Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε καραβάκια στο Αιγαίο, δε με βλέπετε, καλέ;

Μετά το νέο συμβάν με την κανονιοφόρο Αρματολός του πολεμικού ναυτικού και το εμπορικό πλοίο της Τουρκίας Karmate, μάθαμε ότι όταν το πλοίο συγκρούεται εν πλω με ένα άλλο αυτό δεν αποκαλείται σύγκρουση, αλλά επακούμβηση! Ναι, ναι, μη γελάτε! Επακούμβηση!

Το αναφέρει ρητώς η επίσημη ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Κι όπως ανέλαβαν να μας ενημερώσουν οι ανταποκριτές των ΜΜΕ, πρόκειται για όρο της ναυτικής ορολογίας! Έτσι αποκαλείται η σύγκρουση δυο σκαφών στη ναυτική ορολογία, μας λένε! Και φυσικά όπως πάντα έχουν δίκιο. Ναι έτσι αποκαλείται στη ναυτική ορολογία της χώρας του Πουθενά.

Το δυστύχημα είναι ότι δεν έχουμε σήμερα Τσιφόρους για να περιλάβουν τους επινοητές του συγκεκριμένου όρου και τα παπαγαλάκια τους. Βλέπετε ακόμη και ο τελευταίος «τεχνίτης της γλώσσας» ο Τζίμης ο Πανούσης μας άφησε χρόνους. Κι έτσι ο λαός μας έχει μείνει να αντιμετωπίζει την διακεκριμένη ηλιθιότητα που του σερβίρουν κυβέρνηση, δημοσιογράφοι, ειδικοί και μη, μόνο με το πηγαίο του χιούμορ.

Λίγο πριν τις 8 το πρωί της Παρασκευής 4/5, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας εξέδωσε ανακοίνωση για το νέο επεισόδιο στο Αιγαίο:

«Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι τις πρώτες πρωινές ώρες Παρασκευής 04 Μαΐου 2018, εμπορικό πλοίο ΚΑRΜΑΤΕ, σημαίας Τουρκίας, προσέγγισε και επακούμβησε με την κανονιοφόρο ΑΡΜΑΤΩΛΟΣ, στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά ν. Μυτιλήνης, Εντός Εθνικής Χωρικής Θάλασσας, παραβιάζοντας το Διεθνή Κανονισμό Αποφυγής Σύγκρουσης στη Θάλασσα (ΔΚΑΣ), καθώς το εμπορικό πλοίο ήταν καταφθάνων.»

Η επακούμβηση δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την ναυτική ορολογία, αλλά ούτε καν με τα ελληνικά. Πρόκειται για επινόηση που προέρχεται από την παλιά χωροφυλακίστικη καθαρεύουσα. Το επίτηδες διεστραμμένο γλωσσικό ιδίωμα των επίσημων αναφορών των οργάνων εξουσίας του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κράτους. Ένα γλωσσικό ιδίωμα για το οποίο διακρίθηκε και έμεινε στην ιστορία ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Αυτή είναι και η μόνη σχέση της επακούμβησης με τα ελληνικά.

Γιατί όμως να επινοήσει το ΓΕΝ μια τόσο γελοία λέξη ώστε να περιγράψει ένα συμβάν, το οποίο με σαφήνεια τόσο στη ναυτική ορολογία, όσο και στους Διεθνείς Κανονισμούς προς Αποφυγή Συγκρούσεων (ΔΚΑΣ) αποκαλείται «σύγκρουση»; Τρανό παράδειγμα ανικανότητας; Ανοησίας; Ή σκοπιμότητας;

Πολύ φοβάμαι ότι συντρέχουν και οι τρεις λόγοι. Ο τρόπος που διατυπώθηκε η ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας δείχνει το πόσο χαμηλά έχει πέσει το επίπεδο, η επάρκεια, η αξιοπρέπεια και η αίσθηση ευθύνης των επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Για την πολιτική ηγεσία δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε. Μια ματιά σε πρωθυπουργό και υπουργούς σε πείθει για το ποιόν τους.

Η ανακοίνωση μιλά για επακούμβηση για να μην μιλήσει για σύγκρουση και επομένως αναγκαστεί να διευκρινίσει τα συγκεκριμένα μέτρα από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, που όφειλαν να πάρουν για την αντιμετώπιση του συμβάντος. Θέλει δηλαδή να υποτιμήσει ως εκεί που δεν παίρνει το όλο συμβάν στα πλαίσια της γνωστή πολιτικής του κατευνασμού, που ακολουθούν πάντα οι εθελόδουλες κυβερνήσεις.

Ακολουθήθηκαν τα προβλεπόμενα από τους ΔΚΑΣ; Στην Ελλάδα οι ΔΚΑΣ υιοθετήθηκαν ως νόμος του κράτους με το ΝΔ 93/74 (ΦΕΚ 293 Α/74) και τέθηκαν εν ισχύ με το ΠΔ 94/77 (ΦΕΚ 30 Α/77) από τις 15-7-1977. Τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα του νόμου; Τσιμουδιά το ΓΕΝ, αλλά και η κυβέρνηση.

Αναφέρει μόνο ότι η υπαιτιότητα της «επακούμβησης» ανήκει αποκλειστικά στο τούρκικο εμπορικό πλοίο. Κι όντως η πορεία του συγκεκριμένου πλοίου όντως πιστοποιεί το ποιος έχει την ευθύνη με βάση τους ΔΚΑΣ.

Τι έκανε τότε η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για να ακινητοποιηθεί το συγκεκριμένο τουρκικό πλοίο και να οδηγηθεί σε «ασφαλές λιμάνι», όπως προβλέπουν οι κανονισμοί, για τα περαιτέρω; Το Αρματολός δεν έκανε απολύτως τίποτε. Γιατί; Διαταγή άνωθεν; Ή ανικανότητα κυβερνήτη;

Μην τολμήσει και πει ή υπονοήσει κανείς ότι το Αρματολός δεν μπόρεσε γιατί ο Τούρκος πλοίαρχος μετά το συμβάν ανέπτυξε ταχύτητα και διέφυγε προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα. Διότι πολύ απλά το να υποθέσει κανείς ότι ένα εμπορικό πλοίο μήκους 73 μέτρων, εκτοπίσματος 2.180 τόνων και με καταγεγραμμένη ταχύτητα (μέγιστη/μέση) 9,6/9,2 κόμβων μπορεί να διαφύγει από ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού μήκους σχεδόν 55 μέτρων, εκτοπίσματος 516 τόνων και ικανό να αναπτύξει ταχύτητα 22 κόμβων, είναι τουλάχιστον γελοίο.

Κι αν όντως ισχύει αυτό που άφησε να διαρρεύσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ότι υπήρξε «ελλιπής εγρήγορση» στο πλήρωμα του Αρματολός ρίχνοντας την ευθύνη στον κυβερνήτη, τότε θα μπορούσε να μας πει τόσο η πολιτική, όσο και η στρατιωτική ηγεσία τι μέτρα πήρε για το συμβάν; Διέταξε η ίδια τα παραπλέοντα πλοία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και του λιμενικού να εγκλωβίσουν το τουρκικό εμπορικό; Ή δεν πήρε χαμπάρι, γιατί πολύ απλά δεν λειτουργεί κανενός είδος πρόνοια διαχείρισης κρίσεων στο Αιγαίο;

Υπήρξε μήπως επίσημη πολιτική διαμαρτυρία προς την Τουρκία, της οποία το οικείο υπουργείο κάλυψε πλήρως τις ενέργειες του τουρκικού εμπορικού πλοίου; Υπήρξε αίτημα συνδρομής προς την τουρκική πλευρά – μιας και διέφυγε το τουρκικό πλοίο – για την σύλληψη του Τούρκου πλοιάρχου και παράδοσής του στην ελληνική πλευρά για να δικαστεί από την ελληνική δικαιοσύνη μιας και το συμβάν συνέβη σε ελληνικά χωρικά ύδατα;

Κι από την στιγμή που η τουρκική πλευρά θεώρησε ως ασήμαντο το περιστατικό και αγνόησε παντελώς το γεγονός ότι συνέβη σε ελληνικά χωρικά ύδατα, τι έκανε η ελληνική πλευρά; Μήπως προσέφυγε στο Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (IMO) εναντίον της Τουρκίας;

Και μη ρωτήσει κανείς τι μπορεί να κάνει ο IMO, διότι θα πρέπει να γνωρίζει ότι μια μόνη καταδικαστική απόφαση εναντίον της Τουρκίας αρκεί για να εκτοξεύσει τα ασφάλιστρα και επίναυλα της τουρκικής ελλιμένισης και ναυσιπλοΐας στα ουράνια. Κι αυτό θα πονέσει την επίσημη Τουρκία πολύ περισσότερο ακόμη και από πολεμική επιχείρηση εναντίον της.

Αν τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχουν γίνει, τότε με ποιο ηθικό δικαίωμα τέθηκε σε αργία ο κυβερνήτης του Αρματολός; Και μάλιστα χωρίς καν να έχει γίνει έρευνα του όλου συμβάντος; Οι πρώτοι που θα πρέπει να είχαν τεθεί σε αργία είναι οι επικεφαλής των επιτελείων που δεν εκτέλεσαν το καθήκον τους. Δεν βρέθηκαν στις θέσεις τους για τη διαχείριση μιας ακόμη κρίσης στο Αιγαίο με πιθανές απρόβλεπτες εξελίξεις.

Αξίζουν δε πολύ περισσότερο να τεθούν σε αργία από την στιγμή που δέχθηκαν για μια ακόμη φορά να εκδοθεί στο όνομά τους μια τόσο γελοία ανακοίνωση με την επακούμβηση. Πρόκειται για τρανή απόδειξη της «οργανωμένης ανευθυνότητας» που διέπει τις κορυφές της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στη διαχείριση κρίσεων με την Τουρκία. Μια «οργανωμένη ανευθυνότητα», που στέλνει καθαρό μήνυμα στον Ερντογάν ότι μπορεί να μετατρέψει ελεύθερα όλη την θαλάσσια περιοχή των ελληνικών νησιών σε Λούνα Παρκ με συγκρουόμενα σε βάρος της Ελλάδας.

Ναι, αλλά ενημερώσαμε του φίλους και εταίρους της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, θα μας πει κάποιος. Καταρχάς, άλλο ενημερώνω, κι άλλο αιτούμαι μέτρων σύμφωνα με τα προβλεπόμενα. Κατά δεύτερο, πιστεύει κανείς ότι νοιάζονται στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ για το τι συμβαίνει με την Τουρκία; Ιδίως όταν δεν νοιάζεται η ίδια η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας;

Και τέλος, αν είσαστε από εκείνους που θέλουν το Αιγαίο να γίνει «ανοιχτή θάλασσα» - θυμάστε τι είπε ο Μεϊμαράκης όταν χάρισε εκείνη τη βαρκούλα στον Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη χώρα μας τον Οκτώβριο του 2012; – δηλαδή μια ιδιωτικοποιημένη θάλασσα χωρίς ανελαστικούς κανόνες δικαίου που διέπουν χωρικά και μη ύδατα, τότε πώς θα βλέπατε τέτοια συμβάντα; Θα τρίβατε τα χέρια σας.

Όσο περισσότερα τέτοια συμβάντα υπάρχουν, τόσο πιο κοντά έρχεται η στιγμή της ιδιωτικοποίησης των θαλάσσιων στενών και των χωρικών υδάτων. Κι αν σας φαίνεται κάτι τέτοιο μάλλον απίθανο, δεν θα σας μιλήσω για το IQ σας, απλά θα σας μιλήσω επί παραδείγματι για την επιχείρηση πλήρους ιδιωτικοποίησης της Έρευνας & Διάσωσης (SAR) στη Θάλασσα, ξέρετε ποιας χώρας; Της Βρετανίας!

Η SAR στη Βρετανία ανήκε έως το 2015 στην πολεμική της αεροπορία (RAF). To 2013 στα πλαίσια της «ιδιωτικοποίησης των Ωκεανών», που ονειρεύονταν οι πιο υστερικοί νεοφιλελεύθεροι και προωθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση Κάμερον προκρίνει την αμερικανική πολυεθνική Bristow ως ανάδοχο της SAR. Το βασικό επιχείρημα ήταν αναμενόμενο. Με την Bristow, δήλωσε η κυβέρνηση, θα περικόψει περίπου στο ήμισυ των δαπανών ύψους £ 3,1 δις, που κοστίζουν οι υπηρεσίες SAR της RAF.

Δεν έχει καμιά σημασία αν όλοι σχεδόν οι ειδικοί και οι εξειδικευμένοι φορείς επί του αντικειμένου χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου πρώτα και κύρια για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Η ιδιωτικοποίηση προχώρησε και από το 2015 η πολυεθνική ανέλαβε καθήκοντα. Μόνο που για να μπορεί η αμερικανική πολυεθνική να έχει την επάρκεια και το επίπεδο υπηρεσιών της RAF, η κυβέρνηση των συντηρητικών πληρώνει σε επιδοτήσεις σχεδόν τα διπλάσια απ’ ότι της κόστιζαν οι υπηρεσίες SAR της πολεμικής αεροπορίας.

Να γιατί μετά το Brexit το αίτημα της εθνικοποίησης όσων στρατηγικών τομέων έχουν ιδιωτικοποιηθεί – μαζί και των υπηρεσιών SAR – κυριαρχεί στην βρετανική κοινωνία εξαναγκάζοντας ακόμη και τον επικεφαλής των Εργατικών, Κόρμπι, να το υιοθετήσει. Φυσικά για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Σε μας δεν χρειάζεται καν να αναρωτηθεί πόσο πολύ πιο εύκολα και πόσο πολύ πιο απλά θα γίνει μια τέτοια ιδιωτικοποίηση. Ούτε ειδικοί θα βγουν να φωνάζουν ενάντια. Ούτε φορείς. Ούτε υπηρεσιακοί παράγοντες. Αφήστε που θα τεθεί ως δίλημμα με την «ελάφρυνση» του χρέους και τις συντάξεις.

Και δεν είναι μόνο η ιδιωτικοποίηση της SAR που περιλαμβάνει το πρόγραμμα της «ιδιωτικοποίησης των Ωκεανών». Περιλαμβάνει επίσης και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, την οποία σ’ ολόκληρο τον κόσμο αναλαμβάνουν πλέον όλο και περισσότερο οι γνωστές πια εταιρείες στρατιωτικών υπηρεσιών ασφαλείας, δηλαδή οι εταιρείες μισθοφόρων
(Private Military & Security Company – PMSC).

H βρετανική Group 4 είναι μια από τις κορυφαίες του είδους και έχει ήδη αναπτυχθεί η ίδια, ή μέσω υπεργολάβων στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου. Οι εταιρείες αυτές στρατιωτικής επιτήρησης και προστασίας αποτελούν σήμερα οργανικό μέσο του ΝΑΤΟ για την φύλαξη εναέριων χώρων, χωρικών υδάτων και θαλασσίων διόδων.

Υπάρχει βεβαίως και η ιδιωτικοποίηση των χωρικών υδάτων, που αφορά πρωτίστως στον τομέα της ναύλωσης και των bunkers στα χωρικά ύδατα της χώρας. Δηλαδή τη δυνατότητα να επιτρέπεται ελεύθερα και χωρίς κανένα έλεγχο η προστασία των χωρικών υδάτων έναντι των κανόνων που διέπουν τη διεθνή ναυσιπλοΐα μέσα από την ελευθέρωση πώληση, μεταπώληση και χρήση ναύλων καθώς και bunkers. Είτε υπό καθεστώς ελεύθερης ζώνης, είτε υπό ειδικού καθεστώτος δικαιοχρησίας, με βάση το οποίο παραχωρείται σε ιδιώτες η πλήρης εκμετάλλευση του συνόλου των δικαιωμάτων πνευματικής ή εμπράγματης ιδιοκτησίας του κράτους στους λιμένες, την αιγιαλίτιδα ζώνη και τα χωρικά ύδατα έναντι κάποιου αντιτίμου.

Τέλος υπάρχει και η ιδιωτικοποίηση της ΑΟΖ. Κάτι που έχει προχωρήσει σε πολλές χώρες. Ιδίως εκείνες που θεωρούνται διεθνώς ως failed states. Έτσι οι δυτικοί φρόντισαν να επιταχύνουν την ανακήρυξη της ΑΟΖ στη Σομαλία, μόνο και μόνο για να την πάρουν στα χέρια τους οι δικές τους πολυεθνικές. Να γιατί έχουν βγει στη γύρα οι γνωστοί πλασιέ της ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, που πουλάνε το παραμύθι ότι η ανακήρυξή της θα είναι δήθεν σωτήρια. Γιατί; Μα γιατί θα πουληθούν μαζί με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ιδιώτες ή άλλα κράτη. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο.

Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι οι «δικοί μας» ετοιμάζονται να πουλήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σ’ όποιον τους «μιζάρει» τα περισσότερα. Είναι άλλωστε κάτι το αναπόφευκτο υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής. Το γνωρίζει λοιπόν άριστα. Και τι κάνει; Διεκδικεί ο ίδιος να γίνει αφεντικό στα φιλέτα του Αιγαίου. Το Αιγαίο από μόνο του είναι ένα από τα πιο πολύτιμα θαλάσσια οικόπεδα του πλανήτη και οι «δικοί μας» το έχουν βγάλει στο σφυρί με το αζημίωτο για τους ίδιους. Υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία για τον Ερντογκάν και την Τουρκία προκειμένου να γίνουν κύριοι του Αιγαίου για πρώτη φορά μετά τους βαλκανικούς πολέμους; Όχι βέβαια.