Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή

Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Επιστροφή στο 1936

Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ’ υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β΄, έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.

Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από 5 μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής: «Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα είς την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνε.»

Παρέμβαση ξένων δυνάμεων

Με τη Συνταχτική Πράξη υπ’ αρίθμ. 6 της 20.1.1945 της κυβέρνησης Πλαστήρα, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Νόμος περί δωσιλόγων», συγκροτήθηκε το Ειδικό Δικαστήριο και το Κατηγορητήριο που δίκασε και καταδίκασε του δωσίλογους πρωθυπουργούς της κατοχής και τα τσιράκια τους. Στην Αιτιολογική Έκθεση αυτής της Συνταχτικής Πράξης αναφέρεται ότι και «μόνη... η ανάληψις της Κυβερνήσεως [προς διευκόλυνση και υπό τις εντολές των δυνάμεων κατοχής] αποτελεί τυπικόν αδίκημα χωρίς ουδεμία ν’ απαιτείται απόδειξις δόλου».

Με άλλα λόγια, και μόνο η συγκρότηση κυβέρνησης υπό τις εντολές ξένων δυνάμεων και προς διευκόλυνση των δικών τους συμφερόντων εναντίον της χώρας και του λαού της, θεωρείται πράξη δωσιλογισμού και εθνικής προδοσίας χωρίς καν να χρειάζεται οποιαδήποτε απόδειξη δόλου ή προθέσεων. Δηλαδή, από τη στιγμή που κάποιος συμμετέχει ή στηρίζει μια δοτή κυβέρνηση υπό καθεστώς εκβιασμού ξένων δυνάμεων, τότε μπορεί να δικαστεί ως δωσίλογος ή εθνοπροδότης ανεξάρτητα με το τι νομίζει ο ίδιος για την πράξη του αυτή ή τι θεωρεί ότι εξυπηρετούσε.

Τι είναι το Μέτωπο του Όχι που προτείνει το ΕΠΑΜ;

Η νέα κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου αναδείχθηκε υπό συνθήκες που θυμίζουν έντονα την 4^η Αυγούστου του 1936. Όπως ο Ι. Μεταξάς κατέλυσε «προσωρινά» τον κοινοβουλευτισμό με την δεδηλωμένη των βενιζελικών και των αντιβενιζελικών κομμάτων, έτσι και ο Λουκάς Παπαδήμος ορίστηκε «μεταβατικός» πρωθυπουργός «εθνικής συνεννόησης» από έναν ανάλογο συνασπισμό προθύμων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και κολαούζων κατά παράβαση του ισχύοντος συντάγματος και του κοινοβουλευτισμού. Υποτίθεται ότι κι αυτός, όπως και ο προκάτοχός του Ι. Μεταξάς, είναι «προσωρινός» και γενικά συνιστά μια «έκτακτη» λύση. Πόσο νομίζετε ότι θα πάρει για να δείξει ότι πρόκειται για αληθινή δικτατορία; Στον Μεταξά πάντως πήρε λίγους μήνες.

Είναι αλήθεια ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα «εθνικής συνεννόησης» κυοφορείται εδώ και πολλούς μήνες. Κατ’ απαίτηση πρωτίστως του διευθυντηρίου της ευρωζώνης, των διεθνών τραπεζών και των αγορών.

Το Τέλος των Οικονομικοπολιτικών Αναλύσεων.

Η Ελλάδα και επίσημα σε πλήρη καραντίνα υπό το κλίμα Εμφυλίου

Κράτη των οποίων το χρέος δέχεται απομείωση, θα πρέπει να αποδέχονται περιορισμούς της κυριαρχίας τους, υποστήριξε η καγκελάριος Μέρκελ μιλώντας σε βουλευτές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, σύμφωνα με την Deutsche Welle (19/10). Η καγκελάριος Μέρκελ μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός «τείχους προστασίας» για τον περιορισμό των συνεπειών της κρίσης χρέους.

Η Άγκελα Μέρκελ επανέλαβε αυτό που δύο από τους υπουργούς της είχαν υπαινιχθεί πριν από μερικές εβδομάδες, δηλαδή ότι κράτη των οποίων το χρέος δέχεται απομείωση, θα πρέπει να αποδέχονται περιορισμούς της κυριαρχίας τους. Μπορώ να φανταστώ, φέρεται να είπε η καγκελάριος, ότι θα υπάρχει ένα είδος «διαρκούς τρόικας» στις υπερχρεωμένες χώρες. Σύμφωνα με συμμετέχοντες στην σύσκεψη, υπάρχει η θέση, σε νευραλγικούς τομείς της δημόσια διοίκησης και κυρίως στο πεδίο των δημοσιονομικών να υπάρχουν ομάδες τεχνοκρατών, οι οποίοι θα βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τις Βρυξέλλες. Θα ασκείται τρόπον τινά μια «μόνιμη επιτήρηση», με ιδιαίτερη έμφαση στην προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων. «Αυτά τα χρέη των κρατών χτίστηκαν επί δεκαετίες και δεν πρόκειται να τερματιστούν με μια σύνοδο. Θα χρειαστεί σκληρή και μακρόχρονη δουλειά», δήλωσε η Αγκελα Μέρκελ.

Ταφόπλακα η 26η Οκτωβρίου

Για μια ακόμη φορά οι κρατούντες της ευρωζώνης μας έσωσαν με νέα συμφωνία. Διάσωση νούμερο 4 ή κάτι τέτοιο. Έχουμε χάσει πλέον τον αριθμό. Μόνο τα θύματα των διασώσεων μπορούμε να μετράμε. Κι αυτά ανέρχονται πλέον σε εκατομμύρια. Μιας κι ένας ολόκληρος λαός έχει τεθεί υπό κατάσταση γενικευμένης πτώχευσης, πρωτοφανούς για τα μεταπολεμικά δεδομένα της χώρας, επειδή το επιβάλει το συμφέρον της ευρωζώνης. Έτσι είναι, άμα είναι να επιλέξεις ανάμεσα σ’ ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα – όπως είναι το ευρώ και η ευρωζώνη – και σ’ έναν ολόκληρο λαό, τι το πιο λογικό; Διαλέγεις το εγκεφαλικό κατασκεύασμα μόνο και μόνο γιατί συμφέρει τις αγορές, τις τράπεζες και τους ισχυρούς της ευρωζώνης. Αυτό το τερατούργημα αποκαλείται σήμερα «Ευρώπη» και «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας.

Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι για μια ακόμη φορά σωθήκαμε από τους φίλους και εταίρους μας. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστέψουμε όλοι αυτοί που μέχρι χθες μας έλεγαν άλλα. Πρώτα όμως θα πρέπει να διευκρινίσουμε τι περιλαμβάνει η περίφημη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Ελάχιστα πράγματα. Να η ουσία όπως διατυπώθηκε στην Δήλωση της Συνόδου Κορυφής (26/10):

Η κυβέρνηση των δωσίλογων της «εθνικής συνεννόησης» και τα καθήκοντα όλων μας.

Δωσίλογος είναι εκείνος που δίνει λόγο στους επίδοξους καταχτητές της χώρας του, που σπέρνει την ηττοπάθεια στον λαό για να επικρατήσουν οι συνεργάτες των καταχτητών. Και οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ – μαζί βέβαια με τα εξαπτέρυγα της Ντόρας και του Κουβέλη – απέδειξαν ότι είναι σύγχρονοι δωσίλογοι διότι πολύ απλά κινούνται με βάση τα τελεσίγραφα των Μερκοζί της ευρωζώνης και της Ουάσιγκτον. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε, μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο, μια τόσο ανοιχτή εκδήλωση δωσιλογισμού. Οι Μερκοζί διέταξαν να μην γίνει δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της «εθνικής συνεννόησης» πειθάρχησαν αμέσως. Οι Μερκοζί διέταξαν να περάσει αμέσως η συμφωνία πτώχευσης της Ελλάδας που κατέληξαν την 26^η Οκτωβρίου με καθεστώς ύπατης αρμοστείας υπό τον γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ και όλοι αυτοί οι ένθερμοι «πατριώτες», όχι μόνο υπάκουσαν, αλλά έτρεξαν να στήσουν και μια δοτή συγκυβέρνηση κατά παράβαση κάθε έννομης και συνταγματικής τάξης. Πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση δωσιλόγων και ανδρεικέλων μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο. Μόνο και μόνο για να περάσουν ερήμην του λαού οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις που απαιτούν οι ξένοι επικυρίαρχοι.

Το ΕΠΑΜ καλεί σε ευρύ μέτωπο για την άμεση προσφυγή σε δημοψήφισμα με σκοπό την καταδίκη της συμφωνίας επίσημης πτώχευσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Η συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου με βάση την οποία η Ελλάδα τίθεται επίσημα υπό καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης και ο λαός της μετατρέπεται σε δουλοπάροικο, δεν είναι ένα στενό δημοσιονομικό πρόβλημα, αλλά ένα κορυφαίο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα. Κρίνει την τύχη του λαού και της χώρας. Συνδέεται στενά με το αν θα πρέπει να μετατραπεί η χώρα σε επίσημη αποικία ή όχι. Γι’ αυτό και επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε η προσφυγή σε δημοψήφισμα το ταχύτερο δυνατόν, ώστε να αποφανθεί ο ίδιος ο λαός για την τύχη του και την τύχη της χώρας.

Το ερώτημα πρέπει να είναι καθαρό και σαφές: Δέχεται ο λαός την διαδικασία επίσημης πτώχευσης που αποφάσισε η ευρωζώνη ή όχι;

Ένα δημοψήφισμα εδώ και τώρα μπορεί να αποτρέψει και την σχεδιαζόμενη εκτροπή από το πολιτικό σύστημα.

Ο τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο ο ελληνικός λαός να πει ΟΧΙ στην ευρωζώνη και στην ελεγχόμενη πτώχευση με δημοψήφισμα, έχει οδηγήσει το σύνολο του πολιτικού σκηνικού σε κατάσταση γενικευμένης παράκρουσης. Και τι δεν ακούσαμε: ότι είναι «αντισυνταγματικό» το δημοψήφισμα, ότι «τσουβαλιάζει» διαφορετικές λογικές, ότι αποτελεί «εκβιασμό», ότι είναι παραπειστικό γιατί δεν υπάρχει καθαρό ερώτημα να τεθεί και άλλες τέτοιες ανοησίες και φαιδρότητες.

Εμείς απλά ρωτάμε: τι πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο από το να ρωτηθεί απευθείας ο λαός με το αν συμφωνεί με την «λύση» που προωθεί η ευρωζώνη ή όχι; Ένα πιθανό ΟΧΙ δεν βάζει φρένο και δεν θέτει ανυπέρβλητα όρια στην όποια κυβέρνηση προσπαθήσει να ακολουθήσει την πεπατημένη; Δεν δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για την αποτροπή της κυρίαρχης πολιτικής, ναι ή όχι; Προφανώς και δημιουργεί. Γι’ αυτό άλλωστε και το σύμπαν του πολιτικού κόσμου ουρλιάζει εναντίον του δημοψηφίσματος.

Το δημοψήφισμα συνιστά μια εξαιρετική ευκαιρία για τον λαό

Ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με τα ερωτήματα που τέθηκαν:

1. Η κυβέρνηση ήδη τελεί υπό προθεσμία. Άρα επιδιώκει να παρατείνει την ζωή της για μερικούς μήνες (έως τον Γενάρη, που υποτίθεται ότι θα γίνει το δημοψήφισμα) ελπίζοντας ότι έως τότε θα έχουν ησυχάσει τα πράγματα, ή τέλος πάντων θα έχουν αρχίσει να λειτουργούν οι "διαρθρωτικές αλλαγές". Ο κόσμος θα πιστέψει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε και θα λουφάξει. Κάπως έτσι φαίνεται να σκέφτεται η κυβέρνηση. Κατά τη γνώμη μου πέφτει έξω, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Ναι στο δημοψήφισμα, το ταχύτερο δυνατό!

Πανικός στα επιτελεία  όλων των κομμάτων προκάλεσε η φραστική αναφορά του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας, κ. Γ. Α. Παπανδρέου, στην πιθανότητα δημοψηφίσματος σχετικά με την νέα συμφωνία «διάσωσης» της 26^ης Οκτωβρίου. Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα είναι μια μπλόφα της κυβέρνησης για να μπορέσει να «αγοράσει χρόνο» προκειμένου να προχωρήσει στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο όνομα της χώρας και του λαού της. Είναι ξεκάθαρο πια ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτελεί συμβόλαιο ενάντια στην χώρα και τον λαό της με την συνενοχή, την σύμπραξη και την ανοχή του συνόλου της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Η κίνησή της αυτή περί δημοψηφίσματος είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να γαντζωθεί στην εξουσία μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή της.