Εγώ αποφάσισα να κατέβω στο συλλαλητήριο, εσείς;

Στις 13 Μαΐου ημέρα Κυριακή και ώρα 14:00 διοργανώνεται ένα νέο συλλαλητήριο με πανεθνικό, παλλαϊκό, πατριωτικό χαρακτήρα. Το κάλεσμα αυτή τη φορά αφορά πρώτα και κύρια στην άμεση απελευθέρωση των δυο στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, που κρατούνται όμηροι από την Τουρκία.

Αυτό όμως που προσωπικά μου έκανε εντύπωση στο κάλεσμα του συλλαλητηρίου είναι πρώτα-πρώτα το συναίσθημα που αποπνέει. Ένα συναίσθημα που είναι αδύνατο να αφήσει ασυγκίνητο όποιον μπορεί να φανταστεί τα παιδιά του στη θέση αυτών των δυο παιδιών που αρπάχτηκαν με ενέδρα από Τούρκους μισθοφόρους για να κρατηθούν από το καθεστώς Ερντογάν ως όμηροι. Ούτε βέβαια μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο όποιον αρνείται να γίνει ανδράποδο για να θεωρεί ότι πρέπει να λουφάξει επειδή έτσι του λένε.

Και για να το ξεκαθαρίσουμε. Κανενός η ζωή δεν είναι πιο πολύτιμη από τη ζωή του άλλου. Κανένας δεν σέβεται τα δικά του παιδιά, αν πρώτα δεν αποδείξει ότι σέβεται και δεν πασχίζει για το παιδί του άλλου. Ο μισανθρωπισμός ξεκινά όταν κάποιος βάζει τη δική του ζωή πάνω από των άλλων. Εγώ να είμαι καλά κι ας γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη.

«Δεν μπορούν οι πολίτες να ασκούν εξωτερική πολιτική,» μας λένε τα εξαπτέρυγα του καθεστώτος. Μόνο που ξεχνάνε ότι η πολιτική όταν δεν είναι προνόμιο των πολιτών, γίνεται αναγκαστικά προνόμιο των τυράννων. Κι όταν η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία στην πατρίδα της Αντιγόνης ατιμάζει ιερά και όσια, τους άγραφους και γραπτούς νόμους του δίκιου, της αρετής και της ηθικής. Όταν συνωμοτεί προκειμένου να παραδώσει και ύστερα να εγκαταλείψει τους δικούς της υφισταμένους, τότε το λόγο έχει ο ίδιος ο λαός. Ο κάθε ξεχωριστός Έλληνας, που αρνείται να γίνει υπεξούσιος ανίκανων, αθέμιτων και αδίστακτων ηγεσιών.

Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου, εξ όσων γνωρίζω, συμμετείχαν ενεργά και στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό. Μόνο που αυτή τη φορά το κάλεσμά τους ξεχειλίζει από Ελλάδα. Δεν περιορίζονται στο «η Μακεδονία είναι Ελληνική», αλλά ξαναφέρνουν στην προμετωπίδα του συλλαλητηρίου το γνωστό από παλιά, το ποτισμένο με αίμα και ελπίδα του λαού μας από την εποχή του πρώτου μεγάλου συλλαλητηρίου το 1942 εναντίον του διαμελισμού της Ελλάδας σε Βουλγαρική, Ιταλική και Γερμανική ζώνη: Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!

Η Ελλάδα δεν χωρίζεται σε ζώνες, ούτε σε περιφέρειες για να διεκδικήσουμε την ελληνικότητα της καθεμιάς ξεχωριστά. Η Ελλάδα είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη. Και η Μακεδονία, η Θράκη, η Ήπειρος, η Θεσσαλία μαζί με τις άλλες περιοχές, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, η Κρήτη μαζί κι η Κύπρος όπου έχει ριζώσει ο Έλληνας από την εποχή των Πελασγών, είναι ελληνικές πατρίδες μόνο και εφόσον ανήκουν σε μια, ενιαία και αδιαίρετη πατρίδα. Μια Ελλάδα που ανήκει αποκλειστικά στους Έλληνες, τους απλούς Έλληνες. Όχι σε δυνάμεις κατοχής και κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας.

Αυτή τη φορά δεν έχω να προσάψω τίποτε στους διοργανωτές του συλλαλητηρίου. Αν και προσωπικά θα προτιμούσα να είχαν εξαρχής καλέσει όλα τα πολιτικά κόμματα να συμμετάσχουν και να δεσμευτούν μπροστά στο λαό για τη στάση και τη θέση τους. Θα έπρεπε να είχαν κληθεί όλοι. Όσοι λένε ότι εκπροσωπούν μερίδες του ελληνικού λαού. Χωρίς καμιά εξαίρεση, ώστε να μην βρουν δικαιολογίες για την απουσία τους. Κι ας πάρει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί.

Το ακομμάτιστο μπορεί να ταιριάζει στο Γερμανό, τον Άγγλο, τον Γάλλο και γενικά στον Ευρωπαίο του οποίου η εθνική ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία σμιλεύτηκε από τον απόλυτο δεσποτισμό, αλλά ο Έλληνας έχει μια μακρά παράδοση πολιτικής ένταξης και στράτευσης. Ξεροκέφαλος, αδάμαστος, απείθαρχος και απρόβλεπτος, όπως τον περιέγραφαν πάντοτε οι εκπρόσωποι της δεσποτικής Δύσης, έχει ένα χαρακτήρα που σμιλεύτηκε έτσι από τα βάθη της αρχαιότητας. Γνωρίσματα που ταιριάζουν μόνο σε λαούς λεύτερους από κάθε νοοτροπία και λογική δεσποτισμού.

Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που δίδαξαν το τι σημαίνει πολιτική στράτευση. Από τότε που πριν ακόμη επινοηθεί το όνομα της δημοκρατίας για το πολίτευμα της κλασσικής Πόλης, είχαν ανακαλύψει το χωρισμό σε πολιτικές μερίδες (κόμματα) ανάλογα με τα κοινωνικά συμφέροντα κάθε στρώματος και τάξης. Χάρις σ’ αυτόν τον διαχωρισμό – όπως τον διηγείται επί παραδείγματι ο Πλούταρχος στο βίο του Σόλωνα – μπόρεσε να γεννηθεί η ενότητα της αυτοκυβέρνησης των πολιτών, που ονομάστηκε έκτοτε Δημοκρατία. Μια ενότητα που δεν ήρθε με συνεννόηση, ούτε την επέβαλλε κάποιος μεγάλος μεταρρυθμιστής σαν τον Σόλωνα, ή τον Κλεισθένη. Επιβλήθηκε από τους ελεύθερους καλλιεργητές και τεχνίτες συγκροτημένους σε πολιτικές μερίδες (κόμματα) σε βάρος των πλουσίων γαιοκτημόνων.

Ο κοινωνικός πόλεμος αυτός γέννησε τη δημοκρατία, σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Ηράκλειτου: πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους. Κι έτσι άνθησε η ελευθερία σε μια εποχή όπου παντού αλλού επικρατούσε ο πιο απόλυτος δεσποτισμός.

Πρέπει να χωρίσουμε πρώτα για να ενωθούμε ύστερα. Αλλιώς δεν γίνεται τίποτε. Αλλιώς θα είμαστε πάντα θύματα των αχρείων, των δειλών, των προδοτών και των δημίων. Κάθε λογής και είδους. Κάθε χρώματος και παραλλαγής.

Έτσι πρέπει να γίνει και σήμερα. Ο λαός για να ενωθεί, πρέπει πρώτα να διαχωρισθεί. Όπως η ήρα από το στάρι. Πρέπει να διαχωριστεί από όσους τον θεωρούν υπόδουλο ιδεολογιών και ιδεοληψιών της δεξιάς και της αριστεράς. Πρέπει να διαχωριστεί από όσους τον θεωρούν άβουλο και άξιο χειραγώγησης από κυκλώματα και μέσα. Πρέπει να διαχωριστεί από όλους εκείνους που του πουλάνε φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Πρέπει να διαχωριστεί απ’ όσους τον διδάσκουν την αρετή του ραγιαδισμού, το σφάξε με αγά μ’ να αγιάσω. Πρέπει να διαχωριστεί απ’ όλους εκείνους που τον μετράνε μόνο με όρους ψηφοθηρίας.

Ας διαχωριστούμε για να ενωθούμε. Για μια ενότητα που πάνω απ’ όλα βάζει την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία της.

Να γιατί αυτή τη φορά θα πάω στο συλλαλητήριο της Κυριακής. Με όλες τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις μου. Με πλήρη συναίσθηση ότι πολιτικά δεν ταιριάζω με όλους και όσους κατέβουν στο συλλαλητήριο.

Όμως όλα αυτά είναι δευτερεύοντα.

Αυτή τη φορά θα κατέβω στο συλλαλητήριο όχι μόνο γιατί συμφωνώ με το κάλεσμα, αλλά γιατί βλέπω τον πόλεμο που του έχουν κηρύξει πρώτα και κύρια αυτοί που διαγκωνίζονταν για να φωτογραφηθούν στην εξέδρα των προηγούμενων συλλαλητηρίων.

Θα κατέβω γιατί το χειρότερο είδος σεσημασμένων φασιστών – έστω κι αν ενίοτε εμφανίζονται ως αριστεροί - καταγγέλλει το συλλαλητήριο ως «φασιστικό».

Θα κατέβω γιατί οι πιο ξεφωνημένοι και ξεπουλημένοι πατριδοκάπηλοι, αυτοί που έφεραν τον Άνθιμο και τον Φραγκούλη στη Θεσσαλονίκη και κρύφτηκαν πίσω από το Μίκη Θεοδωράκη στην Αθήνα, λυσσομανούν εναντίον του.

Θα κατέβω γιατί κανένας Αλαφούζος δεν δέχθηκε να παρουσιάσει το συλλαλητήριο, όπως έκανε με τα προηγούμενα. Θα κατέβω γιατί αυτό το συλλαλητήριο φαίνεται να τους πονάει πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα.

Θα κατέβω γιατί αυτή τη φορά είμαι διατεθειμένος να μείνω στο Σύνταγμα μέχρις ότου το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μου να γκρεμιστεί από τη λαϊκή οργή.