«Σε αυτές τις εκλογές αριστεροί και δεξιοί πρέπει να ενωθούν σε κοινό στόχο: Να σώσουν την πατρίδα!»

Ο Σάμιουελ Τζόνσον έλεγε τον 18ο αιώνα ότι "ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων". Στην Ελλάδα σήμερα βιώνουμε με τον πιο τραγικό τρόπο το γεγονός ότι τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων δεν είναι ο πατριωτισμός, αλλά ο κομματικός πατριωτισμός. Η ίδια η έννοια της πατρίδας έχει εξαφανιστεί. Δεν υπάρχει. 

Οι περισσότεροι σκέφτονται με όρους κόμματος. Δηλαδή σε ποιο κόμμα είναι ταγμένοι, πολλές φορές από γεννησιμού τους. Κι αν αποφασίσουν να μετακινηθούν πολιτικά, πάλι με όρους κομματικής συγγένειας  το κάνουν κι όχι με όρους πατρίδας. Μετακινούνται για να τιμωρήσουν, όχι για να υποστηρίξουν τι είναι καλό για το κοινωνικό σύνολο και την πατρίδα. 

Ψήφος πάνω από κομματικά συμφέροντα

Ο Βυζάντιος ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα έγραφε ότι η ιδιαίτερη εξάρτηση του Έλληνα από τα κόμματα και μάλιστα από εκείνα που νέμονται την εξουσία, είναι το ανεξίτηλο απομεινάρι του ραγιά μέσα του. Δεν έχει άδικο. Ποιος αλήθεια νοιάζεται για το τι συμβαίνει στην χώρα, την πατρίδα; Λίγοι. Οι περισσότεροι ψάχνουν καταφύγιο για την πάρτη τους υπό το σκήπτρο εκείνου που νιώθουν πιο ασφαλείς και πιο κοντά στη νομή της εξουσίας.

Θα νόμιζε κανείς ότι μετά από μια ολόκληρη μεταπολίτευση όπου το ένα κόμμα της σημερινής συγκυβέρνησης διαδεχόταν το άλλο για να αποδειχθούν και οι δυο συναιτέροι το ίδιο ένοχοι και καταστροφικοί, οι περισσότεροι Έλληνες θα είχαν απελευθερωθεί από το κουσούρι του κομματισμού. Θα σκέφτονταν ελεύθερα. 

Τον βαμμένο αριστερό και τον βαμμένο δεξιό τους καταλαβαίνει κανείς. Δεν σκέφτονται σαν Έλληνες, αλλά σαν αντίπαλα είδη του ζωικού βασιλείου. Δεν ξέρουν τι σημαίνει λαός, ούτε ενεργός πολίτης που δεν επιτρέπει να γίνεται υποχείριο κανενός. Δεν ξέρουν τι σημαίνει πατρίδα, ούτε οικογένεια.  Πρόκειται για έναν κομματικό όχλο, που εύκολα χειραγωγείται από τους εκάστοτε παλιανθρώπους που νέμονται την εξουσία.

Πόσο δύσκολο είναι να χειραφετηθούμε από την κατάσταση του όχλου; Πόσο δύσκολο να αποφασίσουμε ότι πέρα και πάνω απ' όλα μας νοιάζει η πατρίδα και η οικογένεια; Πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθούμε ότι κανένας από τους κομματάρχες και τους επαγγελματίες πολιτευτές της αριστεράς και της δεξιάς δεν πρόκειται να μας σώσει, αν εμείς οι ίδιοι δεν κερδίσουμε  την σωτηρία μας;

Διεκδικούμε την ελευθερία, λέμε όχι στον ραγιαδισμό!

Μας στέρησαν το δικαίωμα να υπάρχουμε σαν κυρίαρχος και ανεξάρτητος λαός. Μας στέρησαν το δικαίωμα να μας ανήκει ο τόπος μας, τα πατρώα μας, η πατρίδα μας. Μας στέρησαν το δικαίωμα να ζούμε εμείς και  η οικογένειά μας με αξιοπρέπεια. 

Μας επέβαλλαν ένα αδίστακτο καθεστώς όπου ο άνθρωπος υποβιβάζεται σε υποζύγιο και ζει υπό προθεσμία. Μας επέβαλλαν να βλέπουμε τους δικούς μας να χάνονται ελλείψει φροντίδας και τα παιδιά μας να φεύγουν για πάντα ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους.

Μας μαθαίνουν ότι η γενοκτονία ενός λαού ισοδυναμεί με την σωτηρία του κι ότι μπορούμε να ζήσουμε στον τόπο μας όχι σαν νοικοκύρηδες, αλλά σαν κούληδες και υποταχτικοί μιας εντελώς απόμακρης και ξένης εξουσίας που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, την Ουάσινγκτον.  Είναι νομοτέλεια, μας λένε, όπως κάποτε κάποιοι άλλοι έλεγαν στους προγόνους μας ότι είναι γραφτό να μείνουν ραγιάδες.

Γι' αυτό κι όποιος τρέμει να διεκδικήσει την ελευθερία του, το δικαίωμα να είναι νοικοκύρης στον τόπο του, ας ψηφίσει με γνώμονα πόσο βαμμένος δεξιός, ή αριστερός είναι.  Ας βολευτεί με το λιγότερο κακό, νομίζοντας ότι έτσι τιμωρεί κάποιον άλλο κι όχι τον εαυτό του. 

Όποιος όμως μετρά την ευθύνη του απέναντι στους δικούς του και στην πατρίδα του, πάνω και πέρα από κάθε άλλο πιστεύω, τότε θα ψηφίσει με το νου και την καρδιά του. Θα ψηφίσει για μια ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ευημερούσα Ελλάδα μακρυά από την χούντα της ευρωζώνης που στήθηκε για τραπεζίτες και εξαγορασμένους πολιτικούς κάθε λογής. Δηλαδή, θα ψηφίσει ΕΠΑΜ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, 23/5/2014