Η ανάπτυξη και τα παραμύθια της Χαλιμάς…

Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Σαμαράς επέστρεψε στην χώρα μαζί με τον έτερο της συμμαχίας των δοσίλογων, τον κ. Βενιζέλο. Έχει προηγηθεί μια περιοδεία σχεδόν δυο εβδομάδων σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Με ποιο σκοπό; Πάντως όχι για το συμφέρον της Ελλάδας και του λαού της. Εξηγούμαι: Ο κ. Σαμαράς ηγείται τυπικά μιας κυβέρνησης που πατά σε δυο κόμματα-φαντάσματα. Τα κυβερνητικά κόμματα υφίστανται μόνο και μόνο χάρις στον κρατικό κορβανά. Δεν διαθέτουν κανένα λαϊκό ή κοινωνικό έρεισμα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει στην κοινωνία. Υπάρχει μόνο στο κοινοβούλιο με δοτούς βουλευτές χωρίς εκλογική βάση, στις πληρωμένες δημοσκοπήσεις και στα στημένα πάνελ της κατευθυνόμενης ενημέρωσης που σήμερα μόνο τα κομματόσκυλα και οι ηλίθιοι παρακολουθούν ανελλιπώς. Μόνο ο Βενιζέλος καμώνεται τον αρχηγό ενός ανύπαρκτου κόμματος που συντηρείται απλά από τον κρατικό κορβανά. Με τα χρήματα που ληστεύονται από τον έλληνα πολίτη.

Η ΝΔ έχει απομείνει μόνο η ηγετική ομάδα γύρω από τον Σαμαρά. Ακόμη και στην ιδιαίτερη πατρίδα του ο Σαμαράς «κατεβαίνει» συνοδεία εκατοντάδων μπράβων, φουσκωτών και αστυνομικών δυνάμεων για να συναντηθεί μόνο και αποκλειστικά με λαμόγια περιωπής που τα γνωρίζει όλη η Μεσσηνία. Την ίδια ώρα η ακροδεξιά στροφή που επιχειρεί η κλίκα Σαμαρά με τους Λαζαρίδηδες, Κρανιδιώτες, Κεδίκογλου και Σία έχει οδηγήσει ακόμη και σημαίνοντα παραδοσιακά στελέχη στο κόμμα του να τον αμφισβητούν ανοιχτά. Μεγάλη μερίδα του κόμματός του ήδη σχεδιάζει την εκθρόνιση του Σαμαρά από την ΝΔ. Κι αυτό το ξέρει ο προσωρινός ένοικος του Μαξίμου.

Από την άλλη η κατάρρευση της κυβερνώσας παράταξης, που μόνο κατ’ όνομα αποτελείται από δυο κόμματα, μέσα στην κοινωνία έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που ούτε στο όνειρό τους δεν ξαναβλέπουν Βουλή τόσο ο Βενιζέλος, όσο και ο Σαμαράς. Γι’ αυτό άλλωστε και συμφώνησαν αναμεταξύ τους ότι είναι κακό πράγμα οι εκλογές αυτή την ώρα. Είναι πλέον σαφές ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν να γίνουν ξανά εκλογές σ’ αυτή την χώρα, αν πρώτα δεν εξασφαλίσουν ότι αυτοί και η συμμορία τους θα έχουν κάποια τύχη.

Σενάρια ξεπουλήματος και εκτροπής

Πώς λοιπόν μπορεί να κρατηθεί στην εξουσία η συμμορία Σαμαρά-Βενιζέλου; Με δυο βασικούς τρόπους.

Πρώτο: Με την άλωση των εξωτερικών στηριγμάτων της επίσημης πολιτικής στην Ελλάδα. Το επίσημο πολιτικό σύστημα της χώρας δεν κουνήθηκε ποτέ αν δεν είχε πρώτα εισπράξει τουλάχιστον την εύνοια μιας από τις ξένες πρεσβείες που διαφεντεύουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι Σαμαράς-Βενιζέλος με το ταξίδι τους σε ΗΠΑ και Ισραήλ επιχείρησαν να κερδίσουν την εύνοια τους. Να σταματήσουν δηλαδή να είναι το ντούο στούτζες απλά και μόνο της Μέρκελ. Θέλησαν να γίνουν τα αγαπημένα κανίς και της Ουάσινγκτον και του Ισραήλ. Προκειμένου να το κατορθώσουν είναι ικανοί να σύρουν την Ελλάδα στις χειρότερες περιπέτειες της ιστορίας της. Φανταστείτε μόνο σε τι είναι ικανοί να πουν ναι. Αυτό σκεφτείτε και ανατριχιάστε.

Με την ενέργεια αυτή θεωρούν ότι θα αποδυναμώσουν τόσο την εσωκομματική αντιπολίτευση του Σαμαρά που δεν θα κινηθεί εναντίον του, αν δεν έχει τουλάχιστον την εύνοια της πρεσβείας των ΗΠΑ. Όσο και απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση που έχει φτάσει στα άκρα προκειμένου να πείσει τον αμερικανικό παράγοντα, όπως και τους ευρωπαίους ότι δεν αποτελεί κίνδυνο γι’ αυτούς. Με άλλα λόγια τα έδωσαν όλα προκειμένου να πείσουν τους πιο αδίστακτους, πολεμοκάπηλους και επιθετικούς κύκλους των ΗΠΑ – οι οποίοι εδώ και δεκαετίες συνδέονται οργανικά με το σιωνιστικό Ισραήλ – ότι το δίδυμο Σαμαράς-Βενιζέλος είναι αυτό που πρέπει να προτιμήσουν για τις βρόμικες δουλειές τους στην περιοχή.

Δεύτερο: Να προχωρήσουν τάχιστα στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής με σκοπό να επιβάλλουν ανοιχτή δικτατορία εναντίον του λαού. Από την άποψη των προθέσεων και των σχεδίων του αχτύπητου δίδυμου Σαμαρά-Βενιζέλου βρισκόμαστε στις παραμονές ενός νέου 1967. Κι όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός, είτε συνένοχος. Ο αγώνας δρόμου έχει ήδη ξεκινήσει. Ποιος θα προλάβει τον άλλο. Θα προλάβει το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου να μας χώσει βαθιά στο γύψο ποντάροντας στην απραξία και στην απαξία των ηγεσιών της αριστεράς; Ή θα προλάβει ο λαός να τους ανατρέψει και να τους καθίσει στο σκαμνί ως άθλιους σφετεριστές της λαϊκής κυριαρχίας σύμφωνα με το άρθρο 120 παράγραφος 3 του υφιστάμενου Συντάγματος; Πολύ σύντομα θα ξέρουμε.

Στη δίνη του αποπληθωρισμού

Πώς όμως μπορούν να πετύχουν κάτι τέτοιο; Να λύσουν τα προβλήματα της χώρας, ούτε κατά διάνοια. Ούτε ο Στουρνάρας πια δεν πιστεύει στο success story. Πόσο μάλλον ο έλληνας πολίτης.

Η ελληνική οικονομία έχει ήδη μπει για τα καλά στη φάση του «αποπληθωρισμού», δηλαδή σε μια περίοδο γενικής πτώσης των τιμών, η οποία έχει προκληθεί λόγω της συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης, που εκφράζεται από την πτώση της κρατικής, ιδιωτικής και επενδυτικής δαπάνης.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Από τη σύγκριση του Γενικού Δείκτη Τιµών Καταναλωτή (Γ.∆.Τ.Κ) του μηνός Σεπτεμβρίου 2013, προς τον αντίστοιχο Δείκτη του Σεπτεμβρίου 2012, προκύπτει μείωση 1,1%, έναντι αύξησης 0,9%, που σηµειώθηκε κατά την ίδια σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο Γενικός Δείκτης κατά το μήνα Σεπτέμβριο 2013, σε σύγκριση µε τον Αύγουστο 2013, παρουσίασε αύξηση 2,6%, έναντι αύξησης 2,5% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του προηγούμενου έτους. Ο μέσος Δείκτης του δωδεκάμηνου Οκτωβρίου 2012 – Σεπτεμβρίου 2013, σε σύγκριση προς τον ίδιο Δείκτη του δωδεκάμηνου Οκτωβρίου 2011 – Σεπτεμβρίου 2012, παρουσίασε μείωση 0,1%, έναντι αύξησης 1,9%, που σημειώθηκε κατά τα αντίστοιχα προηγούμενα δωδεκάμηνα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η ελληνική οικονομία έχει μπει σε μια περίοδο παρατεταμένης πτώσης των τιμών. Τα παπαγαλάκια ωρύονται ότι αυτό είναι καλό γιατί μειώνεται ο τιμάριθμος. Η αλήθεια είναι ότι η πτωτική τάση του τιμάριθμου είναι συνέπεια της συρρίκνωσης του εισοδήματος και της καταναλωτικής δαπάνης της ελληνικής οικονομίας. Κι επομένως δεν απηχεί μια αληθινή αύξηση της αγοραστικής δύναμης στην οικονομία, που θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια οικονομική άνοδο. Έστω και εικονική.

Στο μόνο που βολεύει αυτή η πτωτική τάση του τιμάριθμου είναι στην εικονική μείωση των τιμών καθόδου του ΑΕΠ. Έτσι εμφανίζουν την πτώση του ΑΕΠ κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2013 σε 3,8% σε τιμές έτους αναφοράς 2005, δηλαδή σε αποπληθωρισμένες τιμές, ενώ η πτώση του ΑΕΠ την ίδια περίοδο σε τρέχουσες τιμές είναι 6,1%. Φυσικά τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας μιλούν μόνο για τα αποπληθωρισμένα στοιχεία ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η ύφεση αποδυναμώνεται. Παραμύθια της Χαλιμάς.

Αφήνουμε στην άκρη τις αλχημείες που γίνονται με τα εποχικά και μη εποχικά διορθωμένα στοιχεία, αλλά και τις ξαφνικές ανακαλύψεις στοιχείων σύνθεσης του ΑΕΠ που ανατρέπουν τις εκτιμήσεις με όρους χειραγώγησης σε βαθμό κακουργήματος. Μένουμε μόνο στην εικονική μείωση των ρυθμών πτώσης της ελληνικής οικονομίας λόγων αποπληθωρισμού. Έτσι μασκαρεύουν την συνεχιζόμενη κάθετη πτώση της ελληνικής οικονομίας.

Η ζωτικοί δείκτες σε ελεύθερη πτώση

Η πτώση των τιμών θα ήταν θετικό γεγονός αν συνοδευόταν, ή ήταν αποτέλεσμα της ανόδου της παραγωγής και της παραγωγικότητας της οικονομίας. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα η παραγωγική βάση της οικονομίας συνθλίβεται. Η τελική καταναλωτική δαπάνη (νοικοκυριών και γενικής κυβέρνησης) ως προς το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους μειώθηκε κατά το 2^ο τρίμηνο του 2013 κατά 6,3%. Ενώ ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου – δηλαδή το σύνολο των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία – έπεσε κατά 15,2%.

Ο Γενικός ∆είκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Αυγούστου 2013, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο ∆είκτη του Αυγούστου 2012, παρουσίασε μείωση κατά 7,2%, έναντι αύξησης 2,9% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο μέσος ∆είκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου - Αυγούστου

2013, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο ∆είκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Αυγούστου

2012, παρουσίασε μείωση κατά 3,8%, έναντι μείωσης 3,9% που σημειώθηκε κατά την

αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, χωρίς τα καύσιµα κατά το µήνα Ιούλιο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Ιουλίου 2012, σημείωσε μείωση 14,4%, έναντι μείωσης 8,5%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Ιούλιο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Ιουλίου 2012, σηµείωσε µείωση 14,2%, έναντι µείωσης 8,1%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

 Ο ∆είκτης Όγκου, χωρίς τα καύσιµα, κατά το µήνα Ιούλιο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Ιουλίου 2012, σηµείωσε µείωση 14,3%, έναντι µείωσης 9,2%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο ∆είκτης Όγκου, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Ιούλιο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Ιουλίου 2012, σηµείωσε µείωση 14,0%, έναντι µείωσης 9,2%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Επομένως η πτωτική τάση του τιμάριθμού σε συνθήκες συνεχιζόμενης πτώσης του εισοδήματος, της καταναλωτικής και επενδυτικής δαπάνης, αλλά και του λιανικού τζίρου στην αγορά, υποδηλώνει μια άγρια κρίση «αποπληθωρισμού». Η αναγκαστική πτώση των τιμών συμπιέζει τα επιχειρηματικά κέρδη και οδηγεί στο μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων, ακόμη και των μεγαλύτερων. Κι επομένως το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε να γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο το κύμα λουκέτων και χρεοκοπιών όχι μόνο στις μικρές και μεσαίες, αλλά και στις μεγάλες, όπως και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.

Με τον τρόπο αυτό ο «αποπληθωρισμός» δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο κατάρρευσης για την οικονομία. Η απασχόληση ως συνέπεια της διόγκωσης των χρεοκοπιών και των λουκέτων θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, ενώ το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας της εργοδοσίας θα διογκώσει ακόμη περισσότερο την στρατιά των εργαζομένων χωρίς καταβολή δεδουλευμένων, αλλά θα φορτώσει περισσότερα χρέη σε τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, που θα κληθούν να καλύψουν τα νοικοκυριά με νέα χαράτσια.

Ανεξέλεγκτο χρέος

Αν προσθέσουμε σ’ όλα αυτά και το χρέος που καλπάζει ανεξέλεγκτο, τότε καταλαβαίνουμε ότι η ύφεση, ή μάλλον η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας προχωρά ακάθεκτη. Να θυμίσουμε εδώ ότι το 2014 πρέπει να βρούμε να πληρώσουμε 8,7 δις ευρώ σε τόκους και 24,9 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 33,6 δις ευρώ. Αν αφαιρέσουμε απ’ αυτά τα 10,9 δις ευρώ του προγράμματος χρηματοδότησης, τότε υπολείπονται 22,7 δις ευρώ. Πόθεν;

Η τρόικα απαιτεί πρωτογενές πλεόνασμα για το 2014 της τάξης των 2,8 δις ευρώ, που θα επιτευχθεί με νέα ακόμη χειρότερα χαράτσια και ολοκληρωτική διάλυση της υγείας, της παιδείας, κοκ. Ακόμη κι αν επιτευχθεί θα πάει υπέρ του χρέους κι έτσι θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει εντός του 2014 άλλα 20 δις ευρώ πρόσθετη χρηματοδότηση. Να το χρηματοδοτικό κενό που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση σήμερα με την τρόικα.

Το 2015 θα πρέπει να πληρώσουμε 9,7 δις ευρώ σε τόκους και άλλα 16,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 25,8 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 5,7 δις ευρώ, το οποίο, αν επιτευχθεί, θα πάει κι αυτό υπέρ τοκογλύφων και δανειστών. Ακόμη κι έτσι μένουν άλλα 20 περίπου δις ευρώ που θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει για να πληρώσει τοκοχρεολύσια. Το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω χρέους για το 2014-15 ανέρχεται σε 40 δις ευρώ. Πόθεν; Έλα ντε!

Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί η τρόικα. Κι αν προσπαθείτε να βρείτε από πού θα βρεθούν αυτά τα 40 δις ευρώ σε μια οικονομία όπου ο μισθός και η σύνταξη θα έχει πέσει στα 360 ευρώ μηνιάτικο, όπως προβλέπεται από το ήδη υφιστάμενο μνημόνιο και η οποία ήδη βρίσκεται σε μια δίνη «αποπληθωρισμού» όπου η καταστροφή, το λουκέτο και η χρεοκοπία θα είναι στην ημερήσια διάταξη μαζί την ανεργία και την εξαθλίωση που σαρώνει την κοινωνία, τότε ακούστε κι αυτό.

Το 2016 θα πρέπει να πληρώσει το ελληνικό κράτος 10,4 δις ευρώ σε τόκους και 7,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 17,5 δις ευρώ για το χρέος. Η απαίτηση της τρόικας για το 2016 είναι να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9 δις ευρώ, το οποίο θα πάει κι αυτό υπέρ των τοκογλύφων και των δανειστών. Τα υπόλοιπα 8,5 δις ευρώ που θα βρεθούν;

Το 2017 το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 10,7 δις ευρώ σε τόκους και 7,5 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 18,2 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί για το ίδιο έτος πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9,4 δις ευρώ που κι αυτό θα πάει στην κάλυψη του χρέους. Όμως και πάλι υπολείπονται 8,8 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση του χρέους. Πόθεν;

Το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται για την περίοδο 2016-17, αν όλα πάνε σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, είναι της τάξης των 17,3 δις ευρώ. Ενώ το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους για την περίοδο 2014-2017 ανέρχεται σε 57,3 δις ευρώ. Που θα τα βρει η Ελλάδα αυτά τα ποσά;

Αναγκαστικά με δανεισμό. Από πού; Από τις αγορές; Καήκαμε. Τα επιτόκια θα κυμαίνονται για τα δεκαετή ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από 6% το λιγότερο και πάνω. Η εκτίναξη του χρέους θα είναι εκκωφαντική σε μια χώρα που θα συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση και μάλιστα σε δίνη «αποπληθωρισμού», γιατί ότι και να λένε οι «αναλυτές» της τρόικας, είναι πιο εύκολο και εφικτό να δούμε χωράφια με δημητριακά στο φεγγάρι μέχρι το 2017, παρά οικονομική άνοδο στην Ελλάδα υπό καθεστώς συνεχιζόμενης συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης.

Κι όλα αυτά αν και εφόσον υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αναρωτηθείτε μόνο που θα πρέπει να πάει η ανεργία, που θα πρέπει να βυθιστεί το μεροκάματο, πόσα λουκέτα θα πρέπει να μπουν σε μικρομεσαίους και επαγγελματίες, πόσοι θα πρέπει να μεταναστεύσουν, πόσοι θα πρέπει να πεθάνουν από «φυσικά αίτια» χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή πρόσβαση σε νοσοκομείο, πόσοι θα πρέπει να μείνουν ανασφάλιστοι σε δουλειές χωρίς μέλλον για να πετύχει η κυβέρνηση πρωτογενές πλεόνασμα. Κι ύστερα πόσοι και πόσοι θα πρέπει να συνεχίσουν να πεθαίνουν, να μένουν άνεργοι, να λιμοκτονούν και να εξαθλιώνονται προκειμένου να διατηρηθεί αυτό το παρά φύση πρωτογενές πλεόνασμα.

Επομένως, η κυβερνώσα παράταξη αν επιθυμεί να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και να επιτελέσει το έργο που της έχει ανατεθεί από τους δανειστές και τα επιτελεία του ευρώ, τότε δεν αρκεί το παραμύθι της «επερχόμενης ανάκαμψης». Άλλωστε η περίοδος που μπορούσε να ξεγελά και να τρομοκρατεί τον λαό η μηχανή μαύρης προπαγάνδας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η καθημερινότητα στην οποία καλείται να επιβιώσει όπως-όπως το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, είναι τόσο σκληρή, τρομακτική και εξωφρενικά παράλογη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα παπαγαλάκια της διατεταγμένη ενημέρωσης (βλέπε μαύρης προπαγάνδας) να ξεγελάσουν το υγιές κομμάτι της κοινωνίας. Και συσσωρεύεται τέτοια οργή και μίσος για όλους τους συντελεστές αυτής της τραγωδίας που μόλις και μετά βίας η κοινωνία και ο λαός κρατιέται στα συγκαλά του.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 13/10/2013