Cosa Nostra alla Greca, ή ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Αν ακόμη αναρωτιέστε γιατί φτάσαμε έως εδώ και πόσο ακόμη θα βυθιζόμαστε σαν χώρα, αρκεί μια απλή σταχυολόγηση από την επικαιρότητα.

Τον δρόμο για τη Βουλή θα πάρουν σε λίγες ημέρες οι καταγγελίες του ισοβίτη Ευθύμιου Γιαννουσάκη και του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη για τις συνομιλίες του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμένου με τον έγκλειστο ισοβίτη. Τις καταγγελίες θα διαβιβάσει στη Βουλή η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ενώ η Εισαγγελία Εφετών Πειραιά διενεργεί ήδη έρευνα για τις καταγγελίες υπό την εποπτεία του Εισαγγελέα Εφετών Παναγιώτη Μπρακουμάτσου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας θα κληθεί να καταθέσει ο ισοβίτης για το φορτίο με ναρκωτικά του Noor 1 Ευθύμιος Γιαννουσάκης, για τα όσα έχει καταγγείλει περί πιέσεων που όπως λέει, του ασκήθηκαν για να εμπλέξει στην υπόθεση της χρηματοδότησης του φορτίου τον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο φάκελος που θα σταλεί στη Βουλή θα περιλαμβάνει όλες τις καταγγελίες για την επίμαχη υπόθεση που αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα, που φέρονται να έχουν την οποιαδήποτε εμπλοκή.

Η υπόθεση αφορά στον εντοπισμό φορτίου 2,1 τόνων ναρκωτικών στο φορτηγό Noor 1, του πλοιοκτήτης εμφανίζεται ο κ. Γιαννουσάκης. Ο εντοπισμός του φορτίου έγινε τον Ιούνιο 2014 και μέχρι σήμερα η υπόθεση δεν έχει εξιχνιαστεί. Εκτός από τους άμεσα υπόδικους, η δικαιοσύνη δεν έχει κατορθώσει να ανακαλύψει τους χρηματοδότες που κρύβονται πίσω από τον κ. Γιαννουσάκη, ούτε τον τρόπο και τη μεθοδολογία του ναύλου.

Η βρώμικη αυτή υπόθεση είναι ένα δείγμα της διαπλοκής κυριολεκτικά τυχάρπαστων επιχειρηματιών, που εμφανίζονται από το πουθενά ως εφοπλιστές και νηολογούν με απίστευτη ευκολία πλοία για να επιδοθούν σε κάθε λογής λαθρεμπόριο. Από την πρώτη στιγμή εμπλέκεται και το όνομα του εφοπλιστή Μαρινάκη, ο οποίος είναι ακόμη ένα περίεργο είδος αυτοδημιούργητου εφοπλιστή από το πουθενά.

Φυσικά από τέτοια κυκλώματα δεν μπορούν να λείψουν οι επαγγελματίες της πολιτικής. Κι έτσι πάνω στο λείψανο μιας ανύπαρκτης δικαιοσύνης έχει στηθεί χορός ανάμεσα σε άνομα συμφέροντα που επιδιώκουν να έχουν τα πρωτεία σε μια Ελλάδα που έχει μετατραπεί ήδη σε Ελ Ντοράντο για κάθε λογής μαφιόζο.

Κανείς δεν αναρωτιέται για την πηγή των χρημάτων επιχειρηματιών ή εφοπλιστών που το όνομά τους εμπλέκεται σε ποικίλες σκοτεινές υποθέσεις. Αρκεί να δηλώσουν ότι διαθέτουν εκατομμύρια για την αγορά ποδοσφαιρικών ομάδων, συχνοτήτων, κοκ κι αμέσως το πολιτικό σύστημα ευθυγραμμίζεται πίσω τους.

Ποιος θα ελέγξει το σεσημασμένο κύκλωμα δοτής ενημέρωσης και υποκουλτούρας; Ο Μαρινάκης ή ο Σαββίδης; Ο κ. Μητσοτάκης έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ του κ. Μαρινάκη, ενώ η κυβέρνηση υπέρ του κ. Σαββίδη. Κι έτσι οι οικογένειες της πολιτικής και οικονομικής μαφίας του τόπου, έβγαλε τα μαχαίρια.

Ποιος είναι χειρότερος; Τι κρύβεται στο παρασκήνιο; Ποιες συμφωνίες παίζονται σε βάρος του Έλληνα πολίτη;

Το γεγονός ότι ο κ. Μαρινάκης συνδέεται οργανικά με την οικογένεια Μητσοτάκη, το αποδεικνύει καθημερινά τόσο η «γραμμή» των μέσων που ελέγχει, όσο και οι παρεμβάσεις Κυριάκου Μητσοτάκη. Από την άλλη, ο Σαββίδης – ακόμη ένας περίεργος τύπος που εμφανίστηκε με εκατομμύρια από το πουθενά – φαίνεται να είναι ο Κοσκωτάς της Τσιπροσυμμορίας.

Κι αν νομίζετε ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά και ταιριάζουν σ΄ ένα πολιτισμένο κράτος, τότε φροντίστε να έρθετε σε επαφή με κάποιον υπουργό ή παρατρεχάμενο της κυβέρνησης για κάποιο σοβαρό σας πρόβλημα και θα δείτε τι έχετε να πάθετε. Η περίπτωση των συμβασιούχων της καθαριότητας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Όταν όμως πρόκειται για υπόδικους ή εμπλεκόμενους σε μαφιόζικες δουλειές πολυεκατομμυριούχους, οι υπουργοί είναι πάντα γεμάτοι αυτιά. Ο φερόμενος ως υπουργός Άμυνας απέφυγε να απαντήσει αναλυτικά σε συγκεκριμένες ερωτήσεις του Άδωνι Γεωργιάδη για το περιεχόμενο των τηλεφωνικών συνομιλιών του με τον ισοβίτη Γιαννουσάκη, αλλά και για το πολιτικό πρόσημο που φαίνεται να είχαν οι παρεμβάσεις του Λιμενικού ερευνητή Χριστοφορίδη. Τα θεώρησε όλα ως απολύτως φυσιολογικά.

Κι έχει δίκιο. Τίποτε πιο φυσιολογικό δεν υπάρχει για μια χώρα που έχει τεθεί υπό κατοχή ξένων δυνάμεων και ο πληθυσμός της εξοντώνεται μαζικά, από το να κυβερνιέται από μια εγχώρια οικονομική και πολιτική μαφία. Πάντα με τις πλάτες της δικαιοσύνης, η οποία εκτός από θεόστραβη είναι στις μέρες μας και δοτή.

Κατά τ’ άλλα ας θυμηθούμε μια αποστροφή από την ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου στις 18 Οκτωβρίου 1944, ο οποίος ως επικεφαλής της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, έλεγε στην κατάμεστη πλατεία Συντάγματος: «Κατά την σκοτεινήν περίοδον της Δουλείας του Έθνους ο Λαός μας υπήρξε αξιοθαύμαστος. Έδωκεν απαράμιλλα δείγματα ιδεαλισμού και Αυτοθυσίας. Αλλά υπήρξε κρίσις ηγεσίας. Η ηγετική τάξις κατά μέγα μέρος δεν απεδείχθη αξία του λαού. Εις τον καιρόν της Δικτατορίας και το Πανεπιστήμιον και ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιον Επικρατείας, καθώς και τα άλλα Ανώτατα Ιδρύματά μας, εκτός ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων περίπου, εχρεωκόπησαν. Δια τούτο θα προνοηθή ώστε η ηγετική τάξις να μην έχει μόνον επαγγελματικήν επάρκειαν. Να έχη κατ’ εξοχήν χαρακτήρα. Να έχη υψηλόν φρόνημα. Να αποτελείται από Εθνικάς και ηθικάς προσωπικότητας, αι οποίαι θα γνωρίζουν να προμαχούν εις τας επάλξεις των Ιδεών, και να πίπτουν όταν χρειαστεί, και να γίνωνται το παράδειγμα.»

Αυτά ποθούσε να ακούσει τότε ο λαός μας. Αυτά αγωνιούσε να δει να γίνονται για να ανοικοδομηθεί η πατρίδα ως μια νέα Ελλάδα, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ευημερίας και της δικαιοσύνης για τους πολλούς. Οράματα δεκαετιών ποτισμένα με αίμα και θυσίες από γενιές και γενιές Ελλήνων.

Τίποτε από αυτά δεν έγιναν. Η εθνική και ηθική χρεωκοπία της «ηγέτιδος τάξης» του Παπανδρέου συνεχίστηκε και βάθυνε τόσο πολύ, που σήμερα κοιτάς θεσμούς σαν το Πανεπιστήμιο, την ανώτατη δικαιοσύνη, τους δημόσιους λειτουργούς κάθε είδους και το μόνο που βλέπεις είναι επιτήδειους της αρπαχτής και του θώκου. Στην καλύτερη περίπτωση φοβισμένα ανθρωπάκια, που τρέμουν μήπως και εκτεθούν στα μάτια της εξουσίας. Μηδενικά που καμώνονται ότι κάτι είναι.

Ποτέ άλλοτε η χώρα μας δεν έχει υποστεί μια τέτοια εθνική και ηθική χρεωκοπία των θεσμών και των ανθρώπων που τους απαρτίζουν. Και μάλιστα χωρίς φωτεινές εξαιρέσεις, που κάποτε υπήρχαν και έδιναν κουράγιο στον κατατρεγμένο λαό. Πώς λοιπόν να μην βρίσκεται υπό κατοχή; Πώς να μην κυβερνιέται η χώρα από συμμορίες της οικονομικής και πολιτικής μαφίας;

Κι αν δεν ξεπλυθεί η κόπρος του Αυγεία, αν δεν ξεφορτωθούμε ως Έθνος κι ως λαός όλους αυτούς που σήμερα συνιστούν την θεσμική, οικονομική και πολιτική ηγέτιδα τάξη της χώρας, τότε μην περιμένετε παρά μόνο τα χειρότερα. Τα πολύ χειρότερα.