Έως πότε θα επιτρέπουμε να μας λεηλατούν;*

 Πάνω από ένα χρόνο ζούμε τον παραλογισμό του γενικού εγκλεισμού και της λεγόμενης κοινωνικής αποστασιοποίησης στο όνομα της πανδημίας. Πρόκειται για μέτρα μεσαιωνικής έμπνευσης, τα οποία ήταν αδιανόητα τόσο για την επιστήμη, όσο και για την πολιτεία έως εντελώς πρόσφατα.

Αδιανόητα! Γιατί; Διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι με την καταστολή όχι μόνο δεν μπορείς να αντιμετωπιστεί καμιά επιδημία, αλλά αντίθετα κοστίζει στις κοινωνίες πολλά περισσότερα. Παρατείνει τη διάρκεια της επιδημίας, την κάνει ακόμη πιο φονική με αλλεπάλληλα κύματα και βυθίζει τις κοινωνίες στην απόλυτη μιζέρια και απελπισία.

Αυτό διδάσκουν τουλάχιστον 7 αιώνες εμπειρία! Να γιατί οι μέθοδοι γενικής καταστολής απορρίφθηκαν, όταν η επιστήμη λυτρώθηκε από την υποτέλεια στην απολυταρχία και η πολιτεία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει, έστω και ψευδεπίγραφα, το απαραβίαστο των συνταγματικών εγγυήσεων της ζωής των λαών, αλλά και των πολιτών.

Η αναβίωση του ολοκληρωτισμού.

Γιατί λοιπόν αναβίωσαν; Για τον ίδιο λόγο που επιλέχθηκαν εξαρχής. Οι επιδημίες του ύστερου μεσαίωνα ήταν ο καλύτερος τρόπος, εκτός του πολέμου, για να επιβληθεί ο ολοκληρωτισμός της απόλυτης μοναρχίας. Σήμερα είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να παγιωθεί ένας νέος ακόμη χειρότερος ολοκληρωτισμός. Ο ολοκληρωτισμός των κυρίαρχων της χρηματαγοράς και της εξουσίας, ή οποία όχι μόνο διαπλέκεται, ούτε απλά έχει εξαγοραστεί, αλλά έχει ταυτιστεί απόλυτα μαζί τους.

Η ολική επαναφορά της «φυλετικής υγιεινής» με σκόπιμη κατάρρευση του ΕΣΥ.

 Τα κόμματα της μονοκομματικής βουλής έχουν στήσει σκυλοκαβγά πάνω στους τάφους των χιλιάδων νεκρών, που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ στο όνομα της πανδημίας. Τσακώνονται για επικοινωνιακούς λόγους, για ψηφοθηρία, όταν όλοι τους – μηδενός εξαιρουμένου - ευθυγραμμίστηκαν εξαρχής με τις άνωθεν και κυρίως τις έξωθεν εντολές διαχείρισης της πανδημίας με μεθόδους μεσαίωνα.

Κανένας τους δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στην πράξη, ούτε βέβαια να εμποδίσει, την επιβολή της κατ’ οίκον κράτησης του γενικού πληθυσμού για μήνες, τη φίμωση της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και της κοινωνίας, τη γενική καταστολή και την αστυνομοκρατία στο όνομα της πανδημίας. Δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν ούτε καν το σκάνδαλο των λεγόμενων εμβολίων, που δημιουργήθηκαν μέσα σε 336 ημέρες με μοναδικό κίνητρο τη χρηματιστική κερδοσκοπία, αλλά και την επιβολή καθεστώτος πλήρους ασυδοσίας και ασυλίας των φαρμακευτικών πολυεθνικών, αλλά και του ιατροβιομηχανικού συμπλέγματος.

Δεν ένιωσαν καν την ανάγκη να υπερασπιστούν την πλειοψηφία των υγειονομικών, η οποία εκβιάζεται και προπηλακίζεται γιατί δικαίως δεν έχει πειστεί για την αποτελεσματικότητα των μέτρων γενικού εγκλεισμού του πληθυσμού, αλλά ούτε και για την ασφάλεια των εμβολίων σκοπιμότητας. Δεν ένιωσαν ούτε καν την υποχρέωση να αντιταχθούν, για λόγους έστω μιας κάποιας δημοκρατικής ευαισθησίας, στην μετατροπή του γενικού πληθυσμού σε πειραματόζωο των πολυεθνικών και του ιατροβιομηχανικού συμπλέγματος, με όρους αναγκαστικού, ή εκβιαστικού εμβολιασμού, πιστοποιητικών δήθεν ανοσίας, κοκ.

 Η σύγχρονη εκδοχή της παλιάς «φυλετικής υγιεινής»

Απέδειξαν έτσι πόσο λίγο διαφέρουν ιδεολογικά και πολιτικά από τον ολοκληρωτισμό των μαζικών ιατρικών πειραμάτων της εποχής του ναζισμού. Η ίδια η έννοια της «δημόσιας υγείας», στο όνομα πάντα της πανδημίας, κατάντησε πλέον συνώνυμο της «φυλετικής υγιεινής», όπως αυτή αναδείχθηκε ως ακαδημαϊκό θέσφατο από το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα έως τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.

Πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε να συνεχίζεται η ανθρωποκτονία;

Οι εισαγγελικές αρχές στην περιοχή του Πιεμόντε της Ιταλίας, σύμφωνα με το Reuters (15/3), δήλωσαν τη Δευτέρα που μας πέρασε ότι κατάσχεσαν μια παρτίδα 393.600 δόσεων του εμβολίου AstraZeneca COVID-19 μετά το θάνατο ενός άνδρα λίγες ώρες μετά την παραλαβή του. Ταυτόχρονα η εισαγγελία διέταξε διεξαγωγή προανάκρισης για πιθανή ανθρωποκτονία.

Η εισαγγελία κινήθηκε αφού πρώτα η περιφερειακή διοίκηση του Πιεμόντε ανέστειλε τη χρήση της παρτίδας ABV5811, όταν ο Σάντρο Τονγκάτι, ένας 57χρονος δάσκαλος μουσικής, αρρώστησε και πέθανε αμέσως μετά το εμβολιασμό του. Ο Τονγκάτι εμβολιάστηκε το Σάββατο το απόγευμα, είπε η σύζυγός του στις ιταλικές εφημερίδες. Ανέπτυξε υψηλή θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της νύχτας και ένιωσε ξανά άρρωστος την Κυριακή το πρωί. Κλήθηκε ασθενοφόρο, αλλά πέθανε λίγο αργότερα.

Οι δικαστές στη Σικελία την περασμένη εβδομάδα είχαν διατάξει επίσης την κατάσχεση μιας άλλης παρτίδας εμβολίου AstraZeneca μετά τους ξαφνικούς θανάτους δύο ανδρών που είχαν μόλις εμβολιαστεί. Η ιταλική κυβέρνηση έσπευσε να δηλώσει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τη σύνδεση των θανάτων με το εμβόλιο κι έτσι επέτρεψε να συνεχίσει να χορηγείται το εμβόλιο AstraZeneca.

Όμως μετά τις ενέργειες των εισαγγελικών αρχών του Πιεμόντε και την προκαταρκτική ανάκριση για ανθρωποκτονία με αφορμή το θάνατο του 57χρονου Τονγκάτι, η ιταλική κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να ανακοινώσει αναστολή των εμβολιασμών με AstraZeneca για «προληπτικούς λόγους». Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έδωσε εντολή να διεξαχθούν οι απαραίτητες ιατροδικαστικές έρευνες για να επιβεβαιωθεί, ή να αποκλειστεί η σχέση του συγκεκριμένου εμβολίου και των θανάτων.

Γιατί τέτοιος πανικός με την απόφαση του ΕΠΑΜ να απαντήσει θετικά στην πρόταση συνεργασίας του Γ. Τράγκα;

Η πιθανότητα να δημιουργηθεί ένας πόλος ευρείας λαϊκής αποδοχής, ικανός να διεμβολίσει τη μονοκομματική βουλή των «κομμάτων του συνταγματικού τόξου» και των εφεδρειών τους, από θέσεις ανατροπής του ολοκληρωτικού καθεστώτος, φαίνεται να έχει δημιουργήσει πανικό στα πολιτικά επιτελεία της κατοχής. Πολύ περισσότερο τους διακατέχει ο πανικός μήπως και ο πόλος αυτός σταθεί ικανός να υπερβεί τις διαχωριστικές μετεμφυλιακές γραμμές της δεξιάς και της αριστεράς μέσα στις τάξεις του ίδιου του λαού μας.

Κι έτσι το φάντασμα ενός νέου, σύγχρονου ΕΑΜ, που στοιχειώνει τις ηγεσίες των κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς από τον εμφύλιο και δώθε, ίσως ν’ αρχίσει, επικίνδυνα για τους κρατούντες, να παίρνει σάρκα και οστά μέσα στον ίδιο το λαό. Δεν πρέπει να ξεχνούν, τουλάχιστον όσοι δεν διακατέχονται από σύνδρομα ιδεοληψίας, το γεγονός  ότι κάθε φορά που ο λαός μας ξεπερνούσε στο εσωτερικό του τις διαχωριστικές γραμμές της κομματικής ιδεολογίας για να ενωθεί ενάντια στον κοινό εχθρό που απειλούσε την εθνική και κοινωνική του υπόσταση, έγραψε τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας του.

Πάνω στη συστηματική επιδίωξη να μην υπάρξει ξανά μια τέτοια λαϊκομετωπική, ή λαοκρατική – όπως ονομαζόταν στην εποχή του ΕΑΜ – ενότητα, σαν αυτή της εθνικής αντίστασης, θεμελιώθηκε το πολιτικό και κομματικό σύστημα της μετεμφυλιακής και μεταπολιτευτικής περιόδου. Ο τρόμος ενός νέου «Λαϊκού Μετώπου» – όπως καταγραφόταν στα πολιτικά εγχειρίδια της ασφάλειας στη δεκαετία του 1960 – από τα κάτω, μέσα στον ίδιο τον λαό, ανάμεσα κυρίως στις εαμικές μάζες του ευρύτερου κέντρου και της αριστεράς στη βάση του συνθήματος της Λαοκρατίας, είναι που πυροδότησε τόσο τη βασιλική εκτροπή του 1965, όσο και τη χούντα του 1967.

Τρόμος μην τυχόν κι ο λαός ξεφύγει από το διχασμό σε δεξιά και αριστερά

Η μεταπολίτευση θεμελιώθηκε πάνω στη χειραγώγηση με όρους κομματικών μηχανισμών και πελατειακών σχέσεων, των εαμικών διαθέσεων της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας. Οι κομματικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και την αριστερά για το ποιος θα καπηλευτεί την εαμική παράδοση, για το ποιος θα προσαρτήσει και θα μετατρέψει σε υποχείριό του τον άλλο, υπήρξε ο καλύτερος τρόπος, αφενός, να αποκτήσει λαϊκά ερείσματα το κόμμα της ΝΔ, και, αφετέρου, να προδοθεί και να συντριβεί κάθε μαζικός αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα του λαού μας.