Επιτέλους, έλεος με τα γκρουπούσκουλα...

Διαβάζουμε τα εξής: "Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας, ο Αλέκος Αλάβανος προτείνει μια νέα πρόταση δράσης για την Αριστερά. Η πρότασης που κατέθεσε στις 9 Ιουλίου το Συντονιστικό του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής προς οργανώσεις και κόμματα της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, λαμβάνει υπόψιν της το ενδεχόμενο αιφνιδιαστικών εθνικών εκλογών και την προοπτική των ευρωεκλογών του 2014.


Σύμφωνα με την "πλατφόρμα συμφωνίας" είναι προφανές ότι οι δυνάμεις που έχουν επιλέξει να συσπειρωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και μετέχουν στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΚΟΕ, ΔΕΑ) αποκλείονται από τη συνέχεια. Ο ορίζοντας συμμαχιών που προτείνει το ΜΑΑ περιλαμβάνει λοιπόν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις οργανώσεις της χωριστά, το ΕΕΚ, την Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη, την ΟΚΔΕ, καθώς και τον ανένταχτο κόσμο που έχει πλησιάσει τον χώρο αυτό.

Το ΜΑΑ διαπιστώνει ότι η συγκυρία θέτει “πρωτοφανείς υποχρεώσεις για τη ριζοσπαστική Αριστερά” αφού “κρίνεται η ίδια η επιβίωση για εκατομμύρια εργαζομένων και των οικογενειών τους, κρίνεται αν θα υπάρξει ζωή και προοπτική για τη νεολαία, κρίνεται το μέλλον του τόπου μας όλο τον 21ο αιώνα, κρίνονται και οι δημοκρατικές κατακτήσεις και παραδόσεις του λαού”."

Ξανά μανά τα ίδια και τα ίδια. Το άρθροισμα γκρουπούσκουλων δεν κάνει ούτε καν ένα μεγάλο γκρουπούσκουλο. Η ίδια δοκιμασμένη και χρεοκοπημένη λογική που δεν οδηγεί παρά σε ήττες και περιθωροποιήσεις από τους ίδιους και τους ίδιους. Πότε θα απαλλαγούν από την πνευματική βλάβη που αποκαλούν αριστερή ριζοσπαστική ιδεολογία, για να καταλάβουν ότι ο λαός δεν χρειάζεται την όποια αριστερά, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πλατιά παλλαική κίνηση που να γεννιέται μέσα από τις γειτονιές και τα προβλήματα του λαού. Χωρίς διαχωρισμούς δεξιά-αριστερά και αναδεικνύοντας ως αιχμή του δόρατος το εθνικοαπελευθερωτικό καθήκον που στις μέρες μας αποτελεί και κορυφαίο ταξικό-κοινωνικό καθήκον.

Μήπως έχουν υπόψη τους κάτι τέτοιο; Ούτε κατά διάνοια. Συναντιούνται για να φορέσουν καπέλο στο λαό τα ήδη αποτυχημένα οργανωτικά τους πρότυπα και την χρεοκοπημένη ιδεολογία τους. Για κάποιο λόγο που φαίρνει σε θρησκευτική παράκρουση θεωρούν ότι ο λαός θα πρέπει να ορκιστεί "αριστερός", ή να ποδηγετηθεί από την δική τους αριστερά για να παλέψει κατόπιν για το αυτονόητο της επιβίωσης.

Βέβαια, δεν θα πετύχουν απολύτως τίποτε γιατί ποτέ δεν νοιάστηκαν για τον λαό, ούτε φρόντισαν να μάθουν να μιλούν στη γλώσσα τη δική του, των δικών του προβλημάτων. Ούτε γνωρίζουν πώς να τον οργανώσουν. Δεν θέλουν να ξέρουν γιατί η παραθρησκευτικής παράκρουσης που πάνω της βασίζεται η ιδεολογία και η οργάνωσή τους δεν επιτρέπει να πλησιάσει κανένας από δαύτους τον λαό. Κι έτσι για μια ακόμη φορά θα συγκεντρώσουν το γνωστό ακροατήριο των απογοητευμένων αριστερών, του γνωστού περιοδεύοντος θιάσου που ξέρει μόνο να μεταφέρει το προσωπικό του αδιέξοδο και τον καημό του για μια "μεγάλη ριζοσπαστική αριστερά" από πρωτοβουλία σε πρωτοβουλία, από εγχείρημα σε εγχείρημα καταδικασμένο να πεθάνει.

Άλλωστε ο όλος τζερτζελές γίνεται για τις επερχόμενες εκλογές. Πώς δηλαδή όλοι μαζί της αποκαλούμενης "ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς" θα βγουν από την πολιτική ανυποληψία. Και νομίζουν ότι αν μαζευτούν όλοι οι αποτυχημένοι μαζί και κερδίσουν κάποιο 1-2% στις όποιες εκλογές τους επιτρέψει το καθεστώς να διεξαχθούν, τότε αυτό θα σημαίνει κάτι. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα.Το μόνο που μπορούν να φτιάξουν είναι έναν "αριστερό" ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς καμιά τύχη διότι το πρωτότυπο είναι πάντα πιο ελκυστικό από το κακέκτυπο.

Ο μόνος λόγος που υπάρχουν όλες αυτές οι οργανώσεις της αποκαλούμενης "ριζοσπαστικής αριστεράς" είναι γιατί πρέπει κάποια ερείπεια της κομμουνιστικής αριστεράς από την δεκαετία του '70 θα πρέπει να εξακολουθούν να ηγούνται. Ποια δημοκρατία επικαλούνται όταν ξεκινάνε με συμφωνίες κορυφής ανάμεσα σε οργανώσεις με αρχηγικές δομές και ισόβιους αρχηγίσκους, παράγοντες και παραγοντίσκους ελέω "επαναστατικής θεωρίας"; Έχουν να προσφέρουν κάτι όλοι αυτοί μαζί στην πολιτική σκέψη και οργάνωση του λαικού κινήματος; Πρόσθεσαν έστω ένα γιώτα στις προτάσεις που θα πρέπει να αποτελούν την αιχμή του δόραστος; Νοιάστηκαν να αφυπνίσουν τον απλό κόσμο χωρίς να του ζητούν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων; Ποτέ! Και τώρα όλοι αυτοί μαζί ζητούν να συγκροτήσουν "ενωτική πρωτοβουλία".

Ο λαός βέβαια ούτε που θα νοιαστεί για τέτοιου είδους ανοησίες, όπως δεν νοιάστηκε ποτέ του, πράττωντας σοφά. Το μόνο που θα γίνει είναι να μας ταλαιπωρήσει για μια ακόμη φορά μέχρι να σβήσει, ή να χρεοκοπήσει παταγωδώς όπως συμβαίνει πάντα. Θα τους βρούμε να παρεισφρύουν όπου κάτι κινείται και να το διαλύουν, είτε να το μετατρέπουν σε απόστημα. Όπως έγινε με τις πλατείες, τα χαράτσια και κάθε άλλη λαική, ή εργατική πρωτοβουλία. Το πρόβλημά τους είναι πώς θα αλλαξοπιστήσει ο κόσμος και όχι πώς θα οργανωθεί από μόνος του για να δώσει την μάχη.

Αληθινά παλλαικό μέτωπο δεν μπορεί να συγκροτηθεί σήμερα, μέσα στις δοσμένες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, από μια συνάντηση οργανώσεων και παραγόντων. Διότι πολύ απλά καμιά από αυτές τις οργανώσεις δεν γνωρίζει πώς να δουλέψει με τον κόσμο, δεν θέλει να δουλέψει με τον κόσμο, αλλά μόνο να τον μετατρέψει σε αγέλη οπαδών της δικής της μοναδικής ιδεολογίας και του τύπου οργάνωσης. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί "από τα πάνω", αλλά μόνο από τα κάτω με αγωνιστές που ξεπηδούν απευθείας μέσα από τον λαό και ξέρουν πώς να συναστρέφονται μ' αυτόν κι έτσι ξέρουν πώς να τον βοηθήσουν στην αυτοοργάνωσή τους. Κι επομένως αυθεντικά παλλαικό μέτωπο μπορεί να υπάρξει μόνο πάνω στα ερείπια των οργανώσεων, των αρχηγίσκων, των παραγόντων και των παραγοντίσκων που θα μαζευτούν για μια ακόμη φορά να ανακηρύξουν τους εαυτούς τους "επαναστάτες" ηγέτες του λαού.