Γιατί θα πρέπει να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε;

Καθηλωμένος σε κλίνη νοσηλείας και ανάρρωσης από τις 12 Ιουλίου, παρακολούθησα – παρά τις αυστηρές οδηγίες των χειρουργών και των θεραπόντων ιατρών – έκπληκτος μια ακόμη καραμπινάτη απάτη σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Εν μέσω της θερινής βαρουφακιάδας – ελλείψει προφανώς του τηλεοπτικού survivor – η κυβέρνηση του ευρωπαϊκού ρατσισμού είχε μια ακόμη επιτυχία: βγήκε στις αγορές! Χαρές και πανηγύρια από τους απατεώνες της (ανύπαρκτης) ενημέρωσης.

Φυσικά, όπως συνηθίζει το σύστημα ναζιστικής προπαγάνδας – το οποίο τα δημοσιογραφικά φερέφωνα ονομάζουν ΜΜΕ – έστησε και τον απαραίτητο «διάλογο» για το θέμα. Έναν «διάλογο» αυστηρά ανάμεσα σε σεσημασμένους απολογητές και παντελώς άσχετους με το όλο θέμα, οι οποίοι – σαν τον κ. Λαπαβίτσα – επιμένουν να εμφανίζονται ως ο μοναδικός «αντίλογος». Βλέπετε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αποκτήσει υπόσταση ακόμη και η πιο χυδαία απολογητική, παρά μόνο όταν εμφανίζουν ως μοναδικό «αντίλογο» την εξ ιδιοτελείας ορμώμενη ασχετοσύνη. Οι μετρ της ναζιστικής προπαγάνδας το ξέρουν καλά αυτό το παιχνίδι.

Η συγκεκριμένη κίνηση της κυβέρνησης δεν είχε κανένα γνώρισμα «εξόδου στις αγορές». Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα swap χρέους ανάμεσα στην κυβέρνηση και την παρέα των τραπεζιτών και ημετέρων που κερδοσκοπούν με ελληνικά ομόλογα όλη αυτή την περίοδο που ο ελληνικός λαός εξοντώνεται στο όνομα της κρίσης. Φυσικά με το αζημίωτο για τους εκάστοτε κυβερνώντες.

Το swap αφορούσε μέρος των ομολόγων που εξέδωσε με όρους κοινοπραξίας – δηλαδή μετά από προσυνεννόηση με συγκεκριμένους ημέτερους τραπεζίτες και κερδοσκόπους – και όχι με όρους ανοιχτής δημοπρασίας, η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου το 2014. Συνολική αξία δανεισμού 5 δις ευρώ για τρία χρόνια με επιτόκιο ανά κουπόνι ετήσιας πληρωμής 5,90%. Χοντρή μπάζα για τους ημέτερους κερδοσκόπους στις σημερινές συνθήκες.

Είναι να μην αναβαθμίζουν την πιστοληπτικοί ικανότητα της Ελλάδας οι οίκοι (ανοχής) των κεφαλαιαγορών σαν την Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch; Οι οίκοι (ανοχής) αυτοί αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα με βάση δυο βασικό κριτήρια: την προσδοκώμενη απόδοση από τον δανεισμό του κράτους προς όφελος των «επενδυτών» και την αφοσίωση της κυβερνώντος πολιτικού συστήματος στην αποπληρωμή των ομολόγων υπό οποιοδήποτε κοινωνικό και οικονομικό κόστος για τους πολίτες και την χώρα. Δεν τους καίγεται καρφί για την οικονομική κατάσταση της χώρας, ούτε για την αντικειμενική δυνατότητα εξυπηρέτησης.

Θα κονομήσουν οι επενδυτές – κυρίως οι μεγαλοκερδοσκόποι τραπεζίτες που είναι βασικοί τους πελάτες, αλλά και μέτοχοι; Ψηλή πιστοληπτική βαθμολογία. Έστω κι αν η οικονομία του κράτους καταρρέει. Είναι απόλυτα διεφθαρμένο το κυβερνών πολιτικό σύστημα και απόλυτα ταυτισμένο – με το αζημίωτο πάντα – με τις αγορές; Ψηλή πιστοληπτική βαθμολογία. Έτσι λειτουργούν οι οίκοι (ανοχής) γι’ αυτό και επιβράβευαν όλα τα προηγούμενα χρόνια την Ελλάδα του Σημίτη και του Καραμανλή με τη μέγιστη βαθμολογία πιστοληπτική ικανότητας, ενώ η Ελλάδα στην ουσία είχε χρεοκοπήσει και πάσχιζε να δανείζεται για να πληρώνει τα παλιότερα δάνεια. Ο ορισμός δηλαδή της χρεοκοπίας.

Τι άλλο στην καταρρέουσα ελληνική οικονομία μπορεί να δώσει τέτοια απόδοση επί του κεφαλαίου; Εκτός βέβαια από τη ρεμούλα με τον κρατικό κορβανά. Μόνο το οργανωμένο λαθρεμπόριο με πρέζα, όπλα και μετανάστες, το οποίο οφείλουμε να πούμε ότι έχει αναδειχθεί σε κορυφαία βιομηχανία της σημερινής Ελλάδας υπό Ευρωπαϊκή κατοχή. Τραπεζίτες, πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες και ποικίλα κυκλώματα επιβιώνουν και αναπαράγονται στη σημερινή Ελλάδα χάρις σ’ αυτή τη βιομηχανία.

Τα ομόλογα αυτά έπρεπε να πληρωθούν φέτος τον Απρίλιο. Συνολικό κόστος σχεδόν 6,5 δις ευρώ. Ο ΟΔΔΗΧ στις αρχές του έτους με πράξεις αφανείς μετέθεσε την πληρωμή μέσα στον Ιούλιο με σκοπό να υπάρξει η περίφημη δόση του μνημονιακού δανείου προκειμένου να υπάρχει το διαθέσιμο ρευστό προκειμένου να εξοφληθούν τα ομόλογα.

Ωστόσο, λόγω της τακτικής εκβιασμού από τους φίλους και εταίρους μας δανειστές εξ Ευρώπης με την αξιολόγηση και την αποδέσμευση της δόσης του δανείου, η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε πλήρες αδιέξοδο. Ταυτόχρονα τα δημοσιονομικά της χώρας συνεχίζουν να επιδεινώνονται με τέτοιους ρυθμούς, που οι διαρκείς περικοπές και ο βραχυχρόνιος δανεισμός αδυνατούν να συγκαλύψουν.

Κι έτσι η κυβέρνηση ήρθε σε συνεννόηση με τους ημέτερους κερδοσκόπους, κυρίως τραπεζίτες από αυτούς των συστημικών τραπεζών που συνεχίζουν την σαράφικη και τοκογλυφική τους δράση χάρις στα δις του κρατικού κορβανά, ώστε να μετατεθεί μέρος – περίπου το μισό – της οφειλής για το 2019. Για να γίνει αυτό χρειαζόταν να γίνει swap ομολόγων. Δηλαδή να δεχθούν οι κάτοχοι των παλιών ομολόγων λήξης 2017 να τα ανταλλάξουν με νέα ομόλογα λήξης 2019 ή να εξαγοραστούν με ρευστό από το ελληνικό κράτος τα παλιά ομόλογα.

Μέχρι στιγμής τα δεδομένα της εμφανιζόμενης νέας κοινοπρακτικής έκδοσης τριετών ομολόγων με λήξη του 2022 δεν έχουν επισήμως ανακοινωθεί. Μόνο δηλώσεις έχουμε και στημένα δήθεν ρεπορτάζ. Όμως στην επίσημη ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ δεν έχουν ακόμη αναρτηθεί τα στοιχεία της νέα κοινοπρακτικής έκδοσης για να δούμε πόσο πάει το μαλλί για το Έλληνα φορολογούμενο. Ούτε βέβαια πρόκειται να συζητηθεί τίποτε στη Βουλή. Ομερτά.

Όλα αυτά βέβαια δεν εμπόδισε την κυβέρνηση να εμφανίσει το συγκεκριμένο swap χρέους, ως «έξοδο στις αγορές»! Αφού πρώτα πήρε την έγκριση και την επιβράβευση των δανειστών και του ΔΝΤ, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να θέλουν την εξαπάτηση των Ελλήνων πολιτών. Γι’ αυτό άλλωστε και λίγο πριν η Κομισιόν ανακοίνωσε άλλη μια επιτυχία: την έξοδο της χώρας από την διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος! Λες και σημαίνει κάτι για μια Ελλάδα, όπου ολόκληρο το κράτος έχει ιδιωτικοποιηθεί και έχει περάσει σε ξένα χέρια, στα χέρια των δανειστών, προκειμένου να λεηλατηθεί μέχρι τελευταίας πέτρας η χώρα από τους αποικιοκράτες και τους εγχώριους δωσίλογους.

Οι διθύραμβοι βέβαια δεν μπορούν να κρύψουν τη δημοσιονομική κατάρρευση. Την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2017 η κεντρικής διοίκησης παρουσίασε πλαστό ταμειακό έλλειμμα 1.378 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 1.807 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2016. Αυτό οφείλεται στην απόκρυψη και το μαγείρεμα των στοιχείων, στο οποίο συνηγορούν απόλυτα και οι δανειστές.

Η αλήθεια όμως είναι σοκαριστική. Τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού την περίοδο αυτή διαμορφώθηκαν σε 24.945 εκατ. ευρώ, από 25.442 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού διαμορφώθηκαν σε 29.143 εκατ. ευρώ, από 27.736 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2016.

Ποιο λοιπόν είναι το αληθινό ταμειακό έλλειμμα του κράτους για την φετινή περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου σε σχέση με την περυσινή; Φέτος το ταμειακό έλλειμμα αισίως ανέρχεται στα 4.198 εκατ. ευρώ, έναντι 2.294 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι.

Πώς θα καλυφθεί ο σχεδόν διπλασιασμός του ταμειακού ελλείμματος; Προφανώς με περισσότερο δανεισμό. Η λεηλασία των ταμειακών διαθεσίμων του άλλοτε ευρύτερου δημόσιου τομέα θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Κι επειδή δεν έχει μείνει ευρώ στα ταμεία, θα χρειαστούν νέα εισπρακτικά μέτρα σε βάρος των πολιτών και νέες περικοπές δαπανών σε βάρος πάλι των πολιτών. Κι επειδή ούτε αυτά θα αποδώσουν, οι δανειστές θα βάλουν τους δωσίλογους να εντείνουν το γενικό ξεπούλημα της χώρας. Κι όπως ζήσει, έζησε.

Βέβαια, αυτό που κάνει εντύπωση με τα δημοσιονομικά της χώρας δεν είναι το γεγονός ότι κάθε χρόνο τα πραγματικά εισπραττόμενα έσοδα μειώνονται. Είναι απολύτως λογικό σε μια οικονομία που δεν παράγει διαθέσιμο εισόδημα για την έστω στοιχειώδη επιβίωση των νοικοκυριών. Το εντυπωσιακό είναι το γεγονός πώς γίνεται και αυξάνουν τα έξοδα – εκτός των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους – ενώ οι δραστικές περικοπές έχουν κυριολεκτικά γονατίσει ολόκληρο το κράτος και τους φορείς του. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;

Μόνο μια απάντηση υπάρχει. Η λεηλασία του κρατικού κορβανά από τους κυβερνώντες και τους ημέτερους, η οποία συνεχίζεται αδίστακτα και σε διαστάσεις που προσιδιάζουν μόνο σε ένα σύστημα απόλυτης αυθαιρεσίας, αγυρτείας και απάτης, όπως αυτό έχει οικοδομηθεί επί μνημονίων. Κι όπως είναι φυσικό για το όργιο αυτό οι πολιτισμένοι μας εταίροι εξ Ευρωπαίοι δεν έχουν να πουν τίποτε. Μόνο τον ελληνικό λαό θεωρούν «διεφθαρμένο».

Αντίθετα οι δανειστές εταίροι μας εξασφάλισαν ότι οι κλέφτες και οι καταχραστές της δημόσιας εμπιστοσύνης, αλλά και του δημόσιου χρήματος, χαίρουν πλήρους ασυλίας υπό ένα καθεστώς κατοχικής δικαιοσύνης που ξεπερνά κάθε άθλιο προηγούμενο σ’ αυτόν τον τόπο. Πρόκειται για την ανταμοιβή όλων αυτών των παλιανθρώπων και των καθαρμάτων που ξεπούλησαν την Ελλάδα στους δανειστές της. Με το αζημίωτο πάντα.

Πώς να μην επιχαίρονται λοιπόν όταν οι οίκοι (ανοχής) των κεφαλαιαγορών τους επιβραβεύουν γνωρίζοντας πολύ καλά ότι πρόκειται για το πιο αργυρώνητο και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό διεθνώς; Ένα διακομματικό κυβερνών πολιτικό προσωπικό το οποίο δεν δίστασε ούτε καν στο ελάχιστο να επιβάλλει – για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή ιστορία από την εποχή κατάλυσης της δουλείας και της δουλοπαροικίας – επίσημο καθεστώς πεονίας, δηλαδή δουλοπαροικίας του χρέους, σ’ έναν ολόκληρο λαό. Σε μια ολόκληρη χώρα.

Πώς λοιπόν να μην είναι ικανοποιημένα τα διεθνή παράσιτα των κεφαλαιαγορών, που κερδοσκοπούν αδίστακτα και ασύδοτα με το βάθεμα της παγκόσμιας ύφεσης, αλλά και με το βούλιαγμα στον απόπατο του χρέους χωρών, οικονομιών και λαών. Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έβρισκαν σ’ ένα κράτος σαν την Ελλάδα τόσους παλιανθρώπους και καθάρματα του κοινού ποινικού δικαίου. Έτοιμα να πουλήσουν τη χώρα και το λαό τους, πάντα με το αζημίωτο, όσο κανένας άλλος «κάφρος» δικτάτορας ή φύλαρχος σε διατεταγμένη υπηρεσία στις πρώην αποικίες τους ανά την υφήλιο.

Και μπορεί για τον κόμη Ταλλεϋράνδο να έχουν πει και να έχουν γράψει ότι δεν τον έφτανε κανείς στην τέχνη του ξεπουλήματος, αλλά σίγουρα δεν γνώριζαν του Έλληνες κυβερνώντες πολιτικούς. Οι δημοσιολόγοι της εποχής του Ταλλεϋράνδου και οι ιστορικοί ορθά έλεγαν ότι ο συγκεκριμένος Κόμης πρόδωσε και ξεπούλησε τους πάντες και τα πάντα, εκτός από τη μάνα του. Κι αυτό γιατί δεν βρήκε τον κατάλληλο αγοραστή.

Σ’ αυτό ακριβώς τον ξεπέρασαν οι κυβερνώντες πολιτικοί στην Ελλάδα. Διαχρονικά. Τόσο της Δεξιάς, όσο και της Αριστεράς. Ο καλύτερος από δαύτους έχει πουλήσει τη μάνα και τον πατέρα του ακόμη στο διάολο για έναν κυβερνητικό θώκο, για μια άθλια κομματική ή κρατική αντιμισθία. Κι όχι μόνο αυτό. Μετέτρεψαν το ξεπούλημα σε προσωπική αρετή. Κάτι για το οποίο οι ξεπουλημένες μανάδες μπορούν να είναι περήφανες. Οι εξαιρέσεις είναι τόσο λίγες, που δεν αξίζει καν να τις αναφέρει κανείς.

Ας βγούμε λοιπόν στις αγορές. Ας χαρούμε με τη χαρά και την επιβράβευση των παλιανθρώπων και καθαρμάτων που κυβερνούν ελέω εταίρων και φοβίας του λαού. Ας αφοσιωθούμε στη μιζέρια μας κι ας τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους. Άλλωστε, όπως λένε όσοι πάσχουν από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν κατά το Ευαγγέλιο, τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς; Καλύτερα να πάμε για μπάνια.