Όταν η δήθεν αλληλεγγύη στους μετανάστες δουλεύει για το οργανωμένο έγκλημα.

Η μετανάστευση δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά κατάρα για όσους εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμων, καταπίεσης, ή αφόρητης φτώχειας και εξαθλίωσης. Η μετανάστευση είναι συνώνυμο του εξαναγκασμού και του βίαιου εκπατρισμού από τότε που για πρώτη φορά η παγκόσμια αγορά απαίτησε τη μεταφορά κοντά 20 εκατομμυρίων κυρίως Αφρικανών με τα δουλεμπορικά στις οικονομίες των φυτειών του Νέου Κόσμου.

Το ίδιο και σήμερα. Γι' αυτό και όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι δουλέμποροι και τα δίκτυα δουλεμπόρων αποτελούν τη βασική κινητήρια δύναμη της μετανάστευσης παγκόσμια. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν δυο πολύ σημαντικές εκθέσεις για την εμπορία ανθρώπων. Η πρώτη προέρχεται από την Υπηρεσία του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (https://www.unodc.org/…/2016_Global_Report_on_Trafficking_i…), ενώ η δεύτερη από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (https://www.state.gov/j/tip/rls/tiprpt/2016/).

Το ενδιαφέρον με τις συγκεκριμένες εκθέσεις δεν είναι το γεγονός ότι διαπιστώνουν έξαρση της εμπορίας ανθρώπων. Αυτό είναι κάτι αναμενόμενο σε μια εποχή έξαρσης των μεταναστευτικών μετακινήσεων. Το εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι σε μια εποχή έξαρσης του δουλεμπορίου ανθρώπινων ψυχών, η δίωξη των κυκλωμάτων έχει δραστικά περιοριστεί.

Θα περίμενε κανείς ότι με το οξύτατο πρόβλημα μετακίνησης προσφύγων και μεταναστών προς την Ευρώπη διαμέσου κυρίως της Ελλάδας και της Ιταλίας το 2015, οι διωκτικές αρχές των χωρών εισόδου, αλλά κι ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είχαν να επιδείξουν μια ιδιαίτερα εκτεταμένη επιχείρηση ενάντια στα κυκλώματα δουλεμπορίας. Συνέβη κάτι τέτοιο; Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Σ' ολόκληρη την ΕΕ περιορίστηκε η ποινική δίωξη των κυκλωμάτων που εμπορεύονται ανθρώπους.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τις αστυνομικές αρχές της Ελλάδας που καταγράφονται στην έκθεση του ΟΗΕ, ο αριθμός αδικημάτων που σχετίζονται με εμπορία ανθρώπινων ψυχών από 62 το 2010 έπεσαν στα 36 το 2014 και μόλις στα 16 για την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2015. Ο αριθμός των υπόπτων που ερευνήθηκαν για αδικήματα εμπορίου ανθρώπων ήταν 246 το 2010 για να μειωθεί κατόπιν στους 125 το 2014 και στους 40 την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2015.

H έκθεση του State Department αναφέρει: "Κατά την περίοδο αναφοράς, πολλές χώρες στην ΕΕ και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπως η Ελλάδα, παρουσίασαν ένα πρωτοφανές κύμα μετανάστευσης από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, που αποτελείται από ένα μίγμα των αιτούντων άσυλο / οιονεί πρόσφυγες, οικονομικοί μετανάστες και ευάλωτοι πληθυσμοί σε διακίνηση, μεταξύ άλλων. Ένας διεθνής οργανισμός εκτιμά ότι η Ελλάδα έλαβε περισσότερους από 862.000 μετανάστες και αιτούντες άσυλο το 2015. Ορισμένα από αυτά τα άτομα, όπως ασυνόδευτα ανήλικα και τις ανύπαντρες γυναίκες, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στην εμπορία ανθρώπων. Οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες άσυλο πιστεύεται ότι βασίζονται σε λαθρεμπόρους σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους και σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκάζονται σε εκμετάλλευση κατά την άφιξή τους στην Ελλάδα."

Τι θα περίμενε κανείς μετά από μια τέτοια (αυτονόητη, εν πολλοίς) εκτίμηση; Οι διωκτικές αρχές να έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο με σκοπό το χτύπημα των κυκλωμάτων. Έγινε κάτι τέτοιο; Ακριβώς το αντίθετο έγινε. Να τι γράφει η έκθεση: "Η κυβέρνηση [της Ελλάδας] άσκησε κάπως λιγότερες διώξεις υπόπτων σε σχέση με τα δύο προηγούμενα έτη. Η αστυνομία εντόπισε λιγότερα θύματα εμπορίας ανθρώπων..." Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι.

Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Τα ίδια πάνω-κάτω συνέβησαν σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια εποχή έξαρσης της παράνομης διακίνησης μεταναστών, οι διωκτικές αρχές κυρίως στις χώρες εισόδου προς την ΕΕ - όπως είναι η Ελλάδα - φάνηκαν ουσιαστικά να αδρανούν. Το ίδιο και στις υπόλοιπες χώρες υποδοχής.

Φταίνε οι διωκτικές αρχές, ή συνιστά πολιτική επιλογή; Σαφώς το δεύτερο. Ήταν και είναι πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναληφθεί το βάρος της αντιμετώπισης του προβλήματος των μεταναστευτικών μετακινήσεων από τις εθνικές αρχές κάθε κράτους, στα κυκλώματα των ΜΚΟ. Ήταν και παραμένει πολιτική επιλογή της ΕΕ να μην αντιμετωπίζεται ο παράνομος μετανάστης ως θύμα κυκλωμάτων εμπορίας, αλλά ως αντικείμενο αυθαίρετης και υποκριτικής αλληλεγγύης χωρίς να τηρούνται τα διεθνώς νόμιμα.

Το αποτέλεσμα; Ποτέ ξανά δεν αντιμετώπισε η Ευρώπη ένα τέτοιο κύμα εμπορίας ανθρώπινων ψυχών. Και μάλιστα υπό καθεστώς άτυπης ασυλίας. Η δράση των ΜΚΟ και η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας συνιστά τον καλύτερο μανδύα για την τρομακτική επέκταση των κυκλωμάτων εμπορίας.

Και τι κάνει γι' αυτό η πολιτισμένη Ευρώπη; Απολύτως τίποτε. Απλά μεταχειρίζεται τους μετανάστες ως νομάδες, που χρήζουν ειδική μεταχείριση συγκαλύπτοντας το γεγονός ότι συνιστούν προϊόν κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων. Το πολύ-πολύ να χύσουν κανένα κροκοδείλιο δάκρυ για τα χιλιάδες ανήλικα που χάνονται τα ίχνη τους, άμα εισέλθουν στην ΕΕ. Κανείς δεν θα συγκινηθεί τόσο ώστε να ζητήσει να λογοδοτήσουν ακόμη και ποινικά οι κάθε λογής υπεύθυνοι, οι ΜΚΟ και οι αλληλέγγυοι των ανοιχτών συνόρων.

Όλοι τους - το ξέρουν, δεν το ξέρουν - δουλεύουν για τους δουλεμπόρους. Και ανοιχτά σύνορα σημαίνει ελεύθερο εμπόριο ανθρώπων. Γι' αυτό άλλωστε κι όλοι αυτοί οι τόσο προοδευτικοί μας διδάσκουν να απεχθανόμαστε τον όρο "λαθραία διακίνηση μεταναστών", ή λαθρομετανάστες. Μας διδάσκουν ότι το λαθραίο δεν ταιριάζει σε ανθρώπους κι άρα όποιος μιλάει για λαθρομετανάστες είναι φασίστας και ρατσιστής.

Η αλήθεια είναι όπως πάντα πολύ πιο βρώμικη. Όλοι αυτοί που απεχθάνονται να μιλήσουν για λαθραία διακινούμενους μετανάστες, στην ουσία το έκαναν και το κάνουν για να διευκολύνουν την συγκάλυψη του γεγονότος ότι ο λαθρομετανάστης συνιστά θύμα των κυκλωμάτων εμπορίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Πρέπει πάση θυσία να αποσπαστεί η διακίνηση των μεταναστών από το οργανωμένο έγκλημα.

Ας δούμε τι λέει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διασυνοριακού Οργανωμένου Εγκλήματος κατά της λαθραίας διακίνησης μεταναστών από ξηράς, θαλάσσης και αέρος Υιοθετήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2000 με την απόφαση 55/25 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Έναρξη ισχύος: 28 Ιανουαρίου 2004, σύμφωνα με το άρθρο 22 Κείμενο: UN Document A 55/383 (2000) Η συγκεκριμένη Σύμβαση και τα Πρωτόκολλά της είναι νόμος του ελληνικού κράτους (ΦΕΚ, 158)

Το Άρθρο 3 αναφέρει: - 1. Για τους σκοπούς του Πρωτοκόλλου τούτου: α) «Λαθραία διακίνηση μεταναστών» σημαίνει την επίτευξη της παράνομης εισόδου ενός προ¬σώπου σε ένα κράτος μέρος, του οποίου το πρόσωπο αυτό δεν είναι υπήκοος ή μόνιμος κάτοικος, με σκο¬πό την απόκτηση, αμέσως ή εμμέσως, οικονομικού ή άλλου οφέλους. β) «Παράνομη είσοδος» σημαίνει τη διέλευση των συνόρων χωρίς συμμόρφωσης προς τις απαραί¬τητες προϋποθέσεις νόμιμης εισόδου στο κράτος υποδοχής.

Τι αναφέρει λοιπόν το Πρωτόκολλο που οφείλουν να ακολουθούν πιστά Ελλάδα και ΕΕ; Ότι ο λαθρομετανάστης είναι θύμα εγκλήματος. Όπως και η "παράνομη είσοδος" σε μια χώρα. Τι πρέπει να κάνει μια χώρα που ακολουθεί πιστά το Πρωτόκολλο; Άρθρο 5.- Οι μετανάστες δεν υπόκεινται σε ποινική δίωξη δυνάμει του Πρωτοκόλλου τούτου, μόνον όσον αφορά το γεγονός ότι αποτέλεσαν αντικείμενο των πράξεων που αναφέρονται στο άρθρο 6.

Τι αναφέρει το άρθρο 6; - 1. Κάθε κράτος μέρος υιοθετεί τα νομοθετικά και άλλα μέτρα που είναι αναγκαία για να θεσπισθούν ως ποινικά αδικήματα, όταν τελούνται με πρόθεση και για να αποκτηθεί άμεσο ή έμμεσο οι¬κονομικό ή άλλο υλικό όφελος: α) η λαθραία διακίνηση μεταναστών, β) όταν διαπράττονται με σκοπό τη διευκόλυνση της λαθραίας διακίνησης μεταναστών: i) η κατάρτιση ψευδούς ταξιδιωτικού εγγράφου ή δελτίου ταυτότητας, ii) η προμήθεια, παροχή ή κατοχή τέτοιου εγγράφου. γ) Η διευκόλυνση προσώπου που δεν είναι υπήκοος ή μόνιμος κάτοικος να παραμείνει στο ενδιαφε¬ρόμενο κράτος χωρίς να συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για νόμιμη παραμονή στο κράτος με τα μέσα που αναφέρονται στην περίπτωση (β) της παραγράφου αυτής ή άλλα παράνομα μέσα.

Γιατί λοιπόν οφείλει κάθε κράτος να ποινικοποιήσει τη λαθρομετανάστευση, κοκ; Όχι για να ποινικοποιήσει το θύμα, δηλαδή τον μετανάστη - όπως ζητά η ΧΑ για να προστατέψει τα κυκλώματα που νέμονται τους λαθρομετανάστες - αλλά για να χτυπηθεί το εμπόριο των ανθρώπων ως εκδήλωση του οργανωμένου εγκλήματος. Εφαρμόζεται το συγκεκριμένο πρωτόκολλο; Ούτε από την Ελλάδα, ούτε από την Τουρκία, ούτε βέβαια από την ΕΕ.

Να γιατί οι αλληλέγγυοι της αριστεράς του Σώρος βάλθηκαν να μας διδάξουν ότι είναι κακό να μιλάμε για λαθρομετανάστες, ή για παράνομους μετανάστες. Καλύτερα να μιλάμε για irregular migrants, δηλαδή για ακανόνιστους μετανάστες ή ότι άλλο σημαίνει αυτός ο άχρωμος όρος, που υιοθετείται πλέον στα επίσημα κείμενα για να κρύψει την οργανική σχέση της λαθρομετανάστευσης με το οργανωμένο έγκλημα. Κι όσο οι αλληλέγγυοι του Σώρος θα διευκολύνουν όσο ποτέ άλλοτε το δίκτυο της οργανωμένης εμπορίας ανθρώπων - πάντα με το αζημίωτο - τόσο οι κυβερνήσεις θα μεταχειρίζονται τα θύματα κατά το δοκούν.