Τι σηματοδοτεί η ψηφοφορία για την τροπολογία χρηματοδότησης των κομμάτων;

Με 235 ΝΑΙ από τους βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και ορισμένων εκ των βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων υπερψηφίστηκε η τροπολογία για την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής. Υπέρ της τροπολογίας ψήφισαν οι ΚΟ της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και αρκετοί ανεξάρτητοι, ενώ ΚΚΕ και Ανεξάρτητοι Έλληνες δήλωσαν «Παρών».

Από την διαδικασία της ψηφοφορίας απείχαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Δεν είχαν λόγο να συμμετάσχουν μιας και νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους, ως τυπικοί ναζί, ενώ η φασιστική εκτροπή που αποπνέει η συγκεκριμένη τροπολογία τους είναι κάτι απόλυτα οικείο. Κι επομένως γιατί να αντιταχθούν από την σκοπιά της δημοκρατίας και των λαϊκών ελευθεριών;

Άλλωστε πρόκειται για έννοιες ανύπαρκτες στο πολιτικό λεξιλόγιο της ΧΑ. Η κυβερνώσα συμμορία κάνει αυτό που είχε πρόθεση να επιβάλλει στον ελληνικό λαό η ίδια η ΧΑ. Κάνει δηλαδή τη δουλειά της ΧΑ κι επομένως οι παλικαράδες της δεν έχουν κανένα λόγο να αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση παρά μόνο για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους. Μόνο και μόνο για να φανούν οι ίδιοι αδίκως διωκόμενοι από τους ομοϊδεάτες τους στην κυβέρνηση.

Να σημειωθεί ότι πιστή στις αρχικές της ενστάσεις για την νομιμότητα της τροπολογίας έμεινε η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνοντας «παρούσα», ενώ ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, που είχε διαφωνήσει ανοικτά και δημόσια, αναγκάστηκε να την υπερψηφίσει με την δικαιολογία να μην δώσει – όπως υποστηρίζει – «την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ και το μνημονιακό μπλοκ να αξιοποιήσει την διαφωνία μου για να παίξει βρώμικα παιχνίδια σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ». Με ανάλογο τρόπο δικαιολόγησε το «παρών» και η ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και των ΑΝΕΛ. Όλοι τους τρέμουν την σπέκουλα εναντίον τους κι επομένως προκειμένου να αποφύγουν την επίθεση στο πρόσωπο και στο κόμμα τους, αρνούνται να αντιταχθούν από θέση αρχής στον εκφασισμό της πολιτικής ζωής.

Στις ηχηρές απουσίες συγκαταλέγεται και αυτή του κ. Μανώλη Γλέζου που επέλεξε αυτό τον τρόπο για να εκφράσει την διαφωνία του με την ρύθμιση. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει προβεί ούτε καν σε δηλώσεις. Δεν ξέρω, αλλά που το βρήκαν γραμμένο όλοι τους, ότι σε απαλλάσσει της τεράστιας ευθύνης σου η αποχή όταν κρίνονται ζητήματα αρχής; Αν τα καταφέρει τελικά και επιβάλλει την φασιστική εκτροπή το καθεστώς δουλοπαροικίας, τότε τι θα πουν όλοι αυτοί που απείχαν χθες, ή δήλωσαν παρών; Εμείς, ξέρετε, διαχωρίσαμε τη θέση μας;

Έτσι μάθανε να παλεύουν για ζητήματα αρχών που άπτονται με καίριο τρόπο των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού; Έτσι ξέρουν να παλεύουν για την δημοκρατία και τα συμφέροντα του λαού; Ή απλά η πολιτική και κομματική τους καριέρα είναι πάνω και πέρα απ’ όλα;

Κρατήστε αυτή την ημερομηνία. Θα μείνει στην ιστορία. Κανείς δεν βρέθηκε να καταψηφίσει την τροπολογία έκτρωμα που θέτει ακόμη και το κοινοβούλιο υπό την δαμόκλειο σπάθη του αντιτρομοκρατικού νόμου, αλλά χαρακτηρίζει και ως εγκληματική πράξη οτιδήποτε η εξουσία θεωρεί ότι «στρέφεται εναντίον της χώρας» και «πλήττει την δημόσια τάξη». Η απαρχή του επίσημου φασιστικού εκτροχιασμού της κυρίαρχης πολιτικής έγινε.

Η κυβερνώσα συμμορία έλαβε το μήνυμα. Τώρα μπορεί να προχωρήσει ακάθεκτη στα χειρότερα. Αντιπολίτευση ουσιαστικά δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει κανείς εντός Βουλής που μπορεί να αντισταθεί. Κανείς δεν έχει τα κότσια να αναμετρηθεί με το καθεστώς και την εκτροπή που ετοιμάζει. Όλοι τρέμουν μήπως και ο συρφετός του δοσιλογισμού μαζί με την μαύρη προπαγάνδα τους επιτεθεί. Τρέμουν την σπέκουλα για τους ίδιους και το κόμμα τους περισσότερο από την φασιστική εκτροπή. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί οι κομματικές ισορροπίες είναι ανώτερες από την δημοκρατία και την ελευθερία ενός λαού; Ή μήπως γιατί τρέμουν ξέροντας ότι έχουν κι αυτοί σκελετούς στην ντουλάπα τους;

Η προετοιμασία του εδάφους που επιχειρήθηκε όλες αυτές τις ημέρες από τα μέσα μαύρης προπαγάνδας που αξιοποίησαν την ΧΑ για να αμφισβητήσουν την ελευθερία του λαού ακόμη και να αποδοκιμάζει τους κυβερνώντες, πέτυχε τον στόχο του. Έχουν τρομοκρατήσει την αντιπολίτευση σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει το τσαγανό να αντιπαρατεθεί από θέση αρχής. Έστω κι αν μέσα στον λαό αυτή η μαύρη προπαγάνδα δεν περπατάει, δεν πείθει παρά ελάχιστους που έτσι κι αλλιώς είναι χαμένοι από χέρι.

Η αποκαλούμενη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση αδυνατεί να αντιληφθεί το στοιχειώδες. Αυτό που διακυβεύεται είναι η ελευθερία της πολιτικής δράσης του ίδιου του λαού. Κι έτσι οι αντιπολιτευόμενοι αποδεικνύουν ότι οι ελευθερίες γι’ αυτούς είναι έννοιες και αξίες υποδεέστερες από την κομματική τους ταυτότητα. Αποδεικνύουν ότι διακατέχονται από μια βαθιά διαστροφική εργαλειακή αντίληψη για τη δημοκρατία. Δημοκρατία είναι ότι συμφέρει και ευνοεί το κόμμα τους. Καμιά θέση αρχών. Γι’ αυτό και δεν νοιάζονται παρά μόνο για το τι θα πάθει το κόμμα τους κι όχι τι θα πάθουν οι ελευθερίες του λαού.

Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον κάποιοι παλιοί αριστεροί που έζησαν την χούντα του 1967 και το πώς έπιασε την αριστερά με τις πιτζάμες, παντελώς ανέτοιμη και παραδομένη στη νιρβάνα ενός απόλυτα εικονικού κοινοβουλευτισμού που άνοιξε τον δρόμο για το πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου, θα είχαν βάλει μυαλό. Θα περίμενε κανείς να θυμούνται ότι το δόγμα «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» του Ηλία Ηλιού, που σήμαινε ότι η αριστερά της εποχής εκείνης έπρεπε να είναι πάνω απ’ όλα νομοταγής σ’ ένα καθεστώς που δεν σεβόταν καμιά λαϊκή ελευθερία, τελικά την οδήγησε μαζικά στη φυλακή να την ταράζουν οι βασανιστές της χούντας.

Δυστυχώς, όμως η ηλικία δεν προσέφερε σε νου και γνώση. Κάνουν τις ίδιες τραγικές επιλογές ξανά από την αρχή. Για όσους ξέρουν καλά την ιστορία του σκόπιμου εκφυλισμένου κοινοβουλευτισμού που προετοίμασε την φασιστική δικτατορία του 1936 και του 1967, είναι σαν να βλέπουν μια επανάληψη της ίδιας ταινίας. Déjà vu. Με τις ηγεσίες της αριστεράς στη θέση του θύτη και του θύματος. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Σαν να μην έβαλαν μυαλό όλοι αυτοί που βρέθηκαν στα μπουντρούμια και στα μεταγωγών της ειδικής ασφάλειας για «αντεθνική δράση».

Τελικά όταν πρόκειται για τους αριστερούς, έχουν απόλυτο δίκιο οι Άγγλοι όταν λένε: you cannot teach old dogs new tricks. Κι έτσι είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν την προσωπική τους τραγωδία, αλλά και την τραγωδία της παράταξής τους, χωρίς να βάζουν ποτέ μυαλό. Μόνο που δεν τους φταίει σε τίποτε ο λαός, ο οποίος κατάλαβε από χθες το βράδι αυτό που έχει ψυλλιαστεί εδώ και καιρό. Δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε κανένα από τα κόμματα της Βουλής. Όλα τους, μηδενός εξαιρουμένου, βάζουν πάνω και πέρα απ’ όλα το δικό τους ιδιοτελές συμφέρον. Και στο όνομα του κομματικού συμφέροντος ας πάει και το παλιάμπελο, ας χαθεί η χώρα, ας μας βάλουν μόνιμα στο «γύψο» για να μην ακούγεται ούτε φωνή εναντίον του σημερινού καθεστώτος, ας γεμίσει με μυριάδες εκατόμβες θυμάτων η Ελλάδα. Αρκεί να εξαιρεθούν οι ηγεσίες και τα κόμματά τους από τον οδοστρωτήρα και την λαίλαπα που πλήττει τον λαό.