Σήμερα Τετάρτη, 20/9 και ώρα 19:00 ο Γενικός Γραμματέας του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, συναντάται με μέλη των Τοπικών Οργανώσεων Αττικής στα κεντρικά γραφεία του Μετώπου, Βερανζέρου 4, 4ος όροφος, Πλ.Κάνιγγος ΑΘΗΝΑ.

Για περισσότερες πληροφορίες: 210-3428676 - 210-3422156

Τελικά τι κρύβεται πίσω από τη βύθιση του Αγία Ζώνη;

Παρατηρώ ότι πάσχουμε από έναν επικίνδυνο μιθριδατισμό ως πολίτες. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό το τερατώδες. Έχουμε συνηθίσει το κράτος να είναι μπάχαλο και έρμαιο της πιο απόλυτης αυθαιρεσίας και διαπλοκής με κάθε λογής αρπακτικά.

Έχουμε εθιστεί στο γεγονός ότι μας κυβερνάνε κατ’ επάγγελμα απατεώνες κι έχουμε επίσης εθιστεί ότι σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Κι αυτός ο μιθριδατισμός μας οδηγεί στην αδράνεια, την αδιαφορία, στο «ωχ, αδερφέ, έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα». Η μόνιμη δικαιολογία του φιλοτομαριστή.

Με δεδομένο αυτόν τον μιθριδατισμό, το γεγονός ότι υπάρχουμε ακόμη και δεν έχουμε εξαφανιστεί ως «είδος» από τον χάρτη της υφηλίου, είναι ιστορικά πρωτοφανές. Ίσως η εξήγησή του να ανάγεται στη σφαίρα της μεταφυσικής.

Ας δούμε για παράδειγμα την περίπτωση της βύθισης του Αγία Ζώνη. Η οικολογική ζημιά είναι αληθινά τεράστια. Και στ’ αλήθεια το να περιμένει κανείς αποκατάσταση αυτής της ζημιάς, τουλάχιστον στο άμεσο ορατό μέλλον, είναι σαν να πάσχει από καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο και να ελπίζει στην αυτοίαση.

Αύριο Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017 και ώρα 13.15, ο Γ.Γ του Ε.ΠΑ.Μ, Δ. Καζάκης, ζωντανά στην ΕΡΑ Τρίπολης στην εκπομπή "Μεσημεριανό Μαγκαζίνο" του δημοσ. Σταύρου Ζορμπαλά.

ΕΡΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ 101, 5 FM

http://www.ert.gr/news/tripoli

Το ΕΠΑΜ στα ειρηνοδικεία κι αυτή την Τετάρτη

Η Κυβέρνηση των Δανειστών και των Πλειστηριασμών, νομοθέτησε παράνομα κατ΄ εντολή της ΕΕ και των δανειστών και αφού μας φτωχοποίησε με περικοπές και απολύσεις, αρπάζει τα σπίτια μας, αρπάζει την ασφάλεια και την αξιοπρέπειά μας, αρπάζει ό,τι αποκτήσαμε με μόχθο,στερήσεις και θυσίες δικές μας και των γονιών μας και έτσι, εξαθλιωμένοι και τρομοκρατημένοι,να μην σηκώσουμε ποτέ το κεφάλι στη Νέα Κατοχή !

Κι αν δεν χρωστάμε, όλοι σύντομα θα χρωστάμε...

Κι αν δεν σταθούμε αλληλέγγυοι στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σ΄ αυτή τη θέση σήμερα, πώς θα τους ζητήσουμε βοήθεια όταν θα βρεθούμε εμείς στην ίδια θέση αύριο;

Συμπολίτες, ας μην ολιγωρούμε.

Only imperial robe was missing from the appearance of Juncker in the European Parliament.

European Commission chief Jean-Claude Juncker, as another aspiring Charlemagne, presented his vision for Europe in Strasbourg on Tuesday, September 13. It was the established speech on the State of the Union where he described the immediate future of the European Union after Brexit.

Mr. Juncker is the typical representative of the European Union. With privileges, immunities against the law and a way of life that many emperors and kings of the old age would envy. He is the type of politician the EU's banking cartel needs today. Proverbial drunkard even in his public appearances. Just like old Yeltsin. During his last visit in Athens (June 2016), he was drunk during all official contacts, speeches and ceremonies. He didn’t care to present himself drunk even in front of the cameras.

He is a loafer by profession since he has not worked a single day in his whole life. He does not know what a job market means because he has never risked looking for a job in it. He was a child of the party. And the party, in return, secured for him a law degree and his employment as a professional politician immediately after. His father was a henchman of the Party of the Right, which after the war was renamed Christian Social Peoples Party to flush the stigma of the co-operation with the Nazis.

Robert Macaire, a. k. a. Emmanuel Macron, visits Athens. He calls for unity and solidarity and wants subjugation and devastation.

With Emmanuel Jean-Michel Frederic Macron, France has made Robert Macaire President of the Republic for the first time in the history of the country. The latter is a renowned caricature from the time of the monarchy of Louis Philippe of Orleans (1830-1848), which symbolized the rise of a particularly decadent and parasitic elite, the aristocracy of money.

They are an elite of rich, indifferent to trade, agriculture, industry and work in general. They are primarily interested in financial speculation with debts and titles. The deficits of the state, the household and the real economy have been transformed into the main source of their wealth. It is a new class of rich people who created a real new aristocracy, "one of the most ferocious," as Alexis de Tocqueville said, "that has ever appeared on earth"(1).

Robert Macaire was nothing but the archetype of this aristocracy of money, invented by the political satire of the time. He is a criminal element, a real scoundrel to his morals and actions, completely unscrupulous, who enriches himself with the help of fraud and state coffers. So, he manages to climb to all high offices of French economic and political life. And with him the world of villains climbed to the top of French bourgeois society.

«Νάτος, νάτος, ο πρωθυπουργός!»

Είδατε τι σημαίνει να έχεις εκατομμύρια από χορηγίες από κράτος, τράπεζες και πολυεθνικές σαν την Siemens; Όταν έχεις χρήμα, τότε έχεις και τους κατάλληλους σκηνοθέτες να σου στήνουν το σκηνικό για να συνεντευξιαστείς. Να σου φέρουν το κοινό, επιλεγμένο έναν προς έναν, ώστε να μην χρειαστεί μηχάνημα χειροκροτημάτων. Και φυσικά να σου εξασφαλίσουν ότι οι δημοσιογράφοι δεν θα θέσουν κανένα δύσκολο ερώτημα που εκθέτει τον μέλλοντα πρωθυπουργό!

Τα πάντα για την εικόνα και κυρίως για εκείνους που εναποθέτουν την τύχη τους στα χέρια του εκάστοτε επαγγελματία απατεώνα θα του εμφανίσουν τα κανάλια με λαμέ χρώματα. Και προς Θεού! Ούτε ερωτήσεις από ελεύθερο κοινό, ούτε καν επαφή. Θέλετε να αντιληφθεί ο απλός κόσμος περί τίνος τενεκέ ξεγάνωτου πρόκειται;

Έτσι οι καλοί μας δημοσιογράφοι ξέχασαν να ρωτήσουν τον κ. Μητσοτάκη για την εμπλοκή του με τη Siemens. Τη θυμάστε; Είναι μια υπόθεση με δις μίζες στους πολιτικούς και τα κόμματα. Ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο πολιτικής μίζας στη μεταπολεμική Ελλάδα. Μια υπόθεση που υποτίθεται ότι βρίσκεται ακόμη στη δικαιοσύνη και δεν έχει τελειώσει. Τυπικά. O κ. Μητσοτάκης όχι μόνο βρέθηκε να του χαρίζει οικοσκευές η Siemens, αλλά έχει καταγγελθεί ο ίδιος, η οικογένειά του και το κόμμα του στον εισαγγελέα για χρηματοδοτήσεις από την πολυεθνική. Κινητά, handsfree, κουπόνια βενζίνης κι ένα σωρό άλλα.

Μόνο η αυτοκρατορική πορφύρα έλειπε από την εμφάνιση του Γιούνκερ στο ευρωκοινοβούλιο.

Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως άλλος επίδοξος Καρλομάγνος επί το κατά πολύ γελοιότερο, είχε την τιμητική του χθες στο Στρασβούργο. Ήταν η καθιερωμένη ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης (State of the Union) όπου περιέγραψε το όραμά του για την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit. Η ετήσια αυτή ομιλία του εκάστοτε Ποντίφικα των Βρυξελλών καθιερώθηκε κατά το πρότυπο της State of the Union, που εκφωνεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ετήσια σε κοινή συνεδρίαση των σωμάτων του Κογκρέσου από το δεύτερο έτος της θητείας του.

Ο κ. Γιούνκερ είναι ο τυπικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα. Με προνόμια, ασυλίες έναντι του νόμου και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί αυτοκράτορες και βασιλείς της παλιάς εποχής. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος πολιτικού που έχει ανάγκη σήμερα το τραπεζικό καρτέλ της ΕΕ. Μέθυσος ως εκεί που δεν παίρνει με παροιμιώδεις δημόσιες εμφανίσεις. Ανάλογες του Γιέλτσιν.

Αργόσχολος εκ πεποιθήσεως μιας και δεν έχει δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή του. Δεν ξέρει τι σημαίνει αγορά εργασίας γιατί δεν ρίσκαρε ποτέ του να αναζητήσει δουλειά σ’ αυτήν. Ήταν παιδιόθεν του κόμματος. Χαρακτηριστικός «Γκρούεζας». Και το κόμμα με τη σειρά του, του εξασφάλισε από το πτυχίο της νομικής έως την απασχόλησή του ως επαγγελματία πολιτικού αμέσως μετά. O πατέρας του ήταν κομματάρχης του Κόμματος της Δεξιάς, το οποίο μετά τον πόλεμο μετονομάστηκε σε Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα για να ξεπλυθεί το στίγμα της συνεργασίας του με τους Ναζί.

Ο Ρομπέρ Μακέρ κατά κόσμο Εμμανουέλ Μακρόν στην Αθήνα.

Με τον Εμμανουέλ Ζαν-Μίσελ Φρεντερίκ Μακρόν η Γαλλία ανέδειξε στον Προεδρικό θώκο για πρώτη φορά στην ιστορία της τον ίδιο τον Ρομπέρ Μακέρ. Ο τελευταίος αποτελεί μια φημισμένη καρικατούρα από την εποχή της μοναρχίας του Λουδοβίκου Φίλιππου της Ορλεάνης (1830-1848), που συμβόλιζε την άνοδο μιας ιδιαίτερα παρακμιακής και παρασιτικής ελίτ, της αριστοκρατίας του χρήματος.

Πρόκειται για μια ελίτ πλουσίων, που αδιαφορούν για το εμπόριο, τη γεωργία, τη βιομηχανία και την εργασία γενικά. Ενδιαφέρονται πρωτίστως για κάθε λογής χρηματιστική κερδοσκοπία με χρέη και τίτλους. Τα ελλείμματα του κράτους, του νοικοκυριού και της πραγματικής οικονομίας μετατράπηκαν εσαεί στην κύρια πηγή του πλουτισμού τους. Πρόκειται για μια νέα τάξη πλουσίων που δημιούργησε μια πραγματική νέα αριστοκρατία, «μιας από τις πιο σκληρές», όπως δήλωνε ο Τοκβίλ, «που έχει εμφανιστεί ποτέ στη γη»(1).

«Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα», ή γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;

Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός έχει τελευταία επιδοθεί σ’ έναν μαραθώνιο διάσωσης της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη ημέρα. Για την ημέρα που θα βρεθεί ξανά στην αντιπολίτευση και θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αναβιώσει την αντιμνημονιακή ριζοσπαστική αριστερά. Έως και τον Ανδρέα Παπανδρέου επιχείρησε να νεκραναστήσει με άρθρο των συνεργατών του σ’ ένα από τα δημοσιογραφικά φερέφωνα του Μαξίμου. Όχι αυτό που διαλαλεί ότι οι «μοναδικοί εργοδότες μας είναι οι αναγνώστες μας», αλλά το άλλο με τις αποκαλύψεις!

Μην φανταστείτε ότι το έγραψε ο ίδιος. Ο κ. Τσίπρας, από την εποχή που ήταν απλό μίσθαρνο στέλεχος της αριστεράς και της προόδου δεν έχει κατορθώσει να συντάξει από μόνος του ούτε μια αξιόλογη αράδα. Ομιλίες και άρθρα του τα έγραφαν πάντα άλλοι. Ο κ. Τσίπρας αντιπροσωπεύει επάξια την πλέον αμόρφωτη γενιά επαγγελματιών της πολιτικής που πέρασε από αυτόν το δύσμοιρο τόπο. Όχι μόνο στην αριστερά, αλλά και στη δεξιά.

Πρόκειται για μια τόσο επιδεικτικά αμόρφωτη γενιά πολιτικών, η οποία δεν μπορεί να διαπρέψει στην πολιτική παρά μόνο ως μαριονέτα, ως βιτρίνα για πολύ σκοτεινά συμφέροντα. Δείτε όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και τον Κυριάκο, τη Φώφη, τον Φίφη κι όλα τα άλλα μεταλλαγμένα ανθρωποειδή του αδελφάτου της επαγγελματικής πολιτικής.