εκλογες

Οι εκλογές που έχουμε μπροστά μας δεν είναι συνηθισμένες. Δεν είναι το ίδιο με όλες τις παλιότερες εκλογικές διαδικασίες στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού. Πρόκειται για μια επιχείρηση νομιμοποίησης ενός καθεστώτος υποδούλωσης και ενταφιασμού της εργατικής τάξης, ολόκληρου του εργαζόμενου λαού. Ένα καθεστώς που εδράζεται μεν πάνω στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, αλλά επιχειρεί να μετατρέψει κυριολεκτικά τη χώρα σε μια άθλια «μπανανία» σύμφωνα με τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα, όλο και περισσότερο, ο λαός συνειδητοποιεί όχι μόνο αυτή την σκληρή πραγματικότητα, αλλά και την πλήρη αδυναμία υπό τις υπάρχουσες συνθήκες να στείλει το όποιο μήνυμά του στην εξουσία. Δεν υπάρχουν πια οι συνθήκες και φυσικά ο παραλήπτης έχει ήδη προκαθορίσει την πορεία του. Αυτό οδηγεί μεγάλες μάζες για πρώτη φορά να καταλάβουν ότι το υπάρχων καθεστώς δεν σώζεται, δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να τροποποιηθεί προς όφελος του λαού. Μπορεί μόνο να ανατραπεί. Κι έτσι βρίσκεται πια ανοιχτά προ του διλλήματος: να σκύψει το κεφάλι και να χάσει τα πάντα, ή να εξεγερθεί. Αυτό είναι το πραγματικό δίλλημα που σιγοβράζει στα κατάβαθα της κοινωνίας. Επομένως η μάχη που καλείται να δώσει κανείς σ’ αυτές τις εκλογές δεν αφορά απλά και μόνο στην προώθηση των θέσεων του, αλλά στην ανάδειξη της αναγκαιότητας, της ρεαλιστικότητας και του κατεπείγοντως της ανατροπής. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα από έναν τυφλό αντιμνημονιακό αγώνα, ο οποίος σήμερα δεν μπορεί να σε ξεχωρίσει ούτε καν από τον Σαμαρά. Οφείλει να γίνει μέσα από την ανάδειξη των κορυφαίων αιτημάτων της εποχής, δηλαδή την άρνηση του χρέους και την άμεση έξοδο από το ευρώ. Μόνο η ψήφος σε δυνάμεις που προτάσσουν αυτά τα αιτήματα μπορεί να μετρήσει θετικά στην κάλπη.

29/10/2010

Δημήτρης Καζάκης

Δήλωση που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ