανειστές, τότε και μόνο τότε δεν θα αυξήσουν την επιτοκιακή επιβάρυνση του χρέους προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Ένα χρέος του οποίου την εξυπηρέτηση έχουν όλη την καλή διάθεση να επιμηκύνουν για άλλα 10 χρόνια. Χωρίς ούτε καν να μειώσουν τα επιτόκια.

Αν όλα αυτά δεν είναι καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους, τότε τι είναι; Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μετά τον 19ο αιώνα που αποδέχεται αυτό το καθεστώς δουλοπαροικίας και καταναγκαστικής εργασίας υπέρ των δανειστών, ανατρέποντας κάθε έννοια και λογική δικαίου.

Έως την Παρασκευή, όπως μαθαίνουμε, η συμφωνία του Eurogroup θα περάσει για κύρωση από την Γερμανική Βουλή. Από την ελληνική Βουλή δεν χρειάζεται ούτε καν να περάσει. Αρκεί η υπογραφή του υπουργού οικονομικών εν αγνοία και ερήμην του κοινοβουλίου. Και φυσικά εν αγνοία και ερήμην του Έλληνα δουλοπάροικου. Όπως άλλωστε συνηθίζεται όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων.